Thread by @nchokkan

17 வயது இளைஞர் ஒருவர், பள்ளிப்படிப்பில் ஆர்வமில்லை, ஏதாவது வேலை செய்து பிழைக்கலாம் என்று நினைக்கிறார், சட்டைப்பையில் வெறும் 200 ரூபாயுடன் பெரிய ஊரொன்றுக்குச் செல்கிறார், மிகவும் அலைந்து திரிந்தபிறகு, ஒரு மென்பொருள் நிறுவனத்தில் வாட்ச்மேனாக வேலைக்குச் சேர்கிறார். |1

அந்த மென்பொருள் நிறுவனத்தின் வரவேற்பறையில் ஒரு கணினி இருக்கிறது, அலுவலகத்தில் கூட்டமில்லாத நேரங்களில் இவர் அந்தக் கணினியை நோண்டிப்பார்க்கிறார், சில விஷயங்களைத் தானே கற்றுக்கொள்கிறார். |2

ஒருநாள், இவர் இப்படிக் கணினியில் வேலை செய்துகொண்டிருப்பதை இன்னோர் ஊழியர் பார்த்துவிடுகிறார், ஆனால், அதட்டவில்லை, மிரட்டவில்லை, |3

‘உனக்குக் கம்ப்யூட்டர்ல ஆர்வம் இருக்குன்னா சொல்லு, உன்னைமாதிரி பசங்களுக்காக நம்ம கம்பெனியிலயே ஒரு பயிற்சி வகுப்பு நடத்தறோம், அதில சேர்த்துவிடறேன்’ என்கிறார். இவரும் ஆர்வத்துடன் தலையாட்டுகிறார். |4

இன்றைக்கு, அந்த இளைஞர் அதே நிறுவனத்தில் நிரலாளராக(Programmer)ப் பணிபுரிகிறார், நல்ல சம்பளம், மதிப்புடன் வாழ்கிறார்.

இதைக் கேட்பதற்கு ஏதோ நம்பமுடியாத சினிமாக்கதைமாதிரி இருக்கிறது, ஆனால், இது உண்மையில் நடந்த விஷயம், அந்த இளைஞரின் பெயர் அப்துல் ஆலிம், அந்த நிறுவனத்தின் பெயர் Zoho|5

சமீபத்தில் ஃபோர்ப்ஸ் இதழில் ஜோஹோ நிறுவனர் ஶ்ரீதர் வேம்பு-வின் விரிவான பேட்டியொன்று வெளிவந்திருந்தது. அந்த மிக நீண்ட கட்டுரைக்கு நடுவில் அப்துல் ஆலிமைப்பற்றிச் சில வரிகள் இடம்பெற்றிருந்தன, |6

உடனே அவரைப்பற்றிக் கூகுள் செய்து இன்னும் தெரிந்துகொண்டேன், இதுபோன்ற எளிய வெற்றிக்கதைகள் தரும் ஊக்கம் மனவெழுச்சிக்கு இணையில்லை! |7/7