หลายวันก่อนเอาเรื่องซาลารี่แมนที่ได้เลื่อนตำแหน่งหลังจากการไปกินร้านอาหารร้านแห่งหนึ่งมาเล่าแล้วน่าดีใจมากมีคน RT ไปมากกว่า 30,000 ผมเลยไปคัดสรรเอาเรื่องสนุกๆ อีกเรื่องมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังครับ
เรื่องนี้มีชื่อว่า ...แท็กซี่ตั้งคำถาม
แต่ชื่อเรื่องก็น่าสงสัยแล้วใช่มั้ย งั้นเริ่มเลย
เรื่องนี้มีชื่อว่า ...แท็กซี่ตั้งคำถาม
แต่ชื่อเรื่องก็น่าสงสัยแล้วใช่มั้ย งั้นเริ่มเลย
ตัวละครหลักของเรื่องมีชื่อว่า นากาโอะ เขาคือซาลารี่แมนที่ทำงานอยู่ค่อนข้างดึก (เวลาทำงานดึกมาก รถไฟหมดบางคนก็เลือกนอนค้างมันในที่ทำงานเลย)
วันนี้ก็เช่นกันเขาทำงานจนดึก รถไฟที่จะโดยสารกลับบ้านก็หมดแล้ว เขาแง้มมู่ลี่หน้าต่างแล้วเห็นคนกำลังขึ้นแท็กซี่ เลยบ่นพึมพำว่า
วันนี้ก็เช่นกันเขาทำงานจนดึก รถไฟที่จะโดยสารกลับบ้านก็หมดแล้ว เขาแง้มมู่ลี่หน้าต่างแล้วเห็นคนกำลังขึ้นแท็กซี่ เลยบ่นพึมพำว่า
“แท็กซี่หรอ... ดีจังเลยนะคนมีเงินขึ้นแท็กซี่เนี่ย” เขาพูดแบบนี้ในใจคงรู้สึกอิจฉาเล็กๆ
(ต้องเข้าใจก่อนนะครับว่าขึ้นแท็กซี่ที่ญี่ปุ่นราคาแพงมาก จากประสบการณ์ผมก็เคยเลิกงานดึกหารนั่งแท็กซี่กับรุ่นพี่กลับหอพัก นั่งได้ไม่ถึง 30 นาที หมดไปเกือบ 10,000 เยน แพงครับแพงแท็กซี่ญี่ปุ่น)
(ต้องเข้าใจก่อนนะครับว่าขึ้นแท็กซี่ที่ญี่ปุ่นราคาแพงมาก จากประสบการณ์ผมก็เคยเลิกงานดึกหารนั่งแท็กซี่กับรุ่นพี่กลับหอพัก นั่งได้ไม่ถึง 30 นาที หมดไปเกือบ 10,000 เยน แพงครับแพงแท็กซี่ญี่ปุ่น)
“งั้นคืนนี้คงต้องนอนค้างบริษัทอีกแล้ว” หันกลับไปก็เจอเพื่อนร่วมงานวัยเดียวกัน กำลังปูที่นอนอยู่เหมือนกัน เลยได้คุยอะไรเล็กๆ น้อยๆ ก่อนที่จะเอนตัวลงนอน “พนักงานธรรมดาอย่างเราคงไม่มีปัญญานั่งแท็กซี่กลับบ้านทุกวันหรอกเนอะ!”
“แต่วันก่อนฉันได้ยินเรื่องเล่าสนุกๆ เกี่ยวกับแท็กซี่มาด้วยล่ะ”
“หืม แท็กซี่แบบไหนหรอ?”
“หืม แท็กซี่แบบไหนหรอ?”
“เห็นเค้าเรียกว่า แท็กซี่ตั้งคำถามนะ
เวลาขึ้นแท็กซี่คันนั้นไป คนขับจะตั้งปริศนาให้ผู้โดยสารอย่างเราตอบ แล้วผู้โดยสารก็ต้องตอบด้วยนะ”
เวลาขึ้นแท็กซี่คันนั้นไป คนขับจะตั้งปริศนาให้ผู้โดยสารอย่างเราตอบ แล้วผู้โดยสารก็ต้องตอบด้วยนะ”
“ฟังดูน่ารำคาญนะ ต้องมานั่งตอบ คำถามอะไรนั่นด้วย”
เพื่อนเล่าต่อไปว่า “แต่ที่น่าสนใจคือถ้าตอบคำถามถูกทั้งหมดจะได้นั่งรถแท็กซี่ฟรี ไม่ต้องจ่ายเงินนะ”
“แบบนี้คงเป็นที่นิยมเหมือนกันนะ”
เพื่อนเล่าต่อไปว่า “แต่ที่น่าสนใจคือถ้าตอบคำถามถูกทั้งหมดจะได้นั่งรถแท็กซี่ฟรี ไม่ต้องจ่ายเงินนะ”
“แบบนี้คงเป็นที่นิยมเหมือนกันนะ”
“แต่ไม่ใช่ว่าจะนั่งกันทุกคนนะ เหมือนคนขับระบุว่าต้องเป็นผู้โดยสารที่มีอายุ 30 และ เป็นผู้ชายเท่านั้น”
นากาโอะซึ่งปีนี้อายุ 30 พอดี จึงรู้สึกสนใจในเรื่องเล่าลือเรื่องนี้ขึ้นมาทันที
“ แต่มันเป็นเรื่องที่เขาลือกันมาน่ะ นอนกันเถอะ” เพื่อนพูดทิ้งท้าย
นากาโอะซึ่งปีนี้อายุ 30 พอดี จึงรู้สึกสนใจในเรื่องเล่าลือเรื่องนี้ขึ้นมาทันที
“ แต่มันเป็นเรื่องที่เขาลือกันมาน่ะ นอนกันเถอะ” เพื่อนพูดทิ้งท้าย
หลายวันต่อมาขณะที่นะกะโอะเดินอยู่ริมถนนไม่ไกลจาก บ.มากนัก เขาสังเกตุเห็นแท็กซี่ที่มีป้ายข้างบนหลังคาเขียนว่า “แท็กซี่ตั้งตำถาม”
นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องเล่าลือมันคือความจริง
เขาจึงรีบยกมือขึ้นโบกแท็กซี่ให้จอด
เปิดประตูออกมา
ก็เจอคนขับแท็กซี่ที่ดูมีอายุประมาณนึง
นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องเล่าลือมันคือความจริง
เขาจึงรีบยกมือขึ้นโบกแท็กซี่ให้จอด
เปิดประตูออกมา
ก็เจอคนขับแท็กซี่ที่ดูมีอายุประมาณนึง
“ช่วยแสดงใบขับขี่ให้ดูได้มั้ย?”
