Nu er meer bewegingsvrijheid is qua #corona ging ik naar de Kaap. En soms, veel minder vaak dan vroeger, kom je dan een echte Kapenees tegen. “Het geld ligt op straat, dame”, zei hij in onvervalst Rotterdams, terwijl hij in de container balanceerde. 
“Die slotjes”, vervolgde hij, wijzend op kapotte kastdeurtjes van een kast die ervaringen achter de rug had. “Die slotjes zijn toch prachtig?” Hij klom uit de container om een schroevendraaier uit ‘n fietstas te vissen.
Voor zijn fiets stonden al trofeeën. “Een Van Gogh” riep hij enthousiast, terwijl hij dat slotje probeerde te veroveren. Even later vertrok hij, met z’n oogst onder z’n snelbinders. “Dag milieu-activist“ glimlachte ik naar hem. Hij grijnsde
Even verderop zaten de buren voor de deur. Ook nu was de voertaal onvervalst Rotterdams “De Kaap is de Kaap niet meer. Ze -de import-begint zich langzaam aan te passen”, vertelde een buur.
We spraken over huisvesting. “Binnenkort is huren zo oneindig duur, dat het alleen nog voor de rijken is. Voor de armen zit er niets anders op dan een huis te kopen.” Analyseerde een Kapenees
De kroeg op de Kaap was open, wel moest je eerst je handen desinfecteren voordat je naar binnen mocht.
En dan was je er nog niet. Naast “Invullen checklist, verplicht bij de ingang”, zijn er nog heel wat andere instructies. Die stonden op een tafel waar je niet bij mag blijven staan.
Overal in de kroeg hingen #anderhalvesamenleving reminders , volgens de barjuffrouw op leeftijd werkt het prima. “Behalve als er gezopen is.”
Maar goed. De Kaap is de Kaap niet meer. De bedrijvigheid, met altijd opgestroopte mouwen, heeft plaats gemaakt voor... lanterfanten. Waar eerst gewerkt werd, kun je nu consumeren. De publieke ruimte op de Kaap is een consumenten-ruimte geworden
De haven op de Kaap heeft plaatsgemaakt voor een consumptie plek waar het publiek zich vergaapt aan de hoogbouw uit de jaren 10 van deze eeuw.
Er komen geen schepen meer voorbij op de Kaap. En de schuit van blonde Arie kun je al helemaal vergeten.
“De Kaap is gewit, mevrouw”, zegt een zwarte man die in de rij voor de sigarenboer staat. “Veel van ons zijn de stad uitgejaagd.” Op de Kaap kun je dat zien, zeker in de straten waar nieuwbouw staat en dure hoogbouw
Aan de kade zit een jongeman, nog maar 4 jaar is hij Rotterdammer. Hij woont in de nieuwbouw. “Het is geen buurt, geen wijk, erg anoniem. Zelfs de mensen in de flat ken ik niet. Liever zou ik in West wonen, daar leeft het.”
Soms kom je de rauwheid die onze stad zo siert weer tegen, zoals dit geïmproviseerde terras. Met bijzettafel
De metamorfose van de Kaap is in razend tempo gegaan. Dat laten beelden uit mijn foto-archief zien
En die metamorfose zet nog even door, met de komst van een landverhuizers museum. Mind you: op Zuid hebben zich, tijdens de groei van de haven, juist migranten gevestigd uit talloze landen. Hun komst maakte een metropool van Rotterdam
