Thread by @ActeSansParoles

ترجمه‌ی فارسی مقاله‌ی #charliehebdo
#بگذارید_حرف_بزنیم: کلافگی زنانِ بی‌حجاب

این هشتگ، #MeToo‌ ای است در مورد "آزار نوع پوشش". صدای زنانِ خاورمیانه‌ بلند شده است، زنانی که یا در غرب زندگی میکنند یا در کشور خودشان، زنانی که مجبور به پوشیدن حجاب بودند یا هنوز هم هستند
#LetUsTalk

آن‌ها می‌گویند که حجاب اسلامی یک پوشش پیش پا افتاده یا نوعی "آزادی برای زنان" نیست. آن‌ها امیدوارند که صدایشان به گوش آن دسته از فمینیست‌هایی برسد که این شعار را تکرار می‌کنند که "حجاب یک انتخاب" است.
#LetUsTalk

همه چیز با اپیزود جدیدی از بزدلی روشنفکرانه در مقابل اتهام اسلام‌هراسی شروع شد. پس از اینکه ژورنال پزشکی کانادایی روی جلدش عکسی از کودکی که حجاب بر سر دارد گذاشت، #Sherif_Emil جراح، نامه‌ای به مجله نوشت با این تیتر: از ابزار سرکوب به عنوان نماد گوناگونی و ادغام شدگی استفاده نکنید

این جراح در مقابل استفاده‌ از این عکس در بزرگترین مجله‌ی پزشکی کانادا برآشفت و گفت: "در نظر گرفتن حجاب به عنوان نماد گوناگونی و ادغام به یک ژست آزادی‌خواهی تبدیل شده؛ درحالیکه حجاب، نقاب و روبنده ابزارهایی برای سرکوب میلیون‌ها زن و دختر در جهان هستند که حق انتخاب ندارند".

در پاسخ، سازمان ملی مسلمانان کانادا، خواستار حذف فوری متن این پزشک از روی سایت ژورنال شد. متن به سرعت پاک شد و سردبیر مجله از علنی کردن سخنان "اشتباه، آزاردهنده و توهین آمیزِ" پزشک عذرخواهی کرد.
این بار اما، بزدلیِ عده‌ای باعث برخاستن صدای شجاعانه‌ی گروهی دیگر شد.

عداه‌ی زیادی از زنان خاورمیانه‌ی ساکن غرب به این اتفاق واکنش نشان دادند و جنبش بزرگی روی شبکه‌های اجتماعی راه انداختند تا صدایشان را در مورد مسائلی که زندگی‌شان را تحت تأثیر قرار داده به گوش ما برسانند؛ موضوعاتی مانند نوع پوشش مذهبی. جنبش #LetUsTalk در عرض چند روز همه‌گیر شد.

فعال ایرانی، #مسیح_علینژاد، با این توییت به سانسور نامه‌ی پزشک واکنش نشان داد: "در ایران، به من می‌گفتند که اگر حجاب نگذارم از مدرسه اخراج می‌شوم، زندانی می‌شم، کتک می‌خورم و مرا از کشورم بیرون می‌کنن. در غرب به من می‌گویند که تعریف کردن داستان زندگی‌ام باعث #اسلام‌هراسی می‌شود."

"من زنی هستم از خاورمیانه و از ایدئولوژی اسلامی می‌ترسم. #بگذارید_حرف_بزنیم".
این توییت مسیح علی‌نژاد به همراه عکسی از کودکی‌اش که حجاب بر سر داشت، الهام‌بخش سیل عظیمی از اعتراف‌های مشابه شد. توییتش بیش از سی هزار بار لایک خورد و هشتگ #LetUsTalk شروع به پخش شدن کرد.

رعنا احمدی، زن سعودی مهاجر، نوشت "عادت داشتم یواشکی حجاب از سر بردارم تا باد را در موهایم احساس کنم، این ایدئولوژی زندگی‌ام را از من دزدید". زن دیگری می‌نویسد "آلمان، جایی‌ست که میتوانم زیر آفتاب بدون حجاب قدم بزنم، حجابی که در عربستان سعودی به من حس شهروند درجه دو بودن می‌داد"

بسما ناصر که امروز در فرانسه زندگی می‌کند می‌نویسد "در یمن، مجبور بودم از سن شش سالگی حجاب بگذارم و از سن سیزده سالگی روبنده. وقتی تصمیم گرفتم روبنده را بردارم نیمی از خانواده‌ام مرا رها کردند. وقتی حجاب را هم از سر برداشتم همه‌‌ی اطرافیانم را از دست دادم."
#LetUsTalk

