Οδυσσέας=Μέρος ΚΒ΄: Ο Αίολος,όπως όριζε & ο θεσμός της φιλοξενίας,δέχτηκε πρόθυμα να βοηθήσει τον Οδυσσέα να γυρίσει στην Ιθάκη του.Του έδωσε προμήθειες για το επικείμενο ταξίδι επιστροφής (ένας πλάγιος τρόπος να μας εξηγήσει ο Όμηρος γιατί δεν χρειάστηκε να σταματήσουν 🔽
& σε άλλο μέρος) αλλά & ένα δώρο που κάθε θαλασσινός θα ήθελε να έχει.Του έδωσε λοιπόν έναν ασκό.Τον γνωστό σε όλους μας "ασκό του Αιόλου" (και όχι ασκοί του Αιόλου,ένας ήταν).Ο Αίολος διατηρούσε τους ανέμους κλεισμένους μέσα σε έναν ασκό από τον οποίο επέτρεπε να πνέουν αυτοί🔽
κατά βούληση (η μια εκδοχή) ή κατ΄εντολή του Δία (η άλλη εκδοχή).Αυτόν λοιπόν τον ασκό ο Οδυσσέας πήρε σαν δώρο,που περιείχε μέσα όλους τους ανέμους εκτός από τον Ζέφυρο (Πουνέντε) που είναι "απαλός" & θα βοηθούσε να φτάσει ο Οδυσσέας ήσυχα & αναίμακτα. Όμως του ζήτησε να μην🔽
αναφέρει σε κανέναν το περιεχόμενο & να μην τον ανοίξει πάνω στο ταξίδι. Ο Οδυσσέας πήρε τότε μια χοντρή ασημένια κλωστή & τον έδεσε πάνω στο κατάρτι τόσο σφιχτά που ούτε μια ανάλαφρη πνοή ανέμου να μην μπορεί να ξεφύγει. Δίνει λοιπόν εντολή σε όλους ότι αυτός ο ασκός δεν🔽
πρέπει για κανένα λόγο να ανοιχτεί & σαλπάρουν.Σπρωγμένοι από τον ήρεμο Ζέφυρο,τα πλοία αρμενίζουν 9 μέρες & 9 νύχτες.Ώσπου την δέκατη ο Οδυσσέας επιτέλους βλέπει να χαράζει μπροστά του η πολυπόθητη Ιθάκη του.Όσο δε πλησίαζαν τόσο πιο καθαρά φαινόταν. Ο Οδυσσέας που όλες αυτές🔽
τις μέρες ήταν άγρυπνος & κυβερνούσε το πλοίο του,χωρίς να δίνει το τιμόνι σε κανέναν άλλο,χαλαρώνει & αμέσως η κούραση τον οδήγησε σε έναν βαθύ ύπνο.Κα ακριβώς εκείνη την στιγμή,οι σύντροφοί του που τόσες μέρες κοιτούσαν τον ασκό & φαντάζονταν αμύθητα πλούτη & σκέφτονταν🔽
"τόσα έχει. Τι να τα κάνει & άλλα. Εμείς τίποτα?", άνοιξαν τον ασκό.Τότε βγήκαν από μέσα όλοι οι αντίθετοι άνεμοι, ξεσπάει φοβερή θύελλα & η Ιθάκη όλο & απομακρυνόταν.Μέχρι που χάθηκε πάλι από τον ορίζοντά τους.Θαλασσοδέρνονταν τα πλοία για μέρες πάλι, αλλά κάποιος αποφάσισε 🔽
ότι έπρεπε να επιστρέψουν στην Αιολία.Ο Οδυσσέας εξιστορεί την περιπέτεια στον Αίολο, ρίχνοντας όπως ήταν φυσικό όλη την ευθύνη στους συντρόφους του,ζητώντας εκ νέου βοήθεια.Όμως ο Αίολος ήταν πλέον ανένδοτος. - Έναν άνδρα που οι Θεοί έχουν τόσο μισήσει,πώς γυρεύεις να τον 🔽
βοηθήσω?" (Εδώ έχω μια απορία!) . Και ο Οδυσσέας μην έχοντας την δυνατότητα να κάνει κάτι άλλο, δίνει εντολή & σαλπάρουν. Όμως οι άνεμοι ήταν όλοι έξω, κανένας δεν τους είχε μαζέψει.Και τα πλοία σαν καρυδότσουφλα κυλούσαν στα πελάγη,χωρίς προορισμό. Όταν ύστερα από μέρες,🔽
σταμάτησε το κακό, τα πλοία έφτασαν πια σε μια νέα γη. Στην χώρα των Λαιστρυγόνων!. Απλό σήμερα,με 3 συνολικά οι ερωτήσεις μου, αλλά στην ώρα τους. Η συνέχεια αύριο
