Thread by @vraagstaart

Het eerste 'drop ceiling' plafond hangt er inmiddels in. Eigenlijk hing het er afgelopen woensdag al, maar sindsdien is er niets meer gebeurd omdat de plafondploeg weg is.

Ik hoop dat ze nog terug komen, want ze zijn nog lang niet klaar. En blij dat ik niet alles betaald heb!

Die aluminium balkjes gaan er nog uit en worden vervangen door 'jalan air'. Ik heb geen idee wat dat is, ik hoop dat ze sierlijsten bedoelen want een échte waterweg op m'n plafond is niet wat ik voor ogen had.

Vooropgesteld dat de plafondploeg weer komt opdagen, uiteraard.

Daarnaast is er nu de pre-installatie van de keukens. Dat gaat hier zo: metselen, beton storten met uitsparingen voor waar wasbakken en komfoor moeten komen. Op dat beton komt straks graniet, houten kastjes worden ingeschoven en opgehangen, kraan, betegelen en klaar.

Hoop ik.🤞

Ook hard bezig: de tegelzetters. Het gaat langzaam, maar erg secuur en dat laatste is wat telt. Tijd hebben we hier genoeg, tenslotte.

Maar het lijkt ondanks dat allemaal wel op te schieten, ik moest vandaag verf gaan bestellen want de mannen willen beginnen te schilderen! HA!

Over secuur gesproken: de artiesten die de lisplang aan het maken zijn. Dit is een aangenomen klus, dus je zou verwachten dat het op tempo gaat - maar niets daarvan. Heel rustig, heel precies. Ze gaan er langer over doen dan ze dachten, dat is zeker. Maar wat een vakwerk!

En tadaa!! Vandaag was de plafondploeg zo maar terug en sterker nog: ze zijn weer aan het werk!

Daarnaast is men begonnen aan de afwerking van Het Muurtje, dat kennen jullie nog niet: vrouwstaart wilde een muurtje in het midden van de woonkamer, anders werd het zo'n kale boel.

En toen kwam ze op het idee dat daar gaten in konden om nutteloze-spulletjes-waar-vrouwen-dol-op-zijn (nswvdoz) in te stoppen: een vitrine-muurtje, dus. En dan muurtje staat er nu (uiteraard) en wordt nu voorzien van een buitenkant. Die wordt straks donkerder, want vernist.

Uiteraard komt er verlichting in en glazen plankjes voor die nswvdoz. Ik weet nog niet wat ik er van ga vinden maar hey, living on the edge!

Ook in de badkamer wordt hard gewerkt: tegen deze natuurstenen wordt de douche geplaatst, ernaast komt de gentong mandi.

Dat wordt er eentje zoals deze: een bak waar koud water in stroomt dat je vervolgens met een gayung (een klein emmertje met een steel) over je uitstort. Heerlijk in een warm klimaat en je bent ook meteen wakker.

En voor buiten had ik waterdichte stopcontacten gekocht.

Opbouw: dat betekent dus dat je die OP de muur zet

Maar dat was buiten de uitvoerder gerekend, want die vond dat niet mooi.

Ik ben nu dus de trotse bezitter van INbouw-opbouwstopcontacten die nooit meer los kunnen.

...en dan loop je een ruimte in je huis in aanbouw in en vind je dit: een wild konijn. Xhi (don't assume my gender!) bleef netjes zitten voor de foto maar koos daarna het hazenpad.

Wat best bijzonder is, voor een konijn.

Inmiddels zijn we twee maanden onderweg sinds het storten van de fundering. En inderdaad: dit is het keukenblad. Tenminste: één keukenblad, want een fatsoenlijk Indonesisch huis heeft twee keukens. Eentje binnen, eentje buiten. Maar zo ver zijn we dus al: de keukens.

Want zoals je op deze foto ziet, nadert het betegelen van de badkamer ook de voltooiing. Dit weekend is het klaar en dan kan ook hier het plafond er in; zaterdag begint het schilderen van plafonds en muren in de andere ruimtes.

De plafondploeg is nu buiten bezig, zoals je ziet. Wat je ook ziet, is dat ze toch niet bezig zijn omdat het regent en dat het water dat uit de afvoer daarachter zou moeten spuiten, druppelt: dakgoot zat dicht met cement. Wraak van de dakdekkers? In ieder geval nu opgelost. Ha!

En DIT, lieve kijkbuiskinderen, noem ik dus een kromme keukenwasbak. Eentje die niet fatsoenlijk in te bouwen is. Kortom: even bellen met de leverancier die wist te melden "vette pech, daar gaan wij niets aan doen". Dat was buiten vrouwstaart gerekend die de telefoon overnam.

Ik kon het niet precies volgen, maar "kom dat kreng maar halen dan kun je er anderen nog een keer mee oplichten" en "hoe durven jullie na alles wat we bij jullie hebben gekocht" (wat waar is) kreeg ik mee.

Kortom: vanmiddag komen ze een nieuwe brengen. Een rechte. 😁

En er was meer goed nieuws: de poort voor de achterkant van het huis is klaar. Nou ja, wat transportschade aan de lak dus dat moet worden hersteld. En de mensen die 'm zouden plaatsen hadden vandaag geen zin. Geeft niks of eigenlijk wel want ik heb al wél betaald. Afwachten maar?

Tenslotte is men inderdaad vandaag begonnen met het schilderwerk en dit is Het Eerste Plafond: een kleintje buiten, maar toch. De plafonds worden overwegend crèmekleurig, dus je hoeft geen angst te hebben voor de kleurinstellingen van je beeldscherm: dit is inderdaad niet wit.

De Wasbak Papers deel 2: inmiddels is Kromme Kobus omgeruild en de nieuwe wél rechte wasbak zit erin. Nu nog een beetje viezig in verband met de afdichtings-smurrie, maar hij zit. Op naar het volgende probleem.

En dat is de poort achter. Hij hangt! Er moet nog wel wat aan geschilderd worden en er zit nog hier en daar een stukje te verbeteren laswerk aan (met dank aan @Garp200 voor het scherpe oog!), maar dat komt één dezer dagen wel goed.

Oplettende lezertjes zullen zien dat het luikje waar je je hand doorheen kunt steken om de grendel (binnen) van buitenaf te kunnen openen, ontbreekt. Dat is bewust zo gedaan: de poort kan enkel van binnen geopend worden en is 's nachts voorzien van een hangslot. Safety first.

Hier moet ik zelf nog even aan wennen. Op de kleurkaartjes zag "dry leaf" er toch anders uit dan op het verlaagde plafond (jajaja moeder, de randen moeten nog geschilderd). Even afwachten hoe het combineert met de muren straks. Maar het belangrijkste: vrouwstaart vindt het mooi.

