De #toeslagenaffaire en de bijbehorende problemen heb ik lang voor mijn kinderen verborgen weten te houden. Zonder hun weten ging ik naar de voedselbank en kregen ze kleding van de kledingbank. Hun jeugd moest voorop staan ondanks dat het financieel zeer kritisch was.
Vandaag gingen we spontaan naar de Mac. En wéér die vragen: “kan mem dit wel betalen? En het is wel duur hoor, ik neem wel alleen kipnuggets”. “Mem heeft vorige week ook al zoveel geld aan kleding voor ons betaald!”
Het raakt me enorm. Nooit heb ik ze laten merken dat we door het #toeslagenschandaal ineens geen geld meer hadden. Ik moest liegen over de voedsel en kledingbank waar we onze spullen kregen. Ik moest continu creatief zijn om hen positief en vooral gelukkig op te laten groeien.
Maar nu ze 10 & 13 jaar zijn en ik ze heb moeten uitleggen wat de toeslagenaffaire is en dat ook ons gezin daarvan gedupeerd is komen er zoveel vragen. Ik heb soms moeite om eerlijk te zijn want ik gun hen niet de overheid die ik ken.
Al sinds 2019 ben ik aan het vechten. En ik ben erkend. Die openheid is er. Maar openheid vanuit de overheid is er niet. En ik weet niet hoe ik mijn kinderen moet uitleggen dat onze overheid er 2 jaar over moet doen om ook oog voor de kinderen te hebben.
De kindregeling die nog geregeld moet gaan worden is misschien een kleine ‘goedmaker’ voor ze. Maar mijn kinderen hebben veel meer baat bij een moeder die haar rust heeft gevonden en het ellendige boek wat toeslagenaffaire heet, heeft kunnen sluiten.
Als dit allemaal nog jaren gaat duren dan is onze volgende generatie nog ernstiger gedupeerd dan ons als ouders vrees ik…
.
En ondertussen voer ik ook nog de strijd met #jeugdzorg. Een OTS over de jongsten van 6 & 7 wordt binnenkort verlengd. Net als zoveel gedupeerde gezinnen. En dan heb ik nog het geluk dat al mijn kinderen nog bij mijn wonen.
Maar de angst dat misschien ook mijn kinderen uithuis worden geplaatst regeert. Omdat onze overheid niet deugt en het ook niet anders aan lijkt willen te pakken.
Geef ouders rust, geef ouders vertrouwen. Nu…
En geef ze vooral de regie, regie over hun levens. Hun toekomst.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Vandaag werd ik door de Fryske media gebeld met de vraag of ik iets kon vertellen over de #1115kinderen. Altijd ben ik open en eerlijk geweest over de #toeslagenaffaire. Vandaag kon en wilde ik eigenlijk niet praten. Met een onterecht toegewezen OTS ben ik namelijk doodsbang,
doodsbang om hierover te spreken in de media. Ik wil het wel, maar kan het niet. Bang voor een voogd die je overal op kan ‘pakken’. Iedere dag loop ik als goede moeder op mijn tenen. Iedere dag die angst dat als ik ook maar 1 fout maak ook mijn kinderen straks elders moeten wonen
Ik vroeg in 2017 al hulp via de gemeente. Veilig thuis kwam in beeld. Alleen al daardoor functioneer je als ouder anders vanwege deze stressfactor. Aan waarheidsvinding wordt niet gedaan, je wordt verplicht je handtekening onder de dossiers te zetten…want anders,werk je niet mee
Ik verloor in 2018 mijn goeie baan én mijn potentieel bedrijfje door de #toeslagenaffaire juist op het moment dat ik groeiende was in mijn carrière. Nu, 3 jaar verder heb ik een baantje onder mijn niveau gehad maar waarbij mijn contract niet werd verlengt vanwege Corona.
De bijstand wil en durf ik niet in. @MinPres kan daar laconiek over zijn, maar zo werkt het als je al jarenlang door je eigen overheid gepest bent.
Mijn toekomst? De afwikkeling van de #toeslagenaffaire duurt zó lang en het vreet energie. Net als zoveel gedupeerden ben ik kapot en bijna moegestreden. Terwijl ik juist zo graag mijn ‘ normale’ leven weer wil oppakken.
Bewindvoerder belde vandaag: Belastingdienst zou beschikking binnen 4 weken sturen zodat WSNP eindelijk opgeheven zou kunnen worden. Nog niet binnen na 5 weken! En zo blijven we maar vechten. #alleentegendestaat. #toeslagenaffaire.
Maar van mij wordt wel verwacht dat ik een bezwaar maak bínnen 6 weken op definitieve beschikking. Een beschikking wat eigenlijk alleen eigen geld is hé. Niks compensatie!
Continu worden ons loze beloftes gedaan. Continu leven we in onzekerheid en hoop door de fouten van de Belastingdienst. Zelfs de bewindvoerder zuchtte omdat ook zij ziet wat er allemaal misgaat binnen alleen al mijn ‘casus’…
De bijstand. Ik wil en durf er niet in... qua toeslagenaffaire heb ik iets teveel meegemaakt. Al een half jaar leef ik op eigen ‘gespaard geld’ om maandelijks rond te komen. Bij mijn gemeente heb ik als gedupeerde de vraag neergelegd of ik een eenmalige uitkering kan krijgen...
Want, ik heb maanden gevochten voor werk, en dat zit er hopelijk aan te komen. Gedupeerden zijn nu aangewezen op gemeenten. Gemeenten ‘moeten’ gedupeerden voor alle hulp voorzien en krijgen dit ook gedeclareerd!
De eenmalige uitkering die ik heb aangevraagd is afgewezen hoorde ik gisteren. Want ja, bureaucratie en geen menselijke maat...Concreet wil dit zeggen dat ik dus de komende maand geen geld heb om te leven.