صدها داستان مشابه روی توییتر به اشتراک گذاشته شده که از یک سو سخنان مدافعین #اسلام‌گرایی که دست‌آویزشان #اسلام‌هراسی است را نقض می‌کنند و از سوی دیگر در مقابل آن دسته از فمینیست‌های غربی می‌ایستد که کورکورانه شعار "حجاب یک انتخاب است" را تکرار می‌کنند.
#LetUsTalk

#مسیح_علینژاد به #charliehebdo می‌گوید "اگر بخواهم صادق باشم، فکر نمی‌کردم که پیغامم چنین موجی را به راه بیاندازد. این بار فقط زنان ایرانی نیستند که سخن می‌گویند. این جنبش، تعداد زیادی از زنان کشورهای مسلمان یا جوامع مسلمان در غرب را به هم پیوند داده. این داستان‌ها پر است از درد"

"سعی می‌کنیم به دنیا بفهمانیم که ما، زنانی که تحت قوانین اسلامی زندگی کردیم، این ایدئولوژی را بهتر از هر کسی می‌شناسیم و حق داریم از هر وحشی‌گری‌ای که از آن رنج برده‌ایم بترسیم. من حق دارم داستانم را تعریف کنم!"
#LetUsTalk

آن‌ها میخواهند داستان زندگی‌شان را بگویند بدون اینکه متهم به #اسلام‌هراسی شوند. آن‌ها می‌خواهند صدایشان به گوش فمینیست‌های غربی برسد، فمینیست‌‌های بسیاری‌ که قوانین مذهبی جنسیت‌زده را می‌گیرند و آن را به شکل سَمبلی از "توانمندسازی" قالب می‌کنند.
اکانت @Aghdas_K به شارلی می‌گوید:

"هشتگ #LetUsTalk روی صحبتش با غربی‌هاست، بخصوص فمینیست‌ها. درخواستش این است که با زنانی که توسط قوانین اسلامی سرکوب شده‌اند متحد باشید‌. من مجبور بودم در کشور خودم سکوت کنم و حالا در دنیای آزاد باز هم مجبورم، و این خیلی دردناک‌تره". @shammi121 ژورنالیست بنگلادشی در آلمان می‌گوید:

"تصمیم گرفتم به این جنبش بپیوندم به این امید که فمینیست‌های غربی رنج و درد ما و معنای واقعی حجاب را بفهمند، و دست از ترویج آن با عنوان حمایت از گوناگونی (diversity) و اقلیت‌ها بردارند. دانشجوی یمنی در فرانسه می‌گوید "بعضی جریان‌های سیاسی در فرانسه حجاب را یک انتخاب می‌پندارند و

جزئی از فرهنگ عرب، ولی این اشتباه است. چطور میتوانیم بگوییم که حجاب یک انتخاب شخصی است درحالیکه گزینه‌ی دیگری وجود ندارد و سرپیچی از حجاب در بسیاری از کشورها جرم است؟".
حتی در غرب هم با اینکه سرپیچی از حجاب به صورت قانونی جرم نیست، بسیاری از زنان با هشتگ #LetUsTalk میگویند که

حق انتخاب نداشته‌اند. دبوراه از انگلستان در توییتش می‌گوید "در ۲۸ سالگی مسلمان شدم، تمام قوانینش را پذیرفتم و انجام دادم. حجاب برایم هیچ وقت یک گزینه نبود. همیشه رعایش کردم تا اواخر ازدواجم که گاهی در تنهایی بی‌حجاب می‌شدم. وقتی همسرم فهمید گفت که این یک دلیل موجه برای طلاق است".

یاسمین محمد که بعد از فرار از یک ازدواج اجباری، فعال حقوق زنان شده است می‌گوید که در غرب، زنان جوامع مسلمان، می‌توانند مجبور به رعایت حجاب شوند، اما نه از طریق قانونی، بلکه با فشارهای اجتماعی که میگوید فقط فاحشه‌ها حجاب ندارند و تا در جهنم تا ابد می‌سوزند.

واقعیت این است که درحالیکه زنان ایران به دلیل برداشتن حجابشان به زندان می‌روند و زنان افغانستان در مقابل طالبان مقاومت می‌کنند، ما در غرب مشغول ترویج حجاب در مُد، تبلیغ‌ها و رسانه‌ها هستیم و به خودمان بابت رواداری‌مان (tolerance) تبریک می‌گوییم.
#LetUsTalk

و زنان خاورمیانه که در غرب دارند با جرات ضد پوشش اسلامی سخن می‌گویند توسط اسلام‌گراهای راستی و "پیشروهای" چپی وادار به سکوت می‌شوند. بگذارید حرف بزنند!
#LetUsTalk
#بگذارید_حرف_بزنیم

charliehebdo.fr/2022/01/societ…