तुम्ही गाडीतून जातांना, न उतरता रस्त्यावरच्या माणसाला एखादा पत्ता विचारला तर बऱ्याचदा तो मिळतच नाही, पण उतरून जर, दादा पत्ता सांगता का ? असं विचारलं, तर काहीतरी हिंट नक्कीच मिळते....
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची.
स्टेशनवर तुम्हाला सोडायला आलेल्याला, घरी पोचल्यानंतर तुम्ही फोन केला नाही, तर फारसं बिघडत नाही, पण फोन केला, तर नातं नक्कीच जुळतं...
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची.
अंधारात तुम्ही कधी पाय अडखळुन पडलात, तसाच मागचाही पडू शकतो. तिथेच थोडं थांबून मागच्याला सावध केलं, तर अंधारातही त्याचे डोळे बोलतात....
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची.
आपापलं सामान घेऊन तर सगळेच रेल्वेचा दादर चढतात. पण त्याही वेळी एखाद्या आजीचा हात धरून तिला मदत केली तर, तिने घट्ट धरलेला हात आपली आई आठवून देतो....
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची.
घंटागाडीत तुमचा कचरा घेणारा तुम्हाला रोजच भेटतो. कधी त्याला ग्लोव्ह्ज द्यायचे. कधी skin चं मलम देऊन टाकायचं...
गोष्ट खूप छोटी असते हो,पण करायची.
कमी जागेत बाईक पार्क करतांना तिरक्या स्टॅंडवर न लावता, सरळ स्टॅंडवर लावून मागच्यालाही थोडी जागा ठेवली, तर त्याचं thank you ऐकायला मस्त वाटतं....
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची.
किराणा दुकानाच्या गर्दीत, तिने घेतलेल्या सामानाचा ढीग पाहणाऱ्याने त्या ताईची पिशवी आपण धरून ठेवली, तर सामान नीट ठेवणं तिला सोप्पं जातं.
माणसा-माणसांतील निष्कारण असलेली बंधनं गळून पडतात...
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची!
2} होतंअसंकधीकधी...!!
खूप महत्वाच्या मीटिंग मध्ये असतो आपण...
बऱ्याच वर्षांनी अचानक एका जवळच्या मित्राला आठवण येते आपली....
इच्छा असूनही कॉल उचलू शकत नाही आपण...
संध्याकाळी घरी आल्यावर आठवण येते...
परत कॉल करावा तर बोलायला विषय नसतो आपल्याकडे...
टाळतो आपण कॉल करायचा....
त्याचा दोन दिवसानंतर मेसेज येतो...
'तुझ्या ऑफिस बाहेर होतो...
भेटलो असतो...'
जुन्या आठवणी काढत बसतो आणि मन रमवतो त्यातच..
स्वतःला खोटं खोटं समजावत...!
होतं असं कधी कधी....!!!
🍁🍁🍁
कडक उन्हात सिग्नलला बाईक उभी असते आपली...
रस्त्याच्या कडेला एक वृद्ध जोडपं असतं मागत लोकांना...
माया,कणव दाटून येते मनात आपल्या...
'कसं आपल्या आई वडिलांना लोक असं वाऱ्यावर सोडत असावेत??'
पाकिटात हात जातो...
शंभराची नोट लागते हाती...
व्यवहार जागा घेतो ममतेची...
समोरचा म्हातारा ओळखतो... बदलतो...
"दहा दिलेस तरी खूप आहेत पोरा..."
तो सुटका करतो आपली पेचातून...
आपल्याच नजरेत आपल्याला छोटं करून...
होतं असं कधी कधी....!!!
🍁🍁🍁
दिवाळीचे पाहुणे असतात जमलेले...
आज कामवाली येणार की नाही याची धाकधूक असते...
तिच्या असण्याने आपण किती निवांत आहोत याची जाणीव होते अशा वेळी...
दुपारची जेवणे उरकून गप्पा रंगात आलेल्या असतात...
ती येते...
काम आटोपते...
तिच्या मुलांना राहिलेली बासुंदी द्यावी का ह्या संभ्रमात असताना, कामवाली एक डब्बा देते हातात आपल्या..
चिवडा लाडू असतो त्यात..
"तुम्ही दर वेळा देता... आज माझ्याकडून तुम्हाला..."
'कोण श्रीमंत कोण गरीब', हा विचार सोडत नाही पिच्छा आपला..
होतं असं कधी कधी....!!!
🍁🍁🍁
ढाराढूर झोपेत असतो उन्हाळ्याचे गच्चीवर...
आई उठवते उन्हं अंगावर आल्यावर...
अंगात ताप असतो तिच्या...
