Thread by @Raamraaj3

கோவிட் – தொலைந்த உண்மைகளும், திசை தவறிய விவாதங்களும் ~எஸ்.குருமூர்த்தி

தற்போது மருத்துவமனைகளின் விநியோகத் தொடர்களில் தோன்றியுள்ள இடையூறுகளுக்கு அரசே காரணம் என்று உரத்து ஒலிக்கும் குரல்கள், முக்கியமான உண்மைகளைக் கண்டு கொள்ளவில்லை.

இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு, பிப்ரவரி 15 அன்று மத்திய சுகாதார அமைச்சர் டாக்டர் ஹர்ஷ் வர்தன்,  “இந்திய மாவட்டங்களில் ஐந்தில் ஒரு பங்கில் கடந்த ஏழு நாட்களாக கோவிட் -19 பாதிப்புகள் ஏதும்  பதிவாகவில்லை.   ஏறுமுகமாக இருந்த நோய்த்தொற்று ஏற்ற இறக்கமின்றி சீராக உள்ளது.” என்று அறிவித்தார்.

கடந்த ஆண்டு 90,000 என்று இருந்த நோய்த்தொற்று, 9,000 க்கும் குறைவாக ஆகியிருந்தது.  ஆனால், ஏப்ரலில் இது வரலாறு காணாத பெரும் பாதிப்பாக மாறியது ( அட்டவணையைப் பார்க்கவும்).

இந்த நெருக்கடியை சமாளிக்க இந்தியா தீவிரமாக இறங்க வேண்டியுள்ளது.  டெல்லியில் ஆக்ஸிஜன் தட்டுப்பாட்டால் நிகழ்ந்த துரதிர்ஷ்டவசமான இறப்புகளால், உண்மைகளும், காரணங்களும் ஒதுக்கப்பட்டு, உணர்ச்சிபூர்வமான கோஷங்கள் தொடங்கின.

உண்மைகள் மறைக்கப் பட்டதால், விவாதங்கள் திசை திரும்பி, நாடு கோவிடை எதிர்கொள்ளத் தேவையான மன உறுதியைக் குலைத்துள்ளன.  மறைக்கப் பட்ட முக்கியமான உண்மைகளை இப்போது பார்ப்போம்.

கொள்ளை லாபம் பெறுவோரின் புகார்

ஆக்ஸிஜன் தட்டுப்பாட்டால் நேர்ந்த மரணங்கள் முதலில் டெல்லியில் உள்ள தனியார் மருத்துவமனைகளில் தொடங்கின.  இந்த மருத்துவமனைகள் பெருந்தொற்று காலங்களில் மிக அதிக லாபம் பார்த்தன.

இது தொடர்பாக, நேஷனல் ஹெரால்டில் 20.6.2020 அன்று ”கோவிட்-19 காலங்களில் லாபம் – தனியார் மருத்துவமனைகளை அரசுடமையாக்க வேண்டிய காலம் வந்துவிட்டதா?” (Profit in times of COVID-19: Is it time to take over private hospitals?) என்ற தலைப்பில் ஒரு கட்டுரை வெளிவந்தது.

அதில் “₹25,090, ₹53,090, ₹75,590, ₹5,00,000, ₹6,00,000, ₹12,00,000 – இவை என்ன? இவை கொரோனா நோயாளி ஒருவர் டெல்லி மருத்துவமனைகளில் ஒரு படுக்கைக்கு, ஒவ்வொரு நாளும், இரண்டு வாரங்களுக்கு மொத்தமாகவும் கொடுக்க வேண்டிய கட்டணங்கள்.

இவை தவிர தனி நபர் காப்பு உடை (PPE), சோதனைகள், மருந்துகள் ஆகியவற்றை சேர்த்தால், இந்தியனின் சராசரி ஆண்டு வருமானத்திற்கு ஈடான கட்டணங்கள்.  வீட்டு சிகிச்சை கட்டணமும் ஒன்றும் குறைவில்லை – ஒரு நாளைக்கு ₹5,700 முதல் ₹21,000 வரை – இது தவிர சோதனைகளுக்கான செலவு.” என்கிறது.

ஹெரால்ட், உச்ச நீதி மன்றத்தில், இந்தக் கொள்ளைகளை எதிர்த்துத் தொடரப்பட்ட  ஒரு வழக்கை ஆதாரமாகக் கொண்டு இந்தக் கட்டுரையை வெளியிட்டிருந்தது.

