,
10 tweets,
3 min read
Read on Twitter
Bu ekstrem biçimi de olsa bu kültürde damadı çaresiz bırakma geleneği var. "Makas kesmiyor"dan tuzlu kahveye kadar farklı biçimlerini görebilirsiniz. 
Kolektivist kültürler erkeklerin erkekliğini tescil etmeden önce çeşitli aşamalarda sembolik olarak elinden alır ve geri verirler. Diğer örnekleri sünnet ve askerlik sanırım...
Bu erkekliği alıp geri verme ritüelleri toplum değerlerinin dışına çıkarsa erkekliğinin tekrar alınabileceğine ilişkin kalıcı bir kaygı inşa etme işlevi görür. Kastrasyon artık Demokles'in Kılıcı gibi başının üzerinde sallanmaktadır her erkeğin.
İşbu sebeple erkekler her an erkeklikleri elden gidebilir kaygısıyla yaşarlar. Mesela yoksullaşırlarsa
Ya da karısı kendisiyle evli kalmak istemeyen bir adamın bunu "kendisinin yeterince erkek olamadığına ilişkin bir iddia" imişcesine, kendilerine bir saldırı gibi yaşamalarının sebebi de budur.
Sonuç olarak -biyolojik değil- toplumsal cinsiyet rolü olan erkeklik erkeği sürekli ve kesintisiz bir kaygı içinde yaşamaya mahkum eder.
Erkeklerde homofobinin daha belirgin olmasının en önemli nedeni budur. Eşcinsel evladı anneden çok baba reddeder mesela
Sever ama belli edemez baba modelinin sebebi de budur. Sevmek, korkmak, utanmak kadına atfedilmiş, öfke ve gurur da erkeğe atfedilmiş duygulardır. Babalar erkeklikleri elden gitmesin diye çocuklarını sevmekten korkabilirler.
Böyle ha babam de babam şişirilen bir balon, iğnelerden korkarak yaşamını sürdürmek zorundadır.
