1) درست 17 سال قبل استاتوی حقوقی مجاهدین در ق.اشرف مشخص شد و آنان بعنوان «شخص حفاظت شده» تحت کنوانسیون 4 ژنو قرار گرفتند.
#مسعود_رجوی آنرا یک پیروزی بزرگ قلمداد کرد (چون اسیر جنگی محسوب نشده بود).
در چنین روزی، بهمراه گروهی از کادرهای قدیمی مجاهدین تصمیم به فرار گرفتیم.
#مسعود_رجوی آنرا یک پیروزی بزرگ قلمداد کرد (چون اسیر جنگی محسوب نشده بود).
در چنین روزی، بهمراه گروهی از کادرهای قدیمی مجاهدین تصمیم به فرار گرفتیم.
2) صبح فرار ما با یک گروه 7 نفره آغاز شد و به مقر آمریکایی ها که کنترل اشرف را به دست داشتند رفتیم. از روز بعد بقیه نفرات به صورت مختلف به آنجا می آمدند. قدیمی ها با فرار و جدیدتر ها با درخواست. رجوی به افراد قدیمی راحت اجازه جداشدن نمیداد.
3) آمریکایی ها که می باید ما را طبق قرارداد خودشان 3 ماهه آزاد میکردند و تحویل UNHCR میدادند، با تبانی سران مجاهدین، ما را چندین سال مثل یک اسیر در یک محل کوچک که با خاکریز و سیمهای خاردار و سیاج محصور شده بود نگهداشتند.
4)کوچکترین اعتراض ما با فشارهای بیشتر روحی و جسمی همراه بود. دوسال اول یکی از سخت ترین دوران ها را در این اسارت طی کردیم و سالهای بعد نیز فشارها به گونه ای دیگر تداوم داشت. پس از لو رفتن شکنجه های ابوغریب، تلاش کردند شرایط ما را اندکی تغییر دهند. این تغییر فقط نوع غذا بود.
5) صدها ایرانی در شرایطی بسیار دشوار این روزها را طی می کردند. حداقل 2 نفر در ماههای پایانی به جنون کشیده شده بودند. هر دو جوانان 26 ساله. مثل دیوانه ها در یک چادر زندگی می کردند و زباله هایشان را هم روی هم میریختند. شرایطی تلخ و دشوار بود و اندوه از دیدن آنها.
6) سران خیانتکار مجاهدین به آمریکایی ها گفته بودند اینها دشمن شما هستند و اگر اجازه آزادی به آنها بدهید، گرای شما را به جمهوری اسلامی می دهند و شما را هدف قرار میدهند. رجوی از آزادی جداشدگان در هراس بود چون فروپاشی تشکیلات خود را در آن می دید.
7) به همین خاطر آمریکایی ها صراحتاً گفتند که راستش را بخواهید ما به مجاهدین نیاز دارم (یعنی به همین خاطر نمیتوانیم شما را آزاد کنیم). میگفتند اگر شرایط شما سخت است به تشکیلات مجاهدین برگردید!
میگفتیم شما که مجاهدین را تروریستی میخواندید، پس چطور از ما میخواهید نزد آنها برگردیم؟
میگفتیم شما که مجاهدین را تروریستی میخواندید، پس چطور از ما میخواهید نزد آنها برگردیم؟
8) جوابی نداشتند، می گفتند مسئله شما سیاسی است!
تنها کسی که از آزار و اذیت ما توسط آمریکایی ها سود میبرد #مسعود_رجوی و #مریم_رجوی بودند. به نیروهایی که قصد جدایی داشتند میگفتند ببینید آمریکاییها هیچکس را آزاد نمیکنند و به خارج نمی فرستند. اگر بروید شما هم این وضع را دارید.
تنها کسی که از آزار و اذیت ما توسط آمریکایی ها سود میبرد #مسعود_رجوی و #مریم_رجوی بودند. به نیروهایی که قصد جدایی داشتند میگفتند ببینید آمریکاییها هیچکس را آزاد نمیکنند و به خارج نمی فرستند. اگر بروید شما هم این وضع را دارید.
9) از سال سوم اعتراضات ما آغاز شد. اعتصاب ما ماهها ادامه داشت اما صدای ما به کسی نمیرسید. همانطور که در تصویر میبینید، ما در یک اعتراض گسترده چندین ماهه بودیم. آنها هم فشارها را بیشتر می کردند. میگفتند دمکراتیک از شما میخواهیم که اعتراض نکنید وگرنه به فشار متوسل میشویم.
