① در این رشتهتوییت درباره سرنوشت کتاب خودم مینویسم که به خاطر انتشار همزمان چند ترجمه مختلف از کتابی دیگر که عنوانی شبیه به عنوان کتاب من داشت به حاشیه رفت و دیده نشد. تعداد توییت: 8 ⬇️
② در دوران دانشجویی با اصطلاحهای «#وابی» و «#سابی» در هنر و زیباییشناسی ژاپنی آشنا شدم. توضیح معنای این اصطلاحات آسان نیست، اما به طور ساده و خلاصه روی هم به معنای «کشف زیبایی در سادگی و تنهایی و اندوه و پیری و دلتنگی» است. این دیدگاه تقریباً در تمام هنرهای سنتی ژاپن حضور دارد
③ در سال 92 کتاب #لئونارد_کورن آمریکایی درباره #وابیسابی را پیدا کردم و خواندم. کتابی کوچک در 90 صفحه که به زبان ساده مفهوم وابی و سابی را به هنرمندان و دیزاینرها معرفی میکرد. اول مطمئن شدم که کتاب به فارسی ترجمه نشده و در ایران شناخته شده نیست، بعد ترجمه آن را شروع کردم.
④ در خلال کار، به اقتضای کارِ ترجمه به منابع ژاپنیزبان مراجعه میکردم تا خودم درک بهتری از موضوع داشته باشم. کمکم فهمیدم کتاب کورن بیش از اندازه ساده و غیرجامع است و به موضوعاتی مثل خاستگاه این تفکر، رابطهاش با بودیسم و تأثیرش بر هنرهای مختلف ژاپنی چندان نمیپردازد.
⑤ ترجمه را کنار گذاشتم و شروع کردم به تهیه و خواندن منابع مختلف ژاپنی و انگلیسی درباره وابی و سابی و هنر و زیباییشناسی ژاپنی و یادداشت برداری از آنها که سه سال تمام طول کشید. سه سال بعد کتاب خودم را در 244 صفحه نوشتم و #نشر_پرنده منتشرش کرد.
⑥ وقتی کتاب درآمد، تقریباً همزمان با آن سه ترجمه مختلف از کتاب کورن هم منتشر شد (#نشر_مشکی، #نشر_نظر و #نشر_فکرنو). همیشه وقتی کتابی به فارسی درباره ژاپن منتشر میشود، بیاندازه خوشحال میشوم و با اینکه هیچیک از ترجمهها را ندیدهام، کتاب کورن کتاب بسیار خوبی است.
⑦ ولی با انتشار سه ترجمه از کتاب کورن تب وابیسابی در بازار کتاب و فضای مجازی بالاگرفت و باعث شد کتاب من هم به خاطر شباهت عنوان، کتابی تکراری یا یکی دیگر از ترجمههای کتاب کورن تلقی شود! چند بار که از کتابفروشیها سراغ کتاب خودم را گرفتم گفتند «آن ترجمه تمام شده این یکی را ببر!»
⑧ خلاصه این که کتاب «وابی و سابی: کلیدهایی برای فهم هنر و ادبیات ژاپن» با این که به چاپ دوم رسید اما در فضای تبلیغاتزده این روزها دیده نشد و به حاشیه رفت و در این دیده نشدن درسهای بزرگی بود... پیشگفتار کتاب را اینجا میشود خواند: wabisabi.ir/?page_id=75
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#رشتو
«هشتمین کنگره بینالمللی مستشرقان» که در سال 1889 م. / 1268 ش. در سوئد و نروژ برگزار شده گردهمایی عجیبی بوده! علاوه بر شرقشناسان اروپایی و آمریکایی چند «شرقی» نیز میهمان این کنگره بودهاند: 4 ایرانی، 3 ژاپنی، 4 هندی، 7 مصری، 2 الجزایری و 1 ترک عثمانی.
⬇️
برخی از مهمانان شرقی که لباسهای ملی خود را به تن داشتند به زبانهای خود سخنرانی کردند که به مذاق بسیاری از مهمانان غربی خوش نیامد و برگزارکنندگان را به خاطر «راه انداختن شو» و «خطابههای فاقد ارزش علمی» به باد انتقاد گرفتند. بزرگانی مانند نولدکه از مهمانان کنگره بودند.
⬇️
از مهمانان ایرانی یکی میرزا محسن خان معینالملک سفیرکبیر ایران در عثمانی و دیگری میرزا حبیب اصفهانی مترجم «حاجی بابای اصفهانی» بوده. از دو مهمان دیگر ردی پیدا نکردم. یکی از مهمانان ژاپنی دکتر تسوبوئی نام داشته و مهمان ترک هم احمد مدحت نویسنده مشهور بوده.
عکس:میرزا حبیب و مدحت
⬇️
یک:
قدیمیترین سند فارسی موجود در ژاپن چند بیت شعر است که در سال 1217 میلادی (اواخر قرن 6 هجری) نوشته شده است. این یادداشت را یک راهب ژاپنی در سفری که به چین رفته از چند «خارجی» گرفته و با خود به ژاپن برده است. این سند اکنون در فهرست «اموال فرهنگی مهم» ژاپن ثبت شده است.
