Najb. znane dzieło sztuki z Łotwy:
Jānis Valters, „Zemnieku meitene” (Młoda wieśniaczka, ok. 1904, olej na płótnie, 103 x 125 cm, Łotewskie Narodowe Muzeum Sztuki w Rydze).
W 2018 r. obraz zrobił furorę w paryskim Musée d'Orsay. Francuzi się w nim zakochali.
Dlaczego? Wątek⬇️
Jānis Valters uchodzi za czołową i najb. tajemniczą postać sztuki łotewskiej. Dorastał w niemieckim środowisku łotewskiej Jelgavy. Jego ojciec był łot. kupcem, ale po matce (z pochodzenia niem.-łotewskiego) V. posiadał obywatelstwo niem. Mimo to od młodości zaangażował się w
łot. działalność narodową. Wraz innymi łot. twórcami stworzył w 1891 grupę art. Rūķis o „silnym duchu etnicznym i narodowym entuzjazmie”. Począt. poświęcił się malarswu rodzajowemu. Najważ. obrazami z tego okr. były „Kąpiący się chłopcy” i „Wiosna/Sierota” (na ilustr.) Po śmierci
rodziców, rozpadzie małżeństwa i wstrząsach rewolucji 1905, a w konsekw. zubożeniu rynku zbytu i nieporozumieniach w środowisku art. V. wyemigrował do Niemiec, gdzie tworzył jako Johann Walter-Kurau.
Od 10.04.2018 do 15.07.2018 w Muzeum d'Orsay w Paryżu prezentowano wystawę pt.
„Âmes sauvages. Le symbolisme dans les pays baltes" (Nieujarzmione dusze. Symbolizm w krajach bałtyckich). Ekspozycja składała się z ponad 160 dzieł malarstwa, rzeźby i grafiki. „Młoda wieśniaczka” od początku przyciągnęła największą uwagę. Już wcześniej zdecydowano, że wizerunek
dziewczyny stanie się głównym motywem folderów, plakatów i innych materiałów reklamowych. Dla 250 tys. zwiedzających obraz stał się główną atrakcją i magnesem.
„Są widzowie, którzy postrzegają tę pracę jako taką dekoracyjną kompozycję pejzażową” – komentowała zamieszanie
Kristiāna Ābele – łot. historyk sztuki i autorka biografii Valtersa. Ale „są inni – dodała, - którzy skupiają się na tajemniczym wizerunku milczącej dziewczyny, widząc w nim, powiedzmy, groźny, albo jakiś przerażający los”. Ābele zwróciła też uwagę na to, że postać na pierwszym
planie to z jednej strony mała dziewczynka, ale „zespolenie sylwetki z pejzażem sprawia, że jej wizerunek jest duży, jakby cały świat należał do niej”. Inni rozszyfrowali tajemnicę idąc dalej. Pisano, że z tyłu widać ojca dziewczynki zajętego pracą. Ok. 14-letnia postać
dziewczynki wyróżnia się na złocistym tle lasu. Ubrana jest odświętnie. „Wkrótce wszystko się zmieni, a ona zastanawia się, jak będzie – poza domem, w szkole w Jelgavie, w kupionej sukience, z fryzurą młodej damy z miasta i osobliwie asymetrycznym kształtem nakrycia głowy, który
sprawia, że tak ciekawie wtapia się w leśny zakątek.” Podkreślano uniwersalność przeżyć młodych ludzi opuszczających rodzinne gniazdo: „ten próg był doświadczany niezliczoną ilość razy na całym świecie”. Kurator wystawy mówił o tajemniczym wyrazie twarzy dziewczynki, przywołując
inne dzieła sztuki, od Sfinksa począwszy. Myślę, że ważne jest coś jeszcze. Młoda dziewczyna swój na wpół odważny, na wpół nieśmiały wzrok kieruje na wprost, w kierunku, w którym idzie. Mieszanka zdecydowania i niepewności między wybraną przyszłością, a rodzinnym, uporządkowanym,
wiejskim życiem za plecami. Jej oczy patrzą na nas jakby z pytaniem. Choć równocześnie ześlizgują się z nas, bo cel mają w dali. „I w tej grze potężnych elementów– mówi Ābele - tworzy się bardzo silny, wyrazisty nastrój, w którym każdy z nas poczuje coś innego, ale to nie pozwala
nam to odejść, sprawia, że słuchamy, sprawia, że patrzymy”. Dlaczego także „słuchamy”? Na tym obrazie, podobnie jak w przyp. innych dzieł V. dopatrzono się rytmu, harmonii i lekkości związanej z muzykalnością artysty. Odgłosy przyrody i koszenia zboża w kontraście z ciszą
towarzyszącą bohaterce wywołują nieuchwytne napięcie. Jak ujął to jeden z łot. krytyków w 1902 r.: "Valters wydaje się odróżniać jeden dźwięk od bogatych akordów natury - to sprawia, że obraz pęcznieje, rośnie, brzmi". Jeszcze jako dziecko V. nauczył się grać na skrzypcach. Po
wyjeździe do Niemiec poczatk. zarabiał na życie grając na tym instrum. w Operze Drezdeńskiej i udzielając lekcji. Jego drugą żona była skrzypaczką. Obraz „Młodej wieśniaczki” podarował pierwszej żonie jako wspomn. z dzieciństwa…
"Dziecko-wieś-skrzypce-literatura" - skojarzenie,
zabawmy się w nie na koniec.
Z czym się Państwu te słowa kojarzą?
To dosyć proste: Janko Muzykant.
