#คุโรสึกกี้ 🐈⬛🌙 (fem! tsukki)
คุโรโอะไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมเด็กผู้ชายจึงมักชอบไปแกล้งเด็กผู้หญิงที่ตัวเองชอบ
เพิ่งรู้สึกกับตัวเองก็วันนี้— บางทีก็ลองอยากแกล้งเธอดูบ้าง
‘สึกิชิมะ’
พวกคาราสึโนะเรียกผู้จัดการสาวของตัวเองว่าอย่างนั้น
___
tag : #กีฬาสีไฮคิวครีเอทีฟ
คุโรโอะไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมเด็กผู้ชายจึงมักชอบไปแกล้งเด็กผู้หญิงที่ตัวเองชอบ
เพิ่งรู้สึกกับตัวเองก็วันนี้— บางทีก็ลองอยากแกล้งเธอดูบ้าง
‘สึกิชิมะ’
พวกคาราสึโนะเรียกผู้จัดการสาวของตัวเองว่าอย่างนั้น
___
tag : #กีฬาสีไฮคิวครีเอทีฟ
เธอเป็นเด็กปีหนึ่งร่างสูงเพรียวที่มีผมยาวสีสว่าง ใบหน้าเนียนขาวราวกับปุยหิมะ ทว่ากลับแทบไม่เคยแสดงสีหน้าใดออกมา
มุมปากเรียบตึงเพียงยกขึ้นเล็กน้อยเท่านั้นเวลาที่ทีมของเธอทำคะแนนได้
น่ารัก
มันทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าหากมีรอยแดงเรื่อจางแต้มสีบนใบหน้านั้น จะน่ารักมากขึ้นอีกสักแค่ไหน
มุมปากเรียบตึงเพียงยกขึ้นเล็กน้อยเท่านั้นเวลาที่ทีมของเธอทำคะแนนได้
น่ารัก
มันทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าหากมีรอยแดงเรื่อจางแต้มสีบนใบหน้านั้น จะน่ารักมากขึ้นอีกสักแค่ไหน
“คุโรโอะซัง... มองเธอตาไม่กะพริบเชียวนะครับ”
เรียวคิ้วสีเข้มกดลง คนถูกทักเหลือบตามองรุ่นน้องในชมรมที่เดินมาเบียดพร้อมเอ่ยปากแซวเขา
อ่า เขาเกลียดเลฟก็เพราะแบบนี้ล่ะ
“ชอบก็เข้าไปคุยสิครับ” เด็กนั่นว่าด้วยใบหน้าดี๊ด๊า
คุโรโอะใช้ศอกดันเด็กหนุ่มตัวสูงกว่าออกไปให้พ้นตัวอย่างตัดรำคาญ
เรียวคิ้วสีเข้มกดลง คนถูกทักเหลือบตามองรุ่นน้องในชมรมที่เดินมาเบียดพร้อมเอ่ยปากแซวเขา
อ่า เขาเกลียดเลฟก็เพราะแบบนี้ล่ะ
“ชอบก็เข้าไปคุยสิครับ” เด็กนั่นว่าด้วยใบหน้าดี๊ด๊า
คุโรโอะใช้ศอกดันเด็กหนุ่มตัวสูงกว่าออกไปให้พ้นตัวอย่างตัดรำคาญ
แต่ที่เลฟพูดมาก็มีส่วนถูก—ถ้าชอบก็ต้องทำอะไรสักอย่าง
การแข่งนัดฝึกซ้อมจบลง หลังจากลอบมองอย่างชั่งใจอยู่พักใหญ่ คุโรโอะก็เดินเข้าไปหาเด็กสาวร่างสูงในตอนที่พวกคาราสึโนะถูกส่งไปวิ่งขึ้นเนินเพื่อทำโทษ
“นี่” เสียงทุ้มเอ่ยทัก
อีกฝ่ายเพียงเบือนใบหน้าหันกลับมามองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
การแข่งนัดฝึกซ้อมจบลง หลังจากลอบมองอย่างชั่งใจอยู่พักใหญ่ คุโรโอะก็เดินเข้าไปหาเด็กสาวร่างสูงในตอนที่พวกคาราสึโนะถูกส่งไปวิ่งขึ้นเนินเพื่อทำโทษ
“นี่” เสียงทุ้มเอ่ยทัก
