Married couple should behave to each other like bosom
friends. In any matter, the bridegroom should not have the vanity that he is
the husband. The bride also should behave in such a manner as not to think of
herself as her husband's slave and cook.
Married couple should not be hasty in bringing forth children. It will be good
if children are born at least three years after the marriage.
Married people should spend according to what they earn. They should not
borrow. Even if the income be meagre,
they should save at least a little. This
is what I would call discipline in life.
Married people should have a helpful bent of mind. Even if they cannot do
good, they should desist from doing harm.
A smaller number of children will
be conducive to a good and honest life and a life of comfort.
Married people should endeavour by all means to adapt their life to the
present day conditions of the world. Forgetting the world to come, they should do what is required for life now
The terms, ‘husband’ and ‘wife’ are inappropriate. They are only companions
and partners. One does not slave for the other. They both have equal status.
Only when there is an opportunity for freedom of love, does a country or
society show enrichment in knowledge,
affection, culture, and compassion.
Where love by compulsion exists, only brutality and slavishness grow.
Finding each other indispensable in life, is the mark of a lofty kind of love.
No book of ethical conduct,
or scripture preaches that a child-wife should be
fettered by bonds of marriage and plunged into family life, when she is not
prepared for it by age, and entrusted to the shackled guardianship of the
husband.
Both the citizens and the police should have the right to legally proceed
against those connected with unlawful marriages.
A wedding should be contracted only on the principle of the equality of the
sexes, and equality of treatment. Otherwise,
it is better that women live alone,
without ‘holy matrimony’. Why should woman be slave to man?
Wedding expenses should not go beyond 10 or 15 days average income of the
people. Another change is that the number of days of the wedding
celebrations should be reduced.
I don't accept the words, ‘wedding’, or ‘marriage’. I term it only as a contract
for companionship in life. For such a contract, except for an oath, and if
necessary, a proof of registration of the contract where is the need for other
ceremonies?
Why should there be waste of mental effort, time, money,enthusiasm and energy on that count?
Because of irrational and extravagant wedding expenses for two or three days
for gaining the approbation of a few, the wedding couple or their families
suffer for a long time in debt
It is enough, if the man and the woman sign and declare at the Registrar's
Office that they have become ‘companions for life’. Such a wedding on the
basis of a mere signature has more dignity, advantage and independence.
We need not follow traditional customs of marriage. Observances in
accordance with the spirit of the time and society and the present advance of
knowledge should be established. If we have to follow the ways of a
particular period for all times,
then it is evident that we have not grown in
knowledge.
The ‘Self-respect Marriage’ is the result of the spirit of inquiry.
Marriage does not concern the wedding couple only. It is linked with the
progress of the nation.
ஆச்சாரியாருக்கு பெரியார் பதில்! “நாங்கள் எறும்புகள் தான்”
நம்மைப் பார்த்து ஆச்சாரியார் எறும்புகள் என்கிறார். எறும்புகளையும், மூட்டைப் பூச்சிகளையும் நசுக்குவது போல நம்மை ஒழித்து விடுவதாகவும் முதலமைச்சர் ஆச்சாரியார் கூறியுள்ளார்.
நாம் உண்மையில் எறும்புகளைப் போல்தான் இருக்கிறோம். டாக்டர்கள் இன்ஜக்ஷன் போடும் போது பயப்படாதே! ஒன்றும் செய்யாது; சாதாரணமாக எறும்பு கடித்தது போல் இருக்கும் என்று கூறுகிறார். எறும்புக்கடி சாதாரணம் என்றுதானே பொருள். அந்தக் கருத்தை வைத்துத்தான் ஆச்சாரியார் கூறினார்.
நம்மிடம் விஷம் இல்லை என்று தெரிந்து கொண்டார். விஷமிருப்பதாக அவர் நினைத்திருந்தால் தேள், பாம்பு என்று சொல்லியிருப்பார். திராவிடர் நிலை இத்தகு நிலையில் கீழாகப் போய் இருக்கிறது. மிக மிகத் தாழ்வான நிலைக்குப் போய்க்கொண்டு இருக்கிறோம்.
பெரிய மனிதர்: வாருங்கள் சாஸ்திரிகளே, உங்களை வரவழைக்க வேண்டுமென்றி ருந்தேன்- நீங்களே வந்துவிட்டீர்கள்.
சாஸ்திரி: அப்படியா, என்ன விசேஷம்?
பெரிய மனிதர்: ஒன்றுமில்லை; ஒரு தத்துக்கிளியினை கழுத்தில் ஒரு பையன் கயிறு கட்டி இறுக்கி அதைக் கொன்று விட்டான். இதற்கேதாவது பிராயச்சித்தம் உண்டா?
சாஸ்திரி : ஆஹா, உண்டு!
அவன் பெற்றோர் தங்கத்தினால் 108 தத்துக்கிளி செய்து 108 பிராமணர்களுக்குக் கொடுத்துவிட்டால் அந்தப் பாவம் தீர்ந்துபோகும்-இல்லாவிட்டால் அந்தப் பையனைப் பார்க்கவே கூடாது.
பெரிய மனிதர்: தத்துக்கிளியின் கழுத்தில் கயிறு கட்டி இறுக்கிக் கொன்றது தங்களுடைய மகன் தான்.
பிற எந்த மதமும் சொந்த மதத்தைச் சேர்ந்தவர்களைத் தீண்டத்தகாதவர்கள் என்று இழிவு படுத்தவில்லை. ஜெகத் குருக்கள் 'தீண்டாமை க்ஷேமகரமானது' என்று சொல்லுவதில்லை. பெரும்பாலான மக்களை சூத்திரர்கள் - தேவடியாள் மக்கள் என்று இழிவு செய்வதில்லை.
சூத்திரன் என்றால் ஆத்திரம் கொண்டடி என்று தன்மானத்தோடு பொங்கி எழுந்தால் 'பார் பார்', பிற மதங்களை எதிர்க்காமல் 'இந்துக்களை' மட்டும் எதிர்க்கிறார்கள் என்று 'சூ' காட்டும் தந்திரத்தை இன்னும் எவ்வளவு நாள்களுக்கு ஆரியம் கடைப்பிடிக்கப் போகிறது.
திருப்பதி ஏழுமலையானுக்கும் திருப்பரங்குன்றம் சுப்பிரமணியனுக்கும், சங்கராச்சாரியாரே பூணூல் போடும் சூட்சமம் என்ன? கடவுள்களையே ஜாதிவாரியாகப் பிரிக்கும் கும்பல் இன்னொரு மதத்தைப் பற்றிப் பேச யோக்கியதை உடையது தானா? 'வைத்தியரே முதலில் உமது சீக்கைச் சரி செய்து கொள்வீர்.
‘‘பிராமணாள் ஸ்வீட்ஸ்'' Prepared by 100% Brahmins என்ற சொற்களோடு இணையத்தில் ஒரு விளம்பரம் வலம் வந்து கொண்டுள்ளது. இதனைக் கண்ணுற்ற தோழர் அந்தக் கடைக்காரரிடம் உரையாடியதும் இப்பொழுது இணையத்தில் உலாவருகிறது.