Thread by @MemAR1983

راوِنسبروک، مرگی از جنسِ کلیشه ها؛
دخترِ سیگاری چیه؟
..
دختری که خودش پیشنهاد دوستی بده چیه؟
..
زنی که ۶صبح سرکار میره چیه؟
..
و جوابهایی کلیشه‌ای که عموماً این تیپ زنان را "پَست تر" قلمداد میکند.
#راونسبروک اردوگاهِ زنانی بود که برطبقِ ایده آلِ حکومت، مادر و همسری "کامل" نبودند

زنانِ معتاد به الکل، زنان کولی، خواننده های زن در اُپرا و زنانی که از نظرِ نژادی ضعیف تر محسوب میشدند، گروه هایی بودند که در #راونسبروک محبوس بودند.
تنها ۱۰ درصد از زنانِ زندانی در این اردگاه یهودی بودند، پس دلیل این مرگ ها فقط یک چیز بود؛
"آن چیزی باشید که ما میخواهیم"

حزب نازی در تلاش برای ایجادِ"خلوص اجتماعی"، کنترل همه جنبه های زندگی را میخواست.
در این راستا"بهداشتِ نژادی" به عنوانِ سنگ بنای سیاستِ ایالتی مطرح شد تا کمیّت و کیفیّتِ جامعه آلمان را بهبود بخشد.
و این بمعنایِ نابودیِ هرکسی بود که از سویِ حزب "فرومایه"' قلمداد میشد.

همچنین تعدادی برنامه برای مادران ساخته شد تا انگیزه هایی برای زایمانِ هرچه بیشتر بوجود بیاورند.
مادران، بی وقفه از طریقِ کتاب ها و برنامه های رادیویی "قهرمان" قلمداد میشدند و به آنها اینگونه القا میشد که: اگرچه کارِ خانه و فرزند آوری طاقت فرسا است اما شما به کشور خدمت میکنید!

کتاب های درسیِ کودکان شاملِ تصاویری از "خانواده کامل" بود که در آن علاوه بر والدین، گاهاً تا ده بچه هم دیده میشد.
آنها با ایده ی "فرزند با اَرزشتر" درصدد القای حس ناسیونالیستی بودند و خانواده های بزرگ را نشانه ی سعادت قلمداد میکردند.

در گامی دیگر با ساختنِ جایزه ی "صلیب مادر" زنان را تشویق به زایمان میکردند.
این جایزه بسته به تعداد کودکانی که مادران میزائیدند به آنها داده میشد؛
صلیب برنز: ۴و۵ فرزند
صلیب نقره: ۶و۷ فرزند
و صلیب طلا: ۸ و بیشتر!
همه ی اینها در راستایِ فرزندآوری برای اهداف رژیم بود. #راونسبروک

ممنوع اعلام کردنِ سقط جنین، ممنوعیت پیشگیری از بارداری، دادن وام ازدواج، کسرِ مالیات به خاطر هر فرزند، ساختن مدرسه برای نوعروسان در راستای تزریق عقایدِ ملّی-سوسیالیستی، معرفی خانواده های "خالص" به عنوان الگویِ مدنی و... از مجموعه اقداماتِ حزب در راستایِ"پاکیِ نژاد" بود.#راونسبروک

وقتی کلیشه هایی به عنوان "وظیفه مدنیِ" زنان تصویب، تثبیت و پذیرفته شد، حال زمانِ مجازاتِ زنانی بود که علیه این قوانینِ "بَد" ایستادگی میکردند.
مبارزه ی این زنان صرفاً به این ختم میشد که میخواستند دور از "شئوناتِ رژیم"، فقط خودشان باشند.
عاقبتِ این زنان جایی جز #راونسبروک نبود.

آغاز ایجاد #راونسبروک به سال ۱۹۳۹ برمیگردد.
۸۰۰ زن آلمانی را به جنگلی در پنجاه مایلیِ برلین انتقال دادند. این جمعیت تا ۱۹۴۵ به ۱۳۰ هزار زن رسید که ۴۰ درصد از آنها بر اثر گرسنگی،کار اجباری، شکنجه و آزمایشات مُردند.

طراح #راونسبروک هاینریش هیملر بود و تنها دلیل ایجاد این اردوگاه، عدم تطابق با زنانگیِ تعریف شده در آلمان نازی بود.
از این اردوگاه به دلیل اینکه در آلمان شرقی واقع بود کمتر نوشته شده، به گونه ای که بعد از پایان جنگ سرد اطلاعاتی از این اردوگاه فاش شد.