นากาโอะแปลกใจ ทำไมต้องเป็นใบขับขี่ล่ะจึงถามกลับไปที่คุณลุงว่า
“ใช่แท็กซี่ตั้งคำถามที่เค้าร่ำลือกันใช่มั้ยครับ!?”
“อ้อรู้แล้วหรอกหรือนี่ งั้นคุยกันเข้าใจง่ายหน่อย แค่อยากรู้ว่าคุณอายุ 30 รึเปล่า”
หลังจากคุณลุงเช็คข้อมูลบนใบขับขี่
“อายุ30 ขึ้นได้”
นากาโอะแปลกใจ ทำไมต้องเป็นใบขับขี่ล่ะจึงถามกลับไปที่คุณลุงว่า
“ใช่แท็กซี่ตั้งคำถามที่เค้าร่ำลือกันใช่มั้ยครับ!?”
“อ้อรู้แล้วหรอกหรือนี่ งั้นคุยกันเข้าใจง่ายหน่อย แค่อยากรู้ว่าคุณอายุ 30 รึเปล่า”
หลังจากคุณลุงเช็คข้อมูลบนใบขับขี่
“อายุ30 ขึ้นได้”
เอ่ออ ผมได้ยินมาอีกทีน่ะครับว่า ถ้าตอบคำถามคุณลุงถูกทุกข้อ จะได้นั่งรถฟรีใช่มั้ยครับ?
ถ้าถูกทุกข้อจริงๆ น่ะ ... คุณลุงตอบ
อ่าว แล้วถ้าผมตอบผิดสักข้อนึง
ผมจะถูกปล่อยลงกลางทางมั้ย?
ไม่หรอกถ้าทำอย่างนั้นก็คงไม่ได้ทำมาหากินแล้วล่ะ
ถ้าถูกทุกข้อจริงๆ น่ะ ... คุณลุงตอบ
อ่าว แล้วถ้าผมตอบผิดสักข้อนึง
ผมจะถูกปล่อยลงกลางทางมั้ย?
ไม่หรอกถ้าทำอย่างนั้นก็คงไม่ได้ทำมาหากินแล้วล่ะ
งั้นเริ่มคำถามแรกเลยละกัน
เริ่มที่การทายปัญหานะ
1.อะไรเอ่ย เมื่อคลุมด้วยหมวกสีแดง จะยิ่งเตี้ยลง?
เริ่มที่การทายปัญหานะ
1.อะไรเอ่ย เมื่อคลุมด้วยหมวกสีแดง จะยิ่งเตี้ยลง?
ง่ายจัง ง่ายจัง
คำตอบก็คือ เทียนไขใช่มั้ยครับ!?
หมวกสีแดงที่ว่าคือเปลวเทียนไง ยิ่งเวลาผ่านไปเทียนไขก็ยิ่งสั้นลง
ถูกต้องเลยครับ เก่งจังเลย
คำตอบก็คือ เทียนไขใช่มั้ยครับ!?
หมวกสีแดงที่ว่าคือเปลวเทียนไง ยิ่งเวลาผ่านไปเทียนไขก็ยิ่งสั้นลง
ถูกต้องเลยครับ เก่งจังเลย
บอกไว้ก่อนนะครับ ผมน่ะชอบทายคำใบ้ตั้งแต่สมัยเด็กๆ แล้ว
จริงหรอครับ! งั้นไปกันที่คำถามต่อไปเลยนะ
จริงหรอครับ! งั้นไปกันที่คำถามต่อไปเลยนะ
คำถามข้อที่ 2 รู้มั้ยบิบินโกะหมายความว่าอะไร!?
.
หือ บิบิงโกะ?
.
เป็นอะไรไปล่ะ ยากเกินไปล่ะมั้ง?
.
ไม่เลยครับมันง่ายมากๆ
จนผมเองก็ตกใจเลยครับ
บิบิงโกะเป็นภาษาถิ่นของทางฟุกุโอกะแปลว่า “คะตะกุรุมะ หรือการให้ขี่คอ” ใช่มั้ยครับ?
.
โอ้ พ่อหนุ่มเก่งมากเลย ถูกเป๊ะ
.
หือ บิบิงโกะ?
.
เป็นอะไรไปล่ะ ยากเกินไปล่ะมั้ง?
.
ไม่เลยครับมันง่ายมากๆ
จนผมเองก็ตกใจเลยครับ
บิบิงโกะเป็นภาษาถิ่นของทางฟุกุโอกะแปลว่า “คะตะกุรุมะ หรือการให้ขี่คอ” ใช่มั้ยครับ?
.
