Thread by @miiz16s

#คุโรสึกกี้ 🐈‍⬛🌙

สึกิชิมะน่ะเล่นเกมเก่ง โดยเฉพาะเกมแนว Battle Royale และ FPS ที่พาทีมกวาดรางวัลมาแล้วไม่รู้ตั้งเท่าไหร่

คนในวงการรู้จักเด็กหนุ่มกันนั้นกันหมด

คุโรโอะก็ด้วย
อาจจะรู้จักมากกว่าคนอื่นนิดหน่อย เพราะเขาตามจีบอีกฝ่ายมาปีนึงได้แล้วมั้ง

___
tag : #กีฬาไฮคิวครีเอทีฟ

ทั้งที่ดูเป็นคนนิ่งๆ แบบพวกสายข้อมูล เล่นเกมเนื้อเรื่อง หรือแก้พัซเซิลน่าจะรุ่ง แต่เอาจริงๆ ลองได้ดูเด็กนั่นโดดร่มสักตา จะได้รู้เลยว่าปีศาจน่ะมีอยู่จริง...

สไตล์การเล่นดุๆ แบบนั้นแหละที่เป็นเสน่ห์

บอกตรงๆ เวลาได้เห็นริมฝีปากบางนั่นส่งเสียงจิ๊อย่างไม่สบอารมณ์แล้ว... มันฮอตมาก

วันนั้นก็แค่คิดว่ากะจะเข้าไปดูสตรีมแล้วส่งบิตไปแซวเล่นๆ เฉยๆ แต่รู้ตัวอีกทีก็หลงมองหน้าเด็กหนุ่มคนนั้นอยู่นานจนลืมกลับช่องตัวเอง

จากนั้นแฮชแท็กในทวิตเตอร์ก็ผุด พวกแฟนคลับต่างเข้ามารุมแซวว่าเขาน่ะหลงความน่ารักของน้องใช่ไหมล่ะ

อ้อ 'น่ารัก' นั่นเป็นคำที่สึกิชิมะเกลียดมาก

ทุกครั้งที่เห็นคอมเมนต์ทำนองว่า 'น้องเคย์น่ารักมาก' อีกฝ่ายเป็นจะต้องขมวดคิ้วใส่ทุกครั้ง

ไม่รู้หรือไงว่ายิ่งขมวดคิ้วก็ยิ่งน่ารัก...

อ่า— รู้ตัวอีกที เขาก็หลงความน่ารักของน้องอย่างที่เคยโดนแซวไว้จริงๆ นั่นแหละ

โชคดีหน่อยที่เราทำงานในวงการเดียวกัน เลยมีโอกาสได้พูดคุยกันอยู่บ่อยๆ

คุโรโอะคิดว่าเขาจีบอีกฝ่ายอย่างเปิดเผย แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเอาไปป่าวประกาศในที่สาธารณะให้แฟนคลับของพวกเขาคอยตามเชียร์ตามลุ้น

คนอายุน้อยกว่าคงไม่สะดวกใจเท่าไหร่ล่ะมั้ง คิดว่า...

แต่นั่นแหละ ตามจีบที่หมายถึงหาเรื่องคุยบ้าง ชวนออกไปข้างนอกบ้าง สึกิชิมะก็ไม่ใช่คนซื่อเกินกว่าจะ-

ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกเข้าหา

แต่ถามว่าอีกฝ่ายเล่นด้วยไหม— ไม่ สิ่งตอบแทนที่ได้รับมาจากการหยอดคำหวานใส่เสมอคือความเย็นชาและเสียงถอนหายใจ แต่ถึงอย่างนั้น... กลับยอมนั่งคุยกับเขาอยู่ทุกวันนี่นา

จะคิดเข้าข้างตัวเองว่ามีใจแล้วกัน

ถ้าไม่ถึงขั้น 'มีใจ' แต่อย่างน้อย 'มีหวัง' แทนก็ได้

ครั้งล่าสุดก็ยอมออกไปดูหนังด้วยกันแล้วนี่นา แถมเจ้าตัวยังโพสต์รูปลงไอจีแล้วแท็กเขาเองซะอีก

อันนี้แหละมีใจแน่

แต่แน่นอน มันยังไม่มีอะไรชัดเจน... บางที เขาคงจะต้อง 'กล้า' กว่านี้ล่ะมั้ง
.
.

