Kinderen maken contact met de wereld met hun lijf, tastend, bewegend. Ze voelen ragfijn wat liefde, veiligheid en warmte zijn, wanneer ze alleen zijn of in contact met de ander. Spelenderwijs en in beweging leren ze nieuwe dingen.
Dit, terwijl de talige kant bij kinderen nog volop in ontwikkeling is. Al deze aspecten maken dat #haptotherapie geschikt is voor #kinderen/#jongeren die worstelen met wat ze voelen.
Sommige kinderen en jongeren zijn met haptotherapie begonnen omdat ze, bijvoorbeeld: eenzaam zijn, vaak onzeker, verdrietig, gespannen, bang of boos zijn. Of ze kunnen moeilijk hun plek vinden op school of binnen het gezin, zich niet gehoord of begrepen voelen,
heel druk zijn of juist heel stil, hun eigen grenzen niet kennen, pesten of worden gepest. Ook kinderen die gauw afgeleid worden, niet luisteren of juist erg volgzaam zijn of overrompeld worden door hun eigen emoties.
Weer andere kinderen komen omdat ze onhandig bewegen of moeite hebben met een lichamelijke beperking of ziekte.
Omdat haptotherapie lijfelijke ervaringen biedt, is het zelfs geschikt voor kinderen die te jong zijn om te snappen waar het over gaat. Ze kunnen het wel voelen en hun lichaam leert ervan ook als ze het niet snappen.
Bij kinderen worden dezelfde werkvormen ingezet als bij volwassenen, wel vaak op een lichtere, speelse manier.
Veel haptotherapeuten die met kinderen werken, werken net als ik mét een ouder erbij. Dit heet ‘#Haptotherapie voor #kind en #ouders’, oftewel #HKO.
Ik begeleid de ouders om de oefeningen te doen met het kind. Dit draagt bij aan hun contact, maakt gebruik en stimuleert co-regulatie en draagt bij aan de hechting. Het liefst werk ik met beide ouders om de beurt. De dynamiek met ieder ouder is natuurlijk anders en waardevol.
Lieve mensen,
De afgelopen dagen heb ik mijn best gedaan hier zoveel mogelijk kennis over mijn vakgebied te delen. Dit deed ik met alle liefde. Vanwege de manier waarop dit account beheerd wordt, stop ik er nu helaas mee.
Hartelijk dank voor jullie aandacht en de enorm veel likes en hartverwarmende reacties en belangstelling de afgelopen dagen, hier en via andere kanalen. Ik weet hoeveel mijn bijdragen hebben betekend voor de nodige mensen en hier ben ik dankbaar voor.
Al zou er maar 1 persoon zijn die hierdoor meer in vrede met zichzelf zou kunnen leven, dan was het meer dan de moeite waard!
#Haptotherapie is een behandelmethode voor mensen die voor wat voor reden dan ook worstelen met hun gevoel. Het is een specifieke toepassing van haptonomie (Zie mijn bericht van gisteren).
Haptotherapie combineert fysiologie en psychologie en voegt toe een eigen theorie, theorie die voor het eerst in de jaren 50 ontwikkeld is door Frans Veldman.
Haptotherapie helpt je inzicht te krijgen in wat je beweegt & raakt (Letterlijk & figuurlijk). Gebruikmaken van je voelend vermogen word je bewust van signalen die je lichaam je geeft over hoe het met je gaat. Je leert bewuster affectief contact te maken met jezelf & anderen.
Laat ik beginnen met iets over mezelf te vertellen. Mijn naam is voluit Alexander van Straten. In tegenstelling tot wat sommige van de volgers op mijn eigen account (@net_arts) denken, ben ik al sinds 2000 arts en sinds 2008 radioloog.
Tijdens mijn opleiding tot radioloog in het LUMC en het toenmalige Kennemer Gasthuis in Haarlem, ben ik gepromoveerd op MRI bij aangeboren hartafwijkingen en na mijn opleiding heb ik een fellowship thoraxradiologie (beeldvorming van hart en longen) gedaan
Ik was vervolgens enige tijd staflid in het LUMC waar ik naast mijn werk als thoraxradioloog ook wetenschappelijk onderzoek deed en colleges gaf aan geneeskunde studenten. Na Leiden ben ik verhuisd naar Limburg waar ik enkele jaren heb gewoond en gewerkt.
Ik heb hier het woord weinig gebruikt. Ik denk dat dat wat uitleg nodig heeft. Weinig is relatief. Ambulante ondersteuning is geen 24 uurs zorg en wij begeleiden inprincipe op afspraak. Daarnaast is er, zoals ik verteld heb, een opstart en steunpunt en een nachtdienst.
Is zelfstandig wonen altijd verantwoord? Nee, absoluut niet. Maar zolang er geen curator is en mensen het zelf kunnen bepalen kunnen wij hooguit een gesprek aan gaan, maar zij beslissen uiteindelijk zelf. Daar zit voor ons ook vaak een dilemma. Wij hebben te maken met de wet>
Wet zorg en dwang, je kan niet zomaar iemand verplaatsen, we hebben te maken met de eigen wens van de cliënt (autonomie) wat heel belangrijk is.
Probeer maar eens voor te stellen dat er iemand is die tegen jou zegt dat je niet kan wonen waar je nu woont omdat zij dat vindt. >
Mensen met een licht verstandelijke beperking hebben, itt de matige en ernstig verstandelijk beperkten, geen curator. Soms is er een mentor, vaak een financieel bewindvoerder. Maar in het algemeen hebben zij, net als jij en ik, zelf zeggenschap over hun leven. Dezelfde rechten >
En plichten. Ze kunnen je buren zijn, soms je collega. Degene naast je in het ov of in de winkel.
Iemand met een lvb als buur hebben kan lastig zijn. Geregeld zijn er problemen met overlast. Vaak vinden buren dat wij, als begeleiders, daar wat mee moeten. Maar dat kunnen wij >
Niet. We kunnen motiveren, activeren, ondersteunen en vertalen. Maar dwingen kunnen wij niet.
Toch vind ik het belangrijk dat ik bereikbaar ben voor buren bij overlast. Als ambulant begeleider zien wij de cliënt weinig, info vanuit de buurt kan ons wel helpen in de >
Op de vrijdag heb ik normaal gesproken de opstartdienst. Vandaag niet ivm oudejaarsdag.
Wat houd de opstart in?
Een klein groepje cliënten heeft 's ochtends kort hulp nodig, het is enorm lastig om dit in de persoonlijke ondersteuning vorm te geven, dus hebben we er voor >
Gekozen om hier een dienst voor te maken.
Tijdens de opstart kunnen we cliënten helpen die 's morgens even een praatje nodig hebben voor ze gaan werken/dagbesteding gaan. Ondersteunen bij het nemen van medicatie, wat wondverzorging (pleisters vervangen, verband aanleggen) >
Een aantal cliënten worden gebeld. Even checken hoe het gaat, wat gaan ze vandaag doen. Is er ondersteuning nodig?
In het verleden hadden we een cliënt die we douchte en hielpen meet aankleden, soms gaat het om schoenen aantrekken of steunkousen.