Thread by @va_ashtari

مردم ایران، پای صندوق رای بیشتر از آنکه برای آری گفتن حاضر شوند برای نه گفتن می‌آیند. فقط کافی است حس کنند همه اراده‌ها معطوف به پیروزی یک نفر است و یا یک نفر خودش را از قبل پیروز قطعی می‌داند. ظرفیت عجیبی برای بسیج شدن‌ یک هفته‌ای و نه گفتن دارند.
#مشورت_انتخاباتی

شکست آقای ناطق نوری بعنوان پیروز قطعی انتخابات ۷۶، شکست آقای هاشمی بعنوان کسیکه همه نامزدها در سال ۸۴ برای حضور از وی اجازه می‌گرفتند و شکست آقای قالیباف که در سال ۹۲ پیروز همه نظرسنجی‌ها بود به خوبی گواه این ادعاست. عبرت بگیرید و در انتخابات از قبل روی صندلی #پیروز_قطعی ننشینید.

متاسفانه با ساز و کار کنونی انتخابات، سرنوشت ۸ سال کشور در ۱۸ روز رقم می‌خورد. در این فرصت کم لازم نیست در نشان دادن سیاهی ایران به مردم مسابقه بگذارید. معضلات را خودشان از شما بهتر می‌دانند. باید یک افق بسازید و امکان برون رفت ازین وضعیت را باورپذیر کنید تا بتوانند اعتماد کنند.

لازم نیست در ایام کوتاه انتخابات از موضوع بورس تا مرغ و استادیوم و برجام فیلم انتخاباتی پرکنید.
نوع نگاه‌ و راه برون رفت‌تان از ۵ تا مساله اساسی را تبیین کنید و در جاهای مختلف تکرارش کنید. مردم خودشان کلیشه‌اش را می‌سازند و نظرتان در سایر حوزه‌ها را با همان الگو حدس می‌زنند.

حرف زدن زیاد و دانای کل نشان دادن خودتان در همه حوزه‌ها تشویش می‌آورد. نامزد انتخاباتی باید با یک برنامه برجسته دو خطی شناخته بشود. در انتخابات ریاست جمهوری بدتر از مسابقه در نشان دادن سیاهی‌ها، این اداهای متاخر مساله محوری و زدن حرفهای قلمبه سلمبه کارشناسی در همه حوزه‌هاست.

یادتان نرود مردم ما روزنامه‌ نمی‌خوانند تیتر خوانند. اگر بلد نیستید یک مساله کلان را در ۳ واژه توضیح بدهید به درد ریاست جمهوری و حرف زدن با مردم نمی‌خورید. اگر صد تا تیم کارشناسی برای مسائل کشور دارید باید صدتا تیم خلق کلید واژه و تیتر جهت ساده‌سازی مباحث کارشناسی هم داشته باشید.

عمده مردم با نارضایتی از وضع موجود پای صندوق می‌آیند. نامزدی که نماد اعتراض به وضع موجود نباشد شانس پیروزی ندارد. با انتقادات رادیکال به دولت مستقر علیه وضع موجود نمی‌شوید. وضع موجود در ذهن مردم یعنی کلان وضعیت حکمرانی در کشور که شامل قوای مختلف و نهادهای انتصابی و انتخابی است.