Thread by @JaredDiam

تاسیس کشور اسرائیل
خلاصه‌ای از تحولات مهم منجر به تولد #اسرائیل از سال ١٨٨٠ تا ١٩۴٨

1/30 سکونت یهودیان در فلسطین سابقه حداقل ٣٠٠٠سال دارد، و حتی بعد از تخریب معبد مقدس در اورشلیم توسط رومیان و کوچ اجباری، یهودیان همچنان در این سرزمین زندگی می‌کردند.

منبع:

2/در منطقه مورد مناقشه درطول تاریخ هرگز کشور مستقلی به عنوان فلسطین وجود نداشت، و تا اوایل قرن ٢٠ام، بخشی از سوریه تلقی می‌شد.
امپراطوری عثمانی از سال ١۵٧٠ کنترل فلسطین و سوریه امروزی را در دست داشت. در ١٨٧٠، ٢٧هزار یهودی و دویست هزار عرب در چند صد روستا ساکن سرزمین فلسطین بودند.

3/30 در اثر فشار اروپایی‌ها به یهودیان، مهاجرت آنها به فلسطین بیشتر شد. یهودیان از مهاجرت خود به سرزمین مقدس به عنوان " Aliyah" به معنی عروج یاد میکنند، کلمه‌ای با مفهوم دینی که در تلمود اشاره شده و به معنای بازگشت به سرزمین مقدس یهودیان است.

4/30 از سال ١٩٨٢ یهودیان به تدریج با شتاب بیشتری وارد فلسطین شدند. به یهودیانی که از اروپا و یا خاورمیانه و آفریقا می‌آمدند به ترتیب اشکنازی و میزراکی گفته می‌شود. سافاردیم هم به یهودیان قدیمی ساکن فلسطین گفته می‌شود.
شکل زیر تغییرات جمعیتی منطقه را در طول زمان نشان میدهد.

5/30 یهودی‌های تازه وارد بیشتر در مناطق بیابانی فلسطین ساکن می‌شدند و تلاش زیادی برای حاصلخیزی آن مناطق انجام دادند.
در سال ١٨٩۶ کتاب ملت یهود توسط تئودور هرتزل منتشر شد که برای اولین بار ایده شکل‌گیری کشوری یهودی را جدی مطرح کرد. ایده‌ای که به دست‌نیافتنی می‌رسید،

6/30 چرا که اندک یهودیان در سراسر دنیا پراکنده بودند و حتی زبان مشترک نداشتند.
اولین کنگره یهودیان در بازل سویس، با حضور ١٨٠ نماینده، آگوست ١٨٩٧ تشکیل شد. مکانهای مختلفی برای یک کشور یهودی پیشنهاد شد، در آفریقا، آمریکای جنوبی، و سرزمین مقدس فلسطین.

7/30 بعدها بحث بر سر سرزمین مورد نظر باعث اختلاف در کنگره یهودیان شد.
سال ١٨٩٠،توسط بِرنباوم، صهیونیسم ر مجله آزادی به عنوان نام یک جنبش معرفی شد که هدف آن تشکیل کشور مستقل فلسطینی بود. Zion در کتاب مقدس ١۵٠بار تکرار شده و بیشتر به تپه‌‌ای به همین نام در اورشلیم اشاره دارد.

8/ بن یهودا سال ١٨٨١ به فلسطین مهاجرت کرد، و تلاشهای خود را برای زنده کردن زبان عبری آغاز کرد. عبری زبان کتاب مقدس، قرن‌ها بود که فراموش شده بود، و حتی عده‌ای مخالف زنده کردن آن بود چرا که آنرا مقدس می‌‌پنداشتند. به تدریج اهمیت زبان مشترک مشخص شد و این زبان بین یهودیان فراگیر شد.

9/30 در سال ١٩٢٢، توسط بریتانیا، عبری در کنار عربی و انگلیسی زبان رسمی منطقه شد.
سال ١٩٠٣ در روسیه، یک شورش عمومی علیه یهودیان به تحریک روزنامه‌های محلی رخ داد. طی دو روز، ١۵٠ یهودی کشته و زخمی شدند و خانه‌های بسیاری تخریب شد. این سرکوب‌های دسته‌جمعی به پگرام مشهور است،

10/30 و به بهانه‌های مختلف بارها در روسیه تکرار شد.
در سال ١٩٠٩ تل‌‌آویو، اولین شهر عبری زبان، متولد شد که ترجمه نام یکی از رمان‌های هرتزل بود. تل یعنی قدیمی و باستانی، آویو یعنی بهار.
به تدریج گروه‌‌های مسلح شبه‌نظامی توسط یهودیان شکل گرفت،

11/30 نظیر هاشمیر و هاگانا و بعدها لخی و ایرگون، که پایه‌گذار وزارت دفاع و سرویسهای امنیتی اسراییل شدند. دیوید بن‌‌گوریان و مناخیم بیگن از سران هاگانا و ایرگون بودند، بعد از استقلال نخست‌وزیر اسراییل شدند.

