Thread by @roozshah

۱.
#ریسمون🧵(ترجمهٔ ریسمون پیوست که بنظرم خوندش کمک زیادی به درک شرایط موجود می‌کنه):

بازخوانی کتاب ۱۹۹۷ برژینسکی «صفحه‌شطرنج بزرگ» در فضای امروز جالب است.

برژینسکی مشاور امنیت ملی آمریکا در دورهٔ کارتر بود و یکی از استراتژیست‌های برجستهٔ سیاست آمریکا در طول چند دههٔ اخیر.

https://twitter.com/RnaudBertrand/status/1508675451765420033

۲.
حرف حسابش این است که برای اینکه آنچه «هژمونی جهانی» خوانده باقی بماند، آمریکا باید « تفوق در اوراسیا» را حفظ کند.
او اوراسیا را به ۴ «ناحیه» تقسیم می‌کند: ناحیه میانی (یعنی روسیه امروزی)، غرب، جنوب و شرق.

۳.
او می‌گوید برای «چیرگی آمریکا» سه شرط وجود دارد.
اول آنکه «باید فضای میانی هرچه بیشتر به درون مدار غرب کشیده شود (جایی‌ که آمریکا برتری دارد)»
این، همانطور که متوجه شده‌اید، بخوبی پیش نمی‌رود.

۴.
شرط دوم: «ناحیهٔ جنوبی نباید در کنترل یک بازیگر منفرد در بیاید»
به عبارت دیگر، خاورمیانه و آسیای مرکزی باید مجزا بمانند ویا تحت امر توسط هیچ بازیگر دیگری غیر از آمریکا نباشند.

۵.
شرط سوم و آخر: «شرق نمی‌بایست به گونه‌ای متحد شود که موجب اخراج آمریکا از پایگاه‌ها[ی نظامی]یش شود.
به عبارت دیگر، برای اینکه آمریکا بتواند اینها (در تصویر) را حفظ کند آسیای شرقی نیز باید تفکیک شده باشد.

۶.
نتیجه‌گیری اول، که گویی کسی شکی هم در این داشته باشد، از نظر استراتژیک بنفع آمریکا نیست که کشورهای اوراسیا با هم روابط خوبی داشته باشند.
از هرچیز مهمتر، هدف آمریکا خاصه در خاورمیانه و آسیا، عمل به «تفرقه بینداز و حکومت کن» است.

۷.
جالب است که او همچنین نوشته که «اگر ناحیهٔ میانی، غرب را پس بزند، تبدیل به یک موجودیت منفرد مقتدر شود، و همزمان یا جنوب را تحت کنترل خود درآورده یا با یک قدرت اصلی در شرق متحد شود، آنگاه تفوق آمریکا در اوراسیا به نحو چشمگیری تنزل می‌کند.»

۸.
به عبارت دیگر اگر روسیه خود را از غرب بیرون بکشد و در خاورمیانه و آسیای شرقی و مرکزی کنترل بدست آورد، یا، اتحادی با چین (که بدون شک امروزه بازیگر اصلی شرق است) تشکیل دهد، آنگاه هژمونی جهانی آمریکا بطور جدی در معرض خطر است.

۹.
او از این فراتر رفته و اخطار می‌دهد «خطرناکترین سناریو، یک اتحاد بزرگ میان چین، روسیه و احیاناً ایران خواهد بود»
که این معنای کاملاً جدیدی برای تلاشهای جاری آمریکا برای زنده کردن توافق با ایران که در زمان ترامپ کشته شد، به دست می‌دهد.

۱۰.
او دو سناریوی دیگر طرح می‌کند که نمایانگر پایان هژمونی جهانی آمریکا خواهد بود.
اولی اینکه اگر «دو بازیگر اصلی شرقی بگونه‌ای در شرف اتحاد باشند».
امروزه آنها کدامند؟ بی‌تردید یکی چین، و دیگری احتمالاً همچنان ژاپن، یا حتی هند یک رقیب جدی [برای این گزینه] است.

۱۱.
سناریوی دیگر «پر دادن آمریکا از هرّهٔ بام قدرت غرب».
او می‌گوید این «بطور خودکار پایان هژمونی آمریکا را رقم می‌زند»
احتمالاً به همین دلیل است که آمریکا این روزها اینقدر تلاش می‌کند تا رابطهٔ رعیتی اروپا نسبت به خود را مستحکم کند.

