برخی از دوستان پیام دادند و در مورد ساخت میله های سوخت هستهای در ایران برای نیروگاه ها و به طور کل در راکتورهای زیردریایی ها پرسیدند که توضیحاتی را در این رشته توییت تقدیمتان میکنم.
در ارتباط با ساخت میلههای سوخت هستهای برای راکتور ها، نکتهای که کمتر بهش توجه شده این است که ایران جزو معدود کشور هایی است که موفق به تکمیل چرخه کامل سوخت هستهای از استخراج تا ساخت خود میله سوخت برای راکتورهای آب سنگین و آب سبک شده است.
در کل به غیر از ایران سه کشور روسیه، آمریکا و چین این میلهها را می سازند. بقیه کشورها ممکن است اورانیوم استخراج کنند و حتی غنی سازی هم انجام دهند، اما عملیات تبدیل اورانیوم غنی شده یا طبیعی به قرصهای سوخت و قرار گرفتن آنها در میلههای سوخت در کشور ثالثی انجام میپذیرند.
ایران اولین تأسیسات ساخت قرص و میلههای سوخته هستهای خود را تقریبا ۱۲ سال پیش در اصفهان افتتاح کرد.
یک مرکز ساخت سوخت، آخرین مرحله تولید سوخت هسته ای است. برای راکتورهای آب سبک (LWR)، مانند راکتوری که در بوشهر وجود دارد، اورانیوم استخراج می شود، به کیک زرد و سپس به هگزافلوراید اورانیوم (UF6) تبدیل می شود، UF6 با استفاده از سانتریفیوژ غنی می شود، سپس به صورت جامد در آورده شده و
به قرص های دی اکسید اورانیوم تبدیل می شود (که خود فرایند مفصل دیگری دارد و من در اینجا عبور میکنم) و در میله های سوخت قرار می گیرند، به دقت مهرو موم و بسته می شوند و در پایان به هسته راکتور می روند.
برای راکتورهای آب سنگین تحت فشار (PHWR)، مانند راکتور اراک، نیازی به غنی سازی اورانیوم نداریم، بنابراین کیک زرد مستقیماً به قرص دی اکسید اورانیوم تبدیل می شود.
ساخت میلههای سوخت مناسب از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا که در غیر این صورت اگر این میله سوخت دچار ترک و نشت گاز شود، هسته ارزشمند راکتور یک نیروگاه آلوده شده و مشکلات ایمنی زیادی را به بار خواهد آورد.
میله های سوخت نباید ترک بردارند یا در آنها خوردگی ایجاد شود در حالی که در رآکتور هستند. به همین دلیل به صورت مداوم تحت کنترل هستند. بنابراین ساخت دقیق، استاندارد و کنترل کیفیت در ساخت این میله ها حیاتی است.
در مورد ساخت میلههای سوخت برای راکتورهای زیردریایی دیگر از قرصهای پرس شده دی اکسید اورانیوم استفاده نمیشود، بلکه نیاز به اورانیوم فلزی است که ایران این فلز مهم و استرتژیک را نیز تولید کرده است. امری که باعث واکنش شدید رژیمهای غربی و همچنین رژیم صهیونیستی شد.
سوخت های فلزی از مزایای هدایت گرمایی بسیار بالاتری نسبت به سوخت های اکسیدی برخوردار هستند. سوخت های فلزی پتانسیل بالاترین تراکم شکافت اتمی را نیز دارند. سوخت های فلزی به طور معمول آلیاژی هستند، اما برخی از سوخت های فلزی با فلز اورانیوم خالص ساخته شده اند.
آلیاژهای اورانیوم مورد استفاده شامل آلومینیوم اورانیوم، زیرکونیوم اورانیوم، سیلیکون اورانیوم، مولیبدن اورانیوم و هیدرید زیرکونیوم اورانیوم است. ایران دست کم موفق به ساختن آلیاژ زیرکونیوم اورانیوم شده است.
تا کنون ایران اقدام به ساخت میله سوخت با غنای ۹۶ درصدی برای کار در پیشران هستهای نکرده است، اما به قطع و یقین دانش و توان تولید این گونه سوختها در ایران وجود دارد. به گفته علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی، پیشران هستهای ساخته و با المانهای برقی خاصی تست شده است.
اینها تنها گوشهای از دستاوردهای صنعت هستهای ایران هستند که غربیها و صهیونستها به شدت به دنبال نابوی این توان ارزشمند چه از طریق اقدامات تروریستی و چه از طریق فعالیتهای سیاسی، به مانند آنچه که ما در این روزها در وین شاهد آن هستیم، هستند.
تنها راه نجات، فقط بها دادن به تولید داخلی کشور، خنثی سازی تحریمها و جلو گیری از سؤ مدیریت ها و فساد سیستماتیک در کشور است. بازگشت به برجام خسران محض برای اقتصاد و بخصوص امنیت و نقاط قوت اقتدار ایران خواهد بود.
