Read my 5-star review of Sofranız Şen Olsun: Ninelerimin Mutfağından Damağımda, Aklımda Kalanlar by Takuhi Tovmasyan
goodreads.com/review/show/42…
goodreads.com/review/show/42…
Yıllar önce Fransa'dan İstanbul'a gelen benim de Facebook'tan tanış olduğum, sosyal psikoloji alanında doktora yapmakta olan bir Fransız arkadaş, benimle hem yüz yüze tanışmak, hem benimle tezi için bir anket yapmak üzere buluşmak istedi. Kabul ettim.+
Üsküdar'da bir çay bahçesinde oturduk. Anket soruları şöyleydi: "Mutfağında olmazsa olmaz üç malzeme nedir", "en sevdiğin üç yemek", bir soru daha vardı galiba, ama onu unuttum. Sonra aynı soruları annen için, baban için soruyor. "Baban için mutfakta olmazsa olmaz üç şey" vs.
Sonra aynı soruları annenin annesi, annenin babası, babanın annesi, babanın babası için de soruyor...
Halliyle aile büyüklerinin en sevdiği yiyecekleri, mutfakta olmazsa olmazlarını anlatırken 10 dkdan kısa bir sürede benim ailemin bir tarafı Balkan muhaciri, öbür yanı+
Halliyle aile büyüklerinin en sevdiği yiyecekleri, mutfakta olmazsa olmazlarını anlatırken 10 dkdan kısa bir sürede benim ailemin bir tarafı Balkan muhaciri, öbür yanı+
sittin kuşak Bursa yerlisi, hem de ova köylüsü oldukları ortaya çıktı. Konu konuyu açtı, dedemin "10 numero cins şeftalileri", eskiden Bursa göllerinden akarsularından çıkan kuzu bacağı kadar yayınlar, sazanlardan yapılan balık dolmaları, göçmen tarafımızın olmazsa olmazı yoğurdu
babaannemin hamur işlerindeki ustalığı ve inanılmaz enerjisi, bir oturuşta 5 kızına ve konu komşuya bayramlık açtığı tepsi tepsi baklavalar neler neler...
Benim için çok keyifli biraz da hüzünlü bir sohbet olmuştu. Bitince sordum arkadaşıma: "bu röportajı tezinle ilgisi ne?
Benim için çok keyifli biraz da hüzünlü bir sohbet olmuştu. Bitince sordum arkadaşıma: "bu röportajı tezinle ilgisi ne?
Nasıl kullanacaksın bunu tezinde?"
O zaman arkadaşım gıdaların çok önemli sembol olduğundan, sadece insanların mutfaklarından yola çıkarak insanların farkında olmadan aile tarihlerini kolayca döküverdiklerini anlattı.
O zaman arkadaşım gıdaların çok önemli sembol olduğundan, sadece insanların mutfaklarından yola çıkarak insanların farkında olmadan aile tarihlerini kolayca döküverdiklerini anlattı.
Röportaj yaptığı insanlar arasında aile kimliklerini çeşitli nedenlerle saklayan, etnik-mezhep bilgilerini gizleyen insanlar çıkmış. Kapıyı "mutfağının olmazsa olmazı" sorusuyla açtığın insanlardan bir çoğu röpün bir noktasında gözyaşları içinde ailelerinin başına gelenleri+
anlatmaya başlıyorlarmış. Takuhi Tovmasyan'ın kitabı bana bu arkadaşımın tezi için yaptığı bu röportajı hatırlattı sık sık.
İlham verici, şahane bir kitap. Bildiğiniz yemek kitaplarından değil. Kaybolan İstanbul mahalle yaşantısını, Ermeni kültürünü, +
İlham verici, şahane bir kitap. Bildiğiniz yemek kitaplarından değil. Kaybolan İstanbul mahalle yaşantısını, Ermeni kültürünü, +
yitirdiğimiz Marmara denizinin her biri henüz civa küpü haline gelmemiş midyeleri başta olmak üzere, çok çeşitli faunasının nineli-yayalı çoluklu çocuklu misafiri eksik olmayan ahşap bir İstanbul- Ermeni hanesinin mutfağı etrafında anlatılan öyküsü. +
Biraz buruk, biraz tatlı, ama çok keyifli bir kitap. Elbette konu mutfak olmasına rağmen, tam da arkadaşımın Michael'in isabetle işaret ettiği gibi, konu bir bayram, isim günü tatlısı, midye dolması, sakızlı vişne likörü vs de olsa tarifler arasından soykırımın yıllar geçse de+
travması nesilden nesile aktarılan acısı, hüznü çıkıyor. Finalde ölmüşleri bir bir anarak irmik helvası kavurma hikayesi hem gülümsetiyor hem insana ağır koyuyor. Sadece Tovmasyan'ın kayıplarını değil, kendi kayıplarımızı da hatırlattığından.
Bu kitaptan sonra yaptığım her irmik helvasında Mardik Amca'yı da anacağım. Ruhu şad olsun.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