EN DAN BLIJK IK POTDORIE IN DE ACHTERHOEK TE WONEN!!!

Hier! Kom je 's morgens even kijken op de bouwplaats, staan de lokale hoolies carbid te schieten!

Iemand een huis kopen? Bijna klaar, in prima staat. De buurt is dan weer wat minder. 😖

Intussen gaat het schilderwerk voortvarend door en is de lisplang zelfs helemaal klaar! Dit is het geworden; met een beetje geluk gaan heel binnenkort de laatste bamboe stellingen weg en kunnen we aan de afwerking van de pilaren en het terras beginnen.

Inmiddels een beetje gewend aan die plafondkleur en eigenlijk vind ik het best mooi. Zeker in combinatie met de kleur van die muren, die geelbruin worden - dezelfde kleur als op de vorige foto.

Dit is het plafond van onze slaapkamer btw. Verlichting via verborgen LED-strips.

En...de steigers zijn weg. behalve dan dat kleintje dat de plafondploeg gebruikt, want het plafond van het terras moet er natuurlijk nog wel in! Morgen is iedereen vrij, zaterdag begint de timmerman met het plaatsen van de deuren. Maar: nu zien we pas goed wat er gebouwd is.

Het schilderwerk binnen gaat vlot, hier zie je de drie kleuren die we binnen dachten te gebruiken. Het valt me eerlijk gezegd helemaal niet tegen, warme tinten en toch lekker licht.

Komende week is het klaar en gaan ze naar buiten - dat betekent dat de vloer gelegd gaat worden!

Dat rare stopcontact daar boven in de hoek is voor de internetrouter - de ethernetkabel naar buiten voor de aansluiting is al aangelegd. We hebben straks een plug & play huis!

Hoop ik. Want de schakelaars voor de verlichting zijn alleen maar smart als er wifi is....

Inmiddels staat het buiten in de grondverf en blijkt er geen buitenverf te zijn.

Ja, een beetje voor die lispang. Maar de rest niet. Die moet dus nu worden gehaald.

Oh, en de mannen van internet zijn er ook niet.

En de timmerman die zou komen ook niet.

Blijven lachen! 😭

Het was me nog niet opgevallen, maar de ploeg die de omheining zou komen zetten is er ook niet.

Gelukkig maar, anders hadden ze hier gestaan zonder materiaal.

Want dat materiaal zou er vandaag zijn, maar helaas: niet.

Ik zou aan de drank willen, maar die is ook niet geleverd.

En als klap op de vuurpijl dit. Je ziet hier de aansluitingen voor de water heater. Zit er al een maand.

Nu alles gestuct en geschilderd is en ze die water heater willen plaatsen, zegt vrouwstaart dat ze 'm buiten wil.

Dus: slopen, buitenaansluitingen maken en opnieuw afwerken.

Maar laten we afsluiten met een vrolijke noot: de verlichting in de drop ceiling werkt en heeft heel veel kleurtjes! En de elektricien heeft alvast een schakelaar en de leidingen gelegd voor het geval we tóch nog meer spotjes willen hebben in de slaapkamer.

Meedenken!

En de laatste van vandaag: de vrachtwagen die het materiaal voor de omheining zou brengen is zojuist gearriveerd.

Niet geheel onopgemerkt, ik krijg net bericht dat het halve huis van één van de buren ook is meegenomen.

Ik ga morgen wel kijken, het was genoeg voor één dag. 😫

Vandaag iedereen op de bouw getrakteerd op bakso. Één voor één halen ze een portie; de baksoverkoper is ook in één keer door vrijwel zijn hele voorraad heen: 20 porties. Katsjing!

En ook hier heeft de vooruitgang toegeslagen: waar vroeger een karbouw of mens voor de ploeg stond in de sawa, surft de boer nu achter een dieselgestookte karbouw door de modder.

De internet-leverancier vroeg of we vanmorgen vroeg aanwezig konden zijn, want aansluiting.

Het is nu tien voor één. Nog geen spoor.

Gelukkig is de timmerman er wel én hij was zijn gereedschap niet vergeten. Dubbel winst. 🥳

Nou, om half vier is de internet-leverancier dan daadwerkelijk gekomen. En dan ook meteen met zes personen, tsjakka!

Ze leveren 150 meter kabel van het huis naar de aansluiting gratiesj. Dat is fijn.

Minder fijn: de dichtstbijzijnde aansluiting is 600 meter verderop...

Dus ik moet die 450 meter extra betalen. Voor 18 cent per meter all in is dat ook weer geen al te groot drama, maar dat er vandaag internet is kunnen we wel vergeten.

Geen nood: de aanleg is begonnen. En: gegarandeerd 100Mbps, zodat ik jullie vlot met tweets kan lastig vallen.

En dit was dus tot gisteren een gestucte en geschilderde muur waar een water heater zou komen te hangen. Tot vrouwstaart bedacht dat ze het anders wilde.

En eerlijk is eerlijk: het valt me nog mee.

Tot slot nog een detail van de badkamer: bijna klaar, de mannen hebben bij de douche op eigen initiatief nog een tweede afvoerputje in gezet hier vooraan. Op het cement tussen de tegels komen grote witte kiezelstenen waartussen het water weg kan lopen.

"Waar wil je de router?" vroeg de internetploeg.

"Links naast de aansluiting" zei ik.

Dat was dus niet specifiek genoeg en dan krijg je dit.

M'n uitvoerder over de flos, ik heb hem verteld dat we het wel fatsoenlijk maken als ze weg zijn.

Nu eerst de internetverbinding. 🤞

En vast even een duo-foto van de binnen- en buitenkeuken in aanbouw. De foto vertekend wat omdat de buitenkeuken op (nog) iets lagere grond staat, maar ze sluiten precies op elkaar aan qua hoogte en lengte. De werkhoogte wordt ook gelijk: 95 cm.

Want we zijn hier niet zo groot.

Omdat er nu internet is en wifi, ben ik vandaag maar eens bezig gegaan met het installeren van een tweede netwerk voor de bewakingscamera's en wifi-lichtschakelaars want oh oh oh wat zijn we toch modern. Je badkamerlicht aandoen met je telefoon, wie wil dat nou niet?

En toen werd me duidelijk waarom mijn elektriciën zoveel kabels nodig had.

Ik heb 15 (vijftien) spotjes in het plafond van het terras. Hoeveel verschillende schakelaars zouden daarvoor handig zijn, denken jullie? Eentje? Twee? Misschien drie, als je eens gek wil doen?

Om die 15 spotjes te kunnen laten branden, moet ik dus ZES schakelaars bedienen. ZES!!

Nou weet ik waarom ik er meer moest bestellen, verdorie.

Gelukkig kan ik ze groeperen en via de telefoon gelijktijdig aan en uitzetten, maar fysiek niet.

En dat is het terras nog maar.