دوست عزیزی در مورد زخایر اورانیوم موجود در کشور پرسیدند که باید بگم خوشبختانه چند سال پیش بر خلاف انتظار زخایر زیادی اورانیوم در اطراف شهر یزد در سطح و عمق زمین پیدا شد. بعد از آن ایران توانست تولید کیک زرد خود را به صورت چشمگیری افزایش دهد، به طوری که در سال گذشته شمسی
به گفته علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، چیزی بالغ بر ۴۰ تن کیک زرد تولید کردیم و این یعنی افزایش ۸ برابری تولید این محصول استراتژیک نسبت به سالهای پیشین.
فارغ از این طبق گفته بهروز کمالوندی، سخنگوی سازمان، نتایج امیدوار کنندهای از احتمال کشف ۴ معدن جدید اورانیوم در عمق ۶۰۰ تا ۷۰۰ متری وجود دارند که با راه اندازی آنها تولید کیک زرد کشور در آینده نزدیک به ۱۰۰ تن در سال خواهد رسید. لازم به ذکر است که در حوزه اکتشاف
برای ایران تعیین تکلیف میکند که چه محصول شیمیایی اجازه دارد تولید کند و چه تولید نکند که مبادا یک وقتی برای استخراج اورانیوم از این مواد شیمیایی استفاده بشوند، به عبارت دیگر
طبق گزارشات رسانههای رژیم صهیونیستی ایران در حال ساخت ۲۰ سایت موشکی در خارج از ایران، در عراق، سوریه، لبنان و یمن است.
به گزارش N12 نیوز، "ایران در حال ساخت سایت های موشکی مخفی در سراسر خاورمیانه است. سپاه قدس به عنوان بخشی از برنامه خود، تخصص و تجهیزات را برای تولید موشکهای بالستیک و کروز و همچنین هواپیماهای بدون سرنشین انتحاری (به نیروهای خود) منتقل می کند."
در این گزارش آمده است: "پروژه تسلیحاتی ایران برای غلبه بر حملات اسرائیل به عملیات قاچاق اسلحه است. به طور کلی، ایران حدود ۲۰ کارخانه مخفی - از جمله برخی تأسیسات زیرزمینی - در لبنان، یمن، سوریه و عراق احداث کرده است."
طبق گزارش بلومبرگ، از آنجا که مقامات وزارت امور خارجه آمریکا رسیدن به توافق با ایران را در نیمه ماه ژوئن احتمال میدهند، آژانس انرژی اتمی برای جلوگیری از پاک شدن اطلاعات دوربینهای نصب شده در سایتهای هستهای ایران در ۲۲ می، باز دوباره به تکاپو افتاده و رئیس
این سازمان (جاسوسی) رافائل گروسی دوباره قصد دارد به ایران بیاید تا برای حفظ این اطلاعات، مقامات ایرانی را با حیله گری همیشگیش مجبور به قبول یک توافق دیگر کند.
"در جلسه توجیهی 21 آوریل، یک مقام وزارت امور خارجه گفت هدف ایالات متحده آن بود که هرچه سریعتر حرکت کند اما نه به قیمت انجام توافقی بد. این مقام گفت که مسئله اصلی همچنان چگونگی بازگشت هر دو کشور به تعهدات کامل منطبق با توافقنامه سال 2015 است."
طبق گزارش رویترز وزیراطلاعات رژیم صهیونیستی ایران را رسما تهدید به حمله نظامی کرد.
وی به رویترز گفت: "هر كسی كه به دنبال مزایای كوتاه مدت (باز گشت به برجام) است باید مراقب (عواقب) دراز مدت باشد. اسرائیل اجازه نمی دهد ایران به سلاح هسته ای دست یابد. ایران در هیچ کجا مصونیت ندارد. هواپیماهای ما می توانند به همه جای خاورمیانه - و قطعاً به ایران - برسند."
کوهن: "قدرتهای جهانی علاوه بر جلوگیری ایران از انجام غنی سازی اورانیوم و تولید موشکهای بالستیک، باید این کشور را در بی ثبات سازی سایر کشورها و تأمین بودجه شبه نظامیان متوقف کنند."
یک خبر آمریکایی کش و دردناک برای عاشقان غرب در ایران:
پس از اینکه چین به تحریک آمریکا از پروژه مشترک ایستگاه فضایی بین المللی ISS با روس ها و اروپایی ها کنار گذاشته شده بود، این کشور بزرگترین پروژه برنامه فضایی بلندپروازانه خود تا به امروز را با ساخت ایستگاه فضایی آغاز می کند.
در ایستگاه زمینی ونچوان در جزیره جیانگ در جنوب چین، موشکی آماده پرتاب خواهد بود. به طور خاص این موشک حامل ماژول هسته برای ایستگاه فضایی به نام "Tianhe" (هارمونی آسمانی) است که قرار است در سال ۲۰۲۲ تکمیل شود.
کارشناسان آمريکائی انتظار دارند پرتاب روز پنجشنبه انجام گيرد، اما تاريخ هنوز تائيد نشده است. انتظار می رود دو پرواز دیگر در هفته های آینده نیز پشت سر هم صورت گیرد.