कोविड-१९ या जागतिक महामारीने सर्वत्र थैमान घातले आहे. त्याचाच एक प्रतिबंधात्मक उपाय म्हणून पंतप्रधानांनी भारतात लॉकडाऊन जाहीर केला. कोविड-१९चा वाढता प्रादुर्भाव पाहता इतर देशातील भारतीय नागरिकांना सुखरूप घरी आणण्यासाठी "वंदे भारत मिशन" ही योजना आखली गेली.
या मिशनमध्ये दुबई, फिलिपिन्स, अमेरिका, मलेशिया, बांग्लादेश, कुवैत, सौदी अरेबिया, सिंगापूर इत्यादी देशात अडकलेल्या भारतीय नागरिकांना सुखरूप आणण्याची जबाबदारी Air India Limited या भारत सरकारच्या कंपनीकडे दिली गेली. या मिशन अंतर्गत आता पर्यंत ६लाख ८७हजार लोकं सुखरूप घरी परतले.
मिशन अंतर्गत ५व्या टप्प्यात दुबई आंतरराष्ट्रीय विमानतळ येथून Air India Ltd चे AXB1344, बोइंग 737 विमानाने १९० लोकांना घेऊन उड्डाण केले.विमानात १८४ प्रवासी होते ज्यात १०लहान मुले,६ टीम मेंबर ज्यात २ पायलट यांचा समावेश होता विमानास कोझिकोड आंतरराष्ट्रीय विमानतळ इथे लँड करायचे होते.
Table Top Runway ?
कोझिकोड विमानतळाची धावपट्टी ही "Table Top" म्हणून ओळखली जाते. Table Top म्हणजे धावपट्टीच्या दोन्ही किंवा एका बाजूस खोल दरी असून एखाद्या डोंगरावर किंवा पर्वतावर ही धावपट्टी असणे. या धावपट्टीवर विमानाचे "Safe Landing" म्हणजे पायलटने हातात घेतलेले शिवधनुष्य.
Flight Skidded Off
या दुर्घटनेत हा शब्द खूपदा ऐकायला मिळाला. Skidded Off म्हणजे जेव्हा विमान थांबवण्याच्या प्रयत्नात असताना ते घसरते व वेग वाढतो आणि दुर्घटनेची शक्यता असू शकते.
विमान Skidd का झाले ?
Safe Landing च्या थोड्या वेळापूर्वी "Landing Gears" म्हणजेच विमानाचे चाकं बाहेर काढण्याच्या प्रक्रियेस सुरुवात होते. ते जेव्हा व्यवस्थित रित्या बाहेर येतात तेव्हा पायलटला एक मेसेज मिळतो, आणि त्या नंतर विमान Safe Land केले जाते.
विमानाचे Safe Landing का झाले नाही ?
विमान जेव्हा विमानतळाच्या जवळ होते तेव्हा विमानाचे पायलट साठे यांनी Landing Gears बाहेर काढण्यास सुरुवात केली परंतु काही तांत्रिक कारणास्तव ते बाहेर निघत नव्हते. या मुळे विमानाचे Safe Landing होण्यास अडचण येऊ शकते याचा अंदाज त्यांना आला.
पायलट साठे यांची हुशारी
Safe Landing होऊ शकत नाही याची शंका आल्यावर पायलट साठे यांनी विमानतळाच्या ३फेऱ्या विमानाद्वारे मारायचे ठरवले, जेणेकरून विमानातले इंधन संपेल आणि जेव्हा विमान Land होताना Crash होईल तेव्हा आग लागण्याचा धोका कमी होईल आणि जीवितहानी टाळली जाईल.
जेव्हा इंधन अगदीच थोडे उरले होते तेव्हा साठे यांनी विमान Land करायला सुरुवात केली. विमान Land होत असताना Crash झाले आणि Runway च्या पुढील भागात दरी असल्याने ते वेग सावरु शकले नाही आणि विमान ३५ फूट खोल दरीत जाऊन कोसळले आणि विमानाचे दोन तुकडे झाले.
विमानात बसलेल्या १९० लोकांपैकी पायलट साठे व सह पायलट अखिलेश कुमार हे जागीच मृत्युमुखी पडले. त्याच बरोबर घटनेत मृत्युमुखी पडलेल्या लोकांची संख्या ही १८ असून जवळजवळ १३७ जण हे जखमी झाले असून त्यातील १४ हे गंभीर जखमी आहेत.
