Thread by @satchidanand_s

#वरदवाणी 🚩
गुरू कसे वागवतील हे आपण कोण ठरवणार?पाय धरायचे आमचे काम आहे.लाथसुद्धा मारतील.आमची पात्रता तशीच असेल तर त्यांनी काय करावे?पण लाथेने झालेला स्पर्शही कृपाप्रसाद आहे ही भावना असली तर ती लाथही उद्धरून नेते.म्हणून ज्ञानेश्वर महाराज गुरूच्या स्पर्शाचे नाही,गुरूच्या शब्दाचे

नाही तर गुरूच्या कृपादृष्टीचे वर्णन करतात.कृपादृष्टी शुद्ध,निर्मळ आहे.निर्लेप,निरुपाधिक,कोणत्याही विशिष्ट हेतूने प्रवृत्त झालेली नाही.सोज्वळ मतलबाकरता माणूस प्रसन्न होतो,गोड बोलतो,नम्रता दाखवतो,प्रेम दाखवतो.जिथे जिथे स्वार्थ चिकटतो,तिथे सगळे बदलते की नाही?गुरू कृपादृष्टीत असा बदल

होत नाही.ती रागाची वाटली तरी शुद्ध आहे.प्रेमाची वाटली तरीही शुद्ध आहे.ती कशीही असो,ती शुद्धच आहे;तिला स्वार्थाचा लेप नाही.अशुद्धी दोनच गोष्टींची असते.रजाची नाहीतर तमाची.रजाची अशुद्धी स्वार्थात,तर तमाची अशुद्धी अज्ञानात.सद्गुरूंच्या दृष्टीला या दोन्हींचाही स्पर्श नाही.आपली

स्वार्थाने तरी असते नाहीतर अज्ञानाने तरी असते.खरे मोकळे प्रेम आपल्याला माहीतच नाही.ते कुठेतरी मतलबाला चिकटलेले असते.सद्गुरुंची कृपादृष्टी ही मतलबाला चिकटलेली नसते.तिचा उदारपणा प्रसिद्ध,प्रकट,स्पष्ट असतो.कृपादृष्टी समजत नाही अशा स्थितीतली नव्हे,प्रकट आहे,व्यक्त आहे;कल्पनेची नाही,

प्रत्यक्ष आहे.ती काय करते?'अनवरत आनंदे। वर्षतिये।'अखंड आनंदाचा,सुखाचा,संतोषाचा वर्षाव होतो आहे.नुसते पाहिल तरी बरे वाटते. मात्र त्या भावनेने पाहिले पाहिजे आणि तो पुरुषही तसा अधिकारी पाहिजे.
जगात चांगले-वाईट असतेच. गुरुकृपादृष्टीमुळे चांगल्या-वाईटाचा परिणाम माझ्यावर होत नाही!