आपण सुट्टीचा आलोय घरी म्हणून उसनं बळ आणते अंगात ती...
मेसच्या खाण्याने आबाळ होत असेल म्हणून चार दिवस होईल तेवढे जिन्नस पोटात आणि उरलेले डब्यात भरून येतात आपल्यासोबत...
दिवस उलटतात...
वडिलांचा एके रात्री फोन येतो...
"काम झालं असेल तर आईला एक फोन कर... आज तिचा वाढदिवस होता..."
कोडगेपणा म्हणजे हाच तो काय...!
चडफडत facebook च्या virtual मित्राना केलेले birthday विश आठवतात.....
लाजत तिला फोन करतो...
"आमचा कसला रे या वयात वाढदिवस? तू जेवलास ना?? तब्येतीला जप बाबा..."
ती बोलते...
कानात गरम तेल ओतल्याचा भास होतो...
अश्रूंचा मुक्त वावर होतो डोळ्यांतून...
काहीतरी खूप खूप दूर जातंय आपल्या पासून असं जाणवत राहतं...!!
खरंच,
होतं असं कधी कधी....!!!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
सकाळी सातची वेळ, शांताराम अण्णांना जोरात प्रेशर आलं होतं पण घरात मुलाची,नातवाची आवरायची लगबग होती. खरंच होतं ते. डोंबिवलीतला वन बीएचकेचा ब्लॉक, तो सुद्धा चाळीतली खोली विकून घेतलेला.
अण्णा करीरोडला एका प्रायव्हेट कंपनीत कामाला होते.रोज सकाळी साडेसहाला घर सोडायचे.
ओव्हरटाईमकरुन रात्री उशिरापर्यंत घरी यायचे.
आताशा दोन महिने झालेले, अण्णांना रिटायर्ड होऊन. पहिली पहिली ही हक्काची सुट्टी बरी वाटली त्यांना. थोडे दिवस गावी जाऊन आले पण तिथेही थोरला भाऊ नोटांची पुडकी मागू लागला. पहिल्यासारखं आदराने बोलेनासा झाला.
शेवटी अण्णा आठवडाभर राहून पत्नीसोबत माघारी आले. घरी आल्यावर मयंकच्या (मुलाच्या) चेहऱ्यावर प्रश्नचिन्ह होतंच,"रहाणार होतात ना,इतक्या लवकर कसे परतलात?" काही वाक्यं चेहऱ्यावर वाचता येतात. त्यासाठी शब्दांची आवश्यकता नसते आणि अशी वाक्यं आपल्या पोटच्या
एका बाजारात तितर पक्षी विकणारा बसला होता.
त्याच्याकडे मोठ्या जाळीच्या टोपलीत बरेच तितर पक्षी होते ..!
आणि एका छोट्या जाळीच्या टोपलीत फक्त एकच तितर पक्षी होता ..!
एका ग्राहकाने विचारले एक तितर पक्षी कितीचा आहे ..?
"५० रुपयाला ..!"
ग्राहकाने छोट्या जाळीत असलेल्या तितर पक्षीची किंमत विचारली.
पक्षी विकणारा म्हणाला,
"मला ह्याला विकायचं नाही ..!
"पण तू आग्रह धरत असशील तर मी ५०० रुपये लावीन ..! "
ग्राहकाने आश्चर्याने विचारले,
ह्या तितर पक्षीचा भाव इतका कसा काय ..?
पक्षी विकणारा म्हणाला "खरंतर हा माझा स्वतःचा पाळीव पक्षी आहे आणि तो इतर तितर पक्ष्यांना अडकावण्याच काम करतो .."
