Het draadje van vandaag, veel te lang weer, gaat over het begrip <<executieve functie>>. Gelukkig hoef ik dat begrip zelf niet uit te leggen, want dat heeft @HowtoADHD natuurlijk al gedaan:
Executieve functie zijn dus de cognitieve processen die helpen om onszelf te reguleren zodat we in staat zijn om te plannen, prioriteren en kunnen blijven werken aan doelen.
Nogal een technische omschrijving, als je het mij vraagt.
Als je het echter uitpluist, gaat het dus om de functies van onze hersenen die in staat zijn om ons taken te laten uitvoeren: de juiste taken, op het goede moment, in de goede volgorde, zonder afgeleid te raken en zonder de doelen uit het oog te verliezen. De interne manager dus.
Dat is nog steeds (neuropsychologisch) een vaag begrip. En dat is het ook.
Het is een soort van omschrijving van symptomen en systemen zoals concentratie, impulscontrole, werkgeheugen, uitgestelde beloning en flexibiliteit.
Maar het zorgt er dus voor wát je wánneer hóe doet.
Dat is heel vaak een automatisme voor veel mensen. De wekker gaat, je gaat je ochtendroutine beginnen, werk, boodschappen, ontspannen, en de dag is weer voorbij.
Maar stel je nu eens voor dat het géén automatisme is. Dat elke taak, van eten tot ontspannen, actie vergt: ADHD.
Het lukt mij dus heel vaak niet om op de bank te gaan zitten om TV te kijken. Want dan moet ik de computer afsluiten, naar beneden lopen, de gordijnen dichtdoen, bedenken wat ik wil gaan kijken, enz. Veel te veel taken als ik moe ben. Dus blijf ik achter de computer hangen.
Het is me dit weekend niet gelukt om buiten te gaan wandelen. Want dan moet ik douchen, omkleden, schoenen aantrekken, een wandelplan hebben, op tijd terug zijn, water meenemen. Dus blijf ik maar thuis.
Helpt dat? Nee, zeker niet. Naar buiten gaan zou energie opgeleverd hebben.
Sterker nog, soms mis ik de executieve functie om naar bed te gaan. Als je moe bent gaan slapen, lukt dan niet. Want dan moeten lampen uit, tanden gepoetst, wekker gezet. Op de bank blijven liggen is op hele korte termijn eenvoudiger. Wat ironisch is.
Ik kom in mijn Evernote deze (dronken?) samenvatting tegen:
"Ik faal dus letterlijk in leven."
Want ik ben niet in staat om iets te gaan doen wat ik leuk vind. Zelfs als ik het zélf wil, dan mis ik de stok achter de deur om te beginnen. Ik kom niet aan mijn eigen hobbies toe.
Mijn hoofd bestaat altijd uit 40 tabbladen over 8 vensters (en een paar knipperen of zijn vastgelopen). En hoe leuk die hobby ergens ook is, ik begin er niet aan, zie hem nooit meer en/of klik het ooit ongezien dicht. Of laat het open staan, en kom het pas veel later weer tegen
Dan weet je opeens waarom mijn psycholoog (voordat ik wist dat ik ADHD had) me de praktijk uitstuurde, omdat ik niet hard genoeg mijn best deed (nog steeds boos over!):
En waarom vrienden zeiden dat ik maar eens tijd in hun moest steken, omdat het niet altijd om mezelf kan draaien, maar eens wat harder moet werken voor de vriendschap en borrels niet moest verpesten met mijn emoties (ook nog steeds boos over):
Nou geloof mij, mijn leven draait niet om mij. Dan zou ik wel in staat zijn om hobbies uit te voeren, mezelf naar buiten te slepen of mezelf in bed te leggen (because I love my dekbed, really 🥰).
Het tegenovergestelde is juist waar. Mijn hele leven draait om andere pleasen. Zo goed mogelijk aan het plaatje voldoen, zo min mogelijk teleurstellen. En ook al toon ik misschien niet genoeg interesse, dat is niet omdat ik niet wíl.
Dus nu probeer ik met vaste weekplanningen en 10 wekkers per dag een beetje structuur te forceren.
Plus, corona heeft ook niet geholpen. Alle activiteiten van werken, tot borrelen, tot gamen, tot Twitteren was opeens achter hetzelfde bureau en op dezelfde stoel.
Dan wordt het wel heel makkelijk om daar te blijven zitten en alles te laten versloffen. Een computer en een koelkast met bier binnen handbereik: alles was opeens op die ene plek. Waarom zou je dan nog naar buiten gaan, douchen, eten, tanden poetsen?
Dus ja, bedankt voor het lezen van deze onsamenhangende flarden over executieve functie.
