1/88 گزارش زیر به تحلیل چرایی و چگونگی استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه پرداخته است. این تحقیق نشان داده که طی جنگهای داخلی سوریه دست کم ٣٣۶ حمله شیمیایی رخ داده که ٩٨٪ آن توسط رژیم سوریه و مابقی توسط Isis انجام شده.
bit.ly/34ChadZ
در ماههای ابتدایی حملات شیمیایی، به علت ناشناخته بودن آن، اسناد کمتری موجود است و اما حملات سالهای بعد با ضریب اطمینان بیشتری قابل صحتسنجی است.
ترتیب زمانی عملکرد شیمیایی در سوریه:
١۵مارچ٢٠١١: شروع ناآرامیها
٢٣دسامبر٢٠١٢: اولین استفاده از س.ش. در خالدیه حمص.
٢١آگوست٢٠١٣: حمله به غوطه شرقی در نزدیکی دمشق با گاز سارین.
٩سپتامبر٢٠١٣: تصمیم اوباما بر تعویق حمله هوایی و تمرکز بر گفتگوهای دیپلماتیک.
٢٧سپتامبر٢٠١٣: قطعنامه ٢١١٨ شورا امنیت سازمان ملل بر خلع س.ش. سوریه.
١۴اکتبر٢٠١٣: پیوستن رسمی سوریه به کنوانسیون س.ش.
٢٩آوریل٢٠١۴: تشکیل کمیته حقیقتیاب توسط سازمان منع س.ش. OPCW، بعد از دریافت گزارشهای
١٨آگوست٢٠١۴: نابودی تمام انبار س.ش. سوریه
٧آگوست٢٠١۵: قطعنامه ٢٢٣۵ شورا امنیت سازمان ملل برای تاسیس مکانیزم مشترک تحقیقی Joint Investigative Mechanism, JIM
۶آوریل٢٠١۶: تایید خلع س.ش. سوریه توسط OPCW
۴آوریل٢٠١٧: حمله باگاز سارین به خان شیخون در ادلب
١٧نوامبر٢٠١٧: وتو قطعنامه مربوط به تمدید JIM توسط روسیه و پایان کارآن
٧آوریل٢٠١٨: حمله با گاز کلر به دوما در نزدیکی دمشق
١۴آوریل٢٠١٨: در پاسخ، حمله موشکی آمریکا، انگلیس، و فرانسه به مراکز دولتی
علیرغم بهت همگانی، این اتفاق برای کسانی که از نزدیک فعالیتهای نظامی دمشق را دنبال میکردند، اصلا تعجبآور نبود.
البته عوارض گاز کلر و دیگر س.ش. فقط فیزیکی نیست.
همچنین دستیابی مخالفان به سلاحهای ضدهوایی قابل حمل MANPADS، باعث شد تا خلبانان، در ارتفاع بالاتری پرواز کنند.
بعد از شروع فاز عملیاتی نیروهای Tiger، ۶٠٪ کل پروازهای هلیکوپترها در سوریه از این پایگاه انجام میشد.
همچنین میتوان دید همگرایی خوبی بین افزایش حملات شیمیایی با عملیاتهای بزرگ ارتش سوریه مشاهده کرد. بررسی دیتای موجود به خوبی نشان میدهد که افزایش شمار حملات شیمیایی، عموما همزمان است با یکی از عملیاتهای
از دید دولت سوریه، س.ش. مکمل خوبی برای مهمات و ادوات سنتی در هنگام عملیاتهاست. اگرچه دقت پایین س.ش.، کاربرد آنها را برای حمایت از نیروهای زمینی در پیشروی
بارزترین نمود از اهتمام دولت به استفاده از س.ش. و آمادگی برای پذیرش عواقب آن، در ٢٠١۵ هنگام دفاع از ادلب اتفاق افتاد.
در ٢٠١٢ دمشق استراتژی خود را بر خشونت و حملات فراگیر در بخشهایی از کشور که ناآرام بودند، تشدید کرد. در ماه مارچ، نیروی هوایی سوریه ابتدا به صورت پراکنده و سپس به صورت مداوم حملات خود
در موارد متعددی، در خان شیخون در ٢٠١٧، هواپیماهای دولتی و روسی، بیمارستانها را لحظاتی بعد از
در چنین شرایطی، زندگی عادی مردم در نقاط خارج از کنترل دولت، تقریبا غیرممکن بود. در آوریل ٢٠١٢، یکسال بعد از شروع درگیریها و قبل از شروع حملات شدید و کورکورانه هوایی، سازمان ملل تعداد آوارهها را ۶۵هزار نفر برآورد کرد.
با طولانی شدن جنگ و تهاجمی شدن نیروهای دولتی در حلب، دمشق، حمص، و درعا، ساکنین این مناطق، خسته از سالها درگیری و مقاومت، به تدریج خواستار رهایی از درد و رنج شدند و از اصرار بر درخواستهای سیاسی دست کشیدند.
اما اینبار نیز بار روانی بر غیرنظامیان، عامل فشار دوچندانی بر مدافعان شهر شد تا تسلیم شوند.
در آپریل ٢٠١۴، نیروهای مخالف در شمال حماة،
در پاسخ دولت اسد مدلی را پیادهسازی کرد که نگرش دمشق به س.ش. را برای سالهای آینده تعریف میکرد:
در حالیکه جامعه بینالمللی از پاسخ اجتناب میکرد، خبرنگاران محلی و خارجی عکسها و اطلاعات واضحی را از مهمات جدید شیمیایی مخابره میکردند.
س.ش. تنها و یا مهمترین روش اعمال خشونت از طرف دمشق نبود، اما میتوانست عاملی تعیینکننده درتفاهم بینالمللی برای اتخاذ تصمیمهای جدی علیه دمشق باشد.
پایان