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Οδυσσέας=Μέρος ΚΓ΄:Φαντάζομαι ότι δεν πρέπει να είμαι η μόνη που όταν διάβαζα την Οδύσσεια δεν έφτιαχνα εικόνα το κάθε νησί που βρισκόταν.Και που δεν έχει βρεθεί αυτός ο άμοιρος.Από το Τυρρηνικό πέλαγος μέχρι & τον Ατλαντικό & την Μαύρη θάλασσα & το Βόρειο Πόλο.Κάποτε έφτασε🔽
στα χέρια μου μια μελέτη για τον "ασκό του Αιόλου".Ήταν από τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα & ενθουσιάστηκα.Όταν όμως άρχισα να διαβάζω & έφτασα στο σημείο που έλεγε ότι υπήρξε ειδικό μηχάνημα που περνούσε τις ραφές στον ασκό,προσγειώθηκα απότομα.Και αρχίζοντας να ξετυλίγω🔽
τις αναζητήσεις μου βρέθηκα σε ένα βουνό από εκδοχές αρχαιολόγων,γεωγράφων μέχρι & δημοσιογράφων.Και τότε υποκλίθηκα στον Όμηρο που με ανάγκασε να κάνω& εγώ αυτό το ταξίδι.Αλλά ας έρθουμε στο νησί των Λαιστρυγόνων.Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ετυμολογία που μας δίνει ότι προέρχεται🔽
Απάντηση=Ξεχάσατε όλοι τον Τυφώνα. Αυτόν τον φοβερό & φρικιαστικό γίγαντας που κατά την μονομαχία με τον Δια (Απολλόδωρος) λίγο έλειψε να τον εξαφανίσει.Τελικά όμως επικράτησε ο μέγας & τρανός Δίας & τον έριξε στα βάθη του Τάρταρου.Και κατά μια έννοια (αλλά & εκδοχή ταυτόχρονα)🔽
ταυτόχρονα) οι άνεμοι ήταν τα παιδιά του.Ήταν δεν ήταν,οι αρχαίοι προσωποποιούσαν τον Τυφώνα όχι μόνο με τον βίαιο άνεμο, αλλά αυτό που απειλούσε τις ίδιες τις θεότητες που διαφυλάσσουν την τάξη του κόσμου.Και φυσικά ίδια τύχη είχαν & τα παιδιά του,οι άνεμοι (γιατί όλοι θα μου🔽
πείτε,αλλά δεν θα σας το κάνω ερώτηση.Θα σας αφήσω να το σκεφτείτε).Ο Αίολος πάλι,Θεό ή μη,δεν είχε κοινό.Ο λόγος? Ο φόβος. Από την μια ο Δίας που έδινε τις εντολές (η μια εκδοχή),από την άλλη ο Ποσειδώνας που ακόμα ήταν στην φάση του να χωνέψει την επικράτηση του Δία.Και 🔽
Δύσκολο 24ωρο.Έχω τσακωθεί με όποιον ξέρω & δεν ξέρω που λένε.Γι΄αυτό θα αφήσω γι΄αύριο τις συνέχειες.Δεν μου έχω εμπιστοσύνη.Θα σας πω όμως μια ιστορία & θα σας κάνω μια ερώτηση:"Βρισκόμαστε στην σκηνή που ο Αχιλλέας προσφέρει τις νεκρικές τιμές στον φίλο του τον Πάτροκλο🔽
Και ενώ όλα είναι έτοιμα & το σώμα του Πάτροκλου στην πυρά, η φωτιά δεν ανάβει.Ο Αχιλλέας τότε επικαλείται τους ανέμους,τον Ζέφυρο & τον Βορέα,να έρθουν να ανάψουν την φωτιά.Τους τάζει μάλιστα θυσίες.Η πρώτη που άκουσε την ευχή ήταν η Ίρις που βιάστηκε να κινήσει για την🔽
οικία των ανέμων στην Θράκη.Στο παλάτι του Ζέφυρου τους βρίσκει όλους μαζεμένους, σε ένα από τα σπουδαία συμπόσια που έκανε.Και τους λέει την παράκληση του Αχιλλέα.Τότε μόνο οι δυο,ο Βορέας & ο Ζέφυρος ξεσηκώθηκαν αμέσως,έδιωξαν τα σύννεφα & έφτασαν στην Τροία,όπου με μια🔽