Gelukkig gaan er ook dingen goed. Kijk, de vloer wordt gelegd - en al is-ie nog niet klaar en nog niet gevoegd, ik word er wel blij van.

En het Muurtje van Vrouwstaart begint er daardoor ook wat beter uit te zien. Toch? Straks met glazen plaatjes, verlichting...wie weet.

Dafuq! Morgen komen ze de keuken brengen. En ik krijg net de lampen uit China binnen. De elektrieker komt ze morgen ophangen en dat betekent dat alle deuren op slot moeten kunnen.

En de poort zit er nog niet in en de ploeg van de omheining is ‘m vandaag stiekem gesmeerd.

Die lampen uit China dus. Ik ga de grap over Chinezen die niet zo nauw kijken niet maken, maar als ik 'koperkleurig' bestel verwacht ik dat te krijgen. En dat is niet dit.

Geen nood zei de uitvoerder, we spuiten ze wel even in de goede kleur. Dus: ze gaan niet terug. Spannend!

Wat wél goed gegaan is: de vloer-stopcontacten. Want ik ergerde me altijd enorm aan die verlengsnoeren waar iemand over struikelt als je met je laptopje aan tafel zit, herken je dat?

In de vloer waar tafels zijn gepland, zitten deze jongens. Opgelost!

En de lampen op de buitenmuren en pilaren zijn gemonteerd. Ziet er best goed uit dacht ik en Awai, de electricien, vindt dat ook.

Omdat hij ook de smart switches en CCTV doet, heb ik hem Awifi gedoopt en daar kan hij tegen. Hoop ik. Anders staat straks de douche onder 220 Volt.

Vergat ik helemaal de foto bij te voegen....

En dan moet ik toch even laten zien hoe het huis er dan ‘s avonds uit ziet als die lampen branden.

Bescheiden en understated, zoals ik ook ben. 🥳

En omdat morgen Ramadan begint, hebben we voor vandaag een lunch met de mannen en hun gezinnen: 6 meter nasi liwet. Je ziet hier een deel van het gezelschap maar nog wel vrijwel al het eten. Dat was een paar minuten later heel anders 😁.

Inmiddels schiet het toch aardig op. De mannen hebben de lampen in een andere kleur gespoten en nu hangen ze - en ze doen het ook nog!

Inderdaad hangt er eentje in de slaapkamer want -je raadt het nooit- vrouwstaart heeft zich bedacht: ze wil een andere lamp boven de eettafel.

Daarnaast heeft de elektrieker het oud Indonesisch gezegde: "als iets werkt, ga er dan aan lopen klooien zodat het stuk gaat en je iets te repareren hebt" in de praktijk gebracht. Een LED-strip die daar prima hing moest anders (?) en na 3 kortsluitingen is-ie nu stuk.

Of ik maar even 25 meter nieuwe strip wilde kopen - want de 18 meter die er nog extra ligt is te kort. Nee dus: ik heb een LED-strip connectortje besteld (oh nee: 10, want hij is nog niet klaar) waarmee enkel het kapotte deel vervangen hoeft te worden. We leren bij!

En vandaag zijn de plinten aangebracht. In tegenstelling tot in Nederland en België wordt hier niet een muur eerst afgewerkt waarna de plinten er tegenaan worden gezet; de plinten gaan hier IN de muur, waarna de laatste afwerking begint. Ik vind het ook mooier.

Indonesische huizen hebben schakelaars en stopcontacten als Nederland in de jaren '30: stopcontact een meter hoog, schakelaars nog hoger. Foeilelijk!
Ik heb oorlog gevoerd om het Belgisch Bouwbesluit: stopcontacten op 25 cm, schakelaars op 105 cm. En gewonnen, zoals je ziet. 🥳

Dinsdag zou de timmerman komen zodat vandaag de keukenboer aan de slag kon.

De timmerman kwam niet, zou vandaag komen dus de keukenboer verplaatst naar donderdag.

De keukenboer belt nu: het wordt vrijdag.

Gelukkig, want de timmerman was er niet - hij komt morgen, zegt-ie. 🤞

De ploeg die de omheining zou bij werken vandaag was er ook niet trouwens. Ze komen óók morgen. Zeggen ze.

Volgens mij zijn ze familie van de timmerman.

Oh, en we gaan een carport zetten hebben we besloten. Hierzo. De fundering wordt gelegd, het wordt een apart design... 😁

Ik hoef jullie toch niet te zeggen dat de timmerman er niet was vandaag? Want hij is weer niet gekomen: te druk met andere zaken.

De ploeg voor het bijwerken van de omheining was er wél, tot mijn verbazing. En aan het werk. En al het graniet ligt er! Maar: ik kom 15 dozen tekort

voor het terras, zoals je ziet. En bijbestellen is hier altijd leuk, want leveranciers gaan zelf pas bestellen als het al-ler-laat-ste exemplaar van een artikel verkocht is.

Zo ook hier. Afwachten maar. Morgen komt de keukenboer.

Misschien.

EN ZE ZIJN ER!!
De keukenmannen tenminste. En ze pakken aan ook. De buitenkeuken is al klaar, maar dat was ook het minste werk. Dit is het geworden: een eenvoudig aanrecht, dubbele grote spoelbak (belangrijk!) en wat kastjes plus planken.

Binnen is het wat ingewikkelder, maar dat schiet ook op: het komfoor moet er nog in, het laatste kastdeurtje en dan moeten de twee deurtjes boven de afzuigkap netter worden afgehangen. Dan is dit hoofdstuk voorlopig klaar.

Ook de kasten voor onze inloopkast zijn er nu. Alles is open zoals je ziet - de airco van onze slaapkamer komt er boven te hangen zodat er droge koude lucht in geblazen wordt. Zo houden we de kleding vrij van schimmel, wat hier in afgesloten kasten nog wel eens een probleem is.

En tenslotte heeft de keukenploeg de inbouwkastjes voor de Muur van Vrouwstaart bij zich, die nu worden geplaatst. Dit is de eerste, nog niet afgewerkt maar al wel op z'n plek.

De muur wordt nog gevernist, waarna de kleuren van de lichte steentjes perfect moeten aansluiten.🤞

Vergeet ik helemaal die foto van de keuken....

De Muur van Vrouwstaart is klaar! De muur waarin de NSWVDOZ (nutteloze spulletjes waar vrouwen dol op zijn) worden opgeborgen pardon: uitgestald, als: een poppetjes in Sardijnse klederdracht, een Eiffeltoren, een twee stokstaartjes in innige omhelzing, een paar klompen. U snapt.