कॅप्टन दीपक वसंत साठे
दीपक यांना ३६ वर्षांचा विमान उड्डाणाचा प्रदीर्घ असा अनुभव होता. Air India Ltd मध्ये काम करण्या आधी दीपक हे भारतीय हवाई दलाच्या मिग २१ या विमानाचे २१ वर्ष वैमानिक म्हणून कार्यरत होते. इ.स.२००५ साली ते Air India Ltd मध्ये व्यावसायिक वैमानिक म्हणून रुजू झाले.
आपला जीव धोक्यात घालून मात्र इतर लोकांना वाचवण्यासाठी केलेले साठे आणि अखिलेश कुमार यांचे शिताफीचे प्रयत्न आपण कधीच विसरू शकत नाही. देशहितासाठी दुसऱ्यांचा जीव वाचवून स्वतःच्या जीवाची पर्वा न करता साठे व अखिलेश कुमार यांचे बलिदान हे खरोखर प्रेरक असे आहे.
Put my medals on my chest,
Tell my mom I did the best.
Tell my dad not to bow,
He wont get tension from me now.
Tell my brother to study perfectly,
Keys of my bike will b his pefectly
विमान दुर्घटनेत मृत्युमुखी पडलेल्या सर्वांना भावपूर्ण श्रद्धांजली. ईश्वर त्यांच्या कुटुंबियांना हे दुःख सहन करण्याची शक्ती देवो. आपण सर्वच त्यांच्या दुःखात सहभागी आहोत.
🙏💐🌹
- मानस #planecrash #Kozhikode #KozhikodeAirCrash
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"जेव्हा नरेंद्र मोदींना पायजमा (पॅन्ट) घालता येत नव्हता तेव्हा इंदिरा गांधी आणि नेहरूंनी इंडियन आर्मीची भक्कम बांधणी केली."
- मध्यप्रदेशचे माजी मुख्यमंत्री व ज्येष्ठ कॉँग्रेस नेते कमलनाथ
(दि.१४ एप्रिल २०१९)
(१)
आपण हे लक्षात घ्यायला हवे की प्रत्येक पंतप्रधान त्याच्या किंवा तिच्या कार्यकाळात देशासाठी व देशवासीयांच्या सुरक्षेसाठी आर्मी भक्कम करण्यासाठी सर्वतोपरी योगदान देत असतो. पंतप्रधान असताना काही विषयात नेहरु हे मात्र अपवाद ठरतात. ते कशाप्रकारे हे बघूया.
(२)
प्रसंग १ ला -
भारताचे पहिले पंतप्रधान जवाहरलाल नेहरू यांचे व इंडियन आर्मीचे असलेले संबंध हे उल्लेखनीय असं काही लिहावं असे नव्हते. यातलेच काही किस्से निवृत्त अधिकाऱ्यांकडून वेगवेगळ्या प्रसंगी ऐकायला मिळतात.
अहिंसात्मक उपदेशाचा डोस पाजणारे गांधी, असतील तेव्हाच्या लोकांचे "बापू". समोरच्याने एक गालात मारल्यावर दुसरा गाल पुढे करण्याची बापूंची प्रथा गेली हो. आता दुसरा गाल सुद्धा पुढे केला तर लोकं बत्तीशी काढून हातात द्यायला सुद्धा मागे पुढे
बघणार नाहीत. अशा या परिस्थितीत गांधी उपदेश पाळणं म्हणजे स्वतःच्या हाडांचा सांगडाच करून घेणं योग्य ठरेल.
१९४७ मध्ये पाकिस्तानने भारतावर हल्ला केलेला असून सुद्धा त्या नंतर पाकिस्तानला भारताने ५५कोटी रुपये द्यावेत असा आग्रह धरत "या महात्म्यांनी" चक्क आमरण उपोषण केलं होतं. पाकिस्तान
बद्दल त्यांना प्रेम म्हणून आमचा विरोध नाही, त्या देशाने आपल्या देशावर हल्ला केलेला असून सुद्धा आपण त्याचे चोचले पुरवायचे म्हणजे याला आजच्या युगात हट्टी पोराला स्वतः बापाने माजवायचे असा होतो.
