Vandaag koos ik ervoor om niet naar een barbecue te gaan. Op zich was ik uitgenodigd dus ik kan niet zeggen dat ik niet welkom was, maar tegelijkertijd voelde dat anders.
Inmiddels heb ik al wel vaker verteld hoe ik me heb gevoeld de afgelopen tijd dus dat hoef ik niet te herhalen.
https://twitter.com/jjvvhh/status/1387113231269904388?s=20
Maar ondanks alles, wilde ik ook niet opgeven. Je laat 10 jaar vriendschap, die eerder 'als familie' was, niet zomaar los. Met wie moet ik dan op wintersport, naar de Ardennen, naar Centerparcs? Ik wil dat helemaal niet kwijt. Nog steeds niet.
https://twitter.com/jjvvhh/status/1401630655210037254?s=20
Maar waarom zou ik de energie, die het mij obviously kost om op dit moment bij een event te zijn (zowel sociale angst als coronadingen), gebruiken voor mensen die helemaal niet blij zijn als ik er ben, en vooral vinden dat ik vrolijk moet lachen en gezellig moet doen?
En er zijn vast ook genoeg mensen daar die het wel leuk hadden gevonden of van niets weten. En toch blijf ik thuis, als ik alleen welkom ben als een betere, succesvolle en gelukkige karikatuur van mezelf. Dat spelletje speel ik niet langer.
Morgen ga ik weer lekker aan het werk. Waar iedereen oprecht blij is dat ik terug ben en mensen content zijn, niet alleen met wat ik oplever maar zeker ook met mij als mens. En volgend weekend een borrel waar ik wel zin in heb, dus heb ik vandaag de was maar aangezet. Ook leuk 😬
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