توضیحات بیشتر👇

https://twitter.com/JaredDiam/status/1217263705496457216?s=20

12/30 در سال ١٩١۴ عثمانی به حمایت از آلمان وارد ج‌‌ج‌‌١ شد، و ساکنان عرب امپراطوری نیز شروع به نافرمانی کردند. جمال پاشا نماینده عثمانی در بخش سوریه، به یهودیان اعلام جنگ کرد.
شریف حسین حاکم مکه از فرصت استفاده کرد و به گمان اینکه انگلیس از تشکیل دولت عرب از اقیانوس هند

13/30 تا عراق حمایت می‌کند، علیه عثمانی شورید. اما با پیمان Sykes-Picot سه کشور روسیه، فرانسه و انگلیس منطقه را بین خود تقسیم کردند. انگلیس همچنین در سال ١٩١٧ در اعلامیه بالفور قول تشکیل دولت یهود را نیز داد.
در دسامبر ١٩١٧، ارتش انگلیس با شکست عثمانی وارد اورشلیم شد.

14/با شروع جنگهای داخلی در روسیه و نفوذ کم فرانسه در منطقه، انگلیس قدرت اول این سرزمینها شد. درادامه در سال ١٩٢٠، درکنفرانس سن‌‌ریمو در ایتالیا، حاکمیت این مناطق به انگلیس واگذار شد.
اولین پارلمان یهودیان در سال ١٩٢٠ تشکیل شد.
در سال ١٩٢٢، شرق و غرب رود اردن به دو سرزمین مستقل،

15/30 تقسیم شد، اردن و فلسطین؛ که فلسطین نیز می‌‌بایست بنابر اعلامیه بالفور بین اعراب و یهودیان تقسیم شود.
از اوایل دهه ٣٠، مهاجرت یهودیان رشد چشمگیری یافت. به قدرت رسیدن هیتلر و افزایش آزار یهودیان در لهستان و رومانی در این امر تاثیر زیادی داشت.

16/30 سال ١٩٣٢ تعداد طی ۴ سال جمعیت یهودیان از ٢۴٠هزار به ٣٨٠هزار نفر افزایش پیدا کرد. قوانین نورنبرگ در ١٩٣۵ در آلمان تصویب شد که هر شخصی که تا دو نسل قبلش یک نفر یهودی باشد، خود نیز یهودی محسوب شده و ملیت آلمانی از او سلب می‌شود.

17/تا سال ١٩٣۶، حدود یک‌‌سوم جمعیت فلسطین، یهودی بودند. این تغییر بافت جمعیتی، باعث عصبانیت اعراب و در نهایت گسترش ناآرامی‌ها شد.در سال ١٩٣٧، بریتانیا یک کمیسیون سلطنتی به نام Peel را مامور بررسی تقسیم فلسطین کرد. نتیجه کار آنها در شکل زیر نشان داده شده.این طرح توسط اعراب رد شد.

18/30 درگیری از ٣۶ سه ساله با اعراب، کارگروه ویژه بریتانیایی، یک پنجم به اسراییل بقیه فلسطین، کمیسیون پیل
در سال ١٩٣٩ بریتانیا در تصمیمی جدید White paper، نتیجه کار کمیسیون peel را غیرقابل اجرا دانست. در این تصمیم جدید، طی ده سال یک کشور با اکثریت اعراب باید تشکیل میشد.

19/30 همچنین تاسیس سکونتگاه‌‌های جدید برای یهودیان ممنوع و مهاجرت یهودیان نیز به ٧۵٠٠٠ نفر طی ۵ سال محدود شد. این پیشنهاد از سوی هر دو طرف رد شد. از ١٩٣٨ به تدریج هولوکاست آغاز شد.
با شروع ج‌‌ج‌‌٢ کمی درگیریها فروکش کرد و یهودیان با موج بزرگی از یهودی‌‌ستیزی مواجه شدند.

20/30برای یهودیان روشن بود که در صورت پیروزی هیتلر آینده تاریکی در انتظار آنهاست، و از سر اجبار طرف بریتانیا را گرفتند. حدود ٢٧٠٠٠ یهودی ساکن فلسطین به ارتش بریتانیا پیوستند. از طرفی با شروع ج‌‌ج٢ مفتی اورشلیم حاج امین حسینی، به آلمان پیشنهاد تشکیل ارتش مسلمان برای نازیها را داد.

