#சித்திரையில்_தான்_தமிழ்ப்புத்தாண்டு
இக்கட்டுரை முற்ற முழுக்க ஒரு வரலாற்று ஆய்வே. சித்திரை மாதம் முதல் தேதியன்று பிறக்கின்ற புத்தாண்டைத் தமிழ்ப் புத்தாண்டு என்று குறிப்பிடுவது சரியா என்ற ஒரு விவாதம், கடந்த நூற்றாண்டில் தமிழறிஞர்களிடையே எழுந்தது. உண்மையில், தையோ சித்திரையோ,
சங்க
காலத்தில் புத்தாண்டு என்று ஒரு பண்டிகை கொண்டாடப் பட்டதற்கான எவ்வித ஆதாரமும் இல்லை! ஆனால் சிறுபொழுது, பெரும்பொழுது எனக் காலத்தைக் கணித்த முன்னோர்கள், குறிப்பிட்ட மாதத்திலிருந்து தான் 12 மாதக் கணக்கைக் ஆரம்பித்திருப்பர் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. அம்மாதம் எது? சங்க இலக்கியங்களில் தை
நீராடல் எனப்பட்ட பாவை நோன்பு சிறப்பாகக் குறிப்பிடப் படுகிறது. ஆனால் அதனைச் சூரிய வழிபாட்டுடன் தொடர்பு படுத்துவதற்குரிய குறிப்போ, புத்தாண்டு தொடங்குகிறது என்று அனுமானிப்பதற்கு அடிப்படையான சூரியனின் வடக்கு நோக்கிய நகர்வு (உத்தராயனத் தொடக்கம்) தை மாதம் முதல் தேதியன்றுதான் நிகழ்கிறது
என்பது பற்றிய குறிப்போ சங்க இலக்கியங்களில் காணப்படவில்லை. எனவே சங்க இலக்கியங்கள் குறிப்பிடும் தைந்நீராடலுக்கும் புத்தாண்டுப் பிறப்பிற்கும் தொடர்பில்லை என்பது வெளிப்படை. அவ்வாறாயின், தை மாதப் பிறப்பினைத் தமிழ்ப் புத்தாண்டாகத் தமிழறிஞர்கள் சிலர் முடிவு செய்ததற்கு என்ன அடிப்படை
இருக்கக்கூடும் என யோசித்தால், ஆங்கில வருடப் பிறப்புக் காலமாகிய ஜனவரி மாதத்தினையொட்டித் தை மாதம் வருவதாலும், விக்ரம சகாப்தம், சாலிவாகன சகாப்தம் முதலியன எல்லாம் காலாவதியாகிப் போய் ஐரோப்பிய சகாப்தம் - சொல்லப்போனால் கிறிஸ்துவ யுகம் - அகிலத்தையே ஆக்கிரமித்து விட்டதாலும், அதற்கு ஒத்து
வருகிற வகையில் நமது பழம் மரபுகளுக்குப் புதிய விளக்கமளிக்கிற ஓர் ஒத்திசைவே இதற்கு அடிப்படையாக இருந்திருக்க வேண்டும் எனத் தோன்றுகிறது. 7ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்கிய பக்தி இலக்கியக் காலகட்டத்தில் மார்கழி நீராடல் நோன்பாகப் பரிணமித்த தை மாதப் பாவை நோன்புக்கும், உழவர் திருநாளாகக் கருதிக்
கொண்டாடப் படுகின்ற பொங்கல் திருநாளுக்கும் இடையே உள்ள தொடர்பு என்ன என்று புரிந்து கொள்வது அவசியம். மார்கழி நீராடல் மரபு வைணவ சம்பிரதாயத்தில் கண்ணன் வழிபாட்டோடு தொடர்பு படுத்தி முதன்மைப்படுத்தப்படுகிறது. மார்கழி நீராடல் மரபில் கண்ணனின் அண்ணன் பலராமனுக்கும் ஈர் இடம் உண்டு. பலராமன்
சங்க இலக்கியங்களில் வாலியோன் (வெள்ளையன்) என்ற பெயரில் குறிப்பிடப்படுகிறான். அவனுடைய ஆயுதம் ஏர்க்கலப்பை ஆகும். (நாஞ்சிற்பனைக் கொடியோன் - புறநானூறு 56:4) அதாவது அவனே சங்ககால விவசாயக் கடவுள் ஆவான்.
