Thread by @SophiavsSophia

Στην αρχαία Ελλάδα κάθε Πόλις-Κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο, τις δικές της ονομασίες στους 12 μήνες του έτους και τις δικές της εκδηλώσεις - εορτές κατά τη διάρκεια εκάστου μηνός. Οι περισσότερες Πόλεις είχαν υιοθετήσει το Αττικό Ημερολόγιο.

Ο 8ος μήνας ονομαζόταν Ανθεστηριών και υπολογίζετο στο διάστημα περίπου από 15 Φεβρουαρίου έως 15 Μαρτίου.

Τα Ανθεστήρια ήταν μια τριήμερη εορτή (11,12 και 13 του μηνός) προς τιμήν του Βάκχου.

Η πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν Πιθοίγια. Ονομάστηκε έτσι από το γεγονός ότι την ημέρα αυτή ανοίγονταν και δοκιμάζονταν για πρώτη φορά οι πίθοι με τον οίνο της χρονιάς. Μαζί με το άνοιγμα των πίθων, υπήρχε η πεποίθηση ότι και οι ψυχές των νεκρών ανέβαιναν στον πάνω κόσμο.

Η δεύτερη μέρα λεγόταν Χόες. Η κεντρική ημέρα της γιορτής πήρε αυτό το όνομα από το αγγείο που ονομαζόταν «χους» (πληθ. χόες) και το χρησιμοποιούσαν για να πίνουν το κρασί. Διοργανώνονταν συμπόσια σε ιδιωτικούς οίκους.

Οι καλεσμένοι έφερναν στο σπίτι του οικοδεσπότη το δικό τους φαγητό, καθώς και τον «χουν» τους, το μεγάλο δηλαδή κανάτι με το κρασί τους. Έτρωγαν και έπιναν χωρίς να μιλούν, μέσα σε σιωπηλή ατμόσφαιρα.

Το βράδυ, οι εορτάζοντες επέστρεφαν στο ιερό του Διονύσου, τρεκλίζοντας πια από το πολύ κρασί που είχαν καταναλώσει. Εκεί παρέδιδαν τα στεφάνια και τα αγγεία τους, ενώ προσέφεραν σπονδές στο θεό με το κρασί που είχε απομείνει στον «χουν» τους.

Η τρίτη ημέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν Χύτροι. Η τελευταία ημέρα της γιορτής είχε να κάνει με τους νεκρούς και ιδιαίτερα με τα κακά πνεύματα, τις "κάρες" ή τις "κήρες", όπως τις ονόμαζαν οι αρχαίοι.

Η ονομασία Χύτροι προήλθε από τις χύτρες, όπου έβραζαν την πανσπερμία (σπόρους καρπών), προσφορά στον χθόνιο Ερμή εκ μέρους των νεκρών. Όταν βράδιαζε, άρχιζαν να φωνάζουν στα πνεύματα να φύγουν μια και τα Ανθεστήρια είχαν πλέον τελειώσει (Θύραζε, κάρες, ουκέτ' Ανθεστήρια)

Κάτι ανάλογο γίνεται και σήμερα με τα κόλλυβα που μοιράζονται το Ψυχοσάββατο για τις ψυχές των πεθαμένων. Τα αρχαία τελετουργικά έχουν ενσωματωθεί στα Ορθόξα χριστιανικά τυπολατρικά.

Η λέξη κόλλυβα προέρχεται από την αρχαία ελληνική "κόλλυβος", ο κόκκος σιταριού που χρησίμευε ως μέτρο για το ζύγισμα του χρυσού αργότερα και πιο μετά κατέληξε να σημαίνει το μικρό νόμισμα με αξία ίσης με το 1/4 του χάλκινου νομίσματος.

Συστατικά για κόλλυβα: βρασμένο σιτάρι, ψημένα αμύγδαλα, αλεσμένα καρύδια, αλεσμένο καβουρδισμένο σουσάμι, σταφίδες, σπόροι ροδιού και μαϊντανός

Τα αμύγδαλα συμβολίζουν τα "γεγυμνωμένα οστά", το ρόδι συνδέεται από παλιά τόσο με τις τελετές γονιμότητας και γάμου όσο και του θανάτου συμβολίζοντας την αναγέννηση και την επιστροφή του σώματος στη γη, ο μαϊντανός συμβολίζει τη δροσιά, "εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως",

Οι σταφίδες το ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού ο θάνατος δεν είναι πλέον πικρός. Ο σπόρος του σιταριού συμβολίζει την Ανάσταση, τη μετουσίωση, το ότι κι αν πέσει στο χώμα σαπίζει αλλά την άνοιξη φυτρώνει και δίνει νέο φυτό και σπόρο.

Τα κόλλυβα είναι υγιεινά και νόστιμα, φτιάχνονται από υλικά που θεωρούνται υπερτροφές, ιδανικά ως δυναμωτικό πρωινό δημητριακών. Σε αρκετά εστιατόρια σερβίρονται ως επιδόρπιο.