این رویه در رفتارشناسی حاکمیت مسبوق به سابقه است:
#سیاستهای_اعمالی با #سیاستهای_اعلامی نظام تفاوت محسوسی دارد.
(فضای سال ۹۱ را به یاد آورید.)
#نمازجمعه_تاریخساز
#رشتو
(۱)
نظام میخواهد تصمیمات حساسی بگیرد.
در این راستا، باید انسجام درونی و مسئولیتپذیری افزایش یابد.
مجلسی که هیچکاره - حتی در حد دکور! - سیاست خارجی بوده؛ باید جراحی شود تا اخلالی پیش نیاید!
(۲)
تحلیلگر پیش از نوشتن، باید تمام خواستههای درونی خود را زیر پا له کرده تا فشار #زمین_سفت_واقعیت را لمس کند.
حالا میپرسید چرا در خطبههای دیروز هیچ اتفاق ویژه یا موضع خاصی ابراز نشد؟
(۳)
(۴)
۱- #جنگ_نميشود_مذاكره_نميكنيم
۲- #فشار_حداکثری در برابر #تحریک_حداکثری
ظاهرا اولیای امور دریافتهاند که راهبرد اول ذاتا کوتاهمدت بوده و قابلیت استمرار ندارد. (عدم پایستاری)
(۵)
۷ ماه قبل این توییت را نوشتم:
چند هفته بعد، اقدامات مستمر ایران در زمینه «#فشار_حداکثری در برابر #تحریک_حداکثری» کلید خورد.
حالا پس از هفت ماه، بد نیست شرایط امروز خود را با آن روز مقایسه کنیم.
(۶)
همچنین باید همین بازه ۷ ماهه از حیث روند تحولات، به شکل جزئیتر تحلیل شوند.
این موارد را به خوانندگان واگذار میکنم.
تنها میتوان گفت:
«گویا #عقل_معاش نظام در حال محاسبه و ارزیابی است.»
(۸/پایان)