อีกฝ่ายเพียงเบือนใบหน้าหันกลับมามองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
พอมายืนในระยะประชิดแบบนี้แล้ว กลายเป็นว่าเธอเตี้ยกว่าเขาแค่ไม่เท่าไหร่เอง ทั้งที่คุโรโอะก็เป็นเด็กหนุ่มที่สูงตั้งเกือบร้อยเก้าสิบ
ไม่มีใครพูดอะไรต่อ
เธอเลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อย
“มีน้ำดื่มสักขวดไหม พอดีว่า... ตรงนั้นหมดแล้วน่ะ” กัปตันเนโกมะว่าพลางโบ้ยมือไปทางเพื่อนร่วมทีมของตัวเอง
ไม่มีใครพูดอะไรต่อ
เธอเลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อย
“มีน้ำดื่มสักขวดไหม พอดีว่า... ตรงนั้นหมดแล้วน่ะ” กัปตันเนโกมะว่าพลางโบ้ยมือไปทางเพื่อนร่วมทีมของตัวเอง
ดวงตาคู่กลมสวยใต้กรอบแว่นเพียงช้อนมองหน้าเขาก่อนจะกวาดลงแล้วช้อนกลับขึ้นมาอีกครั้ง—ภาษากายค่อนข้างชัดว่าเธอไม่เชื่อถือคำพูดของเขา
กระนั้นเด็กสาวก็ยังหยิบยื่นน้ำดื่มขวดหนึ่งให้แม้จะมีท่าทางที่ดูไม่ค่อยเต็มใจนัก
กระนั้นเด็กสาวก็ยังหยิบยื่นน้ำดื่มขวดหนึ่งให้แม้จะมีท่าทางที่ดูไม่ค่อยเต็มใจนัก
“ขอบใจนะ” หนุ่มปีสามคลี่ยิ้ม “ว่าแต่... เธอชื่ออะไร?”
เรียวปากบางของสาวผมสีอ่อนยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน เธอลอบอมยิ้มนิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้เด็กหนุ่มเผลอยิ้มตามไปเกือบทั้งวัน
“ยุ่ง”
เรียวปากบางของสาวผมสีอ่อนยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน เธอลอบอมยิ้มนิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้เด็กหนุ่มเผลอยิ้มตามไปเกือบทั้งวัน
“ยุ่ง”
“เธอพูดแบบนั้น?” ลิเบอโร่ร่างเล็กทำสายตาว่างเปล่าหลังจากฟังเพื่อนร่วมทีมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง—และเขาก็ไม่เข้าใจว่าอะไรที่ทำให้ไอ้หมอนี่นั่งยิ้มเป็นบ้าเป็นบอได้ขนาดนั้น
ไม่ใช่ว่าเธอแสดงออกชัดว่ารำคาญหรอกเหรอ?
“อย่างน้อยเธอก็ยอมคุยกับฉันนี่นา”
คำตอบนั่นทำให้ยาคุยิ่งเหวอ
ไม่ใช่ว่าเธอแสดงออกชัดว่ารำคาญหรอกเหรอ?
“อย่างน้อยเธอก็ยอมคุยกับฉันนี่นา”
คำตอบนั่นทำให้ยาคุยิ่งเหวอ
นั่นไม่เรียกว่าคุยว้อย!
“สึกกี้” เลฟเปรยขึ้นมา เรียกความสนใจของทุกคนให้หันไปมอง เด็กหนุ่มพูดต่อ “เห็นเด็กปีหนึ่งคาราสึโนะเรียกเธอว่าอย่างนั้นนะครับ คนที่... เป็นตัวเสิร์ฟหวังผลน่ะ”
“อ๋อ... เหรอ?”
ขนาดชื่อยังน่ารักเลย...
“สึกกี้” เลฟเปรยขึ้นมา เรียกความสนใจของทุกคนให้หันไปมอง เด็กหนุ่มพูดต่อ “เห็นเด็กปีหนึ่งคาราสึโนะเรียกเธอว่าอย่างนั้นนะครับ คนที่... เป็นตัวเสิร์ฟหวังผลน่ะ”
“อ๋อ... เหรอ?”
ขนาดชื่อยังน่ารักเลย...
