Thread by @mohsenreyhani01

تغییر مکان روز افزون مرکز ثقل استراتژیک کشور به مناطق جنوبی، تقلیل عمق استراتژیک (دیدی آماری)

1) معروف است که میگویند مقاومت یک زنجیر با مقاومت ضعیف ترین حلقه آن سنجیده میشود. ایران کشوری با 1.6 میلیون کیلومتر مربع است که دارای عمق سرزمینی مناسبی است. دارای دسترسی مناسب #رشتو⛓️

https://twitter.com/mohsenreyhani01/status/1237106705751617539

2) به آبهای آزاد و حتی اقیانوسی است. دسترسی که از طریق نوار ساحلی 4900km جنوب کشور تامین میشود که بخش اساسی از تبادلات تجاری کشور را از طریق بنادر مهم جنوبی پوشش میدهد. از سویی اهمیت جنوب کشور تنها به عنوان رگ حیاتی تجاری-اقتصادی کشور ختم نمیشود، مناطق جنوبی عمده منابع نفتی و

3) گازی کشور را در خود جای داده‌اند و در واقع قلب تپنده انرژی و متعاقب آن اقتصاد کشور هستند. بدون انرژی و سوخت تامین شده از جنوب کشور بخش عمده صنایع کشور در استانهایی مانند تهران (با سهمی در حدود 20-30% کل صنایع کشور)، اصفهان (سهمی در حدود 10% صنایع کشور و تولید کننده 70% فولاد

4) کشور)، آذربایجان (سهم 4% از صنایع کشور)، خراسان رضوی(سهم 8% صنایع غذایی کشور و 25% صنایع فراوری کشور) امکان کار و فعالیت نخواهند داشت. تاثیر جنوب کشور در سیاستهای انرژی کشور تنها به سوختهای فسیلی ختم نمیشود، در زمینه تولید انرژی الکتریکی هم جنوب کشور نقش اساسی ایفا میکند. به

5) عنوان مثال خوزستان با داشتن سدها بزرگ و نیروگاه های برق آبی در مجموع حدود 17% برق کشور را تامین میکند که این گذشته از سوختی است که از جنوب کشور برای بسیاری از نیروگاه های تولید برق کشور تامین میشود. از سویی با توجه به دسترسی مناسب به ذخایر آبی آبهای آزاد حتی در زمینه انرژی

6) هسته‌ای هم جنوب کشور نقشی برتر نسبت به دیگر نقاط کشور در توسعه و ساخت راکتورهای بزرگ قدرت هسته‌ای برای امروز و آینده ایفا میکند(برنامه‌های احتمالا در حال حاضر غیر قابل دسترسی مانند افزایش برق هسته ای از 1000 مگاوات به 20-30 هزار مگاوات). نقش جنوب کشور تنها به رگ حیات تجاری و

7) انرژی کشور ختم نمیشود. استان خوزستان به تنهایی دارای 40% آبهای سطحی کشور است که رقمی است عظیم. اما کار از آبهای سطحی قرار است فراتر رود، با مدیریت ضعیف منابع آبی کشور و سهل انگاری های تاریخی مرکز ثقل استراتژیک کشور قرار است هر چه بیشتر به سمت جنوب کشور متمایل شود. عدم مدیریت

8) و ضعف منابع آبی موجب شده است که طرح توسعه هر چه بیشتر کارخانه‌های آب شیرین کن در طول نوار جنوب کشور مطرح شود که کشور را حتی از لحاظ منابع آبی هم بیشتر به جنوب کشور وابسته‌تر خواهد کرد. به صورتی که دولت طبق برنامه‌ی ششم توسعه قرار است 30% آب آشامیدنی خود این مناطق را هم از آب

9) شیرین کنها تامین کند. تغییر هر چه بیشتر مرکز ثقل استراتژیک به سمت جنوب کشور تبدیل به حلقه ضعیف زنجیره استراتژیک کشور خواهد شد. آسیب پذیری میدانهای گازی و نفتی جنوبی مانند پارس جنوبی بر جای خود، تاسیسات آب شیرین کن در آینده حلقه ضعیف دیگری به این زنجیره خواهد افزود. حداقل با

10) مدیریت منابع آب در عمق سرزمینی باید از تمایل هر چه بیشتر مرکز ثقل استراتژیک به جنوب کشور جلوگیری کرد. آسیب پذیری که robustness و طاقت پذیری بحرانی ملی کشور را به شدت تضعیف خواهد کرد. پیشتر بخشی از این سناریو را در در حملات استراتژیک عراق به تاسیسات جنوبی تجربه کرده‌ایم

پایان