۱۲.
جالب اینکه در چنین فضایی او همچنین به اوکراین اشاره می‌کند، که از نظر او «نقش یک محور ژئوپولیتیک حیاتی و مهم را بازی می‌کند».
چرا؟ خودتان در متن بخوانید. بطور خلاصه: «اساس وجود» آنچه او یک «ناحیه جدید» می‌خواند، احتمال اینکه روسیه یک امپراتوری اوراسیایی باشد را مردود می‌کند.

۱۳.
او «از دست دادن اوکراین» پس از «بیش از سیصد سال تاریخ امپراتوری روسی» را یک «عقبگرد حیاتی ژئوپولیتیک برای کشور روسیه» می‌خواند. چون این روسیه را «با گذشت هر سال» محکوم به «کمتر اروپایی و بیشتر آسیایی شدن» می‌کند.

۱۴.
غیرمنتظره نیست که او این را چیز خوبی می‌بیند و می‌نویسد «بازتعریف اوکراین بعنوان یک کشور اروپای مرکزی» و اطمینان از «ادغام بیشترش با اروپای مرکزی»، یک «جزء حیاتی و مهم از استراتژی گسترده‌تر آمریکا برای اوراسیا» است.

۱۵.
او تا آنجا پیش می‌رود که می‌گوید اوکراین یکی از سه کشوری است که باید «قویترین پشتیبانی ژئوپولیتیک آمریکا» را دریافت کند. و اینکه «تا جایی که آیندهٔ تحولات روسیه مد نظر است، اوکراین کشوری با اهمیت حیاتی است».

۱۶.
اگرچه او متوجه این هست که سیاست آمریکا در قبال اوکراین، بشدت برای روسیه حساسیت‌زا است و می‌نویسد «این از سوی بسیاری از افراد حاضر در مسکو –حتی غربگرایانشان- بعنوان سیاستی دیده می‌شد که منافع حیاتی روسیه را (در اینکه نهایتاً اوکراین را به جامعهٔ مشترک بازگرداند) هدف گرفته است»

۱۷.
او همچنین در بارهٔ احتمال پیوستن اوکراین به ناتو می‌نویسد که به قضاوت او «آنرا بغایت سخت‌تر از آن می‌یابد که به آن تن دهد»، زیرا «لازمهٔ آن به رسمیت شناختن این است که زین پس سرنوشت اوکراین، بصورت ریشه‌ای به سرنوشت روسیه متصل نباشد»

۱۸.
در هر حال او این را وسوسه‌برانگیز می‌بیند، چون «روسیه نمی‌تواند در اروپا باشد بدون اینکه اوکراین هم در اروپا باشد، ولی اوکراین می‌تواند در اروپا باشد، بی اینکه روسیه در اروپا باشد»

۱۹.
روی هم رفته، برای نتیجه‌گیری، اینطور بنظر می‌رسد که محاسبه‌ها این بوده که جدا کردن اوکراین از روسیه امری حیاتی است، زیرا انجام آن امکان این امر را که روسیه بتواند دوباره قدرت جدی اوراسیا شود، بشدت تضعیف می‌کند.

۲۰.
بنظر می‌آید که او متوجه هست که این یا یک گسست غیرقابل بازگشت با روسیه ایجاد خواهد کرد، یا وادارش می‌کند که همراه با اوکراین تماماً بخشی از اروپا به حساب آید.
بنظر میآید او هر دو نتیجه را قابل قبول می‌داند چون روسیه به هر حال ضعیف خواهد بود.

۲۱.
اینکه او همچنین نوشته است برای آمریکا «خطرناکترین سناریو، اتحاد بزرگ روسیه، چین و احتمالاً ایران خواهد بود» ناسازگار است، چون می‌توان گفت این سیاست در قبال اوکراین به همان سرانجام می‌رسد.

۲۲.
ناسازگاری دیگر جایی است که می‌نویسد سیاست آمریکا در قبال اوکراین، روسیه را «کمتر اروپایی و بیشتر آسیایی» می‌کند، ولی در همان حال اینکه کشیده شدن روسیه به درون اروپا را وسوسه‌برانگیز دیده است...
به هر حال، ببینیم به چه سرانجامی می‌رسیم. تاریخ هنوز به آخر نرسیده است.

۲۳.
سریع ترجمه کردم و سعی کردم تا حد ممکن درست منتقل بشه. پس امیدوارم خطاهای احتمالیش رو ببخشید و اگر نظری هم دارید خوشحال می‌شم بگید.
در هر حال بنظرم مطلب، تصویر معنی‌دار و قابل درکی رو از اونچه این روزها در نقاط مختلف دنیا می‌گذره پیش رومون گذاشته، و واقعاً ارزش مطالعه رو داره.