คุโรโอะเอนแผ่นหลังพิงเก้าอี้นวมในท่าสบาย ขณะที่สองมือก็ประคองสมาร์ตโฟนเครื่องบางเอาไว้

พับจี— สึกิชิมะสตรีมพับจีคืนนี้ เขาก็เลยเอาบ้าง

ไม่เชิงว่าก็อปคอนเทนต์กันหรอก คุโรโอะก็แค่อยากลองเสี่ยงกับอะไรนิดๆ หน่อยๆ อย่างเช่นว่า... เขาจะมีดวงได้เข้าสู่สนามรบเดียวกันกับอีกคนหรือเปล่า

บนเอาไว้ว่าถ้าพระเจ้าเห็นใจพาเขาลงสนามเดียวกับสึกกี้ บางทีเขาจะลองขออีกฝ่ายเป็นแฟนดู...

เสียงเตือนนับถอยหลังดังขึ้นในหูฟังของสตรีมเมอร์หนุ่ม
อยู่ๆ ใจก็เต้งแรงขึ้นมา ทั้งที่เขาก็สตรีมเกมมาหลายปีแล้ว

2... 1...

ภาพตัดไปยังซีนของเครื่องบินทหารที่ลอยลิ่วอยู่กลางฟ้า

ชื่อของผู้เล่นระดับสูงห้าคนแรกที่เลเวลสูงสุดในสนามเริ่มทยอยขึ้นปรากฏที่มุมซ้ายล่างของหน้าจอ

ห้าถึงสามไม่ใช่คนที่เขารู้จัก

สอง...
ใจยังเต้นรัว แต่ก็ยังไม่ใช่

คุโรโอะหลับตาแล้วพรูลมหายใจออกก่อนชื่อไอดีของใครบางคนจะปรากฏที่ด้านบนสุดพร้อมกับเครื่องบินที่เปลี่ยนสกินเป็นสีดำ

tskイ

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นพลางยกมุมปาก เขาเอื้อมมือไปเปิดไมค์ชาแนลที่จะถ่ายทอดเสียงของเขาให้ทุกคนในเกมนี้ได้ยิน

คุโรโอะกระแอมเบาๆ...

"เอ่อ... คุณหัวเครื่องครับ"
.
.

สึกิชิมะคิดว่าไอ้หมอนั่นน่ารำคาญมาก— หมายถึง ไอ้คนที่ชอบมาตามตื๊อ ชวนคุย ชวนออกไปนั่นไปนี่อยู่บ่อยๆ นั่นล่ะ

ตื๊อขนาดไหนน่ะเหรอ?
ก็ขนาดที่ว่าตามเขามาถึงในเกมนี่เลยไง!

บางทีก็คิดว่าเขาควรจะเมินอีกฝ่ายไปเลยดีไหมนะ

สึกิชิมะถอนหายใจ ริมฝีปากเม้มแน่นขณะปลายนิ้วก็เลื่อนไปแตะปุ่มไมค์

"ว่าไงครับ?" กรอกเสียงขุ่นๆ กลับไป

อีกฝ่ายยังทำเสียงระรื่นใส่ทั้งที่ใกล้ถึงจุดโดดสุดฮิตที่ผู้เล่นเก่งๆ ชอบโดดกันอย่าง Pochinki อยู่แล้ว

"แหม บังเอิญจัง พรหมลิขิตแน่ๆ"

อยากต่อยหน้าแม่งว่ะ
เอาด้ามปืนกระแทกสักทีดีไหม

หนุ่มผมทองลอบกลอกตา
"ลงโพชิงกิด้วยกันไหมล่ะครับ คุณคุโรโอะ?"

"โอ้ น่าสนใจ!" คุโรโอะตอบกลับ "งั้นถ้าผมล้มคุณได้ มีรางวัลให้ผมไหมล่ะ?"

"อยากได้อะไรล่ะครับ"

"มาเป็นแฟนผมสิ"

คนสวมแว่นเลิกขึ้นก่อนจะยกมุมปาก เขายักไหล่เล็กๆ ก่อนนิ้วโป้งด้านขวาจะแตะลงบนปุ่มโดด

"ยิงผมให้โดนก่อนเถอะ"
.
.

