Thread by @GTrapeziotis

Θρεντ / Μερικές σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ

Ο Μητσοτάκης στη #ΔΕΘ2021, έκοψε «μαχαίρι» κάθε διάθεση «συνεννόησης» στα μεγάλα θέματα – μια πρακτική που σε μια κοινωνία της σκανδιναβικής ουτοπίας ενδεχομένως να λειτουργούσε πολιτικά, αλλά μην ξεχνάς: Εδώ είναι Βαλκάνια! Και το

κυριότερο; Απέναντί σου δεν έχεις μια προοδευτική κυβέρνηση, αλλά την επιτομή του ακροδεξιού συναπαντήματος. Κομμένες οι κουβέντες λοιπόν, γιατί προφανώς «δεν είμαστε ίδιοι», άρα δεν μπορούμε να γίνουμε... ομοτράπεζοι.
Αλλά ας αφήσουμε τον... χιλιοτραγουδίσμενο κι ας πάμε στον

ΣΥΡΙΖΑ, μιας και ο Τσίπρας ανεβαίνει Θεσσαλονίκη το επόμενο σαββατοκύριακο, ενώ ο Μητσοτάκης (όπως λένε οι γνωρίζοντες) θα... ξεκουράζεται στην Τήνο.
Τα ανοίγματα που επιχειρεί τα τελευταία δυο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο έχουν και λογική και πολιτικό ενδιαφέρον. «Είναι

κεντρική επιλογή», λέει το ρεπορτάζ. Σύμφωνοι. Στην πτήση όμως προς την επόμενη μέρα, δεν αρκεί... ένα φτερό. Όπως και στην αγκαλιά βέβαια δεν αρκεί μόνο... ένα χέρι. Η διεύρυνση αν δεν επιτευχθεί όχι στα λόγια, αλλά κυρίως ουσιαστικά – ρεαλιστικά - και προς τα Αριστερά, τότε

απλώς απομακρύνεσαι από τις ρίζες σου. Θέλω να πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί να γίνει απλώς το «νέο ΠΑΣΟΚ». Δεν νομίζω άλλωστε πως υπάρχει τέτοια «ανάγκη πολιτική» τη δεδομένη στιγμή. Το αντίθετο! Δεν λέω, ρομαντικά ακούγονται τα περί «προοδευτικής κυβέρνησης» που ακούω για

την επόμενη μέρα. Ακούγονται όμως και πολύ... πομπέ, πολύ... στρογγυλεμένα, σε έναν κόσμο που ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΟΣ βλέπει να «βρέχει» αντιλαϊκά ν/σ, στα εργασιακά, στο ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία κ.α. Και ο ίδιος κόσμος συγχρόνως, εύλογα αναρωτιέται με φόντο την απλή αναλογική:

«Ωραία! Να συμμαχήσουμε, τα κουκιά δεν βγαίνουν. Αλλά με ποιους;».
Με το ΚΙΝΑΛ της Φώφης; Με το ΚΙΝΑΛ του Λοβέρδου; Με το ΚΙΝΑΛ γενικώς; Με το ΜεΡΑ25; Μήπως με το «παρών» ΚΚΕ; Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές, έχουν δοθεί – ως ένα βαθμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός πως λογίζεται

ως «δέσμιος της επιλογής του για την απλή αναλογική», δηλαδή ως υποχρεωμένος να μιλά γενικώς κι αορίστως για «προοδευτική κυβέρνηση» την επόμενη ημέρα, ίσως θα έπρεπε... χθες, για να μην πω προχθές(!), να αρχίσει να μιλά ανεξάρτητα από όλους, ως η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΛΥΣΗ. Πιο απλά;

Ως ο ΙΣΧΥΡΟΣ παίκτης στον πολιτικό χάρτη. Ως η ΜΟΝΗ πολιτική δύναμη που μπορεί να τα βάλει με την ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ κυβέρνηση Μητσοτάκη και τελικά να την εκδιώξει.
Με τις προτάσεις του λοιπόν (που έχει – και θέλει κι άλλες) στο μέτωπο ΚΥΡΙΩΣ της οικονομίας, αλλά και με την αλήθεια του

απέναντι σε όσα συμβαίνουν (δεν έχει απωλέσει το ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ στα μάτια του κόσμου), έχει την ικανότητα να επανασυστηθεί ως η κυρίαρχη πολιτική δύναμη σε ολόκληρο το πολιτικό πεδίο – από την Αριστερά έως το Κέντρο. Να επανασυστηθεί δηλαδή ως εκείνος ο Αριστερός προοδευτικός

πολιτικός φορέας, που έχοντας πλέον την εμπειρία, δεν ζητά μόνο την ψήφο του κόσμου αλλά είναι ΙΚΑΝΟΣ χωρίς πολιτικά δεκανίκια-βαρίδια, να πάει τα πράγματα παρακάτω κ να εκφράσει ΜΕ ΚΟΦΤΕΡΟ ΛΟΓΟ, μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Ξαναλέω: Σε όλο το φάσμα, από την Αριστερά μέχρι

το Κέντρο. Με μόνο σύμμαχό του τον λαό και την εμπιστοσύνη που θα τον καλέσει να του δείξει στην κάλπη.
Κι ας βγαίνουν – γιατί θα βγαίνουν – διάφοροι πρόθυμοι, κυρίως οι μιντιακοί αρλεκίνοι του βασιλιά Κυριάκου, να τον κατηγορήσουν για «πόλωση», για «διχασμό» κ.α.. Ας τον

κατηγορήσουν! Άλλωστε, ιστορικά, ποτέ η Αριστερά δεν χρειάστηκε την «καλή μαρτυρία», πολλώ δε μάλλον την έγκρισή τους για να σταθεί στο πλευρό του λαού, στις πιο δύσκολες στιγμές.