जेव्हा तो जोरात ओरडतो, आणि इतर पक्ष्यांना स्वतः कडे बोलावतो, आणि इतर तितर पक्षी विचार न करता एकाच ठिकाणी जमतात, तेव्हा मी त्या सर्वांची सहजपणे शिकार करतो,
🙏🏻 कुटुंबप्रमुख
एक नामशेष होणारा घटक
सकाळी लवकर उठणारे,
रात्री वेळेवर झोपणारे,
पाणी वाया न घालवता झाडाला घालणारे,
फुलं देवासाठी तोडणारे,
रोज पूजा करणारे,
मंदिरात एखादी फेरी मारणारे,
रस्त्यातून भेटणाऱ्याची आस्थेने चौकशी करणारे,
दोन्ही हात छातीशी नेऊन नमस्कार करणारे,
अन्न धान्य वाया जाऊ नये म्हणून बेतानेच स्वयंपाक करणारे आणि उरले तर गरीबाला देणारे किंवा दुसरे दिवशी त्याला फोडणी देऊन खाणारे,
स्वतःची गैरसोय असूनही नातलग, पाहुण्यांसाठी पाहुणचार करणारे,
आपले सण धांगडधिंगा न करता साधेपणे साजरे करणारे,
व्यसन करताना लाजणारे आणि
समाजाच्या नजरेची भीड बाळगणारे,
जुना झालेला चष्मा तुटला तर चिकटवून, जुनी चप्पल फाटली तर शिवून आणि जुना बनियन गलितगात्र होईपर्यंत वापरणारे,
उन्हाळ्यात पापड वाळवणारे, हात दुखेपर्यंत कुटून मसाला घरी बनवणारे,
फक्त बाहेर घालायच्या कपड्यांनाच इस्त्री करणारे,
आमच्याकडे त्यावेळी मारुती 800 ही गाडी होती. बहिणीच्या गावाहून येताना गाडीला खालून दगड लागला. ऑईलचेंबर फुटला आणि ऑइल गळायला लागलं. मी तशीच गाडी दामटली. घरी आलो आणि गाडी बंद पडली.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी मी मेस्त्रीला बोलावलं. त्यानं इंजिन चेक केलं आणि विचारलं, "ऑइल गळल्यावरही गाडी पळवलीय काय?"
"होय. पाच सहा किलोमीटरच." मी म्हटलं.
"गाडीचं इंजिन जाम झालंय... इंजिनचं काम करावं लागेल."
"अहो, नवीन गाडी आहे आणि एवढ्यात इंजिनचं काम?"
"ऑइल नसताना गाडी पळवल्याचा परिणाम. इंजिन खोलावंच लागेल."
"ठीक आहे. इथंच काम होईल की गाडी मिरजला घेऊन जावी लागेल?"
"मिरजलाच घेऊन जावी लागेल."
त्यांनी मग माझी गाडी एका टेंपोला बांधून ओढून नेली.
आपल्या सगळ्यानकडे अशी एक तरी मित्र / मैत्रीण असतेच.....बघा वाचल्यावर त्यांची आठवण येते का ते...
|| मैत्र ||
तुझं आणि माझं मैत्र आहे
आणि मैत्री हेच आपलं समान गोत्र आहे
सुरुवात कधी झाली, पुढाकार कोणी घेतला
दिवस कोणता – तारीख काय? किती वर्ष झाली?
हे तपशील म्हटलं तर सार्थ आहेत
पण म्हटलं तर व्यर्थ आहेत, कारण....
कारण तुझं आणि माझं मैत्र आहे
आणि मैत्री हेच आपलं समान गोत्र आहे
रोज भेटतो - असही नाही,
रोज फोन करतो - तर तसही नाही
एकमेकांकडे सारखे जातो येतो - असं तर नाहीच नाही
तरी पण स्नेहाचा बंध घट्ट आहे कारण...
कारण तुझं आणि माझं मैत्र आहे
आणि मैत्री हेच आपलं समान गोत्र आहे
चौऱ्यांशी लक्ष योनी हिंडून झाल्यावर
माणूस जन्म मिळाला म्हणे !
मागचा जन्म आठवत नाही, अन पुढचा दिसत नाही
पण खरं सांगू या जन्मात तुझ्याशिवाय करमत नाही कारण ...
कारण तुझं आणि माझं मैत्र आहे
आणि मैत्री हेच आपलं समान गोत्र आहे
कागदावर जुळलेली पत्रिका आणि काळजावर जुळलेली पत्रिका यात अंतर राहतं.
लाखो मनांच्या समुद्रातून योगायोगाने २ मनं अगदी एकमेकांसारखी समोर ठाकणं जवळ-जवळ अशक्य आहे, हे मानूनच हा डाव मांडायचा असतो.
वेगळ्या वातावरणात, संपूर्ण निराळे संस्कार लाभलेले २ जीव, एकमेकांसारखे असतीलच कसे?
सुख-दुःख, प्रेम, भांडणाचे काळे पांढरे चौकोन ओलांडण्याचा खेळ खेळवणं हीच तर नियतीची जुनी हौस आहे.
सरळ सोपं आयुष्य नियतीने देवालाही दिलेले नाही. या न देण्याचंच 'देणं' स्वीकारून संसारात पाऊल टाकायचं असतं.
निसर्गात एक पान दुसऱ्या पानासारखं नाही, तर तुला मिळणारा 'जीवन साथीदार' अगदी तुला हवा तसा असणार कसा?
त्याचे - आपले, काही गुण जुळणारे नसणारच..त्या वेगळ्या आपल्याला न पटणाऱ्या गुणांतच,
त्याचं माणूस म्हणून वेगळेपण आहे, हे मान्य करणार असाल
तरच संसारात पाऊल टाकावं.