Maar eerlijk is eerlijk: het muurtje op zich voegt zeker wat toe, het breekt de ruimte. Een goed idee van d'r, net zoals die natuursteen in de badkamer. 🥰

Dit soort dingen dus. Dat je de fout maakt om je vrouw mee te nemen naar die Turkse winkel op de Woenselse Markt en ze daar hysterisch wordt van een Buraq beeldje dat een aanslag doet op je zintuigen. Die komt dus óók in of erger: op dat muurtje. En hij is niet alleen...

De timmerman is er, Alhamdulillah!

En nu blijkt de lichtschakelaar voor het gastentoilet daar te zitten waar vrouwstaart een spiegel voor boven het wastafeltje wil.

We hebben haar er van kunnen overtuigen de schakelaar te verplaatsen en niet de waterleiding uit te breken. 🥵

Maar omdat de timmerman vandaag de sloten monteert, kan het sanitair erin. Met slang zoals u ziet, want we zijn hier niet zo van het papier. Scheelt met hamsteren!

Ernaast komt nog een douche, voor als ik weer te vies uit de tuin kom om binnen te mogen. Dit toilet is nl. buiten.

En wéér gewonnen! De trap naar de tuin moest treden hebben van 30 cm breed. Vraag me niet waarom.

En dat ziet er dus niet uit, bovendien is het zo steil als de trappen van een Maya-tempel waar ze mensen vanaf gooiden.

We gaan ze aanpassen naar 60 cm. Soestdijk bordesscene! 😁

Iets wat jullie aan het begin van het draadje al zagen maar steeds is doorgegaan: er lopen altijd kinderen rond, ze spelen in het zand voor het beton, lopen door het huis, enzovoort.

Hier weer een tros, op inspectie. Ik moest daar even aan wennen maar ze zijn nooit vervelend.

Die spiegel en wastafel en schakelaar een paar tweets geleden?

Opgelost! Het bleek allemaal gewoon net te passen.

(En ja, de sifon en afvoer worden er nog opgezet. Heb nou toch eens wat geduld!)

Maar zoals het hoort in dit land: als je iets denkt opgelost te hebben, komt er wel weer wat anders.

Soms is het net of je weer kleine kinderen hebt met een bord spinazie voor hun neus: als je er niet bij blijft staan, doen ze van alles maar nóóit wat jij vroeg.

Dit was hoe ik de handgrepen op de deuren wilde hebben: de as van de boog in de handgreep in lijn met de as van de boog in het hout van de deur.
De fout: ik ben daarna iets anders gaan doen.

En toen ik terugkwam, was het dit.

Toch nét niet helemaal wat ik bedoelde. Gelukkig maar bij twee deuren van de vier, dus maar half fout. En de timmerman gaat het onzichtbaar repareren - zodra hij de klauwhamer weer uit zijn rectum heeft gekregen.

In de herkansing: dit was dus de bedoeling. Nou die andere twee deuren nog, ik denk dat ik daar voor alle zekerheid maar bij blijf staan.

Voor het geval m'n timmerman hier dadelijk geen actieve herinnering aan heeft.

Bijna zou ik vergeten wat een slavenwerk (hoi, Sylvana) er buiten in die bloedhitte wordt uitgevoerd, zonder eten of drinken.

Hier komt de poort:

En hier hadden we de carport gepland. De fundering ligt er inmiddels, de opbouw wordt natuursteen, staal en acrylaat.

Dat krijg je als je verkeerde dingen rookt tijdens het beslissingsproces. Ik hoop er het beste van; de uitvoerder krijgt de slappe lach als ik erover begin.

En dit moet ooit parkeerplaats worden, een oprit naar boven en een voortuin. Ook daar ligt inmiddels extra fundering om te zorgen dat alles een beetje op z'n plaats blijft.

Nog een paar zakken cement en ik verdring de Atlantikwall van de eerste plaats, qua beton per m2.

Sinds ik de wifi heb voorzien van een vrij toegankelijk gasten-netwerk schijnt ook de oudere jeugd de weg te hebben gevonden. Hier een nichtje van vrouwstaart met wat vriendinnen, buiten zitten er nog een stuk of zes.

Inmiddels toch wel blij dat er deze week een poort komt. 😁

Treden van 60 cm in aanbouw. Stuk beter dan 30 cm toch? Er komen er nog twee aan de onderkant bij en die worden in een boog gemaakt want stijlvol of zo.

In ieder geval niet meer steilvol zou Geth Saaikema zeggen.

En hier wordt de bedding van een in regentijd snel stromende rivier aangelegd: de hemelwaterafvoer. Omdat we anders risico lopen dat door erosie, modderstromen en verzakkingen ons huis in de rijstvelden woont over een paar jaar.

Het water spuit dus zó de sawah in, straks.

Over die hemelwaterafvoer: kijk, dat hadden we zó bedacht: een paar centimeter pijp onder uit de dakgoot en klaar. Want:

onder dat pijpje is een opvangbak (komen straks wat kiezels in voor het leuk) met weer een pijp naar de snelstromende rivier die we hier links op de foto aan het aanleggen zijn.

Zo heeft ome Jo mooi bespaard op 4 meter PVC afvoerpijp! #trots

Ook de pilaren waar straks de schuifpoort in komt te hangen zijn bijna klaar.

We wachten maar even met het plaatsen van die poort tot er geen vrachtwagens meer naar binnen hoeven, maar het geeft vast een idee.

En dan, beste kijkerts, hebben we het puntje afval.

We hebben hier geen vuilniswagens, dus afval wordt op willekeurige plekken weggemieterd. Bijvoorbeeld op onze grond.

Wij hebben óók afval, straks. En vrouwstaart wil daar een plek voor met een deksel tegen de stank.

Mijn idee: we maken er eentje op enige afstand van het huis.
Want anders last van de rook als we het verbranden.

Haar idee: we maken er eentje dicht bij het huis. Want anders te ver lopen.

Wat nu?

Compromis: een afvalcontainer op wielen bij huis, een tempat sampah verderop.

Hier wordt-ie gemaakt. En nou hoop ik, dat mensen uit de buurt hun afval hier ook in smijten in plaats van op een willekeurige plek in onze tuin.

En dit is de afstand. Weten jullie meteen wat "te ver lopen" is in Indonesië.

Het allerlaatste wat nog aan het huis gebeuren moet: het vernissen van de deuren. De eerste laag is vernis met anti-rayap, tegen de termietenlarven. Ik stond erbij toen het erop werd gesmeerd, het hout zuigt het direct op en ziet er weer net zo uit als voorheen!

Deze deur heeft inmiddels drie lagen vernis extra achter de rug; de derde was de eerste laag die er droog een beetje goed uitzag. Nog eentje erbij en ik vind het wel goed zo.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat buiten ook alles klaar is. De trap naar de tuin al wel, alleen nog even voegen. En het ontbrekende graniet is er, dus dit weekend is het terras hopelijk helemaal klaar.

