Thread by @TheKoulWay

«Ξυπόλυτο Τάγμα» ήταν το όνομα μιας ομάδας περίπου 160 παιδιών, εφήβων και νέων (αγοριών), 6 έως 26 χρονών, που τον Απρίλιο του 1941 εκδιώχθηκαν από το Παπάφειο ίδρυμα της κατοχικής Θεσσαλονίκης, ίσως και από άλλα ορφανοτροφεία, γιατί επιτάχθηκαν τα κτίρια από τους Ναζί.

Τα παιδιά βρέθηκαν στους δρόμους, ανέστια, ρακένδυτα, ανυπόδητα. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τα έκανε να ανασυνταχθούν & να οργανώσουν μια «συμμορία»· ήδη αυτό το ένστικτο τα καθοδηγούσε στη ζωή αφού είχαν επιβιώσει μεγάλες απώλειες & τ λογής τραυματικές συνθήκες του ιδρύματος

Η ομάδα τους αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα προσαρμογής & αυτοοργάνωσης παιδιών & εφήβων όταν απουσιάζει η λειτουργία της οικογένειας, & συνιστά πράξη Αντίστασης.
Από ελάχιστες μαρτυρίες & ιστορικές καταγραφές, βρήκαν καταφύγιο στα ερείπια του βομβαρδισμένου 424 ΓΣΝΘ

Ήταν παιδιά ορφανά, πεντάρφανα, ή ζωνταρφανά, από τα χιλιάδες που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα. Έκθετα της βρεφοδόχου, ορφανά του πολέμου της Αλβανίας, παιδιά πάμπτωχων γονέων ή με όποιαν άλλη στον ήλιο μοίρα τούς είχε ορίσει ο καιρός τους.

Για πολλά από αυτά, η ομαδική ζωή ήταν η μόνη μορφή ζωής που είχαν γνωρίσει. Κι έγιναν σαλταδόροι, όπως πολλοί συνομήλικοί τους «μάγκες» τον ίδιο καιρό, σε άλλες πόλεις, κυρίως στην Αθήνα.

Με τις δράσεις τους αυτές, τα παιδιά όχι μόνο αυτοσυντηρούνταν, αλλά και με αλτρουισμό μοίραζαν σαν άλλοι Ρομπέν των Δασών τα λάφυρά τους σε συνανθρώπους τους που λιμοκτονούσαν, στις γύρω περιοχές. Πολεμούσαν με πείσμα τον φόβο και τον θάνατο.

Μετά το τέλος του πολέμου, αρκετά φαίνεται να επέστρεψαν στο Παπάφειο, όπου έμαθαν διάφορες τέχνες και συνέχισαν το καθένα τη δική του ζωή. Εκείνο όμως που δεν λέγεται συχνά είναι ότι κάποια από τα παιδιά εκτελέστηκαν από τους Ναζί, επί τόπου.

Ποια να ήταν και πόσα, δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ. Οι μικροί ήρωες μένουν ανώνυμοι, ριγμένοι, μαζί με πλήθος άλλων ανθρώπων, στη χοάνη της Ιστορίας.