பலராமனை "புஜங்கம புரஸ்ஸர போகி' எனக் 9ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பராந்தக வீர நாராயண
பாண்டிய மன்னனின் தளவாய்புரச் செப்பேடு' குறிப்பிடுகிறது. எனவே, போகிப் பண்டிகை என நாம் குறிப்பிடுவது பலராமனுக்கு உரிய விழாவே தவிர பரவலாகக் கருதப்படுவது போல இந்திரனுக்கு உரிய விழா அன்று. இந்திர விழா சித்திரை மாதப் பூர்ணிமையன்று நிகழ்ந்தது என்பது சிலப்பதிகாரத்தில் தெளிவாக குறிப்பிடப்
படுகிறது. எனவே, மார்கழித் திங்களின் இறுதி நாளன்று கொண்டாடப்படும் போகிப் பண்டிகை விவசாயக் கடவுளான பலராமனுக்கு உரிய விழாவே. (எனவே சமத்துவ பொங்கல் எல்லாம் கிடையவே கிடையாது. பொங்கல் இந்துப் பண்டிகை மட்டுமே.)
சோழராட்சியின் போது தைப் பொங்கல் விழா தமிழர் திருநாளாக கதுதப்பட்டதா, தமிழ்ப்
புத்தாண்டு என்பது தைப் பொங்கலன்று தொடங்கிற்றா? இவை இரண்டிற்குமே தெளிவான விடை ‘அல்ல’ என்பதுதான். சூரியன் தட்சிணாயனத்திலிருந்து உத்தராயனத்திற்குத் திரும்புகின்ற நாள் என்ற காலக் கணக்கீட்டின் அடிப்படையில் தை மாதம் முதல் தேதிக்கு முக்கியத்துவம் வழங்கப் படுகின்றது. பிற்காலச் சோழர்
ஆட்சியில் நடைமுறைக்கு வந்துவிட்டது என்பது உண்மையே. சூரிய குலத்தைச் சேர்ந்தவர்களாகச் சொல்லப்படும் சோழர்களின் ஆட்சியில் முதன்மையான நிர்வாகப் பதவியை வகித்த சேக்கிழார் நாக தெய்வத்தைத் தமது குல தெய்வமாகக் கொண்டவர் ஆவார். அப்படி இருக்க சேக்கிழார் தம் பெரிய புராணத்தில் ஓரிடத்தில் கூடத்
தைப் பொங்கல் விழாவை முதன்மைப் படுத்தியோ, தமிழகத்தின் நெற்களஞ்சியமான தஞ்சைப் பகுதியின் உழவர்கள் கொண்டாடிய முதன்மையான ஒரு விழாவாகவோ குறிப்பிடவில்லை. ஆட்டை வட்டம் எனப்படும் ஓர் ஆண்டின் சுழற்சியை - 360 பாகைகளை - 90 பாகைகள் கொண்ட நான்கு பிரிவுகளாகப் பிரித்து, சித்திரை விஷு, தக்ஷிண
அயனம், ஐப்பசி விஷு, உத்தர அயனம் எனக் குறிப்பிடும் வழக்கம் பொயு 998ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்த தஞ்சை மாவட்டம் திருவலஞ்சுழி சேத்ரபால தேவர் கோயிற் கல்வெட்டில் பதிவு செய்யப் பட்டுள்ளது. இருப்பினும் இந்நாள் புத்தாண்டுத் தொடக்கமாகவோ தமிழர்க்கு மட்டுமேயுரிய திருநாளாகவோ கருதப்படவில்லை.
