Thread by @RoelantSiekman

"Gadver, dat ga ik dus écht niet eten!" zegt de puber. De jongste doet een schepje bovenop: "IEOEWW!"

Ik prijs mij stiekem een beetje gelukkig, ook al heb ik 1,5uur inde keuken gestaan.

Natúúrlijk gaan ze dit eten, al is het een paar happen. Ze hebben helemaal geen keuze🤷🏻‍♂️
1/13

Maar het hoort bij de rol van (pre-)puber zijn om te rebelleren. Om de kaders op te zoeken en ze soms te overschrijden.

En de rol van de ouders is om die kaders te maken, te bewaken en te handhaven.

Niet 'met alle geweld' of 'kost wat kost'.

Maar reële en redelijke kaders.

2/

Dat begint al véél vroeger, als ze 'een eigen willetje' beginnen te tonen.

En als de mogelijkheid er is kan je die kaders ook samen met je kind bepalen.

Mind you: jij bent de volwassene en opvoeder. Een kind 'bepaalt' niet wat de ruimte of grenzen van die kaders zijn.

3/

Maar je kan het wel invloed geven op de keuze:

"We gaan oversteken. Wil je mijn rechter of mijn linkerhand vasthouden?"

"We gaan straks eten. Zullen we vandaag broccoli of bloemkool eten?"

"We gaan naar buiten wandelen. Wil je op de fiets of op de step of lekker rennen?"

4/

Maar de kaders blijven (in dit geval): veilig, gezond, actief.

Als het jezelf niet vreselijk veel uitmaakt wát je gaat doen of eten etc, waarom zou je dat dan niet met je kind overleggen?

Wie weet komt er wel een hele creatieve invulling uit.

5/

Maar verder zijn de kaders de kaders. Die bepaal je als volwassene zo dat ze redelijk en haalbaar ('te doen' voor jouw kind) zijn.

En veilig, gezond en als het even kan gezellig en leuk! Voor je kind én voor jezelf.

6/

Denk eraan dat het handhaven van de kaders, de sancties, óók consequenties voor jezelf kunnen hebben:

"Als je nu niet gaat sporten, gaan we morgen niet iets leuks doen!" snij je jezelf mee in de vingers.

7/

Proportionaliteit is misschien nog belangrijker:

"Als je nu de telefoon niet weg legt, dan krijg je hem de rest van de week niet terug!"
"Als je je bord niet leeg eet, krijg je morgen helemaal niets!
"Als je niet doorfietst laat ik je hier achter!"

Allemaal niet okee.

8/

Klappen, knijpen, meppen of andere lijfstraffen, of opsluiten, of de huid volschreeuwen, of met zulke dingen dreigen etc. zijn al helemaal geen redelijke of proportionele sancties.

Gewoon: niet.

U kunt en bent beter dan dat zó om te gaan met een ander. (Laat staan uw kind.)

9/

Want onthoud: een kind mag een kind zijn. En de rol, nee, de táák van een kind is om tegen de kaders van zijn/haar ouders de duwen. Om die grenzen op te zoeken.

Het is een spel.

10/

Okee, niet altijd een even leuk spel, en met bloedserieuze consequenties.

Maar 'opvoeden' betekent: voorbereiden op de toekomst, in een niet altijd even vriendelijke buitenwereld. Waarin ook regels en beperkingen zijn waaraan serieuze consequenties kunnen zitten.

11/

Dat voorbereiden doe je het best vanuit een Veilige Omgeving.

Een omgeving waarin fouten gemaakt mogen worden.
Waarin geleerd mag worden.

Niet leren dat je anders 'klappen krijgt' etc, maar hoe het beter kan.

En dat je van 'eten wat de pot schaft' ook niet dood gaat.

12/

Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze er prat op gaan "dat vroeger écht niet hoefden te zeggen, anders zwaaide er wat!"

(was bij mij thuis ook🙄)

Ik prijs mij stiekem gelukkig dat mijn draken wél DURVEN te zeggen dat ze iets niet lusten. Wekelijks.

Doe ik toch iets goed😎

13/13