دلیل دیگری که پرونده جنایتِ #راونسبروک را تا سالها مسکوت گذاشته بود این بود که این اردوگاه، زنانه بود و زنانِ آزاد شده چنان آسیبی دیده بودند که حتی مرور خاطرات آزارشان میداد یا دوست نداشتند درباره اش حرف بزنند.
اداره ی این اردوگاه به دست مردان بود اما نگهبانان تماماً زن بودند.

خشونتِ وحشیانه ای که زنانِ نازی در این اردوگاه به کار میبردند در مواردی از سطحِ خشونتِ مردان بیشتر بوده است.
علاوه بر کارهای سخت، گلدوزی و خیاطی نیز در این اردوگاه رایج بود اما مجازات های آنها برابر با مجازات های مردان در کمپ های دیگر بوده است.

بعضی مجازات ها نیز به طورِ خاص و به خاطر زن بودن رواج داشت؛
سقط جنین های اجباری (حتی زنانی که در ماه هشتم بارداری بودند) عادی بود.
جداسازیِ زنان از کودکان و آزمایشاتی بر رویِ زنانِ کولی معمول بود.

در مواردی برای تحقیق بر روی سفلیس و سوزاک، مایعاتی حاوی این ویروس ها را به ستون فقرات زنان تزریق کردند که در دَم جان باختند.
در یک مورد والتر سونتاگ(پزشک #راونسبروک) ۷۵ نفر از جوانترین دختران را انتخاب کرد؛

سپس پاهای آنها را با ویروس قانقاریا و موادی چون بنزین و فنول عفونی کرد، روی پاهای آنها زخم هایی ایجاد کرد و زخم ها را یا خاکِ چوب، شیشه و خاک میبست!
این زخمها یا درمان نمیشدند یا داروهایی جدید و عجیب بر روی آنها گذاشته میشد.

حتی در چنین شرایط دهشتناکی این زنان آرام ننشستند.
با ادرارِ خود(به عنوان جوهر نامرئی) نامه ای به بیرون درز دادند به گونه ای که این نامه تا لندن رسید و برای اولین بار در مِی سال ۱۹۴۴ اخبارِ #راونسبروک در انگلستان منتشر شد.

زندانیانی که آرایشگری بلد بودند شانس بیشتری برای زنده ماندن داشتند.
راه دیگر برای زنده ماندن، رسیدن به رهبریِ بلوک بود.
در مواردی رهبرِ بلوک که خود از زندانیان بود از نگهبانان خشن تر عمل میکرد.

در آوریل ۱۹۴۵ این اردوگاه درحالی به دست نیروهای شوروی آزاد شد که ۲ هزار کودک بیمار مابینِ زندانیان وجود داشت.
اما این انتهایِ وحشت نبود!
سربازان روس قبل از آزادیِ زنان به آنها تجاوز کردند؛
حتی به زنان زندانی که هموطن خود بودند...

اولین جلسه ی محاکمه عاملان جنایت در #راونسبروک ۵ دسامبر ۱۹۴۶ تا فوریه ۱۹۴۷ علیه ۱۶ نفر از مسئولین و کارمندانِ این کمپ آغاز شد.
همه آنها به مجازات اعدام محکوم شدند و در زندان هملین اعدام شدند.

دوراتیا بنز، در مقامِ سوپروایزرِ #راونسبروک و مامورِ انتخاب افراد برای اتاق گاز بود.
وی قبل از آزادسازی کمپ به هامبورگ گریخت.
در مِی ۱۹۴۵ توسط نیروهای بریتانیایی دستگیر و در مِی ۱۹۴۷ به جرم جنایت جنگی به دار مجازات آویخته شد.

اما هیچگاه زنانگی در #راونسبروک تمام نشد و این بارقه هایی از امیدِ نجات بخش بود...
تصویر یک: رژ لبی که زنان زندانی به جای ماند.

مجسمه ها یادبودِ #راونسبروک:

در آخر شرمنده خواهید شد!
شرمنده خواهید شد از این همه در کنارِ جانیان ایستادن، شرمنده خواهید شد از پا اندازی ها.
حتی اگر خود را "بیطرف" بدانید.
(کارمندان نازی و مسئولینِ دوره ایِ #راونسبروک نسبت به پخش فیلمهای اردوگاه احساس شرم میکنند)
@bbcpersian
@Jamal_Mousavi
@bbckalbasi