De EU en lidstaten die met overheidsgeld hoogwaardige computerchipfabrieken gaan opzetten is niet nodig, stelt de schrijver van dit blog, maar vergeet een belangrijk aspect: politiek-strategische onafhankelijkheid van chipproducenten in Azië en de VS. #lunchlezen
https://twitter.com/LSEEuroppblog/status/1422445522959273989
Computerchips zijn een nieuw soort olie: een uiterst belangrijke strategische grondstof. Voordeel van deze grondstof is dat het een synthetische is, ofwel je bent niet afhankelijk van geografische aanwezigheid ervan, zoals je dat met olie wel bent (je hebt het of niet).
Het probleem is dat de Aziatische chipgrootmachten, TSMC (Taiwan) en Samsung (Korea), grenzen aan China, dat de techniek om zelf hoogwaardige chips te ontwikkelen ontzegd wordt omdat de VS de export van productieapparatuur verbiedt (hallo, ASML).
En je ziet nu al de paniek in China. De nieuwste Chinese mobieltjes-reeks loopt een generatie achter op Koreaanse (Samsung) en Amerikaanse (iPhone). China hoeft maar eventjes heel boos te worden, Taiwan binnen te vallen en een paar raketten op Samsung te gooien en klaar.
Dat is al één reden waarom je het liefst dan wél een fabriek of 2 op het Europese continent hebt. Het 2e is dat het voorbeeld van China, dat nu dus hoogwaardige chips ontzegd wordt, júist een reden zou moeten zijn waarom je als Europa niet afhankelijk wilt zijn van derden.
De kwestie zou dus niet alleen handelseconomisch moeten worden aangevlogen, zoals de schrijver vooral doet, maar zeker ook militair-strategisch en politiek-strategisch. De VS gaan overigens wél fors investeren in nieuwe productiecapaciteit, juist om politiek-strategische redenen.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