โอ้ พ่อหนุ่มเก่งมากเลย ถูกเป๊ะ
เอาจริงๆ ผมเกิดที่ฟุกุโอกะครับ เลยเข้าใจคำว่าบิบิงโกะดีเลย ว่าแต่ได้ฟังคำนี้ก็รู้สึกคิดถึงเหมือนกันนะครับ
ว่าแต่พ่อหนุ่มมาโตเกียวกี่ปีแล้วล่ะ
.
ก็เมื่อ 10 ปีก่อนน่ะครับ
.
อ๋อหรอ ดีนะ นี่ลุงเริ่มสนุกขึ้นมาแล้วเหมือนกัน คำถามต่อไปยากหน่อยนะ..!
ว่าแต่พ่อหนุ่มมาโตเกียวกี่ปีแล้วล่ะ
.
ก็เมื่อ 10 ปีก่อนน่ะครับ
.
อ๋อหรอ ดีนะ นี่ลุงเริ่มสนุกขึ้นมาแล้วเหมือนกัน คำถามต่อไปยากหน่อยนะ..!
คำถามต่อไปจะมีคำใบ้เป็นของ 3 ชิ้น ถุงมือ-กรรไกร-นาฬิกาข้อมือ 3 สิ่งนี้มีอะไรเชื่อมโยงกันครับ!?
....
ยากใช่มั้ยล่ะ!?
....
ยากใช่มั้ยล่ะ!?
อ๊ะ รู้แล้ว...
คำตอบก็คือ ทั้ง 3 สิ่งมีสิ่งร่วมกันคือ
สามสิ่งนี้ออกแบบไว้ให้คนถนัดซ้ายด้วยครับ อย่างถุงมือเบสบอลก็มีของคนถนัดซ้าย กรรไกรก็ถูกออกแบบให้คนใช้มือซ้ายเหมือนกัน ตัดขาดง่าย ส่วนนาฬิกาสำหรับคนถนัดซ้ายก็มีนะ ผมเองถนัดซ้ายก็เลยรู้ครับ
.
คำตอบก็คือ ทั้ง 3 สิ่งมีสิ่งร่วมกันคือ
สามสิ่งนี้ออกแบบไว้ให้คนถนัดซ้ายด้วยครับ อย่างถุงมือเบสบอลก็มีของคนถนัดซ้าย กรรไกรก็ถูกออกแบบให้คนใช้มือซ้ายเหมือนกัน ตัดขาดง่าย ส่วนนาฬิกาสำหรับคนถนัดซ้ายก็มีนะ ผมเองถนัดซ้ายก็เลยรู้ครับ
.
ทั้ง 3 สิ่งถูกออกแบบไว้สำหรับคนถนัดซ้ายเหมือนกัน
มาถึงตรงนี้พ่อหนุ่มตอบได้ถูกทุกข้อเลยนะ ข้อสุดท้าย ช่วยหลับตาก่อนได้มั้ย
หืม...?
สบายใจได้ ไม่เป็นอันตรายหรอกนะ
.
ครับ เข้าใจแล้ว
หลังจากนั้นนะกะโอะก็หลับตาลงตามคำขอของชายขับแท็กซี่
...
หืม...?
สบายใจได้ ไม่เป็นอันตรายหรอกนะ
.
ครับ เข้าใจแล้ว
หลังจากนั้นนะกะโอะก็หลับตาลงตามคำขอของชายขับแท็กซี่
...
จากนั้นก็มีกลิ่นอะไรบางอย่างมาเตะจมูกของนะกะโอะ
ใช่ครับ นี่คือควันบุหรี่
คนขับแท็กซี่ตั้งคำถามว่า ให้ทายว่าบุหรี่ที่ดมอยู่นี้ยี่ห้ออะไร!?
ใช่ครับ นี่คือควันบุหรี่
คนขับแท็กซี่ตั้งคำถามว่า ให้ทายว่าบุหรี่ที่ดมอยู่นี้ยี่ห้ออะไร!?
กลิ่นนี้นี่มันต้องเป็นยี่ห้อ MildStar
.
ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ!?
ก็ผมสูบบุหรี่ย่อห้อนี้มา 10 ปีแล้วใครจะจำกลิ่นบุหรี่ที่สูบมา 10 ปีไม่ได้ล่ะครับ
ทันใดนั้นลุงขับแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าข้างทางเบรครถดังเอี๊ยด!!
.
ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ!?
ก็ผมสูบบุหรี่ย่อห้อนี้มา 10 ปีแล้วใครจะจำกลิ่นบุหรี่ที่สูบมา 10 ปีไม่ได้ล่ะครับ
ทันใดนั้นลุงขับแท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าข้างทางเบรครถดังเอี๊ยด!!
มาต่อกันครับ... นากาโอะยังเกรงใจคุณลุงคนขับ “นี่ไม่ต้องจ่ายค่าโดยสารจริงๆ หรอครับ?”
“ไม่เป็นไรๆ ก็เธอตอบคำถามถูกต้องทั้งหมดตามที่สัญญาไว้ตั้งแต่แรก เลยได้นั่งฟรีน่ะ”
“เอ้า เอาการบ้านไป” คุณลุงคนขับแท็กซี่พูดพร้อมยื่นเทปเปล่าให้
“มีการบ้านด้วยหรอครับ?”
“ไม่เป็นไรๆ ก็เธอตอบคำถามถูกต้องทั้งหมดตามที่สัญญาไว้ตั้งแต่แรก เลยได้นั่งฟรีน่ะ”
“เอ้า เอาการบ้านไป” คุณลุงคนขับแท็กซี่พูดพร้อมยื่นเทปเปล่าให้
“มีการบ้านด้วยหรอครับ?”
