Thread by @salmaneshoon

داستان سقوط احتمالا عمدی ارزش پول آلمان:
اواخر ۱۹۲۱ مردم آلمان می دانستند قیمت ها در حال افزایش هستند، اما نشانه ای برای سقوط ارزش پولشان نبود. بانکهای آلمانی هم تقریبا بدهی هایشان معادل دارایی هایشان بود. بسیاری از کسب و کارها نیز دارایی های مطمئنی داشتند.
#رشتو

مانند زمین، کارخانه، تجهیزات و انبار که قیمت اسمی آنها با سقوط ارزش پول بیشتر میشد. برخی از این شرکتها بدهی هایی داشتند که کم ارزش می شدند و آنها نیز در مجموع ثروتمندتر می شدند. بسیاری از شرکت های بزرگ آلمانی (نیاکان غول های صنعتی امروز) خارج از آلمان فعالیت می کردند.

و «ارز مطمئن» به دست می آوردند.
وقتی ارزش پول سقوط می کند «فرار سرمایه» واکنشی مرسوم است. آلمانی هایی که می توانستند مارک را به فرانک سوییس، طلا یا دارایی های دیگری تبدیل کنند، اندوخته های خود را به خارج از آلمان می بردند.

حتی طبقه بورژوا نیز به سرعت از خطر تورم بالا آگاه نشد، زیرا در آن زمان زیان ها با بازدهی بازار سهام جبران می شد. کسانی هم که در اتحادیه ها و مشاغل دولتی بودند، از ابتدا وضعیت امنی داشتند، زیرا دولت به آنها افزایش حقوقی متناسب با تورم پرداخت می کرد.
اما همه شغل دولتی نداشتند.

یا جزو اتحادیه ها، مالک سهام، داراییهای مطمئن یا فعالیت های خارج از آلمان نبودند تا آنها را مصون بدارد. کسانی که بیشتر از همه آسیب دیدند: یکی طبقه متوسط مستمری بگیری که شامل افزایش حقوق ها نمی شدند. و دیگری سپرده گذارانی که به جای بازار سهام، در بانک ها ذخیره کرده بودند.

این آلمانی ها از نظر مالی به طور کامل نابود شدند. بسیاری از آنها مجبور شدند وسایل خانه هایشان را بفروشند تا بتوانند پول کمی را برای خورد و خوراک و ادامه حیات فراهم کنند. پیانو به طور خاص بازار گرمی داشت و به تنهایی نوعی پول به حساب می آمد. بسیاری از کهنسالان حتی خودکشی کردند.

جرایم خانگی به شدت شایع شد و در مراحل بعدی، شورش و تاراج عادی شد.
در ۱۹۲۲ که بانک مرکزی آلمان کنترل اوضاع را از دست داد و با سراسیمگی پول بیشتری چاپ کرد تا بتواند حقوق کارمندان دولت و اتحادیه های کارگری را بدهد، تورم به «ابرتورم» تبدیل شد.

دلار آمریکا آنقدر با ارزش شده بود که گردشگران آمریکایی نمی توانستند پرداخت های خود را به دلار انجام دهند، چون فروشنده نمی توانست میلیون ها مارک را در مغازه خود جا دهد تا پول آنها را تبدیل کند. پول غذا باید در ابتدا پرداخت می شد، چون تا غذا تمام شود، قیمتش بسیار بالاتر رفته بود!

تقاضا برای پول آنقدر زیاد شده بود که بانک مرکزی تعداد زیادی شرکتهای خصوصی چاپ پول را به کار گرفت. از ۱۹۲۳، به منظور صرفه جویی در مصرف جوهر، اسکناسها یک رویه چاپ می شدند.

در ۱۹۲۳ فرانسه و بلژیک به یک منطقه صنعتی آلمان حمله کردند. تا منافع خود را در دریافت خسارات جنگ تضمین کنند.
آلمان در نهایت در نوامبر ۱۹۲۳ با ایجاد یک واحد پولی جدید به نام «رنتن مارک»، کوشید ابرتورم را متوقف کند. رنتن مارک ابتدا در کنار مارک قدیمی در گردش بود.

