Thread by @JaredDiam

1/13 بعضی از واکنشهای ذهنی انسان در زمان و جهانی تکامل یافته که بسیار متفاوت از مقتضیات دنیای امروز است. از همین رو است که ناتوانی ذهن در مواجهه با مشکلات امروزی، ممکن است به استرس مزمن و یا افسردگی منجر شود.

2/13 در واقع عادتهای ذهنی ما در طی صدها هزار سالی شکل گرفته که دنیا جای بسیار ناامن‌‌تری بود. ما تکامل پیدا کردیم که به اخبار منفی اهمیت بیشتری بدهیم. دنیل کاهنمن در کتاب معروف خود Thinking, fast and slow می‌گوید: ارگانیسم‌هایی که به تهدیدات توجه بسیاری داشته باشند تا فرصت‌ها،

3/شانس بیشتری برای بقا دارند.همچنین مردم هرچقدر هم که بگویند به اخبار مثبت علاقه دارند، بیشتر اخبار منفی و بدبینانه را طلب می‌کنند.
استیون پینکر درکتاب خود Enlightment به تفصیل گفته که ماهیت ذهن و مواجه آن با اخبار به گونه‌ای است که برداشت ما از جهان همیشه منفی‌‌تر از واقعیت است.

4/13باید همیشه در نظر داشته باشیم که اخبار، گزارشی ز رخدادهای منفی است که اتفاق افتاده و نه رخدادهایی که اتفاق نیفتاده.
ظهور شبکه‌های اجتماعی نیز عاملی شده که اتفاقات بد در سراسر دنیا بسیار ملموس و نزدیک باشد. در بخش بزرگی از تاریخ بشر، آدمی آگاهی کمی از جنگها، بیماریها، قحطی‌ها،

5/13 و بلایای طبیعی در دنیا داشت.
مغز انسان همچنین بنابر آنچه که به Availability Heuristic شناخته می‌شود، احتمال بیشتری برای وقایعی که به خاطر می‌‌آورد و یا به تازگی شنیده، قائل است.

6/بررسی‌ها نشان داده اشباع اخبار با یک اتفاق مشخص، مثلا کودک‌‌ربایی، عاملی شده تا مردم احتمال بسیار زیادی نسبت به واقعیت برای آن قائل شوند.
ظرفیت انسان برای خوشحالی محدود است، و توانایی انسان برای شادی سقف دارد. امادر طرف مقابل، انسان می‌تواند میزان بی‌‌نهایتی از غم را تجربه کند.

7/13 انسان از شکست و از دست دادن بیشتر می‌ترسد، تا اینکه از به دست آوردن و پیروزی احساس شادی کند. اثر منفی انتقاد از آدمی بزرگتر است از اثر مثبت قدردانی.
خوبی و بدی در دو بازه زمانی متفاوت رخ می‌دهند. بدی عموما کوتاه است، اما خوبی به آهستگی و در طولانی مدت پیش می‌رود.

8/13 بعد از انقلاب صنعتی و عصر روشنگری، انسان هر سال کمی بیشتر از آنکه تخریب کرد، ساخت. نتیجه این قدم‌‌های کوچک و تدریجی بعد از دهه‌ها به ساخت تمدن امروزی منجر شد.
آدمی قدم‌های بسیار بزرگی در برابر بیماریها برداشته است. نامهایی که امروز اصلا وحشت‌‌آفرین نیستند،

9/13 زمانی بشر را به مرز انقراض کشاندند. اولین مورد آبله‌مرغان ١۵٠٠ سال قبل از میلاد مسیح در هند گزارش شده. در سال ١٩٨٠، بعد از ٣۵٠٠سال کشتار، این بیماری ریشه‌‌کن شد. در سال ١٩٨٠ ایدز ظاهر شد، و ١۵سال بعد اولین نسل از داروهای که بیمار را زنده نگه می‌داشت، کشف شد.

10/13 اپیدمی ابولا از ٢٠١۴ تا ٢٠١۶ شایع شده بود. واکسن آن در سال ٢٠١٩ در آمریکا تأیید شد.
وبا، حصبه، سرخک، فلج اطفال، و سیاه سرفه را نیز میتوان به این لیست اضافه کرد. تا ۵ماه پیش اسمی از ویروس کرونا شنیده نشده بود، اما هم اکنون ساخت واکسن آن در جریان است.

11/گمانه‌زنی‌‌هایی شده که شاید تا پایان سال واکسن آن ساخته شود.
در طبیعت، بر خلاف دیگر حیوانات، انسان با هوشمندی توانایی نوآوری برای حل مشکلات پیش روی خود را دارند.
گفته‌های تاریخ‌دان انگلیسی توماس بابینگاون خواندنی است:
در هر عصری مردم از پیشرفتهای بشر تا آن زمان آگاهی دارند.

12/13 اما کمتر کسی می‌تواند پیشرفت در نسل بعدی را پیش‌بینی کند. همیشه بودند کسانی که ادعا میکردند انسان به پایان مسیر پیشروی رسیده و در بهترین دوران خود قرار داریم. اما بر چه اساسی می‌توان گفت آدمی که همیشه در مسیر ترقی و بهبود بوده، آینده بهتری نخواهد داشت؟

13/13 از زمانی که او این جمله‌ها را گفت، سال ١٨٣٠، بشر طی حدودا دو قرن بعد پیشرفت‌های شگرفی را تا به امروز تجربه کرد. آدمی همیشه روشهای پیچیده‌ای را نه فقط برای بقا، بلکه برای بهروزی و پیشرفت ابداع کرده. به آینده باید امیدوار بود.

برداشتی از این منبع:
humanprogress.org/article.php?p=…