Ο μύθος της Ταραντέλας=Μέρος Β΄:Έχετε δει αράχνη να φτιάχνει τον ιστό της?Μια συνεχής κίνηση,με μετρημένα βήματα,που αφήνει πίσω της το σημάδι της δημιουργίας?Αν όχι,με την πρώτη ευκαιρία να το κάνετε.Εκτελεί ένα τελετουργικό χορό.Μόνο που δεν έχει παρτενέρ.Όπως είπαμε λοιπόν🔽
https://twitter.com/florentiafl/status/1449688745968607232
η κατάρα της αράχνης έπρεπε να εξαλειφθεί τελετουργικά.Φανταστείτε έναν ανοιχτό χώρο τώρα,με μια ορχήστρα (έπρεπε να είναι αυτοσχέδια) να παίζει έναν ρυθμό εκστατικό τον οποίο ακολουθούν ζευγάρια χορευτών κρατώντας στα χέρια τους πανιά σε πολλά διαφορετικά χρώματα,τόσα όσα
ήταν & τα είδη της αράχνης. Ο χορός αυτός,ο χορός της Ταραντέλας,δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια αντιγραφή των κινήσεων της αράχνης.Και όπως ο ιστός της έχει το κέντρο του,έτσι & στον χορό αυτό το κέντρο ήταν ο Ταραντάτος.Ο άρρωστος δλδ,ο μολυσμένος.Από την μια οι παραισθήσεις🔽
του,από την άλλη οι ήχοι των αυτοσχέδιων οργάνων τον οδηγούσαν σε βίαια τραντάγματα του κορμιού του (σας θυμίζει κάτι?)μέχρι που έπεφτε εξαντλημένος πια στο πάτωμα.Και εφόσον έπεφτε,σήμαινε ότι είχε θεραπευτεί.Ο ιδρώτας απέβαλε το δηλητήριο από το σώμα του.Ο χρόνος δε του🔽
τελετουργικού ήταν από λίγες ώρες έως δυο & σε κάποιες περιπτώσεις τρεις ημέρες.Όμως χωρίς ανάπαυλα.Δεν έπρεπε να σταματήσουν παρά μόνο εφόσον ο Ταραντάτος έπεφτε στο χώμα.Αυτός ο χορός στην πορεία των αιώνων έγινε σύμβολο των καταπιεσμένων γυναικών κάπου στην Νότια🔽
Ιταλία & Ισπανία & εν συνεχεία,όπως όλα τα σύμβολα άλλωστε,απέκτησε οπαδούς που διαμαρτύρονταν για τους περιορισμούς & την καταπίεση του Παπισμού.Σιγά σιγά οι οπαδοί μειώθηκαν & το τελετουργικό παρέμεινε σαν ένα έθιμο που ακόμα& σήμερα κάθε χρόνο στις 29 Ιουνίου συγκεντρώνονται🔽
όλοι οι "Ταραντάτοι" & τιμούν την μνήμη του προστάτη τους Αγίου Παύλου στην πόλη Γκαλατίνα (Lecce).Εδώ τελειώνω & αφήνω τον καθένα σας να κρίνει την Ταραντέλα είτε μέσα από τον μύθο,είτε σαν κοινωνικό φαινόμενο. Ο δικός μας μύθος της Αράχνης αύριο..
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