வரலாற்று உண்மைகளில் இருந்து நாம் சற்று கவனத்தைத் திருப்பிப் பருவ சுழற்சியை அடிப்படையாகக் கொண்ட இயற்கையின் காலக் கணக்கீட்டுக்கு வருவோம். சரி, சித்திரை தான் தமிழர் புத்தாண்டு என்பதற்கு என்ன ஆதாரம்? #சிலப்பதிகாரம்
சிலப்பதிகாரத்தில் (6ம் நூற்றாண்டு) இந்திர விழா சித்திரை பௌர்ணமியன்று
நிகழ்ந்தது என்பது தெளிவுபடக் குறிப்பிடப்படுகிறது. பருவங்களின் தலைவன் பிரஜாபதி என வேதங்கள் கூறுகின்றன. மகா பிரஜாபதி என இந்திரனைக் குறிப்பிடுவர். எனவே தான், பருவங்களின் தலைமைப் பருவம் தொடங்கும் சித்திரை மாதத்தில் இந்திரவிழா கொண்டாடப் பட்டிருக்க வேண்டும். மருத நிலத்தின் தெய்வமாக
இந்திரனையும், அந்நிலத்துக்குரிய பெரும் பொழுதாக இளவேனில் பருவத்தையும் குறிப்பிடுவதே தமிழிலக்கிய மரபாகும். #நெடுநல்வாடை
நெடுநவாடையில் வரும் ஒரு பாடலின் பொருளை சுருக்கமாகப் பார்த்தால், “வலிமையான கொம்பை உடைய ஆடு (மேஷம்) முதலான உடுத்தொகுதிகளின் ஊடாகச் சூரியன் இயங்கும் வான் மண்டலம்”
என்பதாகும். மேஷ ராசியே தலையான (முதல்) ராசி என்பது இதன் பொருள். மேஷ ராசியில் சூரியன் பிரவேசிக்கின்ற மாதத் தொடக்கமே புத்தாண்டின் தொடக்கமாகும். சூரியன் மேஷ இராசியில் நிற்கும் மாதம் சித்திரை என்பது யாவரும் அறிந்ததே! 12 தமிழ் மாதங்களும் சௌரமானத்தில் (சூரியன் சார்ந்து) குறிப்பிடப்படும்
போது, மேழம் (மேடம் - சித்திரை), விடை (இடபம் - வைகாசி), ஆடவை (மிதுனம் - ஆனி) என்று 12 தமிழ் இராசிப் பெயர்களிலேயே குறிப்பிடப் படுகின்றன. சங்ககாலத்தில், சித்திரையே முதல் மாதமாகக் கணிக்கப்பட்டது என்பதற்கு நெடுநல்வாடையின் இவ்வரிகளே சான்று! ரோமானிய நாகரிகத்தில் முதல் மாதமாகக் கருதப்
பட்ட ‘ஏரீஸ்' என்பது ஆடு (மேஷம்) என்றே பொருள்படும். இக்ஷ்வாகு மன்னர்களின் 3 - 4ஆம் நூற்றாண்டுக் கல்வெட்டுகளில் கிம்ஹ (கிரீஷ்ம), வஸ்ஸ (வர்ஷ), சரத் என்ற மூன்று காலங்கள் குறிப்பிடப்படுகின்றன. அதாவது கோடை, மழை, பனிக் காலங்களே இவ்வாறு குறிப்பிடப் பட்டன. இந்த வரிசையே தமிழ் இலக்கண
மரபிலும் இளவேனில் - முதுவேனில், கார் - கூதிர், முன்பனி - பின்பனி என்று சற்று விரிவாகக் குறிப்பிடப் படுகிறது. எனவே வானநூல், ஜோதிட அடிப்படையிலும் கோடைக்காலமே ஆண்டின் தொடக்கமாகும். #சீவகசிந்தாமணி
சீவக சிந்தாமணியில் (10 ம் நூற்றாண்டு) முக்தியிலம்பகத்தில் (3070 - 72), சீவகன் ஓராண்டுக்
காலம் தவம் செய்தது வர்ணிக்கப் படுகிறது. ஒரு வருடத்தை நான்கு மாதங்கள் கொண்ட மூன்று பருவங்களாகவே பிரித்தனர்.
"தீயுமிழ் திங்கள் நான்கு, வானம் நீர்த்திரள் சொரிந்திடு திங்கள் நான்கு, பனிவரை உருவி வீசும் மங்குல் சூழ் வாடை நான்காய திங்கள்'' என ஓராண்டுக்காலம் குறிப்பிடப்படுகிறது.
இங்கெல்லாம் கோடைக்காலமே முதலாவது பருவமாகக் குறிப்பிடப்படுகிறது. அதில் சித்திரையே முதலாவதாக இருந்தது. அதாவது வருடத்தின் முதல் மாதம். எனவே, பருவங்களின் சுழற்சியை அடிப்படையாகக் கொண்டு இயற்கையை ஒட்டி, சித்திரை மாதத்தைத் தொடக்க மாதமாகக் கொண்டமைந்த ஆண்டுக் கணக்கீடுதான் பூர்விகத் தமிழ்
மரபாகவும் இருக்க முடியும். தையைப் புத்தாண்டு ஆக்குவதற்காக, சித்திரைக்கு மதச்சாயம் பூசியது யாரென்று தான், உலகத்துக்கே தெரியுமே! மதம் சார்ந்த சித்திரைப் புத்தாண்டை அவர்கள் எதிர்க்கவில்லையாம் – விட்டுக் கொடுக்கிறார்களாம்! தமிழனின் பண்டிகையை தமிழனுக்கே விட்டுக் கொடுக்க இவர்கள் யார்?