สึกิชิมะกระโดดลงที่หน้าบ้านหลังหนึ่งได้อย่างพอดิบพอดี เขารีบพุ่งตรงเข้าไปด้านในบ้าน คว้าปืนที่อยู่ใกล้มือที่สุด โชคดีที่มันเป็นปืน AR ที่เขาถนัด

เสียงปืนดังขึ้นในหูฟังพร้อมกับมาร์กสีแดงในมินิแม็พ
ข้างนอกยิงกันแล้ว

ชายหนุ่มไล่เก็บเกราะ หมวก กระสุน แค่พอใช้การได้ก่อนจะวิ่งออกมา

"ไปแล้วเหรอ?" เสียงเพื่อนร่วมทีมร้องทัก แต่เด็กหนุ่มไม่ได้ตอบกลับไป

อย่าหาว่าสบประมาทกันเลย แต่สตรีมเมอร์สายคอนเทนต์อย่างหมอนั่นไม่ได้เวียนพอที่จะยึดโพชิงกิได้แน่ — ไม่มีทาง พูดไว้ตรงนี้ — ถ้าเขาไม่ออกตอนนี้ คุโรโอะ เท็ตสึโร่มีหวังตายก่อนจะโดนเขาตั๊นหน้าเอาน่ะสิ

เดี๋ยวเจอ!

ศพนี้ต้องเป็นของเขา

สึกิชิมะวิ่งออกมาจากบ้านที่น่าจะเป็นที่ปลอดภัยที่สุดในเวลา เขาเจอมนุษย์สักคนวิ่งอยู่กลางทางถนนและหันมายิงเขา (แต่ยิงไม่โดน) ก็เลยจัดเฮดช็อตสวยๆ ไปหนึ่งดอก

ใช่คนที่ใส่ชุดเต่าทองนั่นหรือเปล่านะ?

ใช่มั้ง...
ลำกล้องถูกเล็งไปยังบุคคลนั้นแม้จะมีสโคปแค่เรดดอตโง่ๆ

ไอ้เต่าทองนั้นหันมา สึกิชิมะยกมุมปากเลื่อนปลายนิ้วไปวางเหนือปุ่ม fire—ทว่าเขากลับไม่ได้สาดกระสุน

เอฟเฟกต์สีแดงปรากฏขึ้นที่ตัวละคร รู้ตัวอีกทีเขาก็ล้มลงคลานกับพื้น

ก็นะ ที่ไม่ได้กดยิง ก็เพราะสึกิชิมะตั้งใจว่าจะเอาด้ามปืนกระแทกหน้าไอ้คนขี้ตื๊อนี่ตั้งแต่แรกแล้วนี่นา...

ตัวละครที่สวมชุดเต่าทองเห่ยๆ วิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้า เพราะระยะที่ใกล้กันทำให้เขาได้ยินเสียงคนในเกมได้แม้ไม่ใช่เพื่อนร่วมทีม

"เอ๊ะ นี่นายเหรอ?" น้ำเสียงของคุโรโอะดูแปลกใจ

"ทิศร้อยแปดห้ามีคน"
"เชี่ย!"

"ยิงเขา! หันไปยิง!"

เสียงปืนดังขึ้น คุโรโอะหันขวับไปตามทางที่บอก—แน่นอน ไม่ทัน

คนสวมแว่นถอนหายใจเฮือกพลางกลอกตาอย่างน่าอนาถ เขาถูกน็อกเอาต์ด้วยกันทั้งคู่ แถมยังถูกปล่อยให้คลานปางตายอยู่ตรงนั้นขณะที่เลือดก็ลดลงเรื่อยๆ

"อ่อน" สึกิชิมะบ่นพึมพำเบาๆ

"แต่พี่ก็ยิงเราได้นี่นา"

หึ...

"ก็—"

ไม่ทันที่สึกิชิมะจะได้พูดอะไรต่อ ตัวละครของเขาก็ตายและถูกดีดออกจากเกม

เด็กหนุ่มถอนหายใจเฮือก ดูท่าคงต้องรออีกนานกว่าเพื่อนร่วมทีมจะเล่นจบ

และขณะที่กำลังนั่งรอเบื่อๆ ข้อความหลังไมค์ก็ใครบางคนก็เด้งเตือนขึ้นมา

🐈‍⬛ : ตกลงเราเป็นแฟนกันยัง?

เขาพิมพ์ตอบกลับไป
🌙 : ก็พี่ยิงผมล้มได้แล้วนี่นา...

ก็คงเป็นแล้วนั่นแหละ ถึงเขาจะตั้งใจโดนยิงเองก็เถอะ...

end.