Thread by @UgurGuneySubasi

İlikli Cübbeliler!
2015 yılıydı. Dönemin Amerikan Başkanı Barack Obama, Amerikan Kongresi’nde geleneksel “Birliğin Durumu” konuşmasını yaparken o sırada salonun her tarafını hınca hınç doldurmuş olan kongre üyelerinin hemen hemen hepsi konuşmanın en hararetli yerinde bir anda++

(2) ayağa kalkarak başkanları Obama’nın sözlerini gösterişli bir alkış sağanağı ile yarıda keserler.
O coşkulu alkış tufanı salonun her yanına futbol stadyumlarındaki Meksika dalgası hızında dalga dalga yayılırken, bu tufana o esnada salonun en önünde oturan bir grup kadın ve

(3) erkek nedense hiçbir şekilde dahil olmazlar. Dahil olmadıkları gibi de olan biteni yerlerinden kalkmayarak şaşırtıcı bir sükunetle izlemeyi tercih ederler.
İşte onlar her ne kadar o esnada üzerlerinde olmasa da mesleklerini icra ederlerken sık sık giydikleri o heybetli

(4) cübbelerinin iliksiz olmasından hareketle tarafsızlıklarına gölge düşeceği haklı gerekçesiyle yanı başlarında kopan bu alkış tufanının birer parçası olmayı reddeden Amerikan Yüksek Mahkemesi’nin mevcut yargıçlarıdırlar.

(5) Bu toprakların yılmayan cesareti ve yüreği olması hasebiyle Anadolu'nun Emile Zola’sı olarak kolayca tanımlanacak usta kalem Ahmet Altan’ın, yaklaşık 4 yıl süren siyasi rehineliğinin ardından özgürlüğüne kavuşmasından sonra vermiş olduğu ilk mülakatta; "Başka bir yere tayin

(6) olmaktan korkuyorsan yargıç olma. Sen korktuğun için başkasının hayatını mahveden bir karar veriyorsun!”la biten memleketin mevcut adalet dağıtıcılarının içerisinde debelendikleri “utanç verici” bataklığa dair haklı değerlendirmelerini ilk dinlediğimde, bu yazının

(7) girizgahında, hani fazlasıyla kıskanarak da olsa, değindiğim Amerikan Yüksek Yargıçlarının kaynağını hukuk devletine saygılarından alan buram buram meslek etiği ve demokrasi kokan o muhteşem duruşlarını hatırladım.
Hatırlamakla da kalmadım, ülkeyi milletler hapishanesine

(8) çevirmeyi uzun zamandır kafasına koymuş cari siyasi iradenin mahkemelerdeki ibrikçibaşıları haline dönüşen bizim yargıçlarımızın ve de tabii cesaret abidesi(!) savcılarımızın, her devrin muktedirleri önünde cübbelerinin önünün sürekli olarak ilikli olmasından mütevellit,

(9) hukuk fakültelerinden benzer dersleri görerek mezun olmalarına rağmen Amerikan Yüksek Yargıçlarıyla ya da Batı’nın gelişmiş demokrasilerinde görev yapan hukukçularla aynı mesleği icra etmediklerine bir kez daha ikna oldum.
Zira bir taraf mesleğine ihanet etmenin aslında

(10) hayatta her şeye ihanet etmek demek olduğunu özümseyerek "siyaset üstü" hukuk dağıtıcılığına soyunmuşken; diğer taraftaki malum meslektaşları(!) hukuk dağıtıcılığından daha ziyade, Çetin Altan ustamızın muhteşem tespitini ödünç alarak, birçok yurttaşın artık haberdar olduğu

(11) üzere bazı korkular ya da beklentilerle siyasetin gölgesinde ve emrinde kalarak “hukuk uyduruculuğu” işine soyunmuş durumdadırlar!
Dolayısıyla, memleket hukukçularının “hukuk uydurdukları”, hatta hukuk uydurmaya doyamadıkları bir ülkedeki tüm toplumsal ya da siyasal

(12) gerçeklerin saray yargısı kararlarına uymak gibi bir zorunluğu vardır artık. Saray yargısının gerçeklere uymak gibi herhangi bir zorunluluğu, mesuliyeti kalmamıştır.
Bu vahim sebepten ötürüdür ki, Kraliçe Marie Antoinette’nin kendisini yargılayan devrim yargıçlarına

(13) dönerek; “cellatlarım, katillerim olabilirsiniz, ama yargıçlarım asla!” demesi gibi “cübbeleri her yandan ilikli” bu siyasi yargıçların da ne bizler gibi sıradan yurttaşların ne de Selahattin Demirtaş’lar, Osman Kavala’lar, Ahmet Altan’lar gibi

(14) hani demiri bükseniz kendilerini eğip bükemeyeceğiniz gerçek, onurlu kişilerin yargıçları olabilmeleri söz konusudur.
Uğur Güney Subaşı. Eylül 2021, Adana