Thread by @Trodlabundin

RAHİP ve OSSORY'NİN KURT ADAMLARI (İrlanda Halk Hikâyesi)
Ateşin etrafında toplanın, size bir hikâye anlatacağım.
"Qui iuxta me est, iuxta ignem est."

Uzun zaman önce, İngiltere’den gelen yabancıların İrlanda’yı işgal ettiği çağlardı. Ulster’den Meath’e doğru ilerleyen iki yolcu, gün batımında ancak vardıkları Balrath Ormanı’nda geceyi geçirebilecekleri

gözlerden uzak bir kuytuda kamp ateşi yakmış, Tanrı’nın nimetleri olan şarap, ekmek ve peynir ile karınlarını doyuruyorlardı.

Yolculardan biri, kendini Tanrı’nın hizmetine adamış bir rahip; diğeri ise bölgeyi iyi bilen bir köylüydü. Yemekten sonra sohbet etmekten başka yapacak işleri yoktu.

Elbette ki rahip, uzun uzun Tanrı’nın mucizelerinden ve İsa’nın yolundan ayrılanların karanlıkta yolunu kaybedeceğinden bahsetti.

Rahibin konuşmasını ilgiyle dinleyen köylü, mütemadiyen salladığı başıyla rahibi onayladığını belli ettikten sonra, kısa süren bir sessizliği fırsat bilerek söze başladı:

“Tanrı’nın yolundan kopanları bekleyen şey, felakettir aziz peder. Bir zamanlar Ossory’de, yani buraya çok yakın bir yerde, kâfirlerin başına gelenleri duyduğunuzu sanmıyorum. Bu yüzden her şeyi anlatacağım, iyi dinleyin.”

Köylünün bu girişi, rahibin ilgisini çekmişti. Soluklanmak için ara verdiği konuşmasına kaldığı yerden devam etmek yerine köylüyü dinlemeye başladı.

“Aziz peder, bir zamanlar St. Natalis’in tıpkı sizin gibi buralarda dolaşarak Tanrı’nın adını yaymaya çalıştığı söylenir. Tanrı adamı, Ossory’e geldiğinde, köylüleri toplayıp onlara vaaz vermeye başlamış;

ama kâfirler onun dilinden dökülen Tanrı kelamına kurtlar gibi uluyup alay ederek cevap vermişler. St. Natalis, onların bu azgın hareketlerine öfkelenmiş ve Tanrı’dan onları lanetlemesini istemiş.

O, köyden ayrıldığında tüm köy halkı kurda dönüşmüş ve yedi yıl sürecek bir lanetle cezalandırılmış.”
Köylünün anlattıkları pederin oldukça ilgisini çekmişti. Vaazlarında bahsedebileceği ilginç bir menkıbe öğrenmiş olmanın heyecanıyla sordu: “Peki sonra ne olmuş?”

“Yedi yıl boyunca hiç insan eti yemeyenler, bu süre bittiğinde, insan biçimlerine geri dönmüşler; insan etinin tadına bakmış diğerleri ise kalıcı olarak kurt adama dönüşmüşler. Ossory buraya çok yakın olduğu için onların Balrath Ormanı’nda da yaşadıkları söylenir.”

Rahip için bu hikâye başka bir zamanda Tanrı’nın gücünü gösteren hikmetli bir anlatı olabilirdi; fakat kurt adamların gecenin geç saatlerinde kendisinin de bulunduğu bu karanlık ve ıssız yerde yaşıyor olabilecekleri bilgisi ile ürperdi.

Pekâlâ bu azgın ve kâfir canavarlar karşısına çıkabilir, onu Tanrı’nın kutsal yolundan alıkoymak isteyebilir, hatta St. Natalis’in intikamını bir tanrı adamı olduğu için ondan almaya kalkabilirlerdi.

Köylü, ateşin başında kıvrılıp uykuya daldığında peder de yaşlı bir ağaca sırtını vererek oturdu ve Tanrı’nın merhametine sığınarak derin düşüncelere daldı.

“Yüce Tanrı sınanalım ve ders alalım diye kötülüklerin olmasına izin verir. Bu sınavdan yalnızca imanı sağlam olanlar geçebilir,” diye mırıldandığı sırada karanlığın içinden gelen bir çıtırtı ile irkilip sese dikkat kesildi.

Bir süre sonra boylu poslu bir adam, ağaçların arasından çıkıp “Korkmayın peder, kötü niyetle gelmedim. Yardıma ihtiyacım var,” diyerek yaklaştı ve ateşin başında dikildi.

Ateşe atılan son ağaç parçasının alevi henüz geçmemişti. Adamın yüzünde dans eden alevlerin aydınlığında yaşı biraz geçkin, saçları ve sakalları kırlaşmış bir adam olduğu belli oluyordu.

Rahip biraz korkmuş olsa da davetsiz misafirin kâfir canavarlardan biri olmadığına hükmetti; eğer öyle olsaydı çoktan üzerine atılıp onu parçalamış olacağını düşünüyordu. Şu hâlde yardım isteyen bu adamın derdini öğrenmeliydi.

“Söyle evladım, sana nasıl yardım edebilirim?” diye sordu.

Adam, rahibe biraz daha yaklaşarak, “Yaşadığımız yer buradan uzakta değil. Şu an ölmek üzere olan eşim için gelip günah çıkarmasına yardım etmelisiniz peder. Tanrı’nın yanına son kez günah çıkarmadan gitmemeli. Fazla vaktimiz yok!” dedi.