Maar: daar in de hoek links moet nog een gazebo komen. En een vijver er omheen want de grond uit de kuil is nodig om de voortuin deels te verhogen - tenminste 20 centimeter op de septic tank, want die ligt nog steeds open en bloot.

Een open septic tank in je voortuin? Nou...nee.

Ziehier de zwoegers! Er moest een kist van 155 kilo uit de vrachtwagen omhoog gedragen worden, helemaal achterom: de generator.

Na het uitpakken zagen ze dat er wielen onder de genset zaten.

Humor om te lachen mensen, maar ik durfde het niet 😂😂😂

En dan let je éven niet op.

Vrouwstaart gaf blijkbaar opdracht kleine oneffenheden in de deuren (hout? natuurprodukt? who cares) weg te werken.

Dat werd gedaan. Niet met vloeibaar hout, maar met gele plamuur.

Mooi geworden of niet?

Dus alles moet nu opnieuw geschuurd worden.

Gelukkig gingen er ook dingen wél goed. Zo is het terras klaar. Plinten komen er morgen.

Deze foto heb ik vanaf een bewakingscamera gemaakt; zo kun je goed zien waar het terras ophoudt en de plantenbak begint.

Die planten worden de beveiliging tegen neerstorten in de tuin. 🤞

En ja, die twee voorste rijen moeten nog worden gevoegd. Gaat ook morgen gebeuren.

….de.rest.de.deuren.aan.het.schuren.is. 🤬

Deuren-update.

De verantwoordelijke hield niet van half werk: na de verkeerde plamuur staan de deuren nu in lak die niet bestand is tegen zonlicht en niet geschikt is voor hout.

Ik ben er klaar mee, hopelijk niet te laat: morgen komen specialisten redden wat er te redden valt.

Ik heb iedereen verboden morgen zelfs maar in de buurt te komen van een kwast. Het enige wat ze mogen - en moeten - doen is schuren. Met de hand.

Ik ben echt pislink. Zien dat het verkeerd is en stompzinnig doorgaan om geen fout toe te willen geven.

Van Heutz had wel een punt.

Vandaag: de professionals die ik gelijk had moeten inhuren hebben de deuren bekeken. Ze gaan alles herstellen en met het juiste spul behandelen. Prijs afgesproken, ze beginnen morgen.

Intussen wordt de oprit voorbereid, morgen storten we het wegdek. Duimen maar...

En tot ergernis van vrouwstaart wil ik die fundatie niet laten stuccen, maar wat laten bijwerken zodat de stenen mooier uitkomen. Veel natuurlijker en een mooi contrast, dacht ik.

Daar heb ik wel twee weken op de bank slapen voor over. #winningislosing

En we/ze zijn begonnen met de oprit! Tot mijn opluchting bovenaan en van daaraf terugwerkend naar de betonmolen. Dit is overigens de halve breedte - het moet breed genoeg worden om veilig te kunnen inhalen, dat snappen jullie wel.

We zijn twee uur verder...

En let op: met profiel! Altijd handig voor als er sneeuw ligt.

En voor wat betreft het deurenfront is de jury er nog niet uit, maar hoop doet leven...

Op het moment wordt de eerste deur gespoten 🤞🤞🤞

Zoek de verschillen. En dit is pas de eerste laag 🥳

En hier is onze afval-verbrandingsoven. We gaan het eerst zo proberen, dwz met een goede opening voor zuurstoftoevoer onderin en een rooster voor het afval daarboven. Als er desondanks veel rookontwikkeling is, gaan we naar stap 2 zoals besproken met @jaapjandevries.

Dan komt er een buitenkanten met meerdere luchtgaten onderin bij en krijgt deze oven verluchtingen naar het interieur van die buitenmantel. Spannend!

Oh ja: de as van het verbrande afval wordt meststof voor onze tuin. Hier een blik in het interieur van onze Vuilnis-BBQ.

De oprit ligt inmiddels te drogen. Paar mooie witte strepen en het bekende bordje ontbreken nog, maar dat is voor morgen.

Langzamerhand begint het vertrouwen te groeien dat het toch nog wel eens goed zou kunnen komen met die deuren..ze beginnen er stapsgewijs steeds beter uit te zien.

Terwijl de deuren gespoten worden met een stroom vretende compressor, werd er gelast aan de carport. En dáár hadden we te weinig kWh voor: stoppen eruit. We zijn dus geflest door de eerste (nu: ex) installateur. Je verwacht het niet! Gelukkig bracht de genset uitkomst: 7500 watt.

Ondertussen wordt de rolstoel-glijbaan naar de tuin aangelegd. Je weet maar nooit of die nog eens nodig is. En zoals je ziet, zwoegt men daarmee heel wat af - zij het op Indonesische wijze, het zwoegen gebeurt vooral geestelijk. Het lijken wel managers.

De vloer van de carport ligt er inmiddels ook, naast de col van de eerste categorie naar boven. Hiervoor komt nog meer beton voor de oprit, maar zeker niet alles - de rest wordt groen, wij zijn tenslotte Jesse K. niet, met zijn volgetegelde tuin.

En zo ziet het er dan uit als je er mensen op los laat die er wél hun vak van hebben gemaakt.

Het was volkomen mijn fout: natuurlijk zeiden mijn jongens "Ja" toen ik ze vroeg of ze de deuren konden schilderen, terwijl ze wisten van niet. Want een Indonesiër zegt nooit nee.

Maar gelukkig is alles gered, zij het met een beetje vertraging. En de mannen zijn bezig met het uitgraven van de vijver, gelukkig in de schaduw. De bedoeling is dat er daar een gazebo half in de vijver komt te staan, zodat we dronken in het water kunnen vallen.

Tenslotte: dat gevangenishek daar, dat wordt de carport volgens een ontwerp waar we in een vlaag van verstandsverbijstering voor gekozen hebben.

EN MORGEN BEGINNEN WE MET DE VERHUIZING! 🥳

Omdat jullie natuurlijk reikhalzend uitkijken naar verhuisfoto's met auto's in veel te smalle straatjes: hier gaat de eerste lading naar ons nieuwe adres.

En omdat ik er zo trots op ben: de badkamer is klaar. Met mandi-bak en douche, dus multicul en inclusief. En hardstikke woke!

Intussen nog best wat laatste loodjes voor we daadwerkelijk kunnen gaan wonen op ons nieuwe adres.

Bijvoorbeeld de deurenvernis die nog zó op je longen slaat dat er een vaccin tegen ontwikkeld zou kunnen worden door een slimme zakenman.

In die lucht wil je niet slapen.

Intussen wordt er een vijver aangelegd. Mijn idee: kuil graven, landbouwplastic erin, klaar! werd weggelachen zoals je ziet. De mannen hebben andere ideeën, ook woeste plannen over het filtersysteem want zij hebben beslist dat ik Koi karpers wil. Ik heb mijn verzet gestaakt.

