Close on the heels of Adi Perukku, let’s look at a mechanism used in olden days to irrigate the farm lands, especially in Chola desam. ‘Kumizhi Thumbu’ was predominately used in lakes / reservoirs where the water is stored for irrigation purposes. The structure has two pillars
The pillars are connected by two horizontal bars with a hole on the centre. There is a stone box beneath the water level which has a round passage to the pipeline underneath that. This is called ‘Neerodi’. On the side of the box, there are few small holes called as ‘Serodi’
The Neerodi can be closed / opened by a ‘Kuzhavi Kal’ connected to an iron rod which passes through the horizontal bars.This will remain in closed position during storage time. When water needs to be opened for irrigation, the ‘Kuzhavi’ is lifted & water passes to the outlet pipe
Due to the water pressure, the water along with mud also passes through Serodi. This ensures that the excess mud passes away reducing the need for desilting the lake. The dimensions of each ‘Kumizhi Thumbu’ is designed according to the irrigation area they cater to.
This avoids excess water being sent out. That the Chola kings attached major importance to irrigation can be understood by naming of one Kumizhi Thumbu as ‘Rajarajan Kumizhi Thumbu’ in Sembiyanmadevi lake near Ariyalur. But with Morden technique we have brought that to this state
Pic courtesy : Vikatan & drawing by my daughter!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
A very important inscription was found recently near Tiruvannamalai. The 10th century inscription details out a grant given by Gandaratitya Chola. He was mentioned as ‘Sembiyan Mahadevi Thiruvayitril Uthitha’, born to Parantaka Chola & Sembiyan Mahadevi. More than that,
The grant was given to offer annadhana to 20 Kapalikas when the mid day pooja was performed in Tiruvannamalai. In addition, a village by name Vaichapoondi was donated to the Kapalikas. Their Gurus & disciples were given all the income generated from the village.
The grant was given by pouring water to Kapalam carried by the Kapalika saints.The inscription is significant as it adds to the handful of inscriptions mentioning Kapalikas in the country. It is also important to note that Cholas provided patronage to Maviratins like Kapalikas
Of the many mysteries surrounding the Big temple, the Varahi shrine inside the complex is an interesting one.Some say that it was part of the Saptamayrika shrines inside the complex & other shrines were destroyed later. But this seem to be an older shrine than the main temple and
It could be as old as 6th century. In 1975 there was an effort to build a Mandapam over the shrine. At the same time, the then CM wanted to install the statue of Rajaraja Chola inside. But the archeological department refused to this saying additional structures are not allowed
The peeved CM questioned why a Mandapam for Varahi was allowed then. So the central govt ordered for demolition of the Mandapam. On the very same day of the demolition, the state government was dismissed. Following this, emergency was imposed. In the next election even the party
தஞ்சைப் பெரிய கோவில் விநாயகப் பெருமானை வணங்கி நின்றான் ராஜராஜன்.இதுபோன்ற சதுர்த்தித்திருநாளாக இருந்திருக்கக் கூடும்.விநாயகருக்கு வாழைப்பழ நிவேதனம் நடந்துகொண்டிருந்தது அதைப்பார்த்த மன்னனுக்கு ஏதோ தோன்றியது.பிள்ளையாருக்குப் படைக்க நாளொன்றுக்கு எவ்வளவு வாழைப்பழம் தேவை என்று கேட்டான்
ஒரு நாளுக்கு 150 பழங்கள் என்றார் குருக்கள்.அப்படியானால் வருடத்திற்கு (360 நாள்) 54000 பழங்கள் என்று கணக்கிட்டான்.உடனே அருகிலுள்ள அதிகாரிகளை அழைத்து தரமான வாழைப்பழங்களின் விலை என்ன என்று கேட்டான். ஒரு காசுக்கு 1200 பழம் என்றனர். ஆக,வருடத்திற்கு 45 காசுகள் செலவாகும்.