O obrazie Jacka Malczewskiego na podstawie noweli Henryka Sienkiewicza w kolejnym wątku.
(na ilustr. znaczki Poczty Łotewskiej, 2019)
Dziękuję i zapraszam
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Proszę się dobrze przyjrzeć:
Sandro Botticelli „Narodziny Wenus” (ok. 1485, tempera na płótnie, 172,5 × 278,5 cm, Galleria Degli Uffizi we Florencji).
W 2018 r. stojący przed tym arcydziełem turysta doznał nagłych zawrotów głowy i zawału serca.
Co się wydarzyło? Wątek ⬇️
Przedstawiona na obrazie bogini uznawana jest od czasu Renesansu za ideał kobiecej urody. Niedaleko, zwiedzając Florencję, można zobaczyć inne arcydzieło – uchodzące za wzór męskiego ciała dzieło „Dawid” Michała Anioła.
Florencja, nawet wśród innych miejscowości kipiącej od
zabytków Italii, wyróżnia się wielkim nagromadzeniem skarbów sztuki. Znajdziemy się tu 61 muzeów, 214 pałaców i wież, 167 kościołów i klasztorów. Wszystkie wypełnione po brzegi obrazami Botticelliego, Giotta czy Fra Angelico.
W 1817 r. francuski pisarz Henri-Marie Beyle - ps.
Długo się zastanawiałem, czy opublikować ten tekst.
Dotykam rzeczy arcyistotnej, związanej z jedną z najważniejszych dla naszej historii i pamięci postaci. Przyznaję, że odkrycie źródła inspiracji dla obrazu Jana Matejki „Rejtan – Upadek Polski" było to dla mnie szokiem.
Wątek⬇️
Przeprowadziłem dogłębną kwerendę materiałów, tych z czasów Matejki, i tych młodszych, w których autorzy omawiają ukończone w 1866 r. dzieło.
Nigdzie nie znalazłem najmniejszej wzmianki o tym, o czym chciałbym Państwu powiedzieć. Sądzę, że źródłem inspiracji dla „Rejtana” był
obraz największego XVIII wiecznego artysty angielskiego Williama Hogartha (1697-1764) „The Madhouse” (W domu dla obłąkanych) – ósmy, ostatni w cyklu malarskim zatytułowanym „The Rake's Progress” (Kariera rozpustnika).
...
Hogarth nazywany „Szekspirem malarstwa” był prekursorem
Arcydzieło malarstwa, Jean-François Millet „L'Angélus” (Anioł Pański) 1857-59, olej na płótnie. Zdawałoby się, że wyobraża prosty w odbiorze, religijny przekaz. Obraz stał się jednak prawdziwą obsesją Salvadora Dali, za którego namową wykonano badanie RTG. Co się okazało? Wątek⬇️
Millet ur. się w 1814 w osadzie Grouchy w pobliżu Cherbourga, w chłopskiej rodzinie gospodarującej na ziemi położonej na wyniosłym brzegu Normandii, tuż nad kanałem La Manche. Początkowo tworzył sceny mitologiczne, portrety i pejzaże nie znajdując uznania Salonu. Dopiero gdy
zaczął malować nowatorskie, nastrojowe kompozycje z życia wsi, sytuacja się odmieniła. Najbardziej znaną stała się praca „Kobiety zbierające kłosy” (1857).
„Pomysł na „Anioł Pański” – wspominał Millet – przyszedł mi do głowy, kiedy przypomniałem sobie, że moja babcia słysząc
Arcydzieło malarstwa australijskiego. Tryptyk „The Pioneer” Fredericka McCubbina (1904 r., 225.0 cm × 295.7 cm, olej na płótnie). Jedno z najbardziej cenionych dzieł z Antypodów. Opowiada o nieuniknionym przemijaniu ludzkiego życia i skrywa w sobie nieodgadnioną zagadkę. Wątek ⬇️
F. McCubbin urodził się w Melbourne, jako 3. z ośmiorga dzieci piekarza Alexandra McCubbina. Po ukończ. studiów plast. tworzył krajobrazy, w których przedst. melancholijne motywy związane z pionierskim czasem osiedlania się Europejczyków w Australii. Zakochał się w młodej
Irlandce Annie Lucy Moriarty, w długich ciemnobrązowych włosach i uśmiechniętych, brązowych oczach. Nie tylko uroda go pociągała – Annie była dziewczyną inteligentną i żywiołową, ochoczo wspierającą F. Po 4 latach, w 1889 r. wzięli ślub w jezuickim kościele św. Ignacego położonym
Wątek! 2017 r. 30-letni Niemiec o imieniu Marco natknął się na artykuł w berlińskiej prasie ze zdjęciem profesora, którego rozpoznał z dzieciństwa. Pierwszą rzeczą, jaką zauważył, były usta mężczyzny. Takie jak u przybranego ojca Marco. Cienkie, prawie nieistniejące, co M. zawsze
uważał za odrażające. Ze zdumieniem przeczytał, że osoba na zdjęciu to prof. Helmut Kentler jeden z najb. wpływ. seksuologów w DE. W tekście opisano głośny raport o „eksperymencie Kentlera”. Od końca lat 60. Kentler umieszczał zaniedbane dzieci w rodzinach zastępcz. prowadzonych
przez pedofilów. Eksperyment zatwierdził i wspierał finansowo przez Senat Berliński. Zapis rozmowy z 34-letnim dziś Marco opublikowała 19 lipca 2021 Rachel Aviv w „The New Yorker”.
Jako dorosły Marco płakał tylko raz. „Gdyby ktoś miał przy mnie umrzeć, oczywiście chciałbym