21/30 در پایان ج‌‌ج‌‌٢، ۶٠میلیون نفر حدود ٣٪جمعیت دنیا کشته شدند، از جمله ۶ میلیون یهودی برابر با ١/٣ یهودیان دنیا.
پایان جنگ، سختگیری بریتانیا برای مهاجرت یهودیان به فلسطین ادامه داشت. بیشتر نجات یافتگان هولوکاست که قاچاقی به فلسطین رسیده بودند بازداشت و زندانی می‌شدند.

22/30 ژانویه ١٩۴٧، بریتانیا اعلام کرد قصد خروج دارد و اختیار مناطق را به سازمان ملل می‌‌سپارد. سازمان ملل کمیته ویژه آنسکاپ را با حضور ١١ کشور تشکیل داد که اعراب آن را تحریم کردند.
در نوامبر ١٩۴٧، قطعنامه ١٨١ سازمان ملل سرزمین محل مناقشه را به شکل زیر بین دو طرف تقسیم کرد

23/30 که در آن ۵۵٪ زمینها به اسراییل تعلق گرفت که بیشتر بیابان بود. در منطقه تحت کنترل اسراییل، ۵٠٠هزار اسراییلی و ۴٢٠هزار عرب ساکن بودند. در مناطق تحت کنترل اعراب، ٧٠٠هزار عرب و ١٠هزار یهودی ساکن بودند.
آمریکا و شوروی از این قطعنامه حمایت کردند.

https://twitter.com/Orwellian2017k/status/1005407631211749378?s=20

24/گزارش CIA به ترومن حاکی از آن بود که یهودیان حداکثر دو سال در فلسطین دوام خواهند آورد.
از فردای رای گیری، حمله اعراب شروع شد که فاز اول جنگهای استقلال، ۵ماه طول کشید. در همان ابتدا در حمله به یک اتوبوس مسافری ۵ اسراییلی کشته شدند. در شش هفته ابتدایی ٢٠٠٠نفر از طرفین کشته شدند.

25/30و در پایان مرحله اول درگیریها ٣٠٠هزار عرب، خاک اسراییل را ترک کردند و آواره شدند.
با خروج نیروهای انگلیسی در می ١٩۴٨، کشور اسراییل متولد شد. به دلایل امنیتی، جشن استقلال کوتاه بود. در اعلامیه استقلال اسمی از خدا نیامده و برابری زنان و مردان و نژاد و دین به رسمیت شناخته شده

26/30 و بر دوستی با همسایگان تاکید شده. همچنین قرار بر تنظیم قانون اساسی بود که تا الان محقق نشده.
بعد از استقلال، اسراییل به سرعت توسط اعراب مورد حمله قرار گرفت، و فاز دوم درگیریها آغاز شد. پنج کشور اردن، سوریه، عراق، لبنان و مصر، به اسراییل حمله کردند.

27/30ماه اول با ١١٠٠ کشته از طرف اسراییل خونین‌‌ترین ماه جنگ بود .
اورشلیم تحت محاصره قرار گرفت و سقوط کرد و یهودیان ١٩سال، تا جنگ ١٩۶٧، به دیوار غربی که برای آنها بسیار مقدس بود، دسترسی نداشتند.
تلاش برای شکست محاصره توسط ایرگون منجر به کشته شدن ١٠٠ تا ٢٠٠ از ساکنین دیریاسین شد.

28/30 واقعه‌ای که توسط اعراب بسیار از آن یاد می‌شود.
درگیریها با آتش‌‌بسی که اوایل ١٩۴٩ توسط سازمان ملل برقرار شد، پایان یافت. در طی این درگیریها، ۴٠٠ روستای فلسطینی نابود و ٧۵٠هزار نفر آواره شدند.
این اعراب آواره هیچگاه توسط کشورهای میزبان به رسمیت شناخته نشدند.

29/30 در پایان جنگ، ٢١٪ به وسعت اسراییل اضافه شد و ۶٠٠٠ اسراییلی برابر با ١٪ جمعیت آن کشته شدند. ١۵٠هزار عرب، همچنان ساکن اسراییل بودند که حدود یک‌‌پنجم جمعیت را تشکیل می‌دادند.
قوانین اسراییل، کسانی که یکی از اجدادشان یهودی بود را نیز یهودی محسوب می‌کرد

30/30 و به محض ورود به اسراییل پاسپورت دریافت می‌کردند. برای تسریع در انتقال مهاجران جدید، با حذف صندلی‌ها تا ۵٠٠مسافر با یک هواپیما جابجا می‌‌شدند.
طی ۴سال ۶٩٠٠٠٠ نفر دیگر به جمعیت اسراییل افزوده شد. به ویژه یهودیان کشورهای عربی که به شدت تحت فشار قرار گرفته بودند.
پایان

پ.ن1: بدیهی است که اتفاقات و جزییات بسیاری ناگفته مانده.
پ.ن2: در آینده و در نوشته دیگری به تاریخ اسراییل از 1948 تا امروز پرداخته خواهد شد.