அப்படி ஒவ்வொரு வருடமும் 45 காசுகள் செலவு செய்ய முதலீடு எவ்வளவு செய்ய வேண்டும்? பெரிய கோவில் வங்கி அதிகாரி ஒரு காசுக்கு அரைக்கால் காசு (1/8) வட்டி என்று தெரிவித்தார். அப்படியானால் 360 காசுகள் முதலீடு செய்தால் அந்த வட்டிக்கு 45 காசுகள் கிடைக்கும் அல்லவா. ஆகவே தன் பங்குக்கு
கங்கையும் கடாரமும் கொண்ட ராஜேந்திரன் தன் தலைநகரில் வானளாவிய கங்கை கொண்ட சோழபுர ஆலயத்தை எழுப்பிக் கொண்டிருந்தான். திடீரென்று அவனுக்கு ஒரு சந்தேகம், ஆலயத்திற்கு இதுவரை எவ்வளவு செலவழிந்திருக்கும் என்று. தன்னுடைய அமைச்சரை அழைத்துக் கணக்குக் கேட்டான். அவருக்கு அதிர்ச்சி. காரணம்
ஆலயக் கணக்குகளை அவர் குறித்து வைத்திருக்கவில்லை. வேறு வழியில்லாமல் சோழபுரம் கோவிலில் உள்ள கனக விநாயகப் பெருமானை வேண்டினார். அவர் கனவில் அன்றிரவு தோன்றிய விநாயகர், அரசனிடம் ‘எத்து நூல் எண்பது லட்சம்’ என்று சொல்லும்படி கூறிவிட்டு மறைந்தார். மறுநாள் அமைச்சரும் அப்படியே சொல்லவே
ராஜேந்திரனும் அவரை அத்தோடு நிறுத்தச் சொன்னான். ஏனெனில் எத்து நூல் என்பது கட்டடங்களின் மட்டத்தைச் (level) சரிபார்க்கப் பயன்படும் நூல். அதுவே எண்பது லட்சம் என்றால் மற்ற பொருட்களின் கணக்கு எவ்வளவு இருக்கும் !! ஆகவே இந்த கோவிலின் கணக்குப் பார்ப்பதில் பயனில்லை என்று அரசன் அப்படிச்
நேற்று பலர் பகிர்ந்திருந்த இந்தப் படத்தைப் பார்த்தவுடன் நம் தமிழ் வேத மரபின் தொன்மை எனக்கு ஞாபகம் வந்தது,இதில் மூன்று விதமான யாக குண்டங்கள் இருப்பதைக் கவனியுங்கள். வட்ட வடிவமான குண்டத்தில் வளர்க்கப்படுவது கார்ஹபத்யம் என்ற அக்னி.இது எப்போதும் அணையாமல் எரிந்து கொண்டு இருக்கவேண்டும்
அதற்கு அருகே உள்ள அரைவட்ட வடிவமான குண்டத்தில் உள்ள அக்னிக்கு தக்ஷிணாக்னி என்று பெயர். இதில் நீத்தார்களுக்கான கடன்களையும் சில தேவதைகளுக்கான ஹோமங்களையும் செய்யவேண்டும். முன்னால் சதுர வடிவமாக இருக்கும் ஹோமகுண்டத்தில் ஆஹவநீயம் என்ற அக்னி வளர்க்கப்பட்டு அதில் தெய்வங்களுக்கான யாகங்கள்
செய்யப்படும். இந்த மூன்று வகை அக்னியை அந்தணர்கள் வளர்த்தனர் என்பதை பல சங்க கால நூல்கள் நமக்கு எடுத்துக்காட்டுகின்றன. புறநானூறு பாடல் 367ல் ஔவை பாடுகிறார்
“இருபிறப்பாளர் முத்தீப் புரையக் காண்தக இருந்த”
அதாவது இருபிறப்பாளரான அந்தணர் வளர்க்கும் மூன்று தீ வகைகளைப் போல