Geen idee dus wat het gaat worden en dat geldt ook voor de carport.

Dit is de status nu. In de dubbele rij gevangenisgaas schijnen platte rivierstenen los gestort te worden (batu kali). Die stenen moeten nog gevangen worden en dat kost tijd, maar we hebben geen haast.

Niemand heeft hier haast dus dat was een overbodige opmerking. Maar goed: die stenen dus. Het ijzerwerk moet sowieso nog afgemaakt en geschilderd en er komt een zwart transparant acrylic dak op. Of donkerblauw, ik zie wel wat ze hebben uitgekozen. Ik hoef enkel te betalen.

Vandaag is het spuiten van de laatste deuren klaar, morgen komen ze onze terrasmeubels nog even aanpakken want de schilders vonden dat dat nodig was.

En vanmiddag is het THR-tijd: het moslim-kerstpakket plus envelop met inhoud voor Idul Fitri volgende week uitdelen: 25 stuks!

En inderdaad: klaar! Dit zijn de terrasdeuren. Ze kunnen helemaal open en het inhangen was een hele klus, maar dankzij die deuren en de deuren aan de voorkant hebben we prima natuurlijke ventilatie.

Ook dat nog. De mannen hebben nu een paar keer een slang de tuin in zien komen en een vreemde vrouw vanuit de achtertuin het bos in zien gaan.

En dan weten jullie allemaal dat dat een Kuntilanak is, dus we hebben een probleem.

Voor wie dat niet weten: en.wikipedia.org/wiki/Kuntilana…

Kortom: vanavond komt er een pedanda, een priester/tovenaar, om het mens buiten te schoppen en het huis te vaccineren (één shot is genoeg) tegen een nieuwe besmetting.

Dat betekent dat we er vanaf morgenavond mogen slapen want het vaccin moet blijkbaar eerst goed intrekken.

Misschien is daarom de poort er nog niet. Dit is 'm, hij is klaar maar op onverklaarbare wijze (...) is het brengen en plaatsen afgelopen zaterdag/zondag/maandag/dinsdag/nee woensdag écht waar/donderdag niet zo goed gelukt.

Je verwacht het niet in Indonesië.

Tweeëneenhalf uur is de pedanda bezig geweest. Nou schijnt het goed te zijn allemaal, maar er moeten nog een witte en een zwarte haan om zeep worden gebracht na Idul Fitri.

Dit bleek ook de man te zijn die dingen wist over mijn huis in België - maar dat is een ander verhaal.

Dit wordt 'm, de bale bengong die half over de vijver komt te staan. Ik wilde eerst een andere die maar de helft kostte en net zo groot was (2,5 x 2,5 meter) maar die was van palmhout en daarvan kun je lange nare splinters in je vel krijgen. En het gaat veel minder lang mee.

Aldus de wijze woorden van de uitvoerder die dingen weet en ik niet. Dus hup maar weer: een gazebo van teak. Hij wordt in elkaar gezet door een paar man van de leverancier, dus helaas voor jullie geen taferelen van een Youp-Jo die een Ikea stapelbed in elkaar probeert te vloeken.

Die gazebo is straks enkel te bereiken en te verlaten via een paar stepping stones door de vijver, dus dat wordt nog lachen nadat ik daar een paar roseetjes in vrouwstaart heb gegoten. Ik maak foto’s!

En toen dit. De carport werd in de grijze menie gezet en toen begonnen ze te schilderen in de door mij gewenste kleur: zwart.

En dat ís me toch lelijk!

Tot hun opluchting heb ik gevraagd om te stoppen. Ze schilderen het nu grijs. Met daartussen de gearriveerde losse stenen.

En dan wordt het dus zoiets, met die losse stenen ertussen.

Vandaag is het precies 100 dagen geleden dat we met het storten van de fundering begonnen aan het bouwen van ons huis. En afgelopen nacht hebben we er voor het eerst geslapen! 🥳

Vandaag zou de poort worden gebracht "maar nu echt waar hoor", dus dat gaat niet door neem ik aan.

Over poort gesproken: het logo voor op die poort is klaar.

Disclaimer: iedere gelijkenis met het symbool van de Vereenigde Oost-indische Compagnie berust op louter toeval.

De vijver vordert - denk ik - gestaag. Ze schijnen er nog van alles mee te gaan doen, maar wat ik al weet is dat ik hem kan laten leeglopen in de sawah van de buurman en dat er een ringleiding ligt onder de hele rand waarlangs water de vijver in stroomt. En er komt een fontein.

En de carport schiet lekker op. Grijs! Hopelijk is-ie morgen klaar, want vanaf maandag doet er niemand meer wat omdat het dinsdag Idul Fitri is.

Die stenen liggen los, maar zijn toch niet los dankzij die tralies. Ze zijn vrij op z'n HugodeJonges, zeg maar.

"Wat voor tegels moeten we maken boss? Vierkant of rond?"

"Doe maar wat jongens. Ik vind alles best."

En een lol!

Inmiddels slaan ze een beetje door met de tegels, maar goed. Als er eenmaal gras tussen groeit zal het wel meevallen.

Of niet, natuurlijk.

Wat wél meeviel: kijk, dit is een stukje muur van de fundering en dat ziet er natuurlijk niet uit.

Het is de gewoonte om dat vervolgens te stuccen en te schilderen, maar daar ben ik voor gaan liggen.

Ik had een beter idee en meestal pakt dat slecht uit, maar nu eens niet.

Ik heb gevraagd om het enthousiast en ruimhartig geklodderde cement tussen de stenen wat weg te halen en daar vervolgens vernis over te smeren. En dan krijg je dit, op deze foto. Denk daar planten voor (en erboven), dat is toch veel mooier dan een strakke muur?

...en uiteraard is de poort er ook vandaag niet. Maar dat hadden jullie vast niet verwacht.

En het dak van de carport is inderdaad blauw; overdag is het nu net of er led-verlichting brandt.

Het is in ieder geval...apart, zou mijn moeder zeggen. 🤔

Over creatief gesproken. Over de vijver heb ik zoals gemeld niets te vertellen. Er komt een gazebo boven en daarvan komt één poot in de vijver te staan, op een betonnen kolom.

Een kale kolom vonden de mannen maar niks, dus hebben ze hem vermomd als boomstam mét wortels. Beter!

In het kader van De Poort Die Maar Niet Komt: de laatste belofte is dat-ie vanavond geleverd wordt.

In mijn grenzeloze naïviteit blijf ik dan wachten in plaats van naar bed te gaan en dat geeft me de kans om jullie mijn Tuinhoop By Night te tonen.

Doe vooral geluid aan!

Nou ja zeg! Wie schetst mijn verbazing: de poort!