இதைத் தொடர்ந்து, மருத்துவ உதவி வழங்குவோர் சங்கமும் (Association of Healthcare Providers – AHP) FICCI  உறுப்பினர்களும் தங்கள் வணிக முறைகளை சீர்படுத்த ஒப்புக்கொண்டனர்.

சீர் செய்தபின் அவர்கள் அறிவித்த கட்டணங்கள் என்ன?  AHP அறிவித்தவை – பொது வார்டுகளில் ₹15,000, ஆக்ஸிஜனுக்கு ₹5,000 தீவிர சிகிச்சை பிரிவுக்கு ₹25,000, வெண்டிலேட்டருக்கு ₹10,000.  FICCIயின் கட்டணங்கள் இன்னும் அதிகம் – ₹17,000 முதல் ₹45,000 வரை.

இன்னும் இருக்கிறது – மருத்துவமனைகள், PPEக்களை ₹375-500க்கு வாங்கி, 10 முதல் 12 மடங்கு விலை வைத்து நோயாளிகளிடம் விற்றுள்ளனர்.  சென்னையிலும் மும்பயிலும் இதே கதைதான் என்கிறது ஹெரால்ட்.

இதே மருத்துவமனைகள்தான் வாழும் உரிமை என்ற பெயரில் அரசு ஆக்ஸிஜனை வினியோகிக்கவேண்டும் என்று வழக்கு தொடர்ந்துள்ளன.  அதே ஆக்ஸிஜனுக்கு அவர்கள், நோயாளிகளிடமிருந்து ₹5,000 வசூலிக்கப் போகின்றனர்.

ஆக்ஸிஜன் தட்டுப்பாட்டின் காரணமாக நிகழ்ந்த மரணங்கள் தொடர்பான கூச்சல்களில், யாராவது இந்தக் கொள்ளைகளைப் பற்றி பேசியுள்ளனரா? இது ஒரு முக்கியமான விஷயம் – ஏனென்றால், இந்த மருத்துவமனைகளே குறைந்த செலவில் ஆக்ஸிஜனை தயாரித்திருக்க முடியும்.

தனியார்மயமாக்கப்பட்ட, தளைகளற்ற ஆக்ஸிஜன் வணிகம்

ஆக்ஸிஜனின் தயாரிப்பு, வணிகம், சேமிப்பு ஆகியன தனியார்மயமானவை.  மருத்துவத் தேவைக்கான ஆக்ஸிஜனின் விலை, இரசாயனம் மற்றும் உர அமைச்சகத்தின் கீழுள்ள தேசிய மருந்தக விலை ஆணையத்தால் (NPPA)  நிர்ணயிக்கப் பட்டிருந்தாலும்,

அதன் வர்த்தகம் அரசின் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை.  ஆக்ஸிஜன் உற்பத்தியாளர்கள், தனியார் மருத்துவமனைகள், தொழிற்சாலைகள், அரசு நிறுவனங்கள் ஆகியவற்றுடன் தனிப்பட்ட ஒப்பந்தப்படி ஆக்ஸிஜன் வழங்குகின்றனர்.

மருத்துவமனைகள் தங்கள் தேவை, தயாரித்து அனுப்பத் தேவையான கால அவகாசம் ஆகியவற்றை கணக்கில் கொண்டு திட்டமிட்டு ஆக்ஸிஜனைக் கொள்முதல் செய்கின்றனர். இந்தக் கால அவகாசமும், தொழிற்சாலையிலிருந்து மருத்துவமனைகளின், முக்கியமாக டெல்லி மருத்துவமனைகளின்  தூரமும் மிக அதிகம்.

ஏனென்றால், ஆக்ஸிஜன் பல மாநிலங்களில் தயாரிக்கப் பட்டு, வெகு தூரம் கடந்தே நகரங்களை அடைய முடியும்.  கிழக்கு மாநிலங்களில் தொழில் மையங்களில் தயாரிக்கப்பட்டு டிரக்குகள் மூலம் அவை டெல்லி சென்றடைகின்றன.  சாதாரண காலங்களில்கூட இதை மிகத் துல்லியமாகத் திட்டமிட வேண்டும்.

ஆனால், மருத்துவமனைகள், செலவை மிச்சப்படுத்த, அவசரத் தேவைக்கேற்ப ஆக்ஸிஜன் சேமிப்பை சரியாகத் திட்டமிடவில்லை. கடந்த 10 நாட்களாக எழுந்த கூச்சல்களில் யாராவது இதைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருப்போமா?