İşinin gereği böyle taleplerle sık karşılaşan peder, bu isteği yadırgamadı. Hem geceyi bu ıssız ormanda geçirmek yerine içinde çorba kaynayan bir evde geçirmek daha rahat olacaktı.

Peder, köylüyü uyandırdı ve üçü birden sık ağaçların arasında yola koyuldu. Bir süre sonra içinden belli belirsiz, cılız bir aydınlığın sızdığı bir mağaranın önüne geldiklerinde peder duraksadı.

Burası bir ev değildi, ama ölmek üzere olan bir kadının iniltileri içeriden duyuluyordu.

Rahibin tereddüt ettiğini gören yabancı ona döndü ve “İçeride göreceğiniz şey, sizi şaşırtabilir; ama korkmayın peder. Biz burada yaşamak zorundayız, ölmekte olan karımdan merhametinizi esirgemeyin. Lütfen, günah çıkarmasını sağlayın,” dedi.

Peder, elindeki meşale ile mağaranın girişinden adımını attığı anda içerisi aydınlandı. Közlenmiş ateşin başında epey yaşlı bir dişi kurdun yattığını gören peder, olduğu yerde dondu kaldı; kendi ayağı ile Tanrı tarafından lanetlenmiş bu kâfirlerin inine getirilmişti,

Tanrı’ya sığınmaktan başka bir çaresi yoktu.
“Göklerdeki Babamız, Adın kutsal kılınsın. Egemenliğin gelsin. Gökte olduğu gibi, yeryüzünde de Senin istediğin olsun. Bugün bize gündelik rızkımızı ver. Bize karşı suç işleyenleri bağışladığımız gibi, Sen de bizim suçlarımızı bağışla

Kandırılmamıza izin verme. Bizi kötülerden kurtar. Çünkü egemenlik, kudret ve ululuk ebediyen Senindir!”

Rahip ile köylü yoldaşını mağaraya getiren kurt adam, rahibin duasının bitmesini bekledikten sonra sakin bir sesle pedere yalvarmaya başladı:

“Lütfen peder, size zarar vermeyeceğiz. Yalnızca günah çıkarmasına yardım edin. Karım ve ben, Aziz ve Başrahip Natalis’in her yedi yılda bir insan şeklinden çıkıp kurda dönüşmekle lanetlediği Ossory’nin köylülerindeniz. İnsan biçiminden tamamen çıkarak kurda dönüşebiliriz.

Eğer yedi yıl sonunda insan eti yeme günahına bulaşmamışsak insan olarak evimize dönebiliriz. Gördüğünüz gibi ben insan yemediğim için eski hâlime döndüm, ama eşim bu günahtan sakınamadı. Lütfen, onu Tanrı katına bu günahla yollamayın ve onu affedin!”

Rahip’in duyguları karmakarışık olmuştu, az önceki korkusu bu samimi konuşma karşısında merhamete dönüşmüştü; fakat bu zavallı adamın isteği, inançları gereği mümkün gözükmüyordu.

“Sevgili oğlum, seni anlıyorum; ama görünen o ki karın bir hayvan suretinde ölüyor. Konuşuyor olsa bile bir hayvanın günah çıkarması Tanrı’nın istediği bir şey değildir.”

Bu sözler üzerine yabancı belinden iyi bilenmiş, keskin bir bıçak çıkardı ve yerde yatan dişi kurdun derisini hızla yüzmeye başladı, üstelik canlı canlı!

Deri kesilip sıyrıldıkça kurt postunun altında bir insan bedeninin olduğu ortaya çıkıyordu. Sonunda bu iş çabucak bittiğinde yerde yatan bir kurt değil, kanlar içerisinde ölmekte olan yaşlı bir kadındı.

Rahip vakit kaybetmeden yaşlı kadının günah çıkarmasını dinledi ve huzur içinde uyuması için ona dua etti. Yaşlı kadın çok geçmeden gözlerini yumarak bu dünyayı terk etti.

Kurt adam, peder ve köylü geceyi o mağarada sohbet ederek hiç uyumadan geçirdiler. Rahip, kurt adamların bu lanetle birlikte bazı lütuflara da sahip olduğunu öğrenmişti. Tanrı, onlara geleceği tahmin edebilme kabiliyetini bahşetmişti.

Peder, İrlanda’ya gelen İngilizlere ne olacağını merak ediyordu; bunu sorduğunda kurt adam şöyle yanıt verdi:

“Bu ülkenin başına gelenler İrlanda halkının günahları yüzündendi. Yüce Tanrı onlardan hoşnut olmadı ve onları esaret altına almak için İngilizleri gönderdi. Bu, İngilizlerin kendileri günahla doluncaya kadar devam edecektir;

ama bir gün İrlanda halkı, günahları için aynı sefaleti onlara çektirme gücüne sahip olacak.”

Sabah olduğunda peder, yaşlı kadının cenaze törenini gerçekleştirdi. Onu defnettikten sonra mucizelerine tanıklık etmesine fırsat verdiği için Tanrı’ya şükrederek ve büyük bir teslimiyetle düşüncelere dalarak yoluna devam etti…

Hikayeyi beğenenler Perşembe hikâyeleri YouTube kanalından buna benzer hikayeler dinleyebilir.

Connor'un Kurtları İrlanda Halk Hikayesi