دو:
کِیسِی (慶政) راهب ژاپنی در حاشیه سند نوشته است: «در بندر گوانجو (泉州) روی کشتی سه خارجی را دیدم. برایم به خط نانبان (南番) ذکرهای بودایی نوشتند». «نانبان» به اقوامی که در جنوب و جنوبغربی چین زندگی میکردند گفته میشد. راهب این یادداشت را برای استاد خود سوغات برده است.
سه:
این سند به مدت چند قرن در یک معبد و سپس در موزه ملی کیوتو نگهداری میشد با این تصور که متنی بودایی به خط مردم نانبان است. در سال 1909 پروفسور توئورو هانهدا استاد تاریخ، برای اولین بار فارسی بودن سند و بیارتباط بودن آن با بودیسم را کشف کرد و اشعار را در یک سخنرانی ترجمه کرد
1- امروز 25 نوامبر پنجاهمین سالگرد خودکشی #یوکیئو_میشیما نویسنده مشهور و جنجالی ژاپنی است. در چنین روزی میشیما با چهار تن از شاگردانش فرمانده یک پادگان نظامی را گروگان گرفت و پس از انجام یک سخنرانی پرشور برای سربازان هاراکیری کرد.
فیلم باقی مانده از آن حادثه ⬇️
2- میشیما سخت دلبسته فرهنگ و تاریخ #ژاپن، هنر و زیباشناسی ژاپنی و نهاد امپراطوری بود و در فضای بعد از جنگ، از انحلال ارتش، گسترش دموکراسی غربی، گلوبالیسم و نفوذ کمونیسم در بین جوانها بیمناک بود و همیشه میکوشید جوانان را با سنتها و ارزشهای ژاپنی و شینتویی آشنا سازد و آشتی دهد
3- میشیما برای رسیدن به اهدافش، علاوه بر نویسندگی، فعالیت اجتماعی و سیاسی هم میکرد. یک گروه میلیشیای غیرمسلح با نام «انجمن سپر» تأسیس کرده بود و آنجا به جوانان تعلیمات فکری و ورزشی-رزمی میداد. چهار جوانی که روز گروگانگیری و خودکشی همراهش بودند از اعضای همین انجمن بودند.
شعرکی از من به زبان ژاپنی (در قالب تانکا) که دو هفته پیش در یک مراسم شعرخوانی سنتی در معبدی در ژاپن اجرا شد.
این مراسم شعرخوانی همهساله با حضور جمعیت علاقمند به شعر در این معبد برگزار میشد، اما امسال به خاطر کرونا بدون حضور جمعیت و با فیلمبرداری و پخش زنده اینترنتی برگزار شد.
این نوع شعرخوانی به همراه موسیقی سنتی در ژاپن قرنها قدمت دارد.
بیش از هزار سال پیش زمانی که شعر چینی در ژاپن طرفدار بسیار داشت، به هر نوع شعری که به زبان ژاپنی سروده میشد «واکا» میگفتند که به معنی «ترانه ژاپنی» است. واکا گونهها و قالبهای بسیاری داشت که در قرنهای بعد تقریباً
تقریباً همگی منسوخ شدند و از آن میان فقط قالب تانکا باقی ماند. به همین خاطر تانکا قدیمیترین قالب زنده شعر کلاسیک ژاپن است. این قالب ۳۱ هجا دارد و وزن آن «پنج هفت پنج هفت هفت» است. اجرا بار دوم با فلوت همراهی میشود.
1- #رشتو
معرفی کتاب #میکادونامه مثنوی حماسی در ستایش ژاپن، سروده شده در سال 1284 هجری خورشیدی
پس از جنگهای ایران و روسیه در زمان فتحعلیشاه قاجار و جدا شدن بخشهایی از ایران طی- معاهده_گلستان و معاهده_ترکمانچای، روسیه در نظر ایرانیان به دشمنی قدرتمند و شکستناپذیر تبدیل میشود.
2- در سال 1283 جنگهای ژاپن و روسیه آغاز میشود که به پیروزی ژاپن و امضای معاهده پورتاسموث میانجامد. ایرانیان در روزنامههای فارسیزبان آن دوره میخوانند که جزیرهای کوچک به نام ژاپون که به «مملکت شمس طالع» مشهور است نیروی دریایی روسیه را نابود کرده و دلگرم و امیدوار میشوند.
3- بسیاری از روشنفکران ایرانی درباره این جنگ مینویسند، اما در این میان، شاعری گمنام و مشروطهخواه به نام حسینعلی تاجر شیرازی در عرض دو ماه مثنوی حماسی بلندی درباره جنگهای ژاپن و روسیه مشتمل بر دو هزار بیت در بحر متقارب (وزن شاهنامه) میسراید و نام آن را میکادونامه میگذارد