Επείδη οι συριζαίοι δεν τα πιάνουν εύκολα και γρήγορα και επειδή σύντομα θα τα βρούμε αυτά μπροστά μας, ένα θρεντάκι για την ατάκα του Μητσοτάκη, χθες, ότι η αντιπολίτευση δεν κάνει τίποτα για την τήρηση των μέτρων της καραντίνας από τους πολίτες.
Κατ' αρχάς, στο πρώτο lockdown είχαμε κριντζάρει όλοι με το βίντεο με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑς που μας έλεγαν ότι θα κάτσουν σπίτι και μας παρακινούσαν να κάνουμε το ίδιο.
Κατά δεύτερον, τα ουκ ολίγα κρούσματα σε βουλευτές της ΝΔ μάλλον οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εκείνοι είναι που δεν τηρούν και πολυ σχολαστικά τα μέτρα της καραντίνας.
Κατά τρίτον, δεν είναι δουλειά της αντιπολίτευσης, αξιωματικής και ήσσονος, να ασχολείται με τα περιοριστικά μέτρα, τα οποία ήλθαν ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής ανικανότητας να προετοιμαστεί για το δεύτερο κύμα της πανδημίας.
Αντιθέτως, δουλεία της είναι να επισημαίνει τις ελλείψεις και τις αστοχίες και να πιέζει για την άμεση και αποτελεσματική διόρθωσή τους.
Αυτό που ζητάει ο Μητσοτάκης -και που πάλι εμμέσως πάει στη γραμμή της ατομικής ευθύνης- δεν είναι συναίνεση, αλλά συνενοχή.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Μικρό θρεντ για την Aegean: κατ' αρχάς η είδηση, που λέει ότι η εταιρεία θα στηριχθεί με 120 μύρια από το κράτος και άλλα 60 μύρια από τους μετόχους. Κατ' αρχήν εγώ λέω ότι η απόφαση είναι θετική, για τη διάσωση της εταιρείας.
Ωστόσο, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και εκεί θα φανεί τι ακριβώς συμφωνήθηκε. Πχ, το κράτος τι δικαιώματα αποκτά με τα χρήματα που βάζει; Για πόσο διάστημα; Πώς θα επιστραφούν;
Διασφαλίζονται όλες οι θέσεις εργασίας και οι αποδοχές των εργαζομένων; Οι ασφαλιστικές εισφορές; Η εταιρεία αναλαμβάνει άλλες δεσμεύσεις; Οι μέτοχοι δεσμεύονται για τα 60 μύρια που θα βάλουν;
Ακολουθεί θρεντ περί ακτιβισμού: Χθες πέθανε ο Λάρι Κρέιμερ, ένας από τους ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα κατά του AIDS και των διακρίσεων.
Τον Κρέιμερ έτυχε να τον γνωρίζω (όχι προσωπικά), λόγω εμπλοκής μου με την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στα νιάτα μου. Ο Κρέιμερ ήταν πραγματικός τιτάνας στον αγώνα για ευαισθητοποίηση για το AIDS, όμως πολύς κόσμος αγνοούσε και συνεχίζει να τον αγνοεί.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, πολύς κόσμος συνειδητοποίησε τι είναι το AIDS και πόσο επικίνδυνο είναι όταν αποκαλύφθηκε ότι φορέας του HIV ήταν ο Μάτζικ Τζόνσον, ένας άνθρωπος που σαφώς δεν είχε κάποιον ακτιβισμό για την πανδημία.
Να πούμε μερικά πραγματάκια, για να αρχίσουμε να μιλάμε σε ρεαλιστική βάση: η κυβέρνηση διαχειρίστηκε με επιτυχία το αυτονόητο, δηλαδή, την απόφαση για καραντίνα, αλλά υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Για παράδειγμα, το γεγονός ότι πριν η Ελλάδα μπει σε lockdown, ήδη η Ιταλία θρηνούσε εκατοντάδες νεκρούς, η Ισπανία ετοιμαζόταν για το δικό της δράμα, όπως και η Γαλλία και το Βέλγιο και η Βρετανία περιέγραφε την εφιαλτική της στρατηγική για ανοσία αγέλης.
Οπότε, ναι, τα μέτρα περιορισμού πάρθηκαν έγκαιρα, αλλά οι πολίτες είχαν ήδη δει τι μπορεί να συμβεί χωρίς αυτά και υπάκουσαν έχοντας μπροστά τους το αρνητικό παράδειγμα της Ιταλίας.
Ναι, όχι, προφανώς η κυβέρνηση δεν ευθύνεται για το γεγονός ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό για να εκβιάσει Ε.Ε. και ΝΑΤΟ για τη σφαλίαρα που οι Ρώσοι του έριξαν στη Συρία, υπενθυμίζοντάς του μέχρι πού φτάνουν τα ξεράδια του.
Και προφανώς, όταν βλέπεις ότι ο άλλος κάνει το παν για να σε "πνίξει" με μετανάστες και πρόσφυγες στα σύνορα, είναι λογικό να τα κλείνεις, προκειμένου να αποτρέψεις νέες Μόριες ή/και Ειδομένες στο έδαφός σου, αν και κινδυνεύεις να τις χρεωθείς, αλλά τέλος πάντων.
Ωστόσο, η κυβέρνηση ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ σε τεράστιο βαθμό για το γεγονός ότι δεν άρχισε από την πρώτη στιγμή να σκούζει προς όλες τις κατευθύνσεις για την αποτρόπαια τακτική της Τουρκίας και να ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ καταδίκη της από τους πάντες.
Επειδή σας βλέπω σοκαρισμένους που ακόμα και η Καθημερινή παραδέχεται ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν ευνοεί τη μεσαία τάξη, ένα θρεντάκι για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα:
Μέσα στον ιδεολογικό-πολιτικό αχταρμά που είναι το στίγμα της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη υπάρχει μια σταθερά που διαπερνά οριζόντια τα πάντα: η πίστη στα διαβόητα "trickle-down economics", κύριος εκφραστής των οποίων ήταν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Tα "trickle-down" ή "voodoo economics", όπως τα είχε ονομάσει ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος βασίζονται σε μία αρχή: δώσε στους πλουσίους όσο περισσότερα μπορείς σε φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις και απορρύθμιση των αγορών.