De Engelse term CEO (chief executive officer) betekent letterlijk dat hij de executieve functie uitvoert. Mijn leven heeft geen CEO. Als je het zo zegt: ook wel weer chill?
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Emmen is echt een bizarre stad. Het midden van het centrum is wat verouderd, maar zou met wat investeringen best wat kunnen worden. Er zit een leuk horecaplein, het was (met de nadruk op: was) compact en eerlijk is eerlijk: het is nou eenmaal niet historisch en dat is oké
Nog los van deze boerderij, waar ze een corridor doorheen hebben gelegd terwijl het midden op het plein staat en daar dus geen enkele reden voor is. Maar dat is nu met de straatwerkzaamheden toevallig wel weer handig, blijkt tientallen jaren later
Huis staat te koop voor "maar" 16% meer dan ik mijn huis 2 jaar geleden gekocht heb.
Even narekenen. De prijsstijging in 2019 was 6,9%. In 2020 7,8%. Dat is dus samen al ruim 15%. De gekte van de eerste maanden van 2021, nog zo'n 8% erbij, zit dus niet in de prijs.
Ik hoop dus dat hij nog een procent of 10 boven de vraagprijs geboden krijgt, want anders krijgt hij óf te weinig voor zijn huis, óf is mijn huis minder gestegen dan de gemiddelde huizenprijs.
Dat tweede lijkt me stug. Ik woon 10 min fietsen van een station met elke 10 min een Intercity die je binnen een halfuur in Utrecht brengt, en binnen een uur in Amsterdam afzet.
Al met al lijkt de waarde van mijn huis een compleet jaarloon lager dan ik had gehoopt. Virtueel dan.
Vandaag dacht ik een dagje lekker naar Wildlands te gaan. Eerlijk is eerlijk, dat was heel leuk. En niet perfect 1,5m, maar zeker rustiger dan normaal en goed verzorgd. Maar het lukt me nog niet, en ik ga dit soort activiteiten de komende maanden niet nog eens doen.
Hierom 👇🏻
Oké, gisteravond was om redenen (niet eens direct het esc) een beetje een uitputtingsslag, ik heb 4 uur geslapen en vandaag blijkbaar 20.000 stappen gelopen dus dat verklaart ook wel iets.
Maar ook de hele dag opletten, afstand houden, mondkapjes, handen ontsmetten, is kneiterintensief. En ik krijg het niet afgeleerd. Misschien wil ik het wel helemaal niet afleren. Maar sociale interactie is, nog bovenop de angst die ik had, nog vele malen inspannender geworden.
Het draadje vandaag gaat over het begrip 'maskeren'. Een woord wat ik zelf in het Engels ('masking') nog wel eens verwarde met 'een mondmasker dragen' maar dat bleek het niet te betekenen. Maar dat terzijde.
Het begrip komt als ik een beetje rondzoek meer voor bij autisme, maar speelt naar mijn mening ook zeker bij ADHD een grote rol. Het is eigenlijk ook onafhankelijk van de onderliggende diagnose, want het is een algemeen begrip.
Maskeren (of camoufleren) is het 'kunstmatig uitvoeren van gedrag dat sociaal aanvaardbaarder wordt geacht (volgens neurotypische normen) of het verbergen van gedrag dat als sociaal onaanvaardbaar kan worden beschouwd'.
Dit draadje gaat over een term die ik daadwerkelijk op Twitter heb leren kennen, namelijk 'Rejection Sensitivity'. Een term die ik nooit eerder heb gehoord, maar daadwerkelijk een bewezen eigenschap van veel ADHD'ers is. En die term verklaart een hoop van wat ik eerder schreef.
Wat die afwijzingsgevoeligheid inhoudt, dat kan @HowtoADHD veel beter uitleggen dan ik. Ook waarom het beter is om geen 'Dysphoria' achter die term te plakken.
Het is dus "de neiging om afwijzing te vrezen, gemakkelijk waar te nemen en er intens op te reageren". Als voorbeeld klinkt dat ongeveer zo:
Vandaag ging ik, nog even voordat het ging regenen, bij de Posbank kijken. Die Posbank blijkt dus daadwerkelijk een bank te zijn, maar dat lees ik nu achteraf pas en heb ik dus geen foto van gemaakt 🤡
(Foto: Apdency, Wikimedia)
Het heidegebied er omheen heet dus blijkbaar Herikhuizerveld en is onderdeel van het Nationaal Park Veluwezoom. Als je een beetje door je wimpers kijkt, dan is die dorre bruine heide bijna net zo mooi als paarse bloeiende heide.
Ik zag deze hondjes, die rillend en piepend (van de kou?) in hun bolderkar zaten, maar als moest best even stoer wilde poseren 🐶