Thread by @KostasVL

1. Αυτές τις ημέρες άκουσα και το ηλίθιο επιχείρημα "τι θα τις κάνουμε τόσες #ΜΕΘ μετά την #covid19 πανδημια". Η περιληπτική απάντηση είναι ποιοτικότερη νοσηλεία στον βαρέως πάσχοντα που συχνά νοσηλεύεται σε απλό θάλαμο μέχρι να χειροτερέψει.

2. Πιο αναλυτικά. Έχοντας εμπειρία από δύο συστήματα υγείας, Ελλάδα και εξωτερικό, υπάρχει τεράστια διαφορά στο ποιος ασθενής μπαίνει στη ΜΕΘ. Στην Ελλάδα πρέπει πρακτικά να είναι διασωληνωμένος. Έκανα 5 χρόνια ειδικότητα Ελλάδα, στο νοσοκομείο Σωτηρία.

3. Όλα αυτά τα χρόνια, μια ασθενή θυμάμαι που πήγε στη ΜΕΘ χωρίς να είναι διασωληνωμένη. Ήταν βέβαια 19 ετών κοπέλα που ήρθε στα ΤΕΠ με σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια. Όλοι οι υπόλοιποι ασθενείς διασωληνωνονταν σε κοινό θάλαμο και μετά ψάχναμε κρεβάτι.

4. Είχα την τύχη να είμαι σε κλινική που είχε ΜΕΘ στο ίδιο κτίριο. Πολύ συχνό φαινόμενο να είναι όλα τα κρεβάτια γεμάτα και να διακομίζουμε σε άλλα νοσοκομεία στο λεκανοπέδιο. Νοσηλεύαμε βαρύτατα πάσχοντες σε κοινό θάλαμο, ένας γιατρός και δύο νοσηλεύτριες για 40 ασθενείς.

5. Και αυτό ήταν τα "καλά" χρόνια, προ COVID. Δε θέλω να σκεφτώ πως είναι σήμερα η αναλογία.

6. Στη Σουηδία που εργάζομαι τώρα, όποιος ασθενής πάσχει βαριά ή έχει ανάγκη υποστήριξης, μπαίνει στη ΜΕΘ. Αν χρειαστεί διασωληνωση γίνεται εκεί, υπό πολύ πιο ιδανικές συνθήκες. Πχ, εισαγωγή ΜΕΘ σε ασθενή με βαριά ηλεκτρολυτική διαταραχή μέχρι να διορθωθεί, Ελλάδα ούτε για αστείο

7. Αναπνευστική ανεπάρκεια που χρειάζεται μη επεμβατικο αερισμό, εισαγωγή ΜΕΘ, Ελλάδα μόνο στην κλινική χωρίς εξαίρεση. Φαρμακευτική δηλητηρίαση/απόπειρα, στη μονάδα. Και αρκετά άλλα περιστατικά.

8. Άρα λοιπόν, αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ, δε θα έπαιζαν τάβλι οι γιατροί με τους νοσηλευτές. Αντίθετα, θα μπορούσαμε να προσφέρουμε αυξημένη φροντίδα σε ασθενείς που πάσχουν σοβαρά με αποτέλεσμα να υπάρχουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Το πιστεύω ότι θα γλιτώναμε ζωές.

9. Ένα σοβαρό σύστημα υγείας, πλήρως εξοπλισμένο και σωστά επανδρωμένο, θα πρέπει να είναι απαίτηση όλων. Γιατί στο κάτω κάτω, μας αφορά όλους. Μακάρι να μη το χρειαστούμε ποτέ, αλλά δυστυχώς χρειάζεται.