16ஆம் நூற்றாண்டில் போர்ச்சுகீசியரின் ஆதிக்கத்தைத் தொடர்ந்து ரோமன் கத்தோலிக்க சமயக் கண்ணோட்டத்தில் ஏசுநாதர் பிறந்த கேப்ரிகார்ன் (மகர) மாதம் முதன்மைப் படுத்தப்பட்டு, ஜனவரியே கிறிஸ்து சகாப்தத்தின் முதல் மாதம் என்ற நிலை உருவாகிவிட்டது. 16ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பின் நிகழ்ந்த ஐரோப்பியக்
காலனி ஆதிக்க இனம் புரிந்த, இனம் புரியாத வகைகளிலெல்லாம் இந்தியச் சிந்தனையாளர் வர்க்கத்தை ஈர்த்து அடிமைப்படுத்திற்று. அதன் விளைவாக ஐரோப்பியர்கள் கைகாட்டுகிற திசையில் தமது தனித்த அடையாளத்தைத் தேடிக் காண்கிற முயற்சிகள் தொடங்கின. இந்தியா "தாழ்வுற்று வறுமை மிஞ்சி விடுதலை தவறிக்
கெட்டுப் பாழ்பட்டு நின்ற'' காலகட்டத்தில், "நேரங் கெட்ட நேரத்தில்'' மேற்க்கொள்ளப்பட்ட காலங்கள் பற்றிய கணக்கீட்டில் "தை மாதம் தான் தமிழர்களின் புத்தாண்டுப் பிறப்பு'' என்ற தவறான முடிவு விடையாகக் கிடைத்ததில் வியப்பில்லை. சார்பு நிலையால் ஏற்படும் மன மயக்கங்களில் ஆழ்ந்து விடாமல்
சுதந்திரமாக ஆராய்ந்தால் கிடைக்கும் விடை #சித்திரையில்தான்புத்தாண்டு
Edited from a post by
எஸ். ராமச்சந்திரன்
(கட்டுரையாளர்: தொல்லியல் ஆராய்ச்சியாளர்)
#MahaPeriyaba In Sanatana Dharma, the term annam is used for the English term 'food', but not as an equivalent. The term annam denotes and connotes physical and spiritual ramifications. Annam is not just something which is input to stomach and digested, but it includes everything
that is ingested by the ten senses and the mind. This is the reason our physical body is called ‘annamaya kosha’. A number of our scriptures talk about annam. The main emphasis is on the truth ‘What we eat, we become’. Kanchi Paramacharya, Sri Chandrasekharendra Saraswati Swami
took sannyasam and ascended the throne of Kanchi Kamakoti Peetham at the age of thirteen. From that day, until he attained videha mukti at the age of 100, he lived an exemplary life of strictest austerity. His daily main meal was often astonishingly simple: a small handful of
#MahaPeriyava
There were a number of shops such as a flower shop, a medical shop and others doing brisk business in front of Kanchi Matham many years go. The bank officials of Indian Bank had a desire to open a branch there and take care of the administration of the revenue and
expenses of the Matham. They expressed their wish to the Matham officials and got the approval. The conditions from the Matham was such that the bank should construct their own building in front of the Matham whatever shops were required to be vacated for this purpose, alternate
places were to be given to the shopkeepers without fail. The conditions were implemented, and the Bank branch was opened. Two years later, a couple came and stood before Sri Maha Periyava and said, Today is our wedding day. Maha Periyava should bless us They prostrated to him.
#தர்மம்#அதன்_அளவுகோல்
தர்ம குணம் படைத்த மாமன்னன் போஜன். மகளின் திருமணத்திற்காக மன்னரிடம் பணம் பெற எண்ணிய ஒரு விவசாயி மன்னரை காண தலைநகர் புறப்பட்டார்.
வழியில் பசித்தால் உதவும் என்று சில ரொட்டிகளை பொட்டலம் கட்டிக் கொண்டார். வழி நெடுக திருமணத்திற்கு வேண்டிய அளவு பணம் தர மன்னர்
சம்மதிக்க வேண்டுமே என்று கடவுளை வேண்டிக் கொண்டே வந்தார். பசி எடுக்கவே, ஒரு குளக்கரையில் அமர்ந்து எடுத்து வந்த ரொட்டியை சாப்பிட கையில் எடுத்தார். மனதிற்குள் இந்த உணவைக் கொடுத்த கடவுளுக்கு விவசாயி நன்றி சொன்னார். அப்போது நாய் ஒன்று அவர் எதிரில் எலும்பும் தோலுமாக வந்து நின்றது.
