Thread by @minimeens

உலக தம்பதிகள் தினத்தில் தம்பதிகள் பற்றித்தான் எழுத வேண்டுமா என்ன.? நம்மைத் தம்பதிகளாய்ச் சேர்த்து வைத்தவர்கள் பற்றியும் சொல்லலாம் அல்லவா.?

நானும் பத்மினியும் பிறந்து வளர்ந்தது எல்லாம் ஒரே ஊர்தான்.. பொள்ளாச்சி. கல்லூரிக் காலங்களில் எனது நண்பன் வீட்டுக்கு அருகிலேயே தான் அவர்
1/n

வீடும் இருந்தது. நண்பர்கள் எல்லாம் அவன் வீட்டருகே இருக்கும் கிரவுண்டில் விளையாடப் போகையில், பத்மினியின் வீட்டுக்கு எதிரே உள்ள டீக்கடையில்தான் டீ குடிப்போம். ஆனால், திருமணத்திற்கு முன்புவரை அங்கே ஒரு பெண் இருந்ததே எனக்குத் தெரியாது.

தம்பியின் நண்பர் மூலமாக தகவல் தெரிந்து,
2/n

ஜாதகம் எல்லாம் பார்த்து பெண் வீட்டிலிருந்து எங்கள் வீட்டைப் பார்க்க வந்தபோது, நான் வேலை செய்த கம்பெனி மூடி நான் எந்த வேலையும் இல்லாமல் இருந்தேன்.

பத்மினியின் அப்பாவோடு அவர் நண்பரான அந்த டீக்கடைக்காரும் வந்திருந்தார். அவர்தான் எனக்கான முதல் ரெகமண்டேஷன். “பய நல்ல பையந்தாங்க..
3/n

ரெண்டு மூணு வருஷமா கடைக்கு வருவாப்ல. டீ வடை தாண்டி ஒரு வாட்டிகூட சிகரெட், பீடினு வாங்கினதில்ல. ஆனா, புக்ஸ் அளவில்லாம வாங்குவாப்ல.!” என்று சொல்லியிருக்கிறார்.

அவங்க அப்பாவுக்குத் திருப்தி. வேலையில்லையே என்றபோதுகூட, “பய மெக்கானிக்கல் படிச்சிருக்கான். எங்கயாவது மெஷினைத்
4/n

தொடச்சாவது காவயிறு கஞ்சி ஊத்திருவான்”னு என்மேல் ஏதோ ஒரு அபார நம்பிக்கையோடு அடுத்த வேலைகளுக்கு தயாராக ஆரம்பிச்சிட்டாரு.

அடுத்து பத்மினியின் அம்மா. பெண்ணைப் பெற்றவர் இல்லையா.? ஆண்களை விட அவருக்குத்தானே பயங்கள் அதிகமாய் இருக்கும்.

தங்களுடையது சைவக் குடும்பம். பொண்ணுக்கு
5/n

அசைவம் சமைக்கத் தெரியாது. கல்யாணம் முடிஞ்சு பையன் வீட்டுக்கு வந்தா கறி சமைச்சுப் போடமுடியாது. பொண்ணு போற வீட்டுலயும் சமைக்க மாட்டா. இது பிரச்னை ஆயிட்டா.?

பையன் வெறும் டிப்ளமோ. பொண்ணு பிஹெச்டி முடிக்கப் போகுது. நாளைக்கு ஈகோ பிரச்னை வந்துவிட்டால்.? பொண்ணை பிஹெச்டி
6/n

முடிக்கவிடாமல் செய்துவிட்டால்.?

பையனுக்கு வேலை இல்லை… சொந்த வீடும் இல்லை… எதை நம்பிக் கொடுப்பது.?

இப்படி பல கவலைகளுடன், கணவனை எதிர்த்தும் பேசமுடியாமல், தன் மகளிடம் தன் கவலைகளைச் சொல்லி வருத்தப்படவும் முடியாமல் மனசுக்குள் குமைந்தபடி, எப்படியாவது இதைக் கணவரிடம்
7/n

தெரிவித்துவிடும் ஆசையுடன் தனது கணவரையும் அழைத்துக் கொண்டு தன்னுடன் வேலை பார்க்கும் சக ஆசிரியையிடம் சொல்லிப் புலம்பப் போயிருக்கிறார்.

போன வீட்டில் ஆசிரியைக்கு கல்லூரி படிக்கும் வயதில் ஒரு மகள். கூடவே அதே வயதில் அவருடைய அக்கா மகள் வேறு. அவர்கள் இருவரும் அருகில் ஏதோ படித்துக்
8/n

கொண்டிருக்க, பத்மினியின் அம்மா தனது தோழியிடம் புலம்ப ஆரம்பித்திருக்கிறார்.

கேட்டுக்கொண்டிருந்த, அந்த சக ஆசிரியையின் அக்கா மகள் என் வீட்டுக்கு எதிர்வீட்டுப் பெண் சுதா. இடையில் ஏதோ மின்நகர் என்று எங்கள் காலனியின் பெயர் வரவும், மாப்பிள்ளை யார் என்று கேட்டு என் பெயர் சொன்னதும்,
9/n

“ஏய்ய்ய் அனு… நம்ம மீன்ஸ் அண்ணாடீ. டீச்சர் பயப்படாதீங்க. பத்மாக்கா அதான் உங்க பொண்ணு… இனி என்னிக்கும் கவலையே படாது. வாழ்க்கை ஃபுல்லா சந்தோஷமா இருக்கப் போகுது. நல்ல அண்ணன். தைரியமா கட்டிக் குடுங்க.!” என்று ரெண்டு பேரும் கொடுத்த உறுதிமொழியில் தான் எனக்குத் திருமணமே ஆனது கூட
10/n

என்று சொல்லலாம்.

அதனால், இப்பவும் பத்மினி மட்டும் எங்களுக்குள் எதாவது சண்டை வரும்போதெல்லாம், தன் அப்பாவையும் இந்த இரு பெண்களையும் பற்றித்தான் எப்போதும் புலம்பிக் கொண்டே இருக்கிறார்.

“உங்களப் போயி நல்லவன்னாங்களே.!”

😂
n/n