Thread by @wduyck

Nog enkele bedenkingen over Corona beleid:

1. Decentraliseren beleid houdt risico in dat lokale leiders racen naar de meest strenge aanpak in een (goed bedoeld) streven om baten van een maatregel te maximaliseren, zonder de kosten adequaat mee te wegen. Eén burgemeester denkt

dat de avondklok beter 22u is dan 23u, en dadelijk worden cafés uur vroeger gesloten, vrijheid bewoners ingeperkt. Epdidemiologische opbrengst onduidelijk, druk op omliggende burgemeesters (hij haalt het nationale nieuws). wachten tot iemand 21u instelt en daarvoor bejubeld wordt

Vanuit het perspectief van de leider: illusion of control (en.wikipedia.org/wiki/Illusion_…). Men heeft het gevoel controle uit te oefenen over situatie, ook al is dit niet zo. Druk op sociale media om maatregelen te nemen versterkt deze druk. Mensen zijn (vals) gerustgesteld.

2. De genegeerde kosten van maatregelen zijn vooral sociaal. Het maatschappelijk relancecomité pleitte niet toevallige voor MATHS, waarbij sociale kosten ene groter gewicht krijgen tegenover epidemiologische baten. Voorbeeld: in Antwerpen worden woonzorgcentra nu gesloten voor

bezoek als er een *vermoeden* is van besmetting bij 1 bewoner, personeel *of* bezoeker. Zo’n vermoeden is er natuurlijk quasi áltijd in zo’n brede groep. Gevolg: in de kortste keren sluiten alle directeurs hun WZC. ‘Krachtig leiderschap’ maar ondertussen zitten honderden ouderen

in sociale isolatie op basis van vage vermoedens. Sociale kosten moeten zwaarder wegen. Dat vereist breder perspectief en centrale principes.

3. De eerste slachtoffers hiervan zijn minder mondige groepen: ouderen (WZC) en jongeren, zonder stem in mainstream (social) media. De

huidige bubbel van 5 voor gezinnen gebeurt op de kap van jongeren die vaak (uit noodzaak) 0 of 1/5 krijgen. Na maanden isolatie, annulatie festivals, kampen, sport... sociale kost onderschat.

4. Mondmaskers en bubbels creëren focusillusie (edge.org/response-detai…): niets

lijkt even belangrijk als datgene waat je aan denkt, terwijl je er aan denkt. De situatie is niet verbeterd sedert de mondmaskerplicht, wel integendeel. Ja, zonder was het mss nóg erger (vele gelijktijdige factoren), maar feit blijft dat dit soort geïsoleerde dingen plots als dé

oplossing opduiken, en vervolgens teleurstellen. Het blijkt niet echt te werken, maar voorstanders geraken nog meer overtuigd. Belief perseverance en.wikipedia.org/wiki/Belief_pe…

Focusillusie op maskers, ook hier op twitter (heel zicht- en voelbaar: wysiati) heeft negatief effect

gehad op efficiëntere distancing en handhygiëne (onzichtbaar).
Wie positie inneemt kan ook niet meer terug in opvatting of beleid (sunk cost fallacy en.wikipedia.org/wiki/Sunk_cost…) en houdt vast aan opvatting, met extreme reacties op wie iets in vraag stelt. Attitude polarization

(en.wikipedia.org/wiki/Group_pol…)

5. Illusion of control en sunk cost zorgen samen voor het voortbestaan van ronduit nutteloze maatregelen. Na jaren gdpr laten burgers vandaag overal gegevens achter, terwijl die niet eens gebrúikt worden voor tracing. Niemand stelt dat in vraag, het

geeft ons het gevoel de epidemie aan te pakken. In één dorp had een burgemeester een parkeerverbod in een straat ‘voor Corona’. Hoe dat besmetting vermindert? Geen idee, maar men heeft toch iets gedaan. Parkeerverbod voor maanden, een feit.

6. Alle epidemiologen waren het eens

dat test&trace dé voorwaarde was voor succesvolle exit. Dit is na maanden nog steeds een farce. Toch krijgt dit veel minder aandacht dan bv mondmaskers, want niet zichtbaar (wysiati). *Dit*is wat moet veranderen en functioneren, en moet de focus van onze overheid en

persconferenties zijn, in plaats van steeds meer niet gerichte (direct de héle provincie Antwerpen ipv gericht), buitenproportionele en vrijheidsbeperkende maatregelen met onduidelijke epidemiologische baten en onderschatte sociale kosten. Dit houden we geen jaar vol.