เธอมีเวลาอยู่ที่ค่ายตั้งเจ็ดวัน มันต้องมีโอกาสได้คุยกันสักทีสิน่า!
คุโรโอะก้าวเท้าเข้าไปหาเด็กสาวคนเดิมในตอนที่สบโอกาส เธอหันมองมาทางเขา ก่อนดวงตาใต้กรอบแว่นคู่นั้นจะลดต่ำลงมองของเขาที่ถือติดมือมาด้วย
น้ำดื่ม
วันนี้ไม่ได้มาขอน้ำแล้วสินะ—สึกิชิมะคิดในใจ
คุโรโอะก้าวเท้าเข้าไปหาเด็กสาวคนเดิมในตอนที่สบโอกาส เธอหันมองมาทางเขา ก่อนดวงตาใต้กรอบแว่นคู่นั้นจะลดต่ำลงมองของเขาที่ถือติดมือมาด้วย
น้ำดื่ม
วันนี้ไม่ได้มาขอน้ำแล้วสินะ—สึกิชิมะคิดในใจ
“ตกลงว่าเธอชื่ออะไร” คุโรโอะยังไม่เลิกสงสัย
ตื๊อชะมัด—เด็กสาวลอบเม้มปาก ก่อนที่เธอจะเชิดหน้าขึ้นนิดหน่อยเพื่อจ้องตากับหนุ่มปีสามที่ตัวสูงกว่า
“แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วย?”
“นั่นคือคำพูดที่พูดกับรุ่นพี่เหรอ?”
“ฉัน” เสียงใสเอ่ยเน้นหนักในทุกคำ “ไม่-มี-ความ-จำ-เป็น-ต้อง-บอก”
ตื๊อชะมัด—เด็กสาวลอบเม้มปาก ก่อนที่เธอจะเชิดหน้าขึ้นนิดหน่อยเพื่อจ้องตากับหนุ่มปีสามที่ตัวสูงกว่า
“แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วย?”
“นั่นคือคำพูดที่พูดกับรุ่นพี่เหรอ?”
“ฉัน” เสียงใสเอ่ยเน้นหนักในทุกคำ “ไม่-มี-ความ-จำ-เป็น-ต้อง-บอก”
คุโรโอะขยับปากร้อง ‘ว้าว’ แบบไม่มีเสียงออกมา
กลายเป็นว่าเขามาแกล้งเธอไปซะได้ ทั้งที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นสักหน่อย แถมปฏิกิริยาของเด็กสาวตรงหน้ากลับไม่ได้ขวยเขินอย่างที่จินตนาการไว้เสียอีก
แต่มันยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่เลยไม่ใช่หรือไง...
เขาจึงยื่นหน้าไปใกล้และฉีกยิ้ม
กลายเป็นว่าเขามาแกล้งเธอไปซะได้ ทั้งที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นสักหน่อย แถมปฏิกิริยาของเด็กสาวตรงหน้ากลับไม่ได้ขวยเขินอย่างที่จินตนาการไว้เสียอีก
แต่มันยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่เลยไม่ใช่หรือไง...
เขาจึงยื่นหน้าไปใกล้และฉีกยิ้ม
“แบบนั้นไม่ค่อยน่ารักเลยนะ สึกกี้”
เจ้าของชื่อยิ้มรับก่อนจะ—ปั้ก!
สวนหมัดเข้าไปที่หน้าอีกฝ่ายเต็มๆ
คุโรโอะรู้สึกเหมือนเห็นดาวอยู่พักใหญ่ เขาสะบัดหน้าไล่ความมึนงง ทว่าตอนที่ก้มหน้าลง ของเหลวหนืดสีแดงฉานก็หยดแหมะลงบนพื้นโรงยิม
และความโกลาหลก็วิ่งเข้ามารุมลัอมพวกเขา
เจ้าของชื่อยิ้มรับก่อนจะ—ปั้ก!
