,
5 tweets,
2 min read
Read on Twitter
بیایید با منطق کسانی که علم مبارزه با «ابتذال» برداشته‌اند چند گزاره تولید کنیم:
در بلوچستان آب نیست بعد یک عده صد هزار تومان پول کاپیتال مارکس می‌دهند!
در حالی که در خیابان انقلاب دستفروش را کتک می‌زنند یک عده همان نزدیکی دارند موسیقی یا تئاتر یاد می‌گیرند!
۱/
در بلوچستان آب نیست بعد یک عده صد هزار تومان پول کاپیتال مارکس می‌دهند!
در حالی که در خیابان انقلاب دستفروش را کتک می‌زنند یک عده همان نزدیکی دارند موسیقی یا تئاتر یاد می‌گیرند!
۱/
در هرمزگان مدرسه‌ها در کپر برپا می‌شوند بعد یک عده اینجا دغدغۀ قیمت غذای سلف دارند!
یک عده دارند کلیه‌شان را می‌فروشند بعد اینها نگران پایان بد سریال گیم آو ترونز هستند!
یا اصلاً چه کسی گفته از لحاظ جغرافیایی باید خود را محدود کنیم؟
در شاخ آفریقا کودکان در اثر سوءتغذیه...
۲/
یک عده دارند کلیه‌شان را می‌فروشند بعد اینها نگران پایان بد سریال گیم آو ترونز هستند!
یا اصلاً چه کسی گفته از لحاظ جغرافیایی باید خود را محدود کنیم؟
در شاخ آفریقا کودکان در اثر سوءتغذیه...
۲/
...می‌میرند بعد اینها جشن تولد می‌گیرند یا پیتزا می‌خورند [من دقیقاً یادم هست بچه که بودم در قزوین «پیتزاخور» یک دشنام محسوب می‌شد!]
در سوریه جنگ هست بعد اینها کشتی می‌فرستند از اکوادور موز وارد می‌کنند!
در آفریقا فقر هست بعد اینها جام جهانی فوتبال برگزار می‌کنند!
۳/
در سوریه جنگ هست بعد اینها کشتی می‌فرستند از اکوادور موز وارد می‌کنند!
در آفریقا فقر هست بعد اینها جام جهانی فوتبال برگزار می‌کنند!
۳/
بی‌جهت به دنبال دلیل‌های «والا» برای دغدغه‌های خود نگردید: هر کسی می‌تواند برای دغدغه‌ها و کنش‌های خود از اینگونه دلیل‌ها بتراشد.
نظام کنونی از لحاظ گفتمانی دقیقاً بر پایۀ همین آت‌وآشغال‌های تمدن‌ستیزی بنا شده است که نخستین بار حزب توده در مغزها ریخت.
۴/
نظام کنونی از لحاظ گفتمانی دقیقاً بر پایۀ همین آت‌وآشغال‌های تمدن‌ستیزی بنا شده است که نخستین بار حزب توده در مغزها ریخت.
۴/
محک سنجش یک نظام فکری این است که ببینیم از لحاظ منطقی تا کجا می‌توان آن را تعمیم داد و دچار تناقض نشد.
پرسش اینجاست که در نهایت این زنجیرۀ اولویت‌ها قرار است به کجا ختم شود؟ و تا چه زمانی همه باید دغدغه‌های خود را تعلیق کنند تا در این زنجیرۀ بی‌نهایت نوبت به آنها برسد؟
۵/
پرسش اینجاست که در نهایت این زنجیرۀ اولویت‌ها قرار است به کجا ختم شود؟ و تا چه زمانی همه باید دغدغه‌های خود را تعلیق کنند تا در این زنجیرۀ بی‌نهایت نوبت به آنها برسد؟
۵/
