این روزها تلخ ترین و سخت ترین روزهای ۲۰ سال گذشته برای ساکنان کابل است. زمین سخت و آسمان دور، مردم احساس از یاد رفته گی، وحشت اسارت دارند. در هر وضعیتی حفظ جان و حریم خصوصی شهروندان مهم است. حالا که نیروهای طالبان وارد شهر شده اند، باید مسئولیت حفظ جان شهروندان را به عهده گیرند
مقامات و کارمندان حکومت، منسوبان نظامی که حالا مشمول جنگ نیستند، خبرنگاران، فعالان زن، مدافعان حقوق بشر، قاضیان و ثارنوالان، افرادی که با نیروهای خارجی کار کرده اند، همه در ترس به سر می برند چون با آنکه غیر نظامی اند این گروه ها قبلا مورد حمله طالبان قرار گرفته اند.
همه این گروه ها غیر نظامی اند، باید هدف قرار نگیرند و محافظت شوند. این گروه ها سرمایه افغانستان اند و باید محافظت شوند. دوام وضعیت وحشت به نفع افغانستان نیست. راه های مواصلاتی به میدان هوایی باید امن و قابل دسترس باشد تا افراد به خانواده ها و عزیزان خود بپیوندند.
همه افغان ها وطن خود را دوست دارند و در وضعیت صلح آمیز علاقمند و مایل به دیدار و برگشت اند. یکی از اولین نشانه های نظم و امنیت این است که شهروندان، زنان و مردان، بدون ترس گشت و گذار کنند و به میدان و یا هر محل دیگر دسترسی داشته باشند.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