Het is nu 8 uur 's avonds en ze willen hem vannacht plaatsen.

Gelukkig zijn ze de rail vergeten in Sukabumi, die moet eerst worden opgehaald zodat we vannacht om 3 uur gaan beginnen.

Ik begin lustmoordenaars te begrijpen.

Het wordt steeds leuker. Er wordt hard gewerkt, lassen en slijpen en zo en dat gaat nog uren zo door.

Vooral omdat ze dadelijk opzij moeten voor de vrachtwagen die na 18 uur rijden onze eettafel komt brengen.

En die moet weer wachten op de vrachtwagen die zand komt lossen.

22:00 uur. Fatsoenlijke mensen slapen op dit uur, maar niet als ik dat kan voorkomen natuurlijk.

Toch weer net een andere soundtrack als drie tweets geleden. 🤔

Moet ik nog zeggen dat vrouwstaart de keuken is ingedoken om voor 10-12 personen een nachtelijke maaltijd in elkaar te knutselen?

"Want je kunt die arme jongens straks toch niet met een lege maag wegsturen."

🥰

Inmiddels is het 10 over 12, er is gegeten en de heren schatten dat ze morgen tegen 12 uur klaar zijn. Ze willen een paar uur op het terras slapen en dan weer aan de slag.

Wij vinden dat een slecht idee, want het wordt hier koud buiten. Ze slapen dus straks in de woonkamer, want

zo kunnen ze tenminste ook gebruik maken van gastentoilet en -douche.

Ja ja: onze vierde nacht hier en meteen zes logé(e)s! Want de vrouw van de baas is mee, heeft helpen koken en zij krijgt de logeerkamer. Ze mocht van mij in ons bed, maar daar deed vrouwstaart flauw over.

Inmiddels kwart over 7. De mannen hebben besloten om door te werken terwijl ik een paar uur sliep.

Dom natuurlijk van me, slapen.

En dom van hun dat ze dachten hiermee weg te komen.

De rail moet IN het beton, niet erop met een klodder cement. Dus: opnieuw.

Sfeer: -273K 🥶

Project Poort is op dit moment 16 uur onderweg. 32 graden, de mannen werken in de brandende zon en het is nog steeds Ramadan. Afzien. De (dubbele) rail ligt nu bijna goed, dat wel.

En we hebben daarstraks stiekem 20 liter water voor ze klaargezet, vertel het niet verder.

Nog steeds werkend aan de rails. We hebben hier een Birma spoorlijn in het klein en ik begin me zo langzamerhand een Japanse kampcommandant te voelen: het MOET klaar.

Maar ze hadden het natuurlijk ook in één keer goed kunnen doen, hoewel dat niet past in de cultuur.

21 uur is project Poort nu bezig. Dat is exclusief reistijd, de mannen komen uit Depok en waren dus al uren onderweg, zittend in de laadbak van een vrachtwagentje. Niet geslapen.

De poort gaat nu wrijvingsloos over de rails, de motor wordt geplaatst.

Hun baas is gaan vissen.

Er wordt nog druk gesleuteld; de tandradrail loopt nog niet vlekkeloos over het tandwiel van de motor.

Ik hoor iets zeggen over "de rails liggen ook niet recht, dat moet opnieuw" en ik wil nu aan de zuurstof van het lasapparaat.

Ruim 23 uur, nog steeds slijpen en lassen, maar met opgestoken duimen meldt men dat het "bijna klaar" is.

Ik denk daar anders over. Het stopcontact voor de motor is geplaatst waar zij wilden en dat is aan de andere kant van het hek van de motor.

Dat hebben ze nog niet gezien.

Neil Armstrong op de maan. Gordon vindt de ware liefde. Het Nederlands elftal Europees kampioen. Max Verstappen die zijn allereerste race voor Red Bull wint. Het vallen van De Muur. Historische momenten en vanaf vandaag komt er eentje bij: de Poort werkt.

Met een verlengsnoer.

Zoals je zag op het filmpje doen ze hier niet aan de zaken die in België verplicht zijn: geen zwaailicht bij een bewegende poort, optische en tactiele sensoren. Als de poort beweegt, stopt-ie nergens voor.

Opletten dus voor kindertjes die nog even door het gat denken te kunnen.

Het is nu bijna 2200 uur, naar schatting is de klus over vier uur geklaard.

"Ja maar die poort deed het toch?" denkt u misschien, maar dat is buiten het Indonesisch vakmanschap gerekend.

We maken iets. En als het werkt, maken we het stuk zodat we het kunnen repareren.

Daarmee tonen we ons vakmanschap en: het houdt ons van de straat.

En zo wordt één (1) poort geïnstalleerd in 30 uur door 7 man plus 2 leidinggevenden die zijn gaan vissen. Dat is 210 uur productief, 60 overhead.

Ongeveer zoals een rijbewijs of paspoort in Nederland dus.

En zo kwam men er om 1 uur eindelijk achter dat het snoer van de motor te kort was en het stopcontact onbereikbaar. Oplossing: we knippen de stekker er af en dan knopen we wat draden aan elkaar.

Dat leek mij een minder goed idee, dus ik heb ze verteld dat het helemaal goed was,

dat ze nog een lange rit voor de boeg hadden en ik het zelf zou fixen.

Zo gezegd, zo gedaan. Voorlopige oplossing: nieuwe kabel aan de motor knopen en met raffia, het materiaal dat het hele land bijeen houdt, zo bevestigen dat er geen ongelukken gebeuren.

De definitieve oplossing: een gat onder de rail boren en de leiding door een pijpje trekken, doen we volgende week wel.

Net zoals het goed bevestigen van ons logo. Dat hangt (natuurlijk) ook niet recht zoals je ziet, maar dat is simpel te herstellen.

De mannen vonden het verdacht veel op het VOC-logo lijken. Verbazend, ik zie dat totaal niet.

De uitleg: Omnia Vincit Amor, liefde overwint alles (cinta mengalahkan segalanya) vonden ze dan weer heel mooi en de krissen werden weer opgeborgen.

Uiteraard blijkt de poort niet goed te werken: de vertanding die langs het tandwiel van de motor loopt is ongelijk en daardoor klemt de poort.

Maandag bellen. Ook voor het vergeten laswerk aan de poort zelf; ze waren tenslotte maar drie weken te laat dus het was haastwerk.

Morgen beginnen er mannen aan de tuin volgens de afspraak en dus was het best verrassend dat zij een andere kalender hebben dan wij en er vandaag al zijn. Dat is weer eens wat anders! Dit zijn een paar van de plantjes, de boompjes zijn nog onderweg.

En hoppa: de patio is klaar, foto gemaakt vanaf het overdekte terrasje.

De blaadjes van die bomen vallen er allemaal af, dan komen er nieuwe. En anders nieuwe bomen want garantie.