وقتی سقوط نهایی مارک به فاصله کمی بعد از معرفی رنتن مارک رخ داد، یک رنتن مارک تقریبا معادل یک تریلیون مارک بود. اما رنتن مارک هم درمانی موقتی بود و به زودی جای خود را به «رایش مارک جدید» داد که توسط طلا پشتیبانی می شد.

مارک های کاغذی زمان ابرتورم تا سال ۱۹۲۴ به سطل زباله سپرده شدند.
ابرتورم آلمان در واقع به تعدادی از اهداف مهم سیاسی بانیانش جامه عمل پوشاند.

ابرتورم، مردم آلمان را در مبارزه با سفته بازان و دلالان خارجی متحد کرد و فرانسه را نیز مجبور کرد دست خود را در اشغال آلمان رو کند و به این ترتیب برای آلمانی ها نیز توجیه لازم برای مسلح شدن دوباره را فراهم کرد. در ضمن تا حدودی موجب همدردی انگلیس و آمریکا با آلمان شد.

تا فشارهای شدید ناشی از دریافت خسارات جنگ ناشی از معاهده ورسای را کاهش دهند. در حالی که سقوط مارک به طور مستقیم به ارزش خسارات جنگ وابسته نبود، اما آلمان می توانست استدلال کند اقتصاد کشورش در اثر ابرتورم نابود شده است.

در ضمن موقعیت صنعتگران آلمانی را که دارایی هایی مطمئن داشتند نسبت به دیگرانی که دارایی های مالی داشتند تقویت شد. آنها به دلیل توانایی شان در انباشت و احتکار «پول مطمئن» در خارج از آلمان و نیز خرید ارزان شرکت های ورشکسته در داخل آلمان، با قدرت بیشتری نسبت به گذشته بیرون آمدند.

در نهایت، ابرتورم آلمان نشان داد کشورها عملا تا آنجا که مربوط به پول کاغذی می شود، می توانند با آتش بازی کنند، در حالی که می دانند وقتی شرایط مناسب باشد، پناهگاه ساده ای مثل استاندارد طلا یا دیگر دارایی های ملموس مثل زمین می تواند اوضاع نابسامان پولی را نظم ببخشد.

البته هزینه های ابرتورم بسیار گزاف بود. اعتماد به نهادهای دولت آلمان از بین رفت و واقعا زندگی های زیادی نابود شد. اما از ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۹، بلافاصله بعد از ابرتورم، تولیدات صنعتی آلمان با سرعت بیشتری نسبت به اقتصادهای مهم دیگر دنیا از جمله آمریکا رشد کردند.

بانک مرکزی آلمان نشان داده بود در اقتصادی مدرن، پول کاغذی که به طلا متصل نیست، می تواند برای اهدافی کاملا سیاسی، ارزش خود را از دست بدهد و آن اهداف سیاسی نیز ممکن است به خوبی برآورده شوند. دیگر ملتهای صنعتی بزرگ نیز این آموزه آلمان را از دست نداده و آن را فراگرفتند.

خلاصه ای از کتاب جنگ های ارزی جیمز ریکاردز
توضیح: در واقع ساختار جامعه آلمان تغییر کرد و سرمایه داری جدیدی متولد شد.
هفته پیش #واعظی ادعا کرد که کاهش ارزش ریال عمدی بوده. مشخص نیست به چه هدفی اما این صحبت های محسن رضایی شنیدنی است: برندگان بورس!
#دلار

باید به تفاوت ها هم اشاره کرد. ایران در شرایط بعد از جنگ جهانی نبود. و اینکه آلمان هم اشغال شد، چه برسد به ایران در میانه تهدید.
ضمن اینکه مثلا بانک مرکزی ما در حرکتی عجیب بخشی از ذخایر طلایش را به ثمن بخس پخش کرد! واقعا هدف دولت از نابودی زندگی ها و ساختار اقتصادی چه بود؟!