Ο μύθος της Ταραντέλας=Μέρος Β΄:Έχετε δει αράχνη να φτιάχνει τον ιστό της?Μια συνεχής κίνηση,με μετρημένα βήματα,που αφήνει πίσω της το σημάδι της δημιουργίας?Αν όχι,με την πρώτη ευκαιρία να το κάνετε.Εκτελεί ένα τελετουργικό χορό.Μόνο που δεν έχει παρτενέρ.Όπως είπαμε λοιπόν🔽
η κατάρα της αράχνης έπρεπε να εξαλειφθεί τελετουργικά.Φανταστείτε έναν ανοιχτό χώρο τώρα,με μια ορχήστρα (έπρεπε να είναι αυτοσχέδια) να παίζει έναν ρυθμό εκστατικό τον οποίο ακολουθούν ζευγάρια χορευτών κρατώντας στα χέρια τους πανιά σε πολλά διαφορετικά χρώματα,τόσα όσα
ήταν & τα είδη της αράχνης. Ο χορός αυτός,ο χορός της Ταραντέλας,δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια αντιγραφή των κινήσεων της αράχνης.Και όπως ο ιστός της έχει το κέντρο του,έτσι & στον χορό αυτό το κέντρο ήταν ο Ταραντάτος.Ο άρρωστος δλδ,ο μολυσμένος.Από την μια οι παραισθήσεις🔽
Οδυσσέας=Μέρος ΚΑ΄:Εύχομαι πρώτα απ΄όλα να φανεί ολόκληρο & αν είναι εύκολο ας με ενημερώσετε.Και το ταξίδι του Οδυσσέα συνεχίζεται.Όμως εκτός από την κατάρα & την δυσαρέσκεια του Δία(θα το δούμε αυτό) τον Οδυσσέα τον συνοδεύει πλέον & η πραγματικότητα.Η τάση που είχε να 🔽
συμπεριφέρεται βάση του παλιού ηρωικού κώδικα (αριστοκρατικές αξίες τιμή,ανδρεία,σύνεση) αποδείχτηκε μάταιη στην συνάντησή του με τον Πολύφημο,καθώς δεν επαρκούσαν.Έτσι προστέθηκαν & άλλα όπως είδαμε.Τα δώδεκα πλοία ταξίδευαν στο άγνωστο & πάλι, ώσπου φτάνουν σε ένα νησί την🔽
Αιολία (ή Αιολίη).Ένα νησί περιτριγυρισμένο από απόκρημνους βράχους & ζωσμένο με χάλκινα τείχη,μας περιγράφει ο Όμηρος.Η πλεούμενη Αιολία (σαν μέγιστο καράβι!) ήταν το νησί του Αιόλου,του Ιπποτάδη (ήταν γιός του Ιππότη),που τον είχε κάνει ο Δίας κλειδοκράτορα των ανέμων (μεγάλη🔽
Ο μύθος της Ταραντέλας=Σε σύνδεση με τον Τάραντα που πήγαν οι Παρθενίες που αναφέραμε χθες.Σε αυτή λοιπόν την πανέμορφη & πλούσια πόλη ζούσε κάποτε μια κοπέλα.Το όνομά της: Αράχνη!Και όπως δηλώνει & το όνομά της ήταν άριστη στην ύφανση.Αυτή όμως η αριστεία της εξελίχθηκε σε 🔽
έπαρση που στην συνέχεια εξελίχθηκε σε ύβρις απέναντι στην Θεά Αθηνά,καθώς ισχυριζόταν (& αυτή) πώς τα υφαντά της ήταν ανώτερα από αυτά της Θεάς.Όμως στην ιστορία μας έχουμε & ένα νέο.Ένα νέο που αγαπούσε πάρα πολύ την Αράχνη,αλλά έβλεπε την υπεροψία της.Και καθώς έβλεπε να🔽
έρχεται η "τιμωρία",ζήτησε την συμβουλή της ίδια της Θεάς.Εκείνη λοιπόν τον συμβούλεψε να πει ένα τραγούδι αγάπης στην αγαπημένη του.Και ο νέος μας τραγούδησε ένα τόσο συναισθηματικό τραγούδι που η Αράχνη έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο που κράτησε όμως πολλά πολλά χρόνια γιατί ο 🔽