पाकिस्तान मधल्या नरसंहारा मधून वाचून जे "हिंदू" तिकडून भारतात आले, तेव्हा अक्षरशः गटारीवर
सप्टेंबर महिन्याच्या शेवटी भारताचे पंतप्रधान श्री. नरेंद्रजी मोदी भारतीय नागरिकांना एक सुखद बातमी देणार आहेत. सप्टेंबर महिन्याच्या शेवटी मोदीजी "अटल बोगदा" या महत्वकांक्षी प्रकल्पाचं उद्घाटन करतील. नक्की काय आहे अटल बोगदा ? जाणून घेऊया.
(१/१९)
लेह-मनाली महामार्गावरील हिमालयाच्या पूर्व पीर पंजाल या पर्वतरांगेत रोहतांग नावाच्या खिंडीत हा महामार्ग स्वरूप बोगदा बांधला जातोय. ९.२ किलोमीटर लांबीचा हा बोगदा भारतातील सर्वात लांब बोगद्यांपैकी एक असणार आहे. मनाली आणि लेह मधील ४६ किमी अंतर या बोगद्यामुळे कमी होणार आहे.
(२/१९)
समुद्रसपाटी पासून ३१०० मीटर (१०,१७१फुट) उंचीवर हा बोगदा बांधला गेला आहे. रोहतांग पास हा समुद्रसपाटी पासून ३९७८ मीटर (१३,०५१ फुट) उंचीवर वसलेला महामार्ग आहे. भारताचे दिवंगत माजी पंतप्रधान व भाजपचे ज्येष्ठ नेते स्व.अटलबिहारी वाजपेयीजी यांच्या नावाने हा बोगदा ओळखला जाईल.
(३/१९)
राम मंदिरावर सुरू असलेला विश्लेषणाचा आखाडा चांगलाच गाजला. वर्षानुवर्षे रखडलेला विषय आज पूर्णत्वास जातोय हे पाहून जनमानसात आनंदी आणि विशेषतः भावनिक लाट उसळी मारतेय. या निमित्ताने भारतातील एकात्मतेचा एक आलेख वर्धिष्णू होताना आपण बघत आहोत.
न्यायालयीन लढाईत बाबरी मशिदीचे मुस्लिम पक्षकार हे भूमीपूजनास निमंत्रित होते. राम मंदिर एका धर्माचा विषय नसून तो आस्था आणि श्रद्धेचा विषय आहे याचे उदाहरण धर्मनिरपेक्ष भारताच्या वहीत लिहिले गेले. हिंदू,मुस्लिम,शीख,जैन,बौद्ध अशा विविध धर्मियांनी भूमिपूजनास साश्रुनयनांनी दाद दिली.
धार्मिक एकात्मता हाच एक मुद्दा नसून आज भारत प्रत्येक क्षेत्रात राष्ट्रीय एकात्मतेच्या नेतृत्वाचा महामेरू होतोय. कोरोना महामारीच्या संकटात सर्व भारतीय एक होऊन प्राण पणास लावून या संकटाचा सामना करताय आणि झुंज देताय, हेच याचे उत्तम उदाहरण आणि भारत यशस्वी होण्याचे कारण आहे.
आज एक पोस्ट Viral झालेली वाचली. त्यात लिहिलं होतं की, आजच्या या भूमीपूजनाच्या प्रसंगी "बाळ" नावाच्या "बाप" माणसाचं नाव सुद्धा लक्षात असू द्या. जेव्हा बाबरी मशीद पाडल्यानंतर गुन्हे नोंदवत होते तेव्हा हेच "बाळासाहेब" स्वतः पुढे आले होते आणि तुमचे नेते मात्र तेव्हा "चहा विकत" होते.
मला मेसेज मध्ये कोणत्याच नावाची अडचण अशी वाटली नाही किंवा चुकीचं काही वाटलं नाही. जेवढं योगदान "बाळासाहेबांचं" होतं तेवढंच योगदान आमच्या "चहा विकणाऱ्या" नेत्याचं होतं, त्यात काही मतभेद नाही. पण राम मंदिरात कोणाचं किती योगदान आहे ? या विषयावर चर्चा होऊच शकत नाही. ज्या लोकांना शक्य
होतं त्या लोकांनी १९९२ मध्ये अयोध्येत जाऊन कारसेवा केलीच, आणि ज्यांना शक्य नव्हतं त्यांनी घर बसल्या आपल्या रामाला लवकरात लवकर घर मिळावं आणि आपल्या घरातला "कर्ता-धरता राम" सुखरूप घरी परतावा म्हणून करोडो लोकांनी प्रार्थना केली. या उदाहरणात दोघे समूहाचा उद्देश एकच, राम मंदिर.