10) در چنین شرایطی، نه #BBC اخبار ما را پخش می کرد و نه #VOA، همگی ما را سانسور کرده بودند. یعنی صدای 200 سرکوب شده در اسارتگاه آمریکایی ها را کاملاً بایکوت خبری کرده بودند. دهها تن از خانواده های ما در خارج کشور، با این رسانه ها تماس داشتند ولی خبر ما کاملاً بایکوت بود.
11) در این شرایط بود که ما بخوبی شبکه های ضدایرانی #BBC و #VOA و #رادیو_فردا را شناختیم. آنها فقط آنچه علیه ایران بود را منتشر می کردند نه آنچه علیه آمریکا بود. حتی اخبار #القاعده در #گوانتانامو را انتشار می دادند اما از آنچه در اسارتگاه آمریکایی ها در عراق میگذشت خبری نبود.
12) آنچه بر ما در این 4 سال گذشت، در این مختصر نمیگنجد، اما سالهایی بسیار سخت و دشوار بود. آنچه میبینید در سال سوم و چهارم بود، دو سال اول در یک کمپ بسیار بدتر بودیم. جز خاک و خاکریز و سیمهای خاردار هیچ نبود. توفانهای خاک و آفتاب سوزان بدون توالت مناسب. حمام 5 دقیقه ای...
13) چادرهایی که 12 نفر در آن زندگی میکردند فاقد گرمایش و سرمایش مناسب. هر نفر 6 لیتر آب در تابستانی داغ، بدون یخ، اعتراضها مصادف بود با زندانی شدن در جایی که به آن قفس میگفتند. ساخته شده از سیمهای خاردار. و بعدها در سلول چوبی انفرادی.
14) شبها 3 بار تردد به چادرها که کفپوش چوبی داشت با کوبیدن پوتین به آن و بدخواب کردن نفرات، روزها 3 بار در گرمای داغ و سرما به خط شدن زیر آفتاب تابستان عراق به مدت 1 ساعت برای سرشماری، گاه نیمه شب همه را از چادرها در زمستان بیرون می کردند توی محوطه به زانو 3 ساعت می نشاندند.
15) شبهای کریسمس که باید جشن میبود، همه را وسط زمستان به مدت 7 ساعت توی یک محوطه جمع میکردند و کل چادرهای ما را به هم میریختند و لگدمال میکردند. گاه برخی سربازان لوازم ما را هم میدزدیدند.
فقط سال سوم که ناچار کمیساریا را خواستند بیاورند، اندکی ظاهر را تغییر دادند که فریبشان دهند.
فقط سال سوم که ناچار کمیساریا را خواستند بیاورند، اندکی ظاهر را تغییر دادند که فریبشان دهند.
16) تعدادی از سربازان آمریکایی که دارای شرف و انسانیت بودند، از وضع موجود ابراز دلخوری میکردند و به ارتش آمریکا فحش می دادند. تلاش میکردند با محبت با ما برخورد کنند اما بسیاری هم نژادپرست و وحشی بودند. اکثراً انسانهایی فقیر بودند که برای جمع کردن اندکی پول به جنگ آمده بودند.
17) آن آمریکایی که در تصویر مشاهده میکنید، کلنل جولی نورمن است که مسائل حقوقی را دنبال میکرد. 3تاری که دست اوست بچه ها سمبلیک ساخته بودند و به او هدیه کرده بودند.
هر سال یک سرهنگ حقوقی میآمد، برخی کارها را پیش میبرد و جابجا میشد. بعد از او خانم دیگری به اسم کلنل تورلاک آمد.
هر سال یک سرهنگ حقوقی میآمد، برخی کارها را پیش میبرد و جابجا میشد. بعد از او خانم دیگری به اسم کلنل تورلاک آمد.
18) اولین روز که اعتراض ما شروع شد، با استقرار تیربار جلوی درب ورودی و زدن اسپری فلفل خواستند جلوی ما را بگیرند ولی اعتراض همگانی شد و از آن پس تلاش کردند اعتراض را با وعده های فریب پایان دهند. تنها کاری که پس از چندماه کردند، دادن یک وعده غذای گرم در روز بود!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
