Thread by @MemAR1983

بیایید فکر کنیم تمامیِ سرانِ فاسدِ جمهوری اسلامی برای یک ماه به تعطیلات رفته اند؛
یقیناً حضور فیزیکیِ این موجودات کمتر خواهد بود اما شبحِ نحسِ آنها کماکان بر روی زندگی ها سنگینی خواهد کرد.
#کاپو ها مثال خوبی برای "خود مدیریتی در سرکوب" در زمانِ نبودِ ایادیِ اصلی سرکوب است.

چرا یک مامورِ دون پایه در نبودِ فرمانده کل قوا، باز هم مانندِ او عمل میکند؟
چرا کماکان خود را مامور و معذور به انجامِ عملی ایدئولوگ میداند در حالی که خود نیز تحتِ ستم است؟
چه میشود که گاهی وحشیانه تر از آمر عمل میکنند؟
چرا چنین افرادی دوست ندارند که سرکوب تمام شود؟ #کاپو

#کاپو (به آلمانی: Kapo) و (به عبری: קאפו) لقبِ "زندانیانی" در اردوگاه‌های کار اجباری آلمانِ نازی بود که توسط مأموران اس‌اس به عنوان «سَر واحدهای کار» گماشته می‌شدند.
در بعضی مواقع، این واژه به «هم‌دستان نازی‌ها» نیز هم‌ معنی شده است.

منشا نامِ #کاپو نامشخص است.
طبقِ کتابخانه مجازی یهود، شکل مختصرِ کلمه kameradschaftpolizei "نیروی پلیسِ رفیق(نازیها)" است.
عده ای میگویند از کلمه ایتالیاییِ "رئیس" آمده؛
روبرت دی مکفادن، روزنامه نگارِ برنده پولیتزر، معتقد است که از کلمه Lagercapo "کاپیتانِ اردو" گرفته شده است.

سیستم عملکردیِ #کاپو ها که "خودمدیریتیِ زندانی" نام داشت، به پرسنل نازی در اردوگاه این اجازه را میداد که با هزینه و تعدادِ نیروی کمتری به مدیریتِ اردوگاه بپردازند.
این سیستم با دیدِ "قربانی علیه قربانی" طراحی شده بود تا کارمند-زندانی ها به نفعِ نازی ها محاصره را سخت تر کنند.

از آنجایی که زندانیانی با ملیّت های مختلف در اردوگاه ها وجود داشتند و نیاز به دانشِ زبان بود، #کاپو ها بیشتر از بینِ زندانیانِ سیاسی، مذهبی و در آخر باندهای خشن انتخاب میشدند.
وحشیگریِ بیش از حدّ آنها از جانب SS تحمل میشد تا زندانی ها در مواقع لزوم "بپَرند بغلِ نازی ها"!

در صورتِ کمرنگ شدنِ خشونتِ یک #کاپو، او به وضعیت عادی برمیگشت و در معرض خشونتِ کاپوهای دیگر قرار میگرفت.
نازیها از این روش با عنوان "سیستمِ رونق" هم یاد میکردند؛
این روش علاوه بر سازماندهی روزانه توسطِ خودِ زندانیان، به SS فرصت بیشتری برای تمرکز بر "کنترل نژادی" میداد.

بدونِ وجودِ #کاپو ها، این زندانیانِ آپورتونیست، نازی ها قادر به اداره عملکردِ روزانه ی اردوگاهها نبودند.
کاپوها این کارها را در ازایِ نپوشیدن لباس زندانیها، غذا،سیگار و چند جرعه الکل انجام می دادند.
آنها با تلاش برای بقای خود، به بقای نازی ها دامن میزدند.

#کاپو ها در قالبِ نگهبان-زندانی، قواعد دراماتیک اردوگاه ها تشدید میکردند.
تهدید مداوم به ضرب و شتم ، تحقیر ، مجازات و عمل به مجازات کردنِ کل گروه برای اقدامات یک زندانی ، عذاب روانی و جسمی در در اوجِ گرسنگی و خستگی از اقدامات آنها برای حفظ ترس در اردوگاهها بود.

مراتبِ #کاپو ها در داخل اردوگاه ها عبارت بودند از:
لاگرلستر (رهبر اردو یا ارشد اردوگاه)
بلاکسلستر (رهبر بلوک یا سربازخانه یا ارشد)
و استوبنولتستر (رئیس اتاق) وی مستقیماً تحت فرمانده اردوگاه قرار میگرفت.

لاگرلستر وظیفه انتخاب زندانی ها بر اساس نوع کاربرد را بر عهده داشت.

بلاکلاستر (رهبر بلوک یا پادگان) باید اطمینان حاصل میکرد که از قوانین کلی پیروی می شوند. او همچنین مسئول زندانیان پادگان بود.

(مدیر اتاق) مسئولِ نظارت بر چینشِ زندانی ها در هر اتاق بود.

اینگونه بود که نازیها با مسئولیت دِهی های واهی به #کاپو ها و تزریق حسِ کاذب "مفید بودن" یک سیستم "خود سُلطه" در اردوگاهها ساخته بودند.
یک کاپوی مشتاق میتوانست با ابراز ارادت به سیستم به مدارج بالای اردوگاه برسد اما او همچنان یک زندانی بود که با کوچک ترین خطا،راهی اتاق گاز میشد.

یک فرد از لحظه ی #کاپو شدن، دیگر با زندانیها نمیخوابید، در مقابل عملکرد زندانیها پاسخگو بود و باید در راستای منویاتِ رئیس اردوگاه، زندانیان را هدایت میکرد.
یک کاپو باید قساوت به خرج میداد زیرا میدانست که بااندک اشاره ای دیگر یک کاپو نیست و ممکن است همان شب توسط زندانیها کشته شود.

مسلماً که شورشِ زندانی ها علیه نازی ها، شورش علیه منافعِ #کاپو ها بود.
در این راستا باید همواره با اعمال خشن، ترس را گسترش می دادند.
در مواردی زندانی ها را مجبور به فرار میکردند در حالی که سیم خاردار ها متصل به برق بود.

در چنین سیستم های خُشکی قبولِ مسئولیت و استفاده از مزایای آن چیزی جز تبدیل شدن به پوسته بیرونی سرکوب را در پی نداشت.
جنایتِ #کاپو ها همردیف با جنایت نازیها شمرده شد.
آنها در چند دادگاه با توجه به "مسئولیت فردی" به اعدام محکوم شدند.

نقش #کاپو ها در کُشتار زندانیان هنوز هم نیاز به کنکاش بیشتر مورخین و روانپزشکان دارد.
کاپو ها زندانیانِ فرصت طلبی بودند که علاوه بر کشتار همنوعان و همدردانِ خود باعث ابقای فاشیسم شده بودند.