สวนหมัดเข้าไปที่หน้าอีกฝ่ายเต็มๆ
คุโรโอะรู้สึกเหมือนเห็นดาวอยู่พักใหญ่ เขาสะบัดหน้าไล่ความมึนงง ทว่าตอนที่ก้มหน้าลง ของเหลวหนืดสีแดงฉานก็หยดแหมะลงบนพื้นโรงยิม
และความโกลาหลก็วิ่งเข้ามารุมลัอมพวกเขา
สึกิชิมะที่เป็นตัวการ – แต่หมอนี่มากวนประสาทเธอก่อนนี่ – ถูกสั่งให้พากัปตันทีมแมวไปที่ห้องพยาบาล
เธอยืนกอดอกขณะเอนแผ่นหลังพิงกำแพง ใบหน้าขาวมุ่ยมู่ลงน้อยๆ ขณะดวงตาทอดมองเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงพยาบาลในสภาพที่มีสำลีแท่งยัดจมูก
“ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ” คุโรโอะเอ่ยบอก
เธอยืนกอดอกขณะเอนแผ่นหลังพิงกำแพง ใบหน้าขาวมุ่ยมู่ลงน้อยๆ ขณะดวงตาทอดมองเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงพยาบาลในสภาพที่มีสำลีแท่งยัดจมูก
“ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ” คุโรโอะเอ่ยบอก
เธอไม่รู้ว่ากำลังเผลอแสดงสีหน้าแบบไหนออกไป
“เธอดูกังวล ฉันไม่เป็นไรสักหน่อย”
“อ่อนแอชะมัด โดนแค่นั้นเลือดกำเดาไหลได้ยังไง” ไม่วายบ่นอุบอิบพลางหลุบสายตาลงต่ำ—เธอไม่อยากจะสบตากับหมอนี่แล้ว
“ก็มือหนักขนาดนั้น...”
แปลกจัง ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ใบหน้าขาวใสของหญิงสาวก็เห่อร้อนขึ้นมาเฉยๆ
“เธอดูกังวล ฉันไม่เป็นไรสักหน่อย”
“อ่อนแอชะมัด โดนแค่นั้นเลือดกำเดาไหลได้ยังไง” ไม่วายบ่นอุบอิบพลางหลุบสายตาลงต่ำ—เธอไม่อยากจะสบตากับหมอนี่แล้ว
“ก็มือหนักขนาดนั้น...”
แปลกจัง ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ใบหน้าขาวใสของหญิงสาวก็เห่อร้อนขึ้นมาเฉยๆ
สึกิชิมะพ่นลมหายใจเฮือกก่อนจะคลายกอดอก—ยังไงซะ เรื่องที่ว่าเธอเป็นคนทำหมอนี่เลือดตกยางออกมันก็เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้
เด็กสาวก้าวเท้าเข้ามาหาคนที่นั่งอยู่บนเตียง มือบางสองข้างวางลงขนาบแก้มสากคนหนุ่มผมสีเข้มแล้วเชยขึ้น
ใบหน้าขาวโน้มลงนิดหน่อยเพื่อสำรวจอาการของอีกฝ่าย
เด็กสาวก้าวเท้าเข้ามาหาคนที่นั่งอยู่บนเตียง มือบางสองข้างวางลงขนาบแก้มสากคนหนุ่มผมสีเข้มแล้วเชยขึ้น
ใบหน้าขาวโน้มลงนิดหน่อยเพื่อสำรวจอาการของอีกฝ่าย
“ไหนดูสิ เลือดหยุดหรือยัง”
คุโรโอะไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงกลืนน้ำลายลงคอ สบตามองกับนัยน์ตาคู่สีอ่อนของเด็กสาวของหน้าที่เลื่อนเข้ามาใกล้กว่าที่เคย
สึกิชิมะหน้าแดง—ไม่รู้ทำไม
“จะยอมบอกได้หรือยังว่าเธอชื่ออะไร?”
“ยุ่ง”
อ่า ไม่หลงกลสักที
แต่ที่เลือดกำเดาไหลก็คุ้มอยู่มั้ง?
end.
คุโรโอะไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงกลืนน้ำลายลงคอ สบตามองกับนัยน์ตาคู่สีอ่อนของเด็กสาวของหน้าที่เลื่อนเข้ามาใกล้กว่าที่เคย
สึกิชิมะหน้าแดง—ไม่รู้ทำไม
“จะยอมบอกได้หรือยังว่าเธอชื่ออะไร?”
“ยุ่ง”
อ่า ไม่หลงกลสักที
แต่ที่เลือดกำเดาไหลก็คุ้มอยู่มั้ง?
end.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