இரக்கப்பட்ட விவசாயி ஒரு ரொட்டியை அதனிடம் வீசினார். ஒரே விழுங்காக உள்ளே தள்ளிய நாய், மீண்டும் ஆவலுடன் பார்த்தது. இரக்கப்பட்ட விவசாயி அத்தனை ரொட்டியையும் கொடுத்து விட்டார், ஒரு நாள் சாப்பிடாவிட்டால் உயிரா போய்விடும் என்று நினைத்து. அரசர் அவர் தகுதிக்கு தானம் கொடுத்தால், பிரஜையான
#நாராயண_நாமம் இன்பம், செல்வம், புகழ், மற்றும் இவற்றிற்கெல்லாம் மேலான மோக்ஷத்தையும் தரவல்லது. ஸ்ரீ விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்தில் ஒரே ஒரு முறை மட்டுமே நாராயண நாமம் வருகிறது. இதற்கு வியாக்யானம் கூறும் ஸ்ரீ பராசர பட்டர் இது ஒரு குஹ்ய (ரகசிய) நாமம் என்று கூறுகிறார். இந்த நாமத்தின் அர்த்தத்தை
குரு முகமாக அறிய வேண்டும் என்கிறார். அர்த்தம் தெரியாவிட்டாலும் உள்ளன்போடு செய்யும் நாம சங்கீர்த்தனம் நமக்கு உரிய பலனை அளிக்கும். அதற்கு #அஜாமிளன் சரித்திரமே ஒரு நல்ல எடுத்துக்காட்டு. ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் 6வது காண்டத்தில் அஜாமிளோபாக்யனம் கூறப்பட்டுள்ளது. அஜாமிளன் பிறப்பால் அந்தணர்
குலத்தை சார்ந்தவர். ஒரு முறை யாக யக்ஞங்களுக்காக தர்ப்பை முதலியவற்றை சேகரிக்க அஜாமிளன் காட்டுக்கு சென்றார். அங்கே ஒரு தாசியை கண்டு அவளை மோகித்து, தன்னிலை மறந்து, அவளுடனேயே வாழ்கிறார். அந்த தாசிக்கும் அஜாமிளனுக்கும் 10 பிள்ளைகள் பிறக்கிறார்கள். முன் வினை பயனால் தனது கடைசி பிள்ளைக்க
#பைரவர் சிவனின் 64 வடிவங்களில் மகாஞானியான, ரௌத்ர தோற்றம் கொண்டவர். எல்லா சிவன் கோவில்களிலும் இருப்பார். சிவன் சொத்துக்களை காவல் காக்கும் அதிகாரியும் இவரே. நாயை வாகனமாகக் கொண்டு அனேகமாக திகம்பரராக காட்சி தருபவர். அஷ்டமி திதி இவரை பூகிக்க உகந்த நாள், அதிலும் தேய்பிறை அஷ்டமி திதி.
அன்று நம் குறை தீர வேண்டிக் கொண்டு ஸ்ரீ காலபைரவருக்கு விரதம் மற்றும் வழிபாடு நடத்தினால் மிக சிறப்பான பலன்களை வாரி வழங்குவார். தேய்பிறை அஷ்டமியில் சிகப்பு நிற ஆடை அணிந்து, சிகப்பு நிற மலர்களால் அர்ச்சித்து, வெள்ளைப் பூசனியில் நெய் தீபம் ஏற்றி வர மிகவும் நல்ல பலன்களை பெறலாம்.
ராகுகாலத்தில் 11 நெய் தீபம் ஏற்றி வழிபடுவதும், ருத்ராபிஷேகம் செய்தல், வடைமாலை சாற்றி வழிபடுவது நல்லது. தினமும் ஸ்ரீ காலபைர் காயத்திரி மந்திரம் சொல்லி அர்ச்சனை செய்து வழிபட்டால் திருமணம் ஆகாதவர்களுக்கு விரைவில் நடக்கும். அவரை வணங்குவதால் வறுமை, பகைவர்களின் தொல்லை, வியாபார
#MahaPeriyava
It was during the height of summer. Some devotees arrived sweating in the sweltering heat, for Periyava’s darshan. Their eagerness to receive Periyaval’s darshan did not let them mind the fact that they were very thirsty. Periyaval told an attendant to give them
the juice of the #vilva fruits that had come from Kashi. The devotees were delighted beyond measure. Periyaval’s compassion cooled their hearts. At once Periyaval called His attendant who was fanning Him and instructed that he do the same for the visitors. The visitors were
shocked. This is sacrilegious. The fan that is used for Periyava should not be used for us, they said in one voice. We are ordinary folk.
Periyaval said, “It is the Lord who is the soul in every body. As far as the fan is concerned, one body is the same as another.”
The devotees