Ze staan daar om schaduw te geven aan het buitenkeukentje, anders staat de zon vol op de deurtjes.

Het werken aan de tuin gaat gestaag door; aan de voorkant zijn ze halverwege. Er zijn drie palmbomen terug geplant maar die zie je niet op deze foto. Wel het verschil tussen gisteren en vandaag:

...en ook aan de zijkanten begint het er anders uit te zien. Gelukkig maar, want ik loop steeds met zand tussen m'n tenen naar binnen en dan krijg ik strafregels "ik moet mijn voeten beter vegen". Best vernederend voor een oude man.

Nu maar eens vanuit een andere hoek de stand van vandaag. Vooral de cementmolen daar rechts vind ik een leuk accent, maar dat is nog wel een discussiepuntje met m'n vrouw.

Ik hoop niet dat-ie weg moet, je bouwt toch een band op tijdens zo'n projekt.

Terwijl de achterste tuin wordt aangepakt en het eerste bouwwerk destijds: de gazebo, wordt gesloopt (een emotioneel moment voor ons allemaal 😭) wacht de volgende uitdaging: de vijver.

Ik dacht het goed gedaan te hebben met een biofilter met UV-licht en een flinke pomp:

Capaciteit 8000 liter per uur en een opvoerhoogte van 5,5 meter. Ik heb lang gestudeerd dus na een paar uur ingewikkeld rekenwerk kwam ik uit bij 2,2 liter per SECONDE die tot grote hoogte zou spuiten: de natte droom van elke gezonde vent, toch?

Dus dit was wel een deceptie: als dít 8000 liter per uur moet voorstellen en 5.5 meter hoog, heeft #hugodejongekanniks de specificatie geschreven.

Dus: hopelijk morgen komen er Mannen Die Er Verstand Van Hebben met een paar pompen en gaan we met water spelen. Kiek’n wa’t wordt.

Nee, ze zijn nog niet gekomen, die Mannen Die Er Verstand Van Hebben.

Wat er wel is: dit. Hopen afval van de kampung achter ons, die onze tuin als stortplaats gebruiken. Gewoon neerpleuren is gemakkelijker dan het verbranden in de oven die we daar speciaal voor hebben gemaakt.

Die oven werk prima en staat hier, vanaf dezelfde plaats gefotografeerd. Als iedereen z'n troep daar nou in gooit, zorgen wij wel voor het verbranden. Dat hebben we ze verteld.

Maar dat is toch al snel een halve minuut extra lopen, heen en terug. Blijkbaar te lastig.

Dus ga ik het ze nóg makkelijker maken.

Er komt een hek, zodat ze hun afval niet meer helemaal naar mijn tuin hoeven te sjouwen (want dat kan dadelijk niet meer), maar het gewoon voor hun eigen deur kunnen laten rotten. Win/win!

U ziet: we denken mee hier.

Er is ook goed nieuws. Om ons huis te kunnen bouwen hadden we schriftelijke toestemming nodig van het dorpshoofd, met handtekeningen en stempels en zo. En die hebben we gekregen.

Toen heb ik gevraagd of ik het bruggetje (van de gemeente) in de weg naar ons huis mocht renoveren.

De gemeente had daar zelf geen geld voor en het leek mij een goed gebaar als nieuwkomer.

Dat ik de grootste moeite heb om m'n auto er overheen te krijgen als ik weg wil (de andere kant op gaat makkelijker) omdat ik dan óf de koranschool plat rijd óf klem zit op de brug,

is natuurlijk een bijkomstigheid - ik zou zoiets nóóit doen met eigenbelang in het achterhoofd. *kuch*

Morgen beginnen we aan de renovatie we en maken we dit kreng meteen een halve meter breder. Minstens.

Strukton, Ballast Nedam, Jo de Coeck. Voor al uw infra-projekten.

Dit dus, is niet te doen als je auto groter is dan een Dinky Toy. De berichten zijn dat de buurt heel blij is met De Nieuwe Brienenoord-in-wording, mede omdat er nu weer een railing aan twee kanten op komt.

Bruggen bouwen doe je zo! #badaboem #tsjing

Wat we gedaan hebben: muurtjes ingekort of afgebroken en op een andere plek weer opgebouwd. En daarmee het wegdek aan deze kant met ruim een meter verbreed. Dat scheelt enorm met het maken vd bocht zodat vrachtwagens niet meer het halve dak van de aanpalende koranschool meenemen.

Dit is het geworden; de lokale imam is gisteren onverwacht op bezoek geweest om ons te bedanken voor de aanpassing, dus we staan er voorlopig goed op bij Allah.

Omdat het recht van overpad door een deel van de buurt werd geïnterpreteerd als het recht tot vuil storten, hebben we besloten een corridor aan te leggen en ons terreintje achter het huis maar af te sluiten.

Daar ligt nu nog wat bouwmateriaal, maar het meeste is al schoon - plaats genoeg voor fruitbomen en kruiden, en uiteraard: kippen.

Ook aan de achterkant is het hek al klaar: handgemaakt van bamboe door Ade, mijn buurman.

Formeel komt ons project vandaag ten einde. Het waren een paar mooie maanden en we gaan onze jongens missen, maar een aantal had vorige week al in Jakarta moeten zijn voor een nieuw project en het meeste is ook echt af nu.

Vandaag leggen ze de laatste hand aan de voorlopig laatste overwinning van vrouwstaart: mijn mooie natuurstenen muurtjes zijn tóch voorzien van een afwerklaag die lichtbruin is geschilderd.

Wel alleen aan de bovenkant en eerlijk is eerlijk: het is een stuk beter zo.

Dat het project vandaag stopt betekent natuurlijk niet dat alles klaar is - dit is tenslotte Indonesië. Kijk, de achtertuin. Die wordt zaterdag aangepakt. De gazebo die er zou komen is er ook nog niet - net zomin als die bij de vijver. Want Idul Fitri, ziek, geen materiaal etc.

Maar wat er dan weer wél is: dit. Twee krukjes, gemaakt uit een mahonie-boom, en een tafeltje van een teakboom. Gemaakt door degene die hier vier maanden geleden de bomen heeft omgezaagd.

Veel mensen wilden ze hebben, hij wilde niet verkopen want hij is er aan gehecht.

En toen belde hij: wij mochten ze kopen en nog voor weinig geld ook. Omdat ze volgens hem zo goed passen bij ons huis - en dat vinden wij ook.

En zo komt er een einde aan dit draadje. Ooit komt er een gazebo. Ooit komt dat vijver-ornament. Ooit komen onze eetkamerstoelen. Ons bed komt vast ook, ooit. En de kaptafel en de nachtkastjes. En die andere gazebo.

Rustig blijven afwachten en kijken naar de rijst die groeit.