Thread by @VeysiCe

1- İnsan yavrusu,  kendisinin fiziksel ihtiyaçlarını karşıladığı ve beslediği için mi annesine bağlanır? 
Yoksa annesi onu sevip sarmaladığı, merhamet ve şefkat gösterdiği için mi? 
Buyrun bu meseleye dair içgörü kazandıracak flood’uma

2- Önceleri İnsan yavrusunun annesine seçici olarak bağlandığı bilinmemekte, çocuklara daha ilk günden farklı farklı bakıcılar bakabilmekteydi. Ancak Renè Spitz ve John Bowlby gibi araştırmacılar sayesinde bebeklerin bakım verene seçici olarak bağlandıkları anlaşıldı

3- Böylelikle bebeğin annesine bağlanarak onu diğer insanlardan ayrı tuttuğu kabul edilmeye başlandı ancak bebeğin, “kendisinin fiziksel ihtiyaçlarını karşılayan ve açlığını gideren kişiye karşı bağlılık geliştirdiği” sanılmaktaydı.

4- Bunun sadece yeme içmeyle ilişkili olmayabileceğini düşünen Harry Harlow isimli Amerikan psikolog bunu kanıtlamak için bir gün zalimce bir deneye girişti

5- Deney için maymunları gözüne kestiren Harlow, yeni doğmuş maymunları annelerinden ayırarak onları bir kafese koymaya karar verdi.

6- Ve kendilerine resimdeki gibi bir tanesi metal tellerden yapılmış ancak göğsünde yavruların beslenmesi için hortumla süt verebilen bir “Tel Anne”;
diğeri ise süt verme özelliği olmayan ancak peluştan yapılmış, yumuşak bir “Peluş Anne” sunmuş

7- O zamanki kabule göre maymunların Kendilerini besleme özelliği olmayan Peluş Anneye değil; kendilerini besleyen Tel Anneye bağlanması gerekmekteydi. Bu deneyiyle Harlow, yavruların karınlarını doyuran tel anneye mi yoksa peluş anneye mi bağlanacaklarını öğrenmeye çalışmış

8- Başta her iki anneyle de ilgilenmeyen yavrular bir süre sonra ikisini deneyimlenerek keşfetmeye başlamış ve yönlendirmeler ile tel annedeki hortumdan süt içmeyi de öğrenmişler.

9- Ancak acıktıklarında metal anneden süt emen yavruların doyar doymaz Tel Anneyi terkettiği ve bir sonraki öğüne kadar onunla ilgilenmedikleri, dahası daha çok peluş anneyle vakit geçirdikleri gözlemlenmiş

10- Sonuçları sevinçle karşılayan Harlow: “Bağlanma için bebeği beslemenin önemini göz ardı etmediğini ancak anne-bebek bağlanması için bunun yeterli olmadığını ve bu bağın oluşumu için anne ve bebeğin yakın bedensel ve duygusal temas kurması” gerektiğini savunmaya başladı.

11- Daha da ileri giderek anne ile yakın bedensel temasın bağlanma için yeme-içmeden daha önemli olduğunu belirten Harlow, Bunu kanıtlamak için deneyi daha da geliştirerek, yavru maymunları korkuttuğunda hangi anneye gideceklerini saptamak istedi.

12- Deneyin bu aşaması da Harlow’u haklı çıkarmaktaydı. Çünkü yavrular korktuklarında kendilerini besleyen tel anneye değil Peluş Anneye yönelmekte, ona koşarak sığınmaktaydı.

13- 1970’li yıllarda yapılan bu Deney kabul edilemez ölçüde zalimce olsa da çocuklarımızın bizlerin varlığına yeme-içmeden daha ihtiyaçları olduğunu göstermesi açısından tarihi değiştirecek bir değere sahipti.

14- Deneyin bir diğer acı ancak ders niteliğindeki sonucu ise deneye tabi tutulan yavru maymunların büyüdüklerinde saldırgan ve antisosyal davranış sergilemeleri, yavru yaptıklarında ise onlara iyi bakmamaları oldu.

15- Bu da besleyen ve şefkat gösteren annenin bir olmamasının bebeklerin psikososyal gelişimlerinde kalıcı problemlerin gelişmesine neden olabileceğini göstermekteydi.

16- Aslında sonuçlar bizlerin salt biyolojik yapılar olmadığımızı ve yakınlık, sevgi, sıcaklık, birliktelik ile şefkate de en az yeme-içme kadar ihtiyaç duyduğumuz gerçeğini acı bir deneyimle yüzümüze vurmakta.

17- Dilerim bu acı deneyden ders çıkararak çocukların fiziksel ihtiyaçlarının karşılanmasından çok bizlerin fiziksel ve duygusal varlıkları ile yakınlığına ihtiyaç duyduğunu kavrayarak, birlikte daha kaliteli vakit geçirmeye daha fazla çaba sarfederiz