ใช่ ก็เธอน่ะตอบคำถามถูกทั้งหมด เลยถือว่าผ่านเกณฑ์ในการเป็นผู้โดยสารรถแท็กซี่คันนี้”
“ถ้าเธอทำการบ้านมาให้ ครั้งหน้าก็จะสามารถใช้แท็กซี่คันนี้ได้อีก ให้นั่งฟรีด้วยนะ”
“จริงหรอครับ” นากาโอะดีใจ
“ถ้าเธอทำการบ้านมาให้ ครั้งหน้าก็จะสามารถใช้แท็กซี่คันนี้ได้อีก ให้นั่งฟรีด้วยนะ”
“จริงหรอครับ” นากาโอะดีใจ
เอาเทปเปล่านี่ไป แล้วอัดเพลงที่เธอชอบใส่ลงไปในเทปนี้ 10 เพลง บอกไว้ก่อนนะว่า ต้องเป็นเพลงที่เธอชอบจริงๆ ไม่เอาเพลงฮิตสมัยใหม่นะ แล้วต้องร้องออกมาจากใจด้วย
ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็โทรมาหาเบอร์นี้นะ แล้วลุงจะมารับ
ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็โทรมาหาเบอร์นี้นะ แล้วลุงจะมารับ
(สมัยนั้นยังใช้เทปอยู่นะครับ คลาสสิคจริงๆ)
เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็พยามร้องเพลงที่ชอบลงไปในเทปที่คุณลุงคนขับแท็กซี่ยื่นมาให้
“แต่ให้อัดตั้ง 10 เพลงมันยากเหมือนกันนะเนี่ย เพลงสุดท้ายจะเอาเพลงอะไรดีน้า..”
“แต่ให้อัดตั้ง 10 เพลงมันยากเหมือนกันนะเนี่ย เพลงสุดท้ายจะเอาเพลงอะไรดีน้า..”
นากาโอะมองไปรอบๆ ห้อง
แล้วเหลือบไปเห็นรูปถ่ายครอบครัว อ๊ะ! เขานึกได้ว่ายังมีเพลงหนึ่งที่เขาชอบมากๆ... เมื่อเขาถูกแม่โกรธและเสียใจร้องไห้ คุณยายมักจะร้องเพลงนี้ให้ฟัง นากาโอะจึงตัดสินใจอัดเพลงนี้ลงไปในเทปเป็นเพลงสุดท้าย
แล้วเหลือบไปเห็นรูปถ่ายครอบครัว อ๊ะ! เขานึกได้ว่ายังมีเพลงหนึ่งที่เขาชอบมากๆ... เมื่อเขาถูกแม่โกรธและเสียใจร้องไห้ คุณยายมักจะร้องเพลงนี้ให้ฟัง นากาโอะจึงตัดสินใจอัดเพลงนี้ลงไปในเทปเป็นเพลงสุดท้าย
เมื่อทำการบ้านเสร็จ หลายวันต่อมานากาโอะก็ตัดสินใจเรียกรถแท็กซี่ตั้งคำถามอีกครั้ง
“พ่อหนุ่มทำเสร็จมั้ย การบ้านที่ให้ไป?”
“ก็..เสร็จนะครับ”
คุณลุงรับเทปแล้วเอาใส่เข้าไปในกล่องเล่นเทปในรถ
“พ่อหนุ่มทำเสร็จมั้ย การบ้านที่ให้ไป?”
“ก็..เสร็จนะครับ”
คุณลุงรับเทปแล้วเอาใส่เข้าไปในกล่องเล่นเทปในรถ
เมื่อฟังเพลงที่ถูกอัดเอาไว้ เพลงแล้วเพลงเล่า คุณลุงคนขับแท็กซี่สีหน้าดูผิดหวัง
นากาโอะกังวลใจอยู่เหมือนกัน
นากาโอะกังวลใจอยู่เหมือนกัน
นี่เพลงสุดท้ายแล้วนะ
..
เพลงสุดท้ายเริ่มต้นท่ามกลางบรรยากาศเงียบงันในรถ
โซะระนิ ซาเอะ สุรุ ...
คุณลุงเบรกรถดังเอี๊ยดอีกครั้ง
..
เพลงสุดท้ายเริ่มต้นท่ามกลางบรรยากาศเงียบงันในรถ
โซะระนิ ซาเอะ สุรุ ...
คุณลุงเบรกรถดังเอี๊ยดอีกครั้ง
เพลงนี้นี่มัน!!?
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มชอบเพลงนี้หรอ?”
“ใช่แล้วครับ มีอะไรรึเปล่า!?”
“อย่างนั้นหรอ ดีมาก ดีมากๆ เลย”
คุณลุงพูดด้วยน้ำเสียงแบบดีใจมากๆ
“งั้นถือว่าผ่านใช่มั้ยครับ”
นากาโอะถาม
“แน่นอน วันนี้นั่งฟรีไม่มีค่าโดยสารครับ”
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มชอบเพลงนี้หรอ?”
“ใช่แล้วครับ มีอะไรรึเปล่า!?”
“อย่างนั้นหรอ ดีมาก ดีมากๆ เลย”
คุณลุงพูดด้วยน้ำเสียงแบบดีใจมากๆ
“งั้นถือว่าผ่านใช่มั้ยครับ”
นากาโอะถาม
“แน่นอน วันนี้นั่งฟรีไม่มีค่าโดยสารครับ”
ถึงแล้วนะ... พ่อหนุ่มช่วยทำการบ้านให้ลุงอีกครั้งได้มั้ย
อีกแล้วหรอครับ!?
คราวนี้ไม่ใช่แค่ได้นั่งแท็กซี่ฟรีเท่านั้นนะ
แต่มีรางวัลให้ด้วย
นะ ช่วยรับคำขอร้องนี้ที
อีกแล้วหรอครับ!?
คราวนี้ไม่ใช่แค่ได้นั่งแท็กซี่ฟรีเท่านั้นนะ
แต่มีรางวัลให้ด้วย
นะ ช่วยรับคำขอร้องนี้ที
แล้วผมต้องทำอะไรบ้างหรอครับ?
คุณลุงคนขับแท็กซี่ “อยากให้ทำเบนโตะให้น่ะ (ข้าวกล่อง) เป็นข้าวปั้นก็ได้
แต่เงื่อนไขก็คือ อยากให้ใส่ไส้ที่พ่อหนุ่มชอบทานที่สุดนะ”
คุณลุงคนขับแท็กซี่ “อยากให้ทำเบนโตะให้น่ะ (ข้าวกล่อง) เป็นข้าวปั้นก็ได้
แต่เงื่อนไขก็คือ อยากให้ใส่ไส้ที่พ่อหนุ่มชอบทานที่สุดนะ”
นากาโอะก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องทำเบนโตะ แต่เขาก็เลือกที่จะทำข้าวปั้นตามคำขอของคุณลุง
เอ..จะทำไส้อะไรดีนะ
แต่คุณลุงบอกว่าอยากให้ใส่ไส้ที่เราชอบกินที่สุดนี่นา..
เอ..จะทำไส้อะไรดีนะ
แต่คุณลุงบอกว่าอยากให้ใส่ไส้ที่เราชอบกินที่สุดนี่นา..
ไม่กี่วันต่อมา นากาโอะเรียกคุณลุงไปรับในที่ๆ ค่อนข้างไกลเหมือนกัน
เอาข้าวกล่องมาด้วยมั้ย!?
เชิญครับ :)
เอาข้าวกล่องมาด้วยมั้ย!?
เชิญครับ :)
....
นี่มันไส้ไข่ม้วนนี่
นี่เป็นไส้ที่เธอชอบที่สุดสินะ
นี่มันไส้ไข่ม้วนนี่
นี่เป็นไส้ที่เธอชอบที่สุดสินะ
ใช่แล้วครับ ตอนผมยังเด็กวันที่แม่ป่วย สิ่งที่พ่อทำให้ก็คือ ข้าวปั้นไส้ไข่ม้วนนี่แหละครับ ทั้งๆ ที่พ่อของผมไม่เคยทำอาหารมาก่อนเลยนะครับ ผมก็เลยชอบข้าวปั้นไส้ไข่ม้วนตั้งแต่นั้นมา..
จริงๆ เรื่องนี้ไม่ได้พูดกับใครเพราะเดี๋ยวกลัวใครเค้าจะหัวเราะเอาครับ แต่มันอร่อยจริงๆ นะครับ ตั้งแต่นั้นมาข้าวปั้นหน้าไข่ม้วนเลยกลายเป็นของโปรดของผม
..อ่าาา หรือว่ามันไม่อร่อยครับ ขอโทษทีนะครับ
..อ่าาา หรือว่ามันไม่อร่อยครับ ขอโทษทีนะครับ
ไม่เลย มันอร่อยมาก อร่อยจริงๆ
คุณลุงคนขับแท็กซี่พูดแล้วก็น้ำตาไหล
เอ๊ะ ไม่น่าจะอร่อยถึงขั้นน้ำตาไหลนะครับ..
นากาโอะฉงนใจทำไมคุณลุงคนขับรถแท็กซี่ถึงร้องไห้
คุณลุงคนขับแท็กซี่พูดแล้วก็น้ำตาไหล
เอ๊ะ ไม่น่าจะอร่อยถึงขั้นน้ำตาไหลนะครับ..
นากาโอะฉงนใจทำไมคุณลุงคนขับรถแท็กซี่ถึงร้องไห้
นากาโอะซัง 10 ปีก่อนคุณบอกว่าคุณย้ายมาจากฟุกุโอกะเข้ามาโตเกียวใช่มั้ย
เอ่อ..ใช่ครับ
คุณลุงคนขับถามต่อ แล้วตอนนั้นคุณทำงานพิเศษอยู่ที่ไซด์ก่อสร้างใช่มั้ย?
เอ่อ..ใช่ครับ
คุณลุงคนขับถามต่อ แล้วตอนนั้นคุณทำงานพิเศษอยู่ที่ไซด์ก่อสร้างใช่มั้ย?
ทำไมถึงรู้ล่ะครับ!?
จริงๆ ด้วย ในที่สุดก็ได้เจอแล้ว
นากาโอะซัง คุณคือคนที่ผมตามหามาโดยตลอด ไม่ผิดแน่ๆ
ตามหาผม... หมายความว่าอะไรหรอครับ?
จริงๆ ด้วย ในที่สุดก็ได้เจอแล้ว
นากาโอะซัง คุณคือคนที่ผมตามหามาโดยตลอด ไม่ผิดแน่ๆ
ตามหาผม... หมายความว่าอะไรหรอครับ?
คุณนากาโอะ ผมมีคนที่อยากให้คุณพบด้วย ช่วยไปกับผมได้มั้ยครับ
นากาโอะ ยังอึ้งๆ แต่ได้แต่ตอบว่า
..เอ่อออ ครับ
พอนากาโอะรับคำ คุณลุงก็ออกรถแท็กซี่อีกครั้ง แล้วตรงไปที่สถานที่แห่งหนึ่ง
นากาโอะ ยังอึ้งๆ แต่ได้แต่ตอบว่า
..เอ่อออ ครับ
พอนากาโอะรับคำ คุณลุงก็ออกรถแท็กซี่อีกครั้ง แล้วตรงไปที่สถานที่แห่งหนึ่ง
(เขาจะไม่โดนพาไปฆาตกรรมปริศนาใช่มั้ย ใจนึงก็แอบคิด)
พอถึงสถานที่ๆ ว่า ลุงคนขับแท็กซี่ก็จอดรถข้างหน้าและเดินเข้าไปข้างใน เจอกลุ่มคนเป็นจำนวนมากยืนรออยู่แล้ว ...
ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ/ค่ะ คุณผู้ชาย
ทุกคนพูดคำนี้กับคุณลุงคนขับแท็กซี่ ..
“คุณผู้ชาย!? จริงๆ แล้วคุณคือ.!?”
นากาโอะสงสัย
เขาหันไปมองป้ายที่ดูคล้ายว่าเป็นนามสกุลของคนบ้านนี่ 澤部 ซะวะเบะ
สักพักคุณลุงก็เสริมว่า ขอโทษที่ยังไม่ได้แนะนำตัว ผมมีชื่อว่า ซะวะเบะ คัทสึมะ ครับ
ฮะ!?
ทุกคนพูดคำนี้กับคุณลุงคนขับแท็กซี่ ..
“คุณผู้ชาย!? จริงๆ แล้วคุณคือ.!?”
นากาโอะสงสัย
เขาหันไปมองป้ายที่ดูคล้ายว่าเป็นนามสกุลของคนบ้านนี่ 澤部 ซะวะเบะ
สักพักคุณลุงก็เสริมว่า ขอโทษที่ยังไม่ได้แนะนำตัว ผมมีชื่อว่า ซะวะเบะ คัทสึมะ ครับ
ฮะ!?
ซะวะเบะ.. ใช่กลุ่มการเงินขนาดใหญ่ซะวะเบะรึเปล่าครับ!? (ซะวะเบะคือนักธุรกิจชื่อดังที่ลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งเป็นประจำ นากาโอะได้ยินการแนะนำตัวเลยเพิ่งนึกออก)
“ขอโทษนะครับที่ปิดมาโดยตลอด”
สักพักมีหญิงวัยกลางคนเดินออกมา
“เค้าคนนี้คือคนๆ นั้นใช่มั้ย”
“ใช่แล้ว ในที่สุดก็เจอเขาแล้ว”
“ขอโทษนะครับที่ปิดมาโดยตลอด”
สักพักมีหญิงวัยกลางคนเดินออกมา
“เค้าคนนี้คือคนๆ นั้นใช่มั้ย”
“ใช่แล้ว ในที่สุดก็เจอเขาแล้ว”
แล้วคุณซะวะเบะก็พานากาโอะเดินเข้ามาในบ้าน พอเข้ามาได้ไม่นาน คุณซะวะเบะก็หยุดแล้วบอกว่า นี่ครับ...นี่คือคนที่ผมอยากให้คุณมาเจอ
มองไปตามทางที่คุณซะวะเบะบอก ก็จะเห็นภาพวาดหญิงสาวคนนึง มีเทียนจุดข้างๆ สองดวง
นี่คือคนที่อยากให้ผมเข้ามาพบหรอครับ!?
มองไปตามทางที่คุณซะวะเบะบอก ก็จะเห็นภาพวาดหญิงสาวคนนึง มีเทียนจุดข้างๆ สองดวง
นี่คือคนที่อยากให้ผมเข้ามาพบหรอครับ!?
ลูกสาวผมเองครับ แต่เธอเสียไปตั้งแต่ 5 ปีก่อนแล้ว
แต่ว่า..ทำไมคุณถึงอยากให้ผมเจอลูกสาวของคุณ...
แต่ว่า..ทำไมคุณถึงอยากให้ผมเจอลูกสาวของคุณ...
ลูกสาวของผมมองไม่เห็นตั้งแต่กำเนิดแล้วครับ แต่เธอก็ไม่ย่อท้อ เป็นเด็กสดใสร่าเริงมาก
...10 ปีก่อนเธอต้องพบกับเรื่องสิ้นหวังอยู่เรื่องนึง
เรื่องสิ้นหวัง? นากาโอะสงสัย
...10 ปีก่อนเธอต้องพบกับเรื่องสิ้นหวังอยู่เรื่องนึง
เรื่องสิ้นหวัง? นากาโอะสงสัย
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมกำลังทำโปรเจคใหญ่ให้กับธุรกิจ เลยไม่มีเวลามาอยู่กับลูกสาว
..ทั้งๆ ผมทำตัวแบบนั้น
แต่วันนึงลูกสาวของผมตัดสินใจเดินออกไปนอกบ้านคนเดียวเพียงเพราะอยากจะหาซื้อของขวัญวันเกิดให้กับผม (เธอตาบอดอยู่ลองคิดดูสิครับว่าจะยากขนาดไหนสำหรับเด็กคนนึงที่ต้องคลำทางไปเรื่อยๆ)
.
..ทั้งๆ ผมทำตัวแบบนั้น
แต่วันนึงลูกสาวของผมตัดสินใจเดินออกไปนอกบ้านคนเดียวเพียงเพราะอยากจะหาซื้อของขวัญวันเกิดให้กับผม (เธอตาบอดอยู่ลองคิดดูสิครับว่าจะยากขนาดไหนสำหรับเด็กคนนึงที่ต้องคลำทางไปเรื่อยๆ)
.
แต่ทว่า ระหว่างทางเธอเผลอทำไม้เท้าคลำทางตก เลยไม่รู้ทิศทางว่าต้องเดินไปทางไหน เรียกร้องให้คนรอบข้างช่วย แต่ก็ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เธอจึงได้แต่ร้องไห้และได้แต่เดินไปเรื่อยๆ ท่ามกลางความมืดมิด ทัยใดนั้นเองก็มีชายคนนึงเดินเข้ามาทักเธอ...
คนๆ นั้นเข้ามาพูดคุยกับลูกสาวของผมที่กำลังร้องไห้ อย่างเป็นห่วงเป็นใย และได้พาลูกสาวไปส่งถึงป้อมตำรวจ แล้วก็จากไปโดยไม่ได้บอกชื่อเสียงเรียงนามเอาไว้
ลูกสาวของผมโชคร้ายล้มป่วยลง แต่เธอก็ไม่เคยตัดพ้อถึงโชคชะตาตัวเองเลยสักครั้ง มิหนำซ้ำ เธอยังบอกว่า การที่เธอมองไม่เห็นนั้น ทำให้เธอสามารถหยั่งถึงจิตใจของคนที่จิตใจดีได้มากกว่าเดิม
จนท้ายสุด(ก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป) เธอยังรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้กล่าว “ขอบคุณ” ให้กับคนที่สอนให้เธอเข้าใจสิ่งนี้ ก่อนสิ้นลมหายใจเธอบอกว่าให้มอบสิ่งๆ นี้ให้กับคนๆ นั้นแทนคำขอบคุณของเธอ
นี่คือสิ่งที่ผมมอบให้กับเธอ (ของมีค่าในกล่องสีแดง) ตอนที่ให้กับเธอผมหวังให้เธอมอบให้กับคนที่สำคัญที่สุดของเธอในอนาคต ...แต่ก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไปเธอบอกกับผมว่าเธออยากจะมอบสิ่งๆ นี้ให้กับผู้ชายคนนั้น ของชิ้นนี้ตีเป็นราคาในปัจจุบันก็หลาย 10 ล้านเยนครับ
ผมเอาแต่ขยายกิจการให้ใหญ่ขึ้น จนไม่ค่อยได้ให้เวลากับลูกเลย ครั้งนี้ผมจึงตัดสินใจพยายามเต็มที่เพื่อทำความฝันสุดท้ายของลูกนั้นให้เป็นจริงครับ
นะกะโนะ “แสดงว่าแท็กซี่อันนั้นก็..”
“ใช่แล้วล่ะ ผมเริ่มต้นแท็กซี่ตั้งคำถามเพราะอยากตามหาผู้ชายคนนั้นครับ
จริงๆ จะลงโฆษณาตามหาในหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารก็ได้นะ แต่เบาะแสที่ลูกสาวได้มาก็มีน้อยเหลือเกิน แล้วถ้าเผลอให้ใครที่ไใ่ใช่ตัวจริงแต่เป็นคนที่หวังในตัวเงินแล้วล่ะก็...
“ใช่แล้วล่ะ ผมเริ่มต้นแท็กซี่ตั้งคำถามเพราะอยากตามหาผู้ชายคนนั้นครับ
จริงๆ จะลงโฆษณาตามหาในหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารก็ได้นะ แต่เบาะแสที่ลูกสาวได้มาก็มีน้อยเหลือเกิน แล้วถ้าเผลอให้ใครที่ไใ่ใช่ตัวจริงแต่เป็นคนที่หวังในตัวเงินแล้วล่ะก็...
ผมคงรู้สึกผิดต่อลูกสาวแน่ๆ ...
ฉะนั้น การสร้างแท็กซี่ตั้งคำถาม แล้วมอบรางวัลพิเศษให้กับคนที่ตอบคำถามถูกทุกข้อคือ การให้นั่งรถฟรีนั้น นอกจากจะทำให้เป็นที่ร่ำลือออกไปแล้ว ผู้โดยสารเองยังตั้งใจตอบคำถามด้วย (เพราะมีค่าโดยสารฟรีเป็นแรงจูงใจไงล่ะ)
คำถามทั้งหมดถูกออกแบบจากเบาะแสที่ลูกสาวเหลือเอาไว้ และผมมั่นใจว่าถ้าเป็นคนที่ช่วยลูกสาวเอาไว้ต้องตอบได้อย่างง่ายได้แน่นอน
10 ปีก่อนที่ไซด์ก่อสร้างย่าน Ebisu หนุ่มคนนั้นบอกกับลูกผมว่า เขายังอายุแค่ 20 ปีเอง ...เมื่อ 10 ปีก่อนถ้าเขาอายุ 20 ตอนนี้ก็คงอายุ 30 พอดี ฉะนั้นผมจึงตั้งเงื่อนไขว่าคนที่จะขึ้นแท็กซี่ได้ต้องเป็นผู้ชายอายุ 30 ปีเท่านั้น (จะได้หาง่ายขึ้นไงล่ะ)
ทั้งสำเนียงคนฟุกุโอกะ การถนัดซ้ายก็เอามาจากเรื่องเล่าของลูกสาว
“พี่ชายก็โดดเดี่ยวเหมือนกัน มาโตเกียวตัวคนเดียวน่ะ ฉะนั้น มาเป็นเพื่อนกันนะ”
ทันใดนั้นเองลูกสาวของคุณลุงคนขับแท็กซี่ก็ยื่นมือซ้ายออกมา เพื่อที่จะจับมือสัญญา
“ถนัดซ้ายหรอ ...เราถนัดซ้ายเหมือนกันเลยนะ”
“พี่ชายก็โดดเดี่ยวเหมือนกัน มาโตเกียวตัวคนเดียวน่ะ ฉะนั้น มาเป็นเพื่อนกันนะ”
ทันใดนั้นเองลูกสาวของคุณลุงคนขับแท็กซี่ก็ยื่นมือซ้ายออกมา เพื่อที่จะจับมือสัญญา
“ถนัดซ้ายหรอ ...เราถนัดซ้ายเหมือนกันเลยนะ”
เดี๋ยวพี่ชายบิบิงโกะให้ หรือให้ขี่คอ ฉะนั้นไม่ต้องร้องให้แล้วนะ(จำได้มั้ยที่คุณลุงแท็กซี่ถามว่าบิบิงโกะมีความหมายว่าอะไร เพราะหนุ่มคนนี้ใช้คำนี้คุยกับลูกสาว)
แล้วเขาก็ให้เด็กสาวขี่คอ พร้อมทายปัญหาเชาว์ไปด้วยเพื่อให้เด็กสาวคลายความกังวล “อะไรเอ่ย เมื่อคลุมด้วยหมวกสีแดงจะยิ่งเตี้ยลง..?” แล้วเขาก็ยื่นแบ่งข้าวปั้นไข่ม้วนซึ่งเป็นข้าวปั้นที่เขาชอบให้เด็กสาวกินด้วย
ร้องเพลงที่ชอบให้ฟังเพื่อหวังให้ลูกสาวอารมณ์ดี และสุดท้ายสิ่งที่ลูกสาวจำได้ดีคือกลิ่นบุหรี่ที่เขาสูบ (ตามองไม่เห็น ประสาทสัมผัสอื่นๆ เลยทำงานดีมาก)
นากาโอะซัง คุณใช่มั้ยที่ยื่นมือเข้ามาช่วยลูกสาวของผมในตอนนั้น
นากาโอะ: ตอนนี้ผมจำได้ชัดเจน คนที่พาเด็กสาวไปส่งที่ป้อมตำรวจคือผมเองครับ
นากาโอะ: ตอนนี้ผมจำได้ชัดเจน คนที่พาเด็กสาวไปส่งที่ป้อมตำรวจคือผมเองครับ
ใช่แล้ว ใช่จริงๆ ด้วยยยย
แต่ว่าที่ผมยื่นมือเข้าไป ก็แค่อยากช่วย ไม่ใช่เรื่องอะไรใหญ่โตเลยนะครับ ฉะนั้น ผมขอไม่รับสิ่งของมีค่าอันนี้นะครับ
ไม่เลยครับ
คุณคือคนที่มอบแสงสว่างให้เธอ
นะกะโอะ “แสงสว่าง?”
สำหรับคุณมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ ที่เวลาผ่านไปก็อาจจะลืมไปได้ แต่สำหรับลูกสาวของผมมันคือเรื่องยิ่งใหญ่ที่มีอิทธิพลต่อชีวิตของเธอครับ
คุณคือคนที่มอบแสงสว่างให้เธอ
นะกะโอะ “แสงสว่าง?”
สำหรับคุณมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ ที่เวลาผ่านไปก็อาจจะลืมไปได้ แต่สำหรับลูกสาวของผมมันคือเรื่องยิ่งใหญ่ที่มีอิทธิพลต่อชีวิตของเธอครับ
ขอบคุณจริงๆ ที่เข้าไปทักและให้การช่วยเหลือลูกสาวของผมในวันนั้น
สุดท้ายผมก็รับคำขอบคุณ และสินน้ำใจที่คุณซะวะเบะมอบให้
หลังจากนั้นคุณซะวะเบะก็ขับแท็กซี่ตั้งคำถามออกไปส่งนากาโอะจนถึงที่หมายปลายทาง
นากาโอะ : ขอบคุณจริงๆ ครับที่มาส่งจนถึงที่นี่และยังไม่คิดค่าโดยสารอีกด้วย
คุณซะวะเบะ : ไม่เป็นไรครับ เพราะนี่คือภารกิจสุดท้ายของแท็กซี่ตั้งคำถาม
หลังจากนั้นคุณซะวะเบะก็ขับแท็กซี่ตั้งคำถามออกไปส่งนากาโอะจนถึงที่หมายปลายทาง
นากาโอะ : ขอบคุณจริงๆ ครับที่มาส่งจนถึงที่นี่และยังไม่คิดค่าโดยสารอีกด้วย
คุณซะวะเบะ : ไม่เป็นไรครับ เพราะนี่คือภารกิจสุดท้ายของแท็กซี่ตั้งคำถาม
นากาโอะคิดในใจ หลังจากนี้คงจะไม่เห็นแท็กซี่ตั้งคำถามอีกแล้ว (เพราะเสร็จสิ้นภารกิจเป็นที่เรียบร้อย)
ส่วนสร้อยคอที่ผมรับเอาไว้นั้น ผมตั้งใจจะนำไปบริจาคให้กับสถานสงเคราะห์เด็กพิการ เพราะคิดว่าน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดต่อตัวผมเองและเด็กสาวคนนั้นด้วย
ส่วนสร้อยคอที่ผมรับเอาไว้นั้น ผมตั้งใจจะนำไปบริจาคให้กับสถานสงเคราะห์เด็กพิการ เพราะคิดว่าน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดต่อตัวผมเองและเด็กสาวคนนั้นด้วย
และน่าจะเป็นเพราะแท็กซี่ตั้งคำถาม..ที่ทำให้ผมได้ฉุกคิดในเรื่องนี้
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับเรา แต่เรื่องเดียวกันนั้นอาจจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ เรื่องประทับใจสำหรับใครบางคนก็ได้
ฉะนั้น อย่าหยุดทำความดี และมีน้ำใจกับผู้อื่นนะครับ
<จบบริบูรณ์>@JapanSalaryboom
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับเรา แต่เรื่องเดียวกันนั้นอาจจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ เรื่องประทับใจสำหรับใครบางคนก็ได้
ฉะนั้น อย่าหยุดทำความดี และมีน้ำใจกับผู้อื่นนะครับ